คลังเก็บออริ(Fayrious's)

ลำดับตอนที่ #4 : KNB: Goetia Carnelian (รับสมัครตัวละคร)

A P P L I C A T I O N [1]

“ไม่ว่าจะต้องรอนานแค่ไหน การแก้แค้นของฉันก็ถือว่ายังไม่สายไปหรอกนะ”

“คำสั่งเด็ดขาดอย่างนั้นเหรอ เอาชนะฉันให้ได้ก่อนแล้วค่อยว่ากันนะ...ที่รัก”

คู่:  อาคาชิ เซจูโร่

ชื่อ – นามสกุล: โกเอเทีย คาร์เนเลียน (Goetia Carnelian)

ชื่อเล่น: โก, โกเอเทีย(Go,Goetia)

ความหมาย: โกเอเทีย(ศาสตร์แห่งโกเอเทีย กล่าวถึงปิศาจ 72 ตนที่กล่าวว่าโซโลมอนเคยเรียกขึ้นมาใช้งานโดยขังไว้ในภาชนะทองเหลืองที่ผนึกด้วยตราเวท) คาร์เนเลียน(อัญมณีสีแดง)

อายุ:26ปี

ลักษณะรูปร่าง: เรือนผมสีแดงชาดราวกับพระอาทิตย์ที่กำลังลาลับขอบฟ้า ตัดกับนัยน์ตาสีมรกตคู่สวยยิ่งทำให้ใบหน้ารูปไข่นั้นดูเด่นเป็นสง่ามากยิ่งขึ้น หากแต่ที่ตาข้างซ้ายกลับมีแผลเป็นลากยาวตัดผ่านดวงตาคู่สวยทำให้ใบหน้าที่ดูสวยหวานนั้นดูมีความน่าเกรงขามเพิ่มมากขึ้นไปอีก ผิวขาวนวลเนียนชวนให้น่าสัมผัส ส่วนสูง 170 น้ำหนัก 53 หน้าอกคัพ D

อุปนิสัย: มีความอดทนสูงมาก รอคอยแก้แค้นคนที่เก็บตัวเองมาเลี้ยงได้เป็นสิบๆปี ถ้าคิดว่าจะไม่สำเร็จจะไม่ลงมือทำอะไรให้เสี่ยงต่อตัวเอง เวลาทำอะไรแล้วจึงมักจะไม่ถูกคนอื่นจับได้ เพราะมีความระมัดระวังตัวเองอยู่เสมอ

                มีความฉลาด ละเอียดรอบคอบ เพราะเป็นแฮกเกอร์มือดีขององค์กรคอยจัดระบบและจัดการเรื่องราวดำมืดต่างๆภายในองค์กร(ซึ่งแฮกเกอร์ขององค์กรไม่ได้มีแค่เธอคนเดียวยังมีคนอื่นๆอยู่ด้วย แต่ไม่เก่งเท่าเธอ แต่เธอก็ต้องคอยระวังตัวเองเอาไว้) อีกทั้งยังต้องนำข้อมูลที่ตัวเองแฮกได้จากองค์กรไปปล่อยให้พวกตำรวจกับCIAโดยที่ทั้งสองต้องไม่จับได้ว่าใครเป็นคนล้วงและปล่อยข้อมูลจึงทำให้เธอมีความละเอียด และรอบคอบอยู่มาก แต่ก็สามารถคิดและประเมินผลของสถานการณ์ได้ในเวลาอันรวดเร็ว ว่าอะไรควรทำอะไรไม่ควรทำ นอกจากนี้ยังมีความทรงจำที่ดีมากๆอีกด้วย เมื่อได้อ่านหรือเห็นอะไรแล้วจะไม่ลืมง่ายๆ แต่บางเรื่องถ้านานแบบนานมากและเป็นเรื่องที่คิดว่าไม่สำคัญก็ลืมไปเลยก็มี

                ดีมาดีตอบ ร้ายมาร้ายกลับ เป็นพวกที่ใครทำดีต่อตัวเองก็จะดีตอบกลับไปในแบบที่ตัวเองพอช่วยเหลือได้และไม่เดือดร้อนตัวเองเท่านั้น แต่ถ้ามีใครมาร้ายใส่ล่ะก็รับรองว่าโดนเธอร้ายใส่กว่าสิบเท่าชนิดที่ว่าข้อมูลของคนคนนั้นจะถูกตีแผ่ให้คนทั่วไปรับรู้ชนิดที่ว่ามียอดเงินในบัญชีเหลือเท่าไหร่ ตีแผ่จนละเอียดชนิดที่ว่าข้อมูลที่เจ้าตัวไม่เคยรู้ก็ถูกเผยออกมาด้วย

