My brother (ฟิคพิภพพญามังกร)

เนื้อเรื่อง

Story: My brother

Pairing: ???

Rate: มันไม่เรทนะ(ใสสุดๆ)

Author: ENTAMABLE

        หลังจากที่มังกรน้อยทั้งสองลืมตาขึ้นมาดูโลก อ่าวเยี่ยนผู้เป็นน้องเล็กสุดก็ได้รับการดูแลเอาใจใส่อย่างดีจากพี่สี่อ๋าวเสวียน เนื่องจากตอนอยู่ในครรภ์มารดาโดนอ่าวซวิ่นแย่งสารอาหารไปจนเกือบหมดตอนคลอดออกมาจึงอยู่ในสภาพแย่เต็มที และเนื่องจากมังกรเป็นสิ่งมีชีวิตที่รักครอบครัวเป็นอย่างยิ่ง อ๋าวเสวียนจึงทุ่มเทแรงกายและแรงใจในการเลี้ยงดูอ๋าวเยี่ยนอย่างเต็มที่ ในชาติก่อน ก่อนจะเกิดมาเป็นอ๋าวเยี่ยนนั้นชื่อเดิมก็คือเวินเยี่ยนเป็นเด็กกำพร้าที่น่าสงสาร? แม้จะเกิดใหม่แล้วความทรงจำในชาติก่อนก็ติดมาด้วย นิสัยเดิมจึงติดตัวตามมาเช่นกัน ชายหนุ่มอายุสิบเจ็ด แต่กลับต้องมาอยู่ในร่างที่ยังคงพึ่งพาตัวเองไม่ได้ แถมยังเป็นเด็กทารกที่ยังพูดไม่ได้ช่างน่ารำคาญจริงๆ แม้อยากจะพูดก็พูดได้แต่อ้อ...แอ้...เท่านั้น พี่ชายสี่ก็ช่างหน้าหวานเสียนี่กระไร ทำเอาชายหนุ่มอายุสิบเจ็ดในร่างทารกใจสั่นหวั่นไหวไปบ้าง

“เป๋าเป่า หน้าเจ้าแดงๆเป็นอะไรหรือเปล่า...เป็นไข้หรือเปล่าเนี่ย”อ๋าวเสวียนพูดพร้อมกับอุ้มอ๋าวเยี่ยนในร่างทารกขึ้นมาแนบหน้าผาก ยิ่งทำให้ทารกน้อยหน้าแดงยิ่งกว่าเดิมอีก

“ตัวก็ไม่ร้อนนี่นา”อ๋าวเสวียนวางอ๋าวเยี่ยนลงในเปล ใบหน้าที่แดงยิ่งกว่าเดิมทำให้ผู้เป็นพี่อดใจไม่ไหวอุ้มทารกน้อยขึ้นมาไว้ในอ้อมกอดอีกครา

“เป๋าเปาเนี่ยน่ารักจริงๆเลย ไปเดินเล่นกันดีกว่านะเดี๋ยวเกอเกอจะพาไป”อ๋าวเยี่ยนกลายร่างเป็นมังกรตัวน้อย แล้วเลื้อยขึ้นไปพาดระหว่างคอของพี่สี่อ๋าวเสวียน           อ๋าวเสวียนพามังกรตัวน้อยเดินออกมาจากตำหนักแล้วเดินไปทั่ววัง พร้อมกับอธิบายสิ่งต่างๆให้อ๋าวเยี่ยนฟังอย่างละเอียด เนื่องจากมังกรเป็นสิ่งมีชีวิตที่สามารถจดจำช่วงเวลาซึ่งเป็นทารกได้จึงไม่มีปัญหาอะไรที่จะทำให้เมื่อโตขึ้นแล้วไม่เข้าใจ อ๋าวเสวียนใช้เวลาส่วนมากอยู่กับอ๋าวเยี่ยน...พี่ชายคนนี้ติดน้องเสียแล้ว เห่อยิ่งกว่าผู้เป็นพ่อกับผู้เป็นแม่เสียอีก แม้แฝดของอ๋าวเยี่ยนจะเป้นถึงมังกรทองที่นานๆทีจะเกิดมาสักครั้ง อ๋าวเสวียนก็ยังไม่สนใจ ให้ความสำคัญกกับเจ้ามังกรตัวน้อยที่แลดูซีดเซียวมากกว่า ในเมื่อเจ้ามังกรน้อยที่อยู่กับเขาในตอนนี้น่ารัก น่ากอดกว่าเป็นไหนๆ

มีหวังโตมาเข้าได้ติดอยู่กับพี่ชายคนนี้เป็นปาท่องโก๋แน่ๆเลย มังกรตัวน้อยที่อยู่ในอ้อมกอดของอ๋าวเสวียนคิด ก่อนจะรอบมองพี่ชายแล้วกลายร่างเป็นทารกกระทันหัน จนอ๋าวเสวียนเกือบจะรับไหวไม่ทัน

“เป๋าเป่า อย่าเปลี่ยนร่างกระทันหันซิ เดี๋ยวก็ตกหรอก”พูดจบก็หอมแก้มทารกน้อย   ไปฟอดใหญ่เพื่อเป็นการทำโทษ จนอ๋าวเยี่ยนต้องใช้มืออันน้อยนิดของตนดันใบหน้าของอ๋าวเสวียนออก

“เป๋าเป่า...เจ้ารีบโตไวไวนะ”(พี่จะได้จับกด...เอ้ย...ไม่ใช่)

อ๋าวเสวียนพูดจบก็หอมแก้มทารกน้อยอีกครั้งอย่างรักใคร่ อ๋าวเยี่ยนพยักหน้ารับแล้วก็ใช้มือคู่น้อยของตนดึงใบหน้าของอ๋าวเสวียนเข้ามาหอมแก้มเช่นกัน...

END