คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : ตอนที่ 9 (100%)
ายหนุ่ม้มลมอน ‘ัะเ้าเล่ห์’ ้วยรอยยิ้มหวานหย ่อนะ้าวโหย่ๆ
ไปห้อ้านที่รัน้ามับที่หล่อนี้ เารู้น่าหล่อนิอะไร
วาลาโหไม่เป็นเอาเสียเลย แ่เห็นสีหน้าหล่อนแวบเียว็รู้แล้วว่าโห
ลาว์ใ้มือเียวบิลูบิประูและใ้เท้าันเบาๆ
่อนะ้าวยาวๆ เ้าในห้อที่เปิไฟหัวเียไว้สลัวๆ
วาหล่อนลอย่าเบามือะวา้อมอวหน้าเล็ๆ ที่ีแล้วีอีอย่านึำ
่อนะหยัร่าลเียหล่อน... ทาบทับ ่ายเย
ลาว์ไม่อยาะฝืนใหล่อน
แ่เา็อทนมานานเหลือเินนทนไม่ไหวอี่อไปแล้ว
สัมผัสาร่าหนาึเ็มไป้วยวามระหายที่ถูวนนลุ้ราวับะอนในน้ำ
เาเลื่อนไหวเหมือนเาราเลือนอยู่เหนือร่าหล่อน
ะโมอวหน้าึ่แหนเย้วยวามระหนาสัมผัสแปลใหม่วนให้ล่อลอย
บาที็หัวเราะ และบาที็มวิ้วมุ่น สีหน้าุันอย่าน่าลัว
เป็นสีหน้าอบุรุษที่ถูแรพิศวาสเ้ารอบำอย่าไม่อาถอนัวไ้
เาุหน้าเ้าหาหล่อน
เล้าเลียระเรื่อยไปทั้ัวลอนหัวเ่าเล็มนและปลายเท้าประับเรียวนิ้วเท้าเล็ๆ
เหมือนเ็ หล่อนอยาให้เาอหล่อน้วย และ็ูบอย่าอ่อนโยน
แ่เา็ไม่ใร่ะอ่อนโยนนัเพราะอารม์ำลัระเิระเิ ลำแนนั้นอยประอให้แนบิและฝ่ามือร้อน็ลูบไล้เปะปะรุนแรโยถูับาสัาิาิบอเพศาย
วาลาบอไม่ถูว่า หล่อนรู้สึอย่าไรันแน่ หล่อนเหมือนะาย หรือละลายหาย...
ไม่เ้าใว่าวามร้อนแรมานานั้นถูส่ผ่านาายเามาสู่ายหล่อน...
และสุท้าย หัวใหล่อน็ถูเา่อวนเ่นัน
หล่อนทั้อยาะอบรับและผลัไสเาในราวเียวัน
วาลาหยุยั้ัวเอไม่ไ้็เพราะรู้สึว่า
ถ้าเาไม่อหล่อนไว้ะนี้ ายและใหล่อน็แสลาย หล่อนโหยหาเพียอ้อมออเา
รอแ่เามาลอ นับแ่วันที่รู้หัวใัวเอว่าหล่อนรัเา
หิสาวไม่เยหยุิถึเาไ้เลย
หล่อนไ้ยินเสียสูลมหายใลึๆ
ในอ้วยวามปรารถนาอเาแล้ว็้อลืมามอ วหน้ามสัน
วาที่ำลัับ้อหล่อนปรือปรอย ่ำไป้วยริ้วรอยวาม้อารายัอนหนุ่มที่้อารารเิมเ็มในามารม์
“พร้อมหรือเปล่า...
ันะเ้าไปในัวเธอ ลนะ?” มาถึรนี้ หล่อน็ัวา รู้สึว่าอยาะลับลำ
แ่ร่าาย็ไม่ฟัสมอเสียแล้ว
วาลาไ่มือไปบนไหล่เาแ่็โอบไ้นิเียวเท่านั้น
ัวเาให่เหลือเิน แนอ่อนเปลี้ยอหล่อนไปอยู่ที่เอวสอบอเาแทนะที่เาทิ้น้ำหนัแนบายลมา
สัาิาสั่ให้หล่อนหยัายึ้นอเาไว้ยสะโพผาย
ันให้เ้าหาบั้นเอวสอบที่เลื่อนไหวเ้าหาอย่าเอาแ่ในั้น
รั้แร
วามรู้สึที่สัมผัสไ้ทำให้หิสาว้อสูลมหายใเ้าลึ้วยวามรู้สึอึอัหา็แทร้วยวามหวาน่ำ
หล่อนเร็ปลายเท้าแน่นเมื่อวาม่านระสันแผ่ลามลไปราวับระแสไฟฟ้า รั้่อมา
และ่อมา... วาลาทำอะไรไม่ถู หล่อนไ้แ่เพียร้อราแหบพร่าอยู่ใ้ร่าเา
รับรู้ไ้ถึสะโพสอบที่เลื่อนไหวามอารม์รั รุนแร หนัหน่วนเหมือนะาใ
“...ีใ่ไหม?”
