ปากไม่ตรงกับใจ (ฟิคพิภพพญามังกร )

เนื้อเรื่อง

Story: ปากไม่ตรงกับใจ (ฟิคพิภพพญามังกร )

Pairing: ???

Rate: ???

Author: ENTAMABLE

        จากการมังกรทองตัวน้อย บัดนี้เติบโตกลายเป็นชายหนุ่มร่างสูงรูปงาม เรือนผมสีทองเด่นสะดุดตา นัยน์ตาสีชาที่ผู้ใดพบเห็นเป็นต้องหลงใหล

“หยาง”เสียงทุ้มนุ่มดังขึ้นจากทางด้านหลัง ทำให้เจ้าของชื่อหันไปหาผู้เป็นเจ้าของเสียง

“ครับท่านอ๋าวซวิ่น”ชายหนุ่มเรือนผมสีแดงตอบรับพร้อมกับส่งยิ้มไปให้ด้วย

“ข้าได้ยินมาว่าเจ้าจะไปดูตัวเหรอ”

“เอ่อ...ใช่ครับ ทำไมเหรอครับ ท่านอ๋าวซวิ่น”

“เปล่าข้าถามเพราะข้าอยากรู้ไม่ได้เหรอ”

“เปล่าครับ แต่ข้าก็แค่ไปดูตัวเฉยๆ ถ้าไม่ชอบข้าก็คงปฎิเสธ”

“...ข้าก็ไม่ได้อยากรู้ซะหน่อย”กล่าวจบก็เดินออกไปทันที ทิ้งให้องครักษ์หนุ่มงุนงงกับการกระทำของท่านมังกรทองอ๋าวซวิ่น

อ๋าวซวิ่นเดินไปเรื่อยรอบวัง ในหัวก็คิดเรื่องต่างๆเกี่ยวกับใครบางคนที่อยู่เคียงข้างกายของตนอยู่เสมอ

“ทำไมไม่ปฎิเสธไปนะ”อ๋าวซวิ่นบ่นกับตัวเองเบาๆ พลางส่ายหน้าไล่ความคิดฟุ้งซ่าน

“ปฏิเสธอะไรไปเหรอซวิ่นเอ๋อ”เสียงของพี่สี่ดังขึ้นที่ข้างๆหูทำให้อ๋าวซวิ่นตกใจจนผงะ

“ปะ....เปล่านี่เกอเกอ”

“เจ้ากำลังหงุดหงิดนะซวิ่นเอ๋อ”อ๋าวเสวียนพูดอย่างเป็นห่วง

“ไม่นี่ เกอเกอ ข้าว่าท่านเข้าใจผิดแล้วล่ะ ข้าจะหงุดหงิดเรื่องอะไรกัน”หลังจากได้ฟังที่อ๋าวซวิ่นพูดจบ อ๋าวเสวียนก็ยิ้มขำๆให้กับน้องชายที่ปากไม่ตรงกับใจ

“เฮ้อ...เรื่องของเจ้าล่ะนะ”

อ๋าวเสวียนพูดพร้อมกับใช้มือขยี้อ๋าวซวิ่นเบาๆแล้วเดินจากไป

ข้าเนี่ยนะหงุดหงิด ทำไมข้าจะต้งหงุดหงิดด้วยเนี่ย

อ๋าวซวิ่นเลิกคิดแล้วเดินกลับตำหนักของตนเพื่อไปพักผ่อน

...

“ข้าไปดูตัวก่อนนะท่านอ๋าวซวิ่น”เหยียนหยางพูดพร้อมกับเดินจากไป แม้ว่าอ๋าวซวิ่นจะพยายามไขว่คว้าสักเพียงใดก้ทำไม่สำเร็จ ภาพขอเหยียนหยางค่อยๆลอยห่างออกไปเรื่อยๆ

“อยะ...อย่าไปนะหยาง!!!...”

อ๋าวซวิ่นตะโกนเสียงดังพร้อมกับสพดุ้งตื่นขึ้นมา เหงื่อมากมายผุดขึ้นบนใบหน้า

ปัง...

“ท่านอ๋าวซวิ่นเป็นอะไรหรือเปล่าครับ”เจ้าของชื่อที่ถูกตะโกนออกมา รีบมาหาทันทีที่ได้ยินเสียงร้องอันดังลั่น

ควับ

“อย่าไปนะ...”อ๋าวซวิ่นดึงเหยียนหยางเข้ามากอดแนบร่างพร้อมกับพูดออกมา

“ข้าก็ไม่ได้ไปไหนนี่ครับ”

“จะ...เจ้ากำลังจะไปดูตัว...ข้าไม่อยากให้เจ้าไป”

เหยียนหยางยิ้มออกมากับคำพูดของชายหนุ่มร่างสูงตรงหน้า มุมปากกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์

“แล้วทำไมท่านถึงไม่อยากให้ข้าไปล่ะครับ”

“นั่นก็เพราะ...นั่นก็เพราะข้ารักเจ้ายังไงล่ะ”อ๋าวซวิ่นพูดพร้อมกับกระชับกอดของตนให้แน่นยิ่งขึ้น

“งั้น...ข้าจะปฏเสธการดูตัวล่ะกันนะท่านอ๋าวซวิ่น”

“แล้วเจ้าชอบข้าบ้างหรือเปล่า”อ๋าวซวิ่นกระซิบถามที่ข้างหูของเหยียนหยาง

“ข้า...ข้าเองก็ชอบท่าน”

โครม...

เสียงดังโครมที่หน้าประตูทำให้ทั้งสองผละออกจากกันแล้วหันไปมอง ก็พบว่าทั้งราชา ราชินีมังกรรวมทั้งเจ้าเป๋าเป่าน้องเจ็ดกับพี่สี่อ๋าวเสวียนก็อยู่ด้วย

“ข้าไม่ว่าอะไรหรอกนะหากพวกเจ้าจะรักกันชอบกัน”เป็นราชามังกรที่พูดขึ้นมาคนแรก

“ยินดีด้วยไอ้ขวดนม”

“ในที่สุดก็ปากตรงกับใจสักทีนะซวิ่นเอ๋อ เอาล่ะพวกเราไม่กวนพวกเจ้าแล้ว” อ๋าวเสวียนพูดพร้อมกับลากคนที่อยู่ตรงนั้นทั้งหมดออกไป ปล่อยให้อ๋าวซวิ่นอยู่ตามลำพังกับเหยียนหยางสองต่อสอง

“เอ่อ...ท่านอ๋าวซวิ่นนี่ก็ดึกมากแล้ว ข้า...ขอตัวไปนอนดีกว่า”เหยียนหยางพูดพร้อมกับขยับตัวจะลุกออกไป แต่ก็โดนอ๋าวซวิ่นดึงลงมานอนลงบนเตียงด้วยกัน

“ดึกแล้วเจ้านอนกับข้านี่แหละ”พูดพร้อมกับดึงเหยียนหยางเข้ามากอด

“เอ่อ...”ยังไม่ทันะพูดอะไรอ๋าวซวิ่นก็หลับไปซะแล้ว เหยียนหยางจึงได้แต่นอนซุกอยู่ในอ้อมกอดนั้นอย่างช่วยไม่ได้

 

End

 

มันคืออารมณ์ตอนเพ้อ

เอาตามความคิดของตัวเอง

เพราะจำเนื้อเรื่องไม่ค่อยได้

เหมือนไม่เหมือนยังไง ก็ต้องขออภัยไว้ด้วย