White Rose นิยายรักของกุหลาบขาว

ลำดับตอนที่ #4 : รักนายเข้าแล้ว

"แม่จ๋าวันนี้มีไรกินมั้งอ่ะ"
"แม่ไม่อยู่ย่ะ " เสียงพี่เจนดังขึ้นเอ้อ.. ใช่แม่ไม่อยู่มิน่าเมื่อวานไม่โดนดุ
"พี่เจน วันนี้พี่สาวสุดสวยทำอะไรให้โรสกินม้างงง"
"ก็มี ต้มจืดตำลึงใส่ใข่"ว้าววว เริ่ดไปเลย
"ไข่เจียวหมูสับ"ของโปรดด
"แค่เนี้ยหรอ"
"อือ "
"กินล่ะน้า"
10.00 a.m.
ติ๊ดตี่ติ๊ด...
"ฮัลโหลลลล"
[น้องโรส ใช่ไหมครับ]
"ค่ะโรสเอง "
[พี่อยากชวนน้องโรสไปทานข้าวน่ะครับน้องโรสพอจะว่างไปกับพี่ไหมครับ]
"ก็.. ว่างค่ะ เอาเป็นว่าตกลงล่ะกันนะค่ะมื้อช้าวโรสกินไปแล้วแต่ขอเป็นมื้อกลางวันล่ะกันนะค่ะ"
[ได้ครับเจอกันที่ เซ็นทรัล ลาดพร้าวนะครับ เวลา12.30a.m.นะครับ]
"ได้ค่ะพี่เซอร์เวย์แล้วเจอกันนะค่ะ"
[ครับ ]
ข่าวด่วนข่าวด่วน ต้องรีบรายงาน ยัยเพื่อนซี้ตัวแสบ
"ฮัลโหล"
[มีไรยัยโรส กำลังแชทกับพี่พีนัทอยู่เลยมีไรว่ามาเร็วๆ]
"ก็.. พี่เซอร์เวย์โทรมานัดฉันไปทานข้าว" ที่ไม่กล้าบอกว่าเดตเพราะมันไม่แน่ใจว่าพี่เขานัดฉัน
เดตหรือแค่นัดไปทานข้าว
[จริง อ่ะ... โอกาศทองแล้วนะเว้ย รีบๆจีบ พี่เขาไปเลย]
"เชิญแกทำไปคนเดียวเหอะแค่นี้นะ มีสายเข้า"
[สู้ๆว่ะเพื่อน]
ฉันวางสายยัยอลิซ แล้วรับอีกสายนึง ฉันทำอะไรอยู่เนี่ยฉันไม่ใช่นักธุรกิจนะ่ต้องมานั่งรับสายโทรศัทพ์ซ้อน2สายแบบนี้อ่ะ หูชาแล้วว้อยยย
"ฮัลโหล "
[นี่ๆ จำฉันได้รึเปล่าฉันคิวซีเองนะ ]
"ฮ้าจำได้สิ แกสบายดีไม การอยู่ การกินการนอนการเดินแกเป็นไงบ้าง" แบบว่าห่วงเพื่อนค่ะห่วงเพื่อน
[ตอนนี้ยัยเพอร์ตี้อกหักจากพี่เนเจอร์ว่ะ แถมไปหลงรักนายบ้านนอกด้วยว่ะ แถมนายบ้านนอกคนนั้นก็เคยเจอยัยเพอร์ตี้มาแล้วครั้งหนึ่ง ที่อิตาลีด้วยว่ะ ]
"เฮ้ยนั่นมันบุพเพอาละวาด ชัดๆ"
[นั่นดิฉันก็คิดเหมือนแกอ่ะแหลพเอองั้นแค่นี้นะมีธุระต้องไปทำ]
"เออๆ"
ไม่น่าเชื่อเพื่อนฉันแต่ละคนแสบใช่ย่อยทั้งนั้น ถ้าคุณผู้อ่านไม่รำคาญก็ช่วยอ่านประวัติเพื่อนๆดิฉันทีละคนทีละคนนะค่ะ
-เพอร์ตี้  แม่สาวสุดสวยแถมฐานะเธอดีใช่ย่อย หนุ่มๆคนไหนได้ไปครองล่ะงานเนี้ย ตกถังข้าวสารค่ะ
-คิวซี เพื่อนสาวรวยเสน่ห์คนนี้ มีหนุ่มมาจีบหลายคนแต่เธอไม่สน สนอยู่คนเดียวก็นั่นแหละค่ะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก คุณซันชายพระเอกสุดหล่อ  กำลังรุ่งมาแรง แถมเป็นน้องชายของพี่เซอร์เวย์ของฉันด้วยแหละ(พูดมาได้ของฉัน)