                สามารถต่อสู้ได้ดีในระดับนึง เพื่อเอาตัวรอดในเวลาสถานการณ์ขับขัน ได้ดีในระดับนึงในที่นี้คือสามารถล้มผู้ชายสามคนพร้อมกันได้ แต่จริงๆแล้วเป็นพวกที่ไม่ค่อยอยากเจ็บตัวเท่าไหร่ดังนั้นถ้าเห็นถ้าไม่ดีก็จะใช้ความฉลาดของตัวเองบวกกับไหวพริบที่มีหนีไปจากสถานการณ์นั้น

                ไว้ใจแค่ตัวเองเท่านั้น เพราะชีวิตวัยใสถูกพรากไปตั้งแต่เด็ก เด็กที่ควรโตมาดั่งผ้าข้าว ถูกทำให้แปดเปื้อนเพราะยาเสพติดถึงขั้นติดหนัก จนปัจจุบันแม้จะไม่หนักเท่าแต่ก่อนแล้วแต่ก็ยังไม่สามารถเลิกมันได้ ทำให้เธอไม่ไว้ใจคนอื่น

                เอาจริงเอาจัง มุ่งมั่นในการแก้แค้นคนที่ทำให้ตัวเองเป็นแบบนี้ ถ้าเห็นว่าอะไรที่น่าสนใจก็มีความเอาจริงเอาจังในการใส่ใจที่จะเล่นกับมันอยู่เหมือนกัน

                มีความขี้เล่นอยู่ในตัว เวลาไปแฮกประวัติหรือแฮกข้อมูลชาวบ้านเขาจะทิ้งท้ายด้วยรูปนางฟ้าแสนสวยแต่กลับไร้ปีกเป็นของต่างหน้าให้ดูด้วยทำให้ได้ฉายาในวงการแฮกเกอร์มาว่าWingless ชีวิตจริงถ้าเห็นใครน่าสนใจก็จะทำเหมือนหนูหยอกแมว

                ชอบความท้าทาย ไม่ว่าจะเป็นคนที่เก่งกว่าหรือประสบการณ์ที่แปลกใหม่เธอก็พร้อมที่จะเผชิญกับมันอย่างไม่เกรงกลัว

                เป็นนักแสดงที่ดีมาก สามารถแสดงบทอะไรก็ได้ไม่ว่าจะสถานการณ์แบบไหน จะไม่รู้เลยว่าเธอกำลังเล่นหรือเธอกำลังทำเรื่องจริงอยู่ แสดงละครอยู่ในองค์กรเป็นสิบๆปียิ่งทำให้มีความสามารถในการแสดงเพิ่มมากขึ้น

ประวัติ: ช่วง11ปีเป็นช่วงที่ชีวิตของเธอเปลี่ยนไปราวฟ้ากับเหว เมื่อพ่อและแม่ของเธอนั้นถูกองค์กรสั่งเก็บเพราะดันรู้ความลับขององค์กรเข้า

                “ไม่ต้องห่วงนะครับ ท่านโซโลมอนจะดูแลคุณโกเอเทียเป็นอย่างดี”ชายหนุ่มเอ่ยพลางมองไปที่ใบหน้าของหญิงสาววัยกลางดนด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ทั้งๆที่เพิ่งจะฆ่าชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆเธอไป ใบหน้าของเขาไม่มีร่องรอยอะไรเลยนอกจากรอยยิ้ม ใบหน้าของหญิงสาววัยกลางคนตื่นตระหนก ยังไม่ทันจะได้กรีดร้อง ลูกมัจจุราชสีดำก็เจาะเข้าที่สมองของเธอเสียแล้ว โดยไม่รู้เลยว่าที่หน้าห้องนั้นเด็กน้อยเรือนผมสีแดงชาดนั้นได้ยินทุกอย่าง มันทำให้เธอตระหนักได้เธอต้องรีบหนีไปจากที่แห่งนี้ ที่ที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นบ้านแสนอบอุ่นของเธอ เ

                เด็กน้อยวิ่งไปจนกระทั่งใกล้ถึงประตูบ้าน เหงื่อเม็ดเล็กๆผุดออดออกมาจากเรือนกายมากมาย