เาถาม
“ไม่่ะ”
หล่อนปิเสธ แ่เา็ะทราบว่าหล่อนโห “ทำไมะ? เมื่ออนที่ันะออมา
ุลับทำเยเมยใส่ แ่อนนี้.. ุพูเหมือนเป็นวามผิันที่ออมา”
“ไม่รู้ี...
” เารา “ันบ้าไปแล้ว พอเธอไม่อยู่ับัน มันระวนระวายนเหมือนะาย
เธอโรธันหรือเปล่า?”
“โรธ่ะ...”
หล่อนอบามร เาระับอ้อมแนเ้าอี
ริมฝีปาร้อนุมพิมับื้นเหื่ออหล่อนแรๆ ทีหนึ่
“ถ้าอย่านั้น...
เี๋ยวะทำให้หายโรธ” เสียทุ้ม พร่าระิบแนบริมหูหล่อน ร่าหนาเบียเ้าใล้อี
สอแนให่นั้นประอให้หล่อน่อยเอนลบนที่นอนนุ่ม หนาและัวเา็ิามลมา
ทาบทับ และเบียายเ้าหา หล่อนรู้ถึน้ำหนัอเาบนเรือนายสั่นระริอหล่อน
รู้สึถึมัล้ามเนื้อหนั่นแน่นที่บเบียเรือนอนิ่มหยุ่น
และรับรู้ถึวามแ็ึ ร้อนผ่าวอเพศายที่แนบอยู่บริเวหน้าาทีู่ราวับะเ้นเร่าและยายให่ึ้นมาอี
หล่อนร้อ
“อึ๊...” เบาๆ เพราะวามใ รู้สึวูบวาบในอ
และอาารสั่นสะท้านที่ไม่ไ้เิาวามหวาลัว
หาเป็นวาม้อารามสำนึอมนุษย์
ินนาารร้อนแรผ่านเ้าในหัวเป็นาวนเวียน้ำ ล้ายหนัที่าอน ฟิล์มม้วนเ่าที่ภาพไม่ประิประ่อแ่็วนให้เิอารม์่านระสัน
สั่นไหวึ้นในายราวับเลียวลื่นัสาเ้าในอ
“ฮื่อ...”
เาทำทุอย่าอย่าเื่อ้า อ้อยอิ่ ราวับะเว้าวอน อออ้อนให้หล่อนอภัยให้
แ่เา็ไม่พู วาลาไม่เยมีประสบาร์ับใรนอื่นนอาลาว์มา่อน
แ่หล่อน็ทราบว่า นี่็เป็นมารยาอย่าหนึ่อผู้ายหนุ่มที่ะเอาใหิสาว
เาอาะทำี้วย เ้าหาอย่าอ่อนโยน อบอุ่น วนให้เลิบเลิ้ม แ่... ็ไม่ใ่วามรั
หล่อนรู้ัวอยู่ในสิราเลือนเหมือนำลัอยู่ในภวั์ล่อลอย
วนให้โอนอ่อนามเมื่อเา้มหน้าล่ำไปว่านั้น ถึรลาาย
หิสาว็ผวาเฮือเพราะริมฝีปาร้อนแะลรส่วนอ่อนไหวที่สุในร่าายหล่อน
ปลายลิ้นเริ่มะุน ออน... ลึเ้าไป
“ู่ว์...”
เาทำเสียห้าม “อย่าฝืนี... ”
“ไม่เอานะะ”
หล่อนพึมพำเหมือนสะอื้น
“ปิเสธไปทำไมในเมื่อเธอ็้อาร...
เหมือนับัน... ใ่ไหม?... ใ่ไหมเ็ี? หืม... ใ่ไหม”
อีแล้ว... หล่อนบอัวเอ เาำลัสวมบทเป็นูร้ายที่หลอล่อเอวาให้ินผลไม้้อห้าม ่อยๆ ระิบอย่าอ่อนโยน มอหล่อนอย่าเอื้ออารีนหล่อนิว่าเาเป็นมิร แท้ริแล้วลับแฝไป้วยวามเอาแ่ใอเาทั้นั้นเลย... วาลามีแ่้อปล่อยให้ทุอย่าำเนินไปามัหวะอเา
**************************************************************
มาอัพ่อแล้ว่า^[]^ วันนี้ีพรลเท้าริๆ าะนีในร่ม พอออไปเอแ แทบละลาย ลับมาไ้ึ้นเลยทีเียว อไปินยาแล้วนอนพั่อน อ่านให้สนุนะะ
อบุ่ะ
ิม(อมนา์)
ความคิดเห็น