                “จะไปไหนอย่างนั้นหรือครับคุณหนู”ชายคนที่ยืนอยู่หน้าประตูเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าไม่ทุกข์ไม่ร้อนแต่อย่างใด สำหรับเขาเด็กสาวตรงหน้าก็เหมือนลูกไก่ตัวเล็ก จะบีบก็ตายจะคลายก็รอด

                “ถะ...ถอยไปนะ”เด็กน้อยตะโกนออกไป มือคว้าบางสิ่งที่อยู่ใกล้ได้ก็พุ่งเข้าใส่คนตรงหน้าทันที

                ควับ

                “อ๊า”เด็กน้อยกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ดวงตาของเธอมีเลือดไหลทะลักออกมามากมาย

                “โทษของการหันของมีคมใส่ผม จำไว้ว่าทีหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะครับ”ชายหนุ่มคนนั้นพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มแต่เด็กสาวคงไม่สามารถเห็นมันได้แล้วเพราะเธอสลบไปแล้ว

                “จัดการให้เรียบร้อยแล้วพาไปได้แล้ว”เสียงของชายที่เพิ่งเดินลงมาจากชั้นสองสั่ง

                “น่าเสียดายจังเลยนะ ผัวเมียคู่นี้ถ้าอยู่อย่างเงียบๆไม่คิดจะเอาความลับของนายไปเปิดเผยคงไม่โดนสั่งเก็บแบบนี้”

      “หึ”ชายคนที่ลงมือฆ่าไม่ตอบอะไรแต่หันหลังเดินจากไป ร่างของโกเอเทียในวัย11ถูกลูกน้องของชายหนุ่มทั้งสองหิ้วกลับไปด้วย

นัยน์ตาสีมรกตลืมตาขึ้นมาก็พบว่าตัวเองอยู่ในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย ข้างกายมีคุณหมอสูงวัยกำลังยุ่งอยู่กับอะไรสักอย่างที่มันทำให้เกิดเสียงจนเธอตื่นขึ้นมา

“ตื่นแล้วอย่างนั้นเหรอหนูน้อย น่าเสียดายใบหน้าสวยๆของเธอจริงเลยนะ”คุณหมอสูงวัยพูดพร้อมกับใช้มือข้างหนึ่งลูบที่หัวของเธอ พลันเหตุการณ์ต่างๆก่อนหน้านี้ก็แล่นเข้ามาในหัว หยาดน้ำตาไหลออกมามากมาย จากข้างที่ไม่ได้ปิดผ้าพันแผลเอาไว้ คุณหมอสูงวัยปลอบโกเอเทียจนเธอสงบและก็ได้เล่าเรื่องราวต่างขององค์กรให้ฟัง

องค์กรที่สั่งเก็บพ่อกับแม่ของเธอนั้นคือองค์กรภายใต้ชื่อ The Solomon of Arch เรียกย่อๆว่าSOA เป็นองค์กรที่มีเครือข่ายเกือบทุกมุมโลก และเป็นองค์กรที่ขึ้นชื่อเรื่องความสกปรก ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของยาเสพติด การขายเนื้อสด หรือเรื่องการคอรัปชั่น ล้วนมีองค์กรนี้เกี่ยวข้องด้วย

“เธอยังเด็กอาจจะไม่ค่อยเข้าใจก็ได้ ตอนนี้ก็กินยาแล้วพักผ่อนไปก่อนนะ”คุณหมอสูงวัยพูดด้วยรอยยิ้มอันอบอุ่นพลางยื่นยาให้กับเธอ เธอรับมันไปกินโดยที่ไม่รู้เลยว่าชีวิตหลังจากนี้ของเธอจะเปลี่ยนไป...และเธอไม่สามารถขาดมันได้อีก

กว่าเธอจะรู้ตัว ก็เป็นวันหนึ่งในอีกสามเดือนให้หลัง เป็นวันที่เธอเริ่มคลุ้มคลั่งเพราะขาดยา ข้าวของในห้องที่เคยพักอยู่นั้นต่างกระจัดกระจายไปทั่วพื้น เสียงปัดหล่นกรีดร้องดังเป็นระยะๆ

“เป็นยังไงบ้างดอกเตอร์”น้ำเสียงทุ้มเข้มเอ่ยออกมาจากจอมอนิเตอร์ ใบหน้าของผู้พูดไม่ปรากฏ

“คาดว่าไม่นานเด็กคนนี้คงใช้ได้แล้ว จากการตรวจสแกนคลื่นสมองของเธอ ทำให้พบว่าตัวสมองของเธอนั้นมีความคล้ายคลึงกับผู้เป็นพ่อของเธอมากทีเดียว ผลการตรวจดีเอ็นเอก็ได้ค่าที่ดีมาก”

“หึ แม้ว่าจะน่าเสียดายชายคนนั้น แต่เราก็ได้ตัวแทนมาแล้ว เลี้ยงให้เชื่องแค่นั้นก็พอแล้ว”

“ครับ...ท่านโซโลมอน”ภาพสัญญาณตัดไป แต่เสียงกรีดร้องในห้องด้านข้างยังดังมาเป็นระยะๆ

กว่าจะผ่านเหตุการณ์นั้นมาได้โกเอเทียแทบอยากกัดลิ้นให้ตัวเองตายๆไปแต่ก็ไม่สามารถทำได้ เพราะต้องถูกทำให้สลบก่อนทุกครั้ง จนถึงตอนนี้ก็อายุได้15ปีแล้วนับเป็นสี่ปีแห่งความทุกข์ทรมาน จนถึงตอนนี้เธอก็ยังมีความต้องการยาอยู่แทบทุกชั่วโมง...ทุกนาที แต่เธอจะไม่ได้มันถ้าเธอไม่สามารถเรียนรู้ในสิ่งที่พวกมันอยากให้เธอเรียน ซึ่งก็คือการเป็นแฮกเกอร์คล้ายๆกับพ่อของเธอ

“เธอนี่สุดยอดไปเลย ตอนแรกฉันไม่คิดว่าเธอจะเก่งขนาดนี้”

“คนเรารู้หน้าไม่รู้ใจไม่ใช่เหรอคะ คุณหมอ”จนถึงตอนนี้เธอก็ยังไม่เคยได้รู้ชื่อของคนที่ต้องทำให้เธอเป็นแบบนี้เลยสักครั้งนอกจากคำว่าโซโลมอน ซึ่งก็เป็นแค่โค้ดเนมที่ไม่ใช่ชื่อจริงของอีกฝ่ายด้วย แม้แต่คุณหมอตรงหน้าเองก็เช่นกัน เธอถูกเลี้ยงมาเพื่อให้มีประโยชน์ต่อองค์กร ทำทุกอย่างเพื่อองค์กร โดยที่ต้องเก็บงำความแค้นเอาไว้ในใจ เพราะตัวเธอในตอนนี้ไม่สามารถทำอะไรองค์กรนี้ได้ด้วยตัวเอง

อายุ20ปีเธอก็กลายเป็นแฮกเกอร์ฝีมือเยี่ยมขององค์กร โดยที่เธอเองก็เริ่มทำทุกอย่างเพื่อให้เข้าไปใกล้กับนายใหญ่ของที่นี่มากยิ่งขึ้นแม้ว่าจะต้องขายวิญญาณของตัวเองให้กับปิศาจก็ตาม

คำสั่งที่ปรากฏขึ้นบนเจอที่เธอได้รับมาไม่นานนี้ทำให้มือของเธอเย็นเฉียบ มันถูกส่งมาโดยเบอร์ที่ไม่สามารถสืบกลับได้ บางทีเธอก็ได้รับข้อความแบบนี้มาจากนายใหญ่เป็นคำสั่งโดยตรงถึงเธอผู้เดียว ก่อนหน้านี้จะเป็นงานเกี่ยวกับการแฮกข้อมูลมากกว่า แต่คำสั่งล่าสุดถ้าเธอไม่ทำ...เธอก็จะไม่ได้รับความไว้วางใจคนคนนั้นอีก แถมการล้างแค้นก็ดูจะยิ่งห่างไกลมากขึ้นไปอีก

ฆ่าดอกเตอร์ แล้วจะส่งคนไปรับ

ในวันนั้นก็เป็นวันแรกที่โกเอเทียได้รู้จักการฆ่าเป็นครั้งแรก...วันนึงของตอนอายุ20ปี

เหตุการณ์ในวันนั้นทำให้เธอได้รับความไว้วางใจจากนายใหญ่มากขึ้น จนกระทั่งเวลาอายุ23 ในที่สุดเธอก็สามารถหาข้อมูลความลับขององค์กรมาได้ และมันทำให้เธอแทบจะหมดเรี่ยวแรง นอกจากนายใหญ่ที่ชื่อโซโลมอนแล้วนั้น คนที่เกี่ยวพันระดับบิ๊กๆในองค์กรของเธอนั้นมีอยู่มากถึง31คนเลยทีเดียว สิ่งที่ได้รู้มามีเท่านี้ แต่ต่อให้ต้องใช้เวลาทั้งชีวิตเธอก็จะตามเก็บทุกคนที่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ฆ่าล้างครอบครัวของเธอให้ได้ จนถึงปัจจุบันที่เธออายุ26นั้น สามารถเก็บคนในองค์กรระดับบิ๊กบอสได้แค่4คนเท่านั้น โดยที่ไม่มีใครสามารถจับได้เลยว่า4คนนั้นถูกจับเพราะเธอ

สิ่งที่ชอบ: สุนัข เพราะมันซื่อสัตย์ ไม่หักหลังเจ้าของ

อาการ เมื่อเห็นสุนัขขนาดเล็กนัยน์ตาจะเป็นประกายวาววับ แต่เมื่อเห็นสุนัขขนาดใหญ่จะพุ่งเข้าไปกอดเต็มรัก

ชอบตอนที่แฮกข้อมูลแล้วอีกฝ่ายพยายามต่อต้าน เพราะมันสนุกในการเห็นอีกฝ่ายพ่ายแพ้ทีหลัง

          อาการ สองมือรัวนิ้วลงบนแป้มพิมพ์อย่างรวดเร็ว ฮัมเพลงออกมาเบา “คิดว่าจะเอาชนะฉันได้อย่างนั้นเหรอ หึ”

            มีดสั้นขนาดพกพา เพราะสามารถพกไว้ป้องกันตัวเองได้ในระดับนึง ถึงแม้ว่าจะไม่สู้ปืนก็เถอะ

            อาการ เมื่อเห็นมีดสั้นที่ถูกใจตามร้านขายของจะเข้าไปลูบๆคลำๆทันที

สิ่งที่ไม่ชอบ: ไม่ชอบยาเสพติด...เพราะมันทำให้ชีวิตของตัวเองพังพินาศ

             อาการ เมื่อเห็นการซื้อขายก็ได้แต่กำหมัดเจ็บใจที่ตัวเองไม่สามารถทำอะไรได้ เพราะยังไม่มีอำนาจมากพอ แถมตัวเองก็ติดมันอีกด้วย แม้ว่าภายหลังจะพยายามเลิก แต่ก็ขาดมันไม่ได้อยู่ดี เมื่ออยู่ในที่ลับตาคนอาจจะชกกำแพงเพื่อระบายอารมณ์

              ไม่ชอบฤดูฝน เพราะตอนเป็นเด็กนั้นกลัวเสียงฟ้าผ่ามาก อีกทั้งเวลาฝนตกดันชอบมีเสียงฟ้าผ่า แม้ว่าตอนนี้จะ มะ...ไม่ค่อยกลัวแล้วก็ตาม แต่ก็ยังไม่ชอบมันอยู่ดี

              อาการ ถ้าฝนตกจะไม่อยากออกไปไหน นอนซุกอยู่บนเตียงของตัวเอง ถ้ามีฟ้าผ่าด้วยจะสะดุ้งน้อยๆและกอดตัวเองเอาไว้

สิ่งที่กลัว: กลัวโดนจับเข้าห้องมืด เพราะเคยอยู่ในนั้นแล้วขาดยาถึงสามวัน ถึงจะบอกว่าเป็นห้องมืดแต่ก็มีเพียงหน้าต่างที่อยู่สูงเหนือขึ้นไปอยู่บานนึงเป็นหน้าต่างที่ไม่สามารถเปิดได้ มีเพียงเพื่อให้เห็นวันภายนอกเท่านั้น

              อาการ ถ้ารู้ว่าจะถูกจับเข้าจะโวยวายเสียงดัง พยายามหนีเท่าที่จะหนีได้ แต่ถ้าโดนจับตัวได้ก็จะแข็งค้างช็อกไปเลย

สิ่งที่แพ้: -

ลักษณะคำพูด: เรียกแทนตัวเองว่าฉัน แทนคนอื่นว่าคุณ แต่ถ้าสติแตกจะเรียกว่าแกหรือไอ้

อารมณ์ดี

1.เมื่อเจอแฮกเกอร์ที่คิดจะมาแข่งกับเธอ

“แหมๆ คิดว่าจะเอาชนะฉันได้อย่างนั้นเหรอคะ”นิ้วมือรัวแป้นอย่างรวดเร็ว ก่อนจะสามารถจัดการอีกฝ่ายได้ในที่สุด “น่าเสียดาย ไปฝึกมาใหม่นะคะ หึหึ”

2.เจอน้องหมาตัวเล็กๆ

“นะ...น่ารักจังเลย อยากไปอยู่ด้วยกันไหม?”อุ้มเจ้าตัวเล็กขึ้นมาพร้อมกับชูขึ้นฟ้า “แต่ว่า น่าเสียดายจังเลยนะ คงจะไปด้วยกันไม่ได้หรอก”เธอวางมันลงก่อนจะเดินจากไป เพราะถ้าอยู่นานๆคงอุ้มกลับไปด้วยกันแล้ว ก่อนจะพึมพำออกมาเบาๆว่า “เอาไปก็คงโดนฆ่าอยู่ดี...อยู่แบบนี้น่าจะมีความสุขยิ่งกว่า...”

เศร้า

            “ฮึก ฮึก ทำไม ทำไมเรื่องแบบนี้ต้องเกิดขึ้นกับฉันด้วย”

                “หนูคิดถึงพ่อกับแม่...”เธอพึมพำอยู่ภายในห้องอันกว้างใหญ่แสนเงียบงันคนเดียว

                “อย่าเพิ่งมายุ่งกับฉันตอนนี้”เธอหันหลังให้กับอีกฝ่ายไหล่สั่นน้อยๆ

โกรธสติแตก

            “แก แกมีส่วนรู้เห็นเรื่องพ่อกับแม่ของฉันใช่ไหม”มือสองข้างบีบเข้าที่คอของอีกฝ่ายที่กำลังนอนหงายอยู่บนพื้นด้วยฝีมือของเธอเอง

                “ไอ้เวรเอ้ย ทีตอนทำทำไมไม่คิดฮะ มันสามารถกลับไปแก้ไขอะไรได้ไหม”หมัดหลุนชกเข้าที่ใบหน้าของอีกฝ่ายไม่ยั้งจนกระทั่งสลบไป

ตอนที่อยู่กับคนที่น่าสนใจ

            “เราจะเล่นอะไรกันดีคะ...ที่รัก”เธอพูดพร้อมกับกรีดนิ้วลงไปที่ปกเสื้อของอีกฝ่าย

                “แหม ทำอย่างนั้นเอาชนะฉันไม่ได้หรอกนะ...ที่รัก”

สาเหตุที่ทำให้ถูกตามล่า: เอาความลับขององค์กรมาเปิดเผย(เรื่องยาเสพติด การค้าเนื้อสด)

เพิ่มเติม: ・หลังจากติดยาทำให้ลืมแม้กระทั่งวันเกิดของตัวเอง

・เกลียดคนที่ยิ้มเสแสร้งทุกคน เพราะรอยแผลเป็นที่ตาเห็นทีไรก็คิดถึงใบหน้าที่ยิ้มแย้มของคนที่ทำมันขึ้นมา นอกจากนี้แม้แต่หมอเองก็เช่นกันแม้ใบหน้ายิ้มแย้มแต่กลับทำเรื่องแบบนั้นกลับเธอ ทำให้เธอเกลียดใบหน้ายิ้มแย้มแบบเสแสร้งมาก ไม่รู้ทำไมแต่สามารถรู้ได้ทันทีว่าใครยิ้มเสแสร้ง ถ้าอยู่ในสภาพที่ทนได้ก็จะยิ้มแกนรับไปแต่ถ้าทนไม่ได้จะบอกอีกฝ่ายประมาณว่า “เลิกยิ้มเสแสร้งสักทีได้ไหมคะ เห็นแล้วขัดลูกตาค่ะ”

-------------------------------------------------------------------------------------

คุยกับผู้ปกครอง

สวัสดีค่ะท่านผปค. เราเบลล์ซังคนงาม ยินดีที่ได้พบค่ะ ชื่ออะไรเอ่ยยย?

-สวัสดีค่ะ ชื่อนัทสึคิค่ะ เรียกนัทสึก็ได้

ขอนิยามลูกสาวท่านสักเล็กน้อยพอเข้าใจหน่อยค่ะ

-เป็นคนมีอดีตเลยไม่เชื่อใจใคร

เราดองนานจริงจังนะคะ เตรียมใจรากงอกกลิ้งรอฟิคเบลล์ได้เลย555555 สักปีสองปีรอไหวไหมเนี่ย?

-รอนานแค่ไหนก็รอได้ค่ะ ออกมาให้อ่านก็พอ

สุดท้ายนี้ ขอขอบคุณที่สนใจนะคะ เลิฟยูวววว <3