ยังมีอีกหลายท่านค่ะบทนี่ขอแค่นี้ก่อนล่ะกันนะค่ะใกล้จะได้เวลานัดของฉันกับพี่เซอร์เวย์แล้วล่ะ
ยังค่ะยังเวลายังเหลือพอบรรยายได้อีก2-3คน
-เปปทีน สาวน้อยกำพร้า อายุ17ปี ตกถังข้าวสารเมื่อหนุ่มน้อยหน้าตาดีนามว่า โนเซนต์แต่พฤติกรรมเขาไม่ได้อินโนเซนต์อย่างที่ใครว่าเลยจริงๆเข้าเรื่องๆ มาหลงรักเปปทีนทำให้เธอนั่งๆนอนๆกินๆแล้วบริหารห้างสรรพสินค้าชื่อดังอย่างไลก้าเวฟ (อยากรู้ติดตามอ่านสิค่ะ)แถมโนเซนต์เป็นน้องชายของพี่เซอร์เวย์ของช้านน(ยังเล่นไม่เลิก)
-ลิลลี่ มาสเตอร์หน้าใส มีหนุ่มน้อยมาติดพันที่ชื่อว่า แน๊คโฮ้!งานนี้จะทำยังไงดีเมื่อยัยลิลลี่ ไม่ได้ชอบแน๊คโอ้!น่าจ๋งจ๋านนน ได้เวลานัดแล้วฉันต้องไปถึงก่อน10นาทีเพื่อให้พี่เขาถามว่า
รอนานไหมครับน้องโรส  สุภาพบุรุษที่ช้านนใฝ่ฝัน(เอาเข้าจริงๆเธอนี่บ้ากว่ายัยอลิซอีกนะเนี่ย)
11.45a.m.
ฉันกวาดสายตามองหาพี่เซอร์เวย์ ใจมันก็เต้นตึกตักตึกตัก นั่นไงพี่เขายืนอยู่นั่น ยืนแบบไม่ธรรมดาเพราะพี่เซอร์เวย์ยืนเถียงกับผู้หญิงหน้าตาดีมากคนนึง
"พี่เซอร์เวย์รอนานไหมค่ะ" ฉันกลับต้องเป็นฝ่ายพูดคำนี่เสียเอง น่าเศร้า
"เนี่ยน่ะหรอ เหอะหน้าตาไม่ได้ดีไปกว่าฉันสักเท่าไหร่หรอกนะ" พูดเรื่องอะไรอ่ะ
"พอเหอะแมท ฉันว่าเธออ่ะไปกันใหญ่แล้ว เธอเป็นคนทำตัวเอง เธอก็ต้องยอมรับสิ" มันคือเรื่องอาล้ายยกัน  ใครก็ได้อธิบายให้ฉันฟังทีเถอะ เฮ้อ!!! เครียด!
"ยัยเด็กเนี่ยมันดีตรงไหน ดูๆไปยัยเด็กเนี่ยกะโลโปเหมือนเด็กบ้านนอกยังไงก็ไม่รู้"
"OoO"
"แมทฉันบอกให้เธอพอไง"
"ฉันพอก็ได้แต่ขอบอกอะไรไว้อย่างนะ ขอให้เด็กเนี่ยเจียมกะลาหัวตัวเองซะบ้าง" มากไปแล้วนะ
"คุณมีสิทธิ์อะไรไม่ทราบที่มาด่าฉัน ฉันไม่เคยไปทำอะไรให้คุณอย่ามาด่ากันแบบนี้เพราะมันไม่ได้ดเีไปกว่าการตื๊อผู้ชายเลยนะค่ะ " ฉันไม่รู้หรอกที่พี่คนนี้มาด่าฉันแล้วก็เถียงกับพี่เซอร์เวย์มันหมายความว่ายังไง เท่าที่ฉันดูก็มันเหมือนกับกรที่ตามตื๊อผู้ชาย อ่ะนะ
"นี้เธอเล่าเรื่องของเราให้ยัยเด็กนี้ฟังด้วยหรอ" ของเรา ? ฉันงงไปหมดแล้วใครก็ได้ช่วยบอกทีทั้งหมดนี้มันคืออะุไร
"ถ้าใช่แล้วจะทำไม โรสไปกันเถอะพี่หิวแล้ว" หนูว่าพี่ไม่เคยบอกหนูนะหรือนี่เป็นการโกหก  ช่างมันเถอะ หลังจากที่ฉันเดินมากับพี่เซอร์เวย์ พีู่้ผู้หญิงคนนั้นก็กรี๊ดด ลั่นห้าง พี่แกคงไม่สนใจใครทั้งนั้นสินะเฮ้อน่าสงสาร(ยัยแม่พระ)
"โรสพี่ขอโทษแทนแมทด้วยนะ"
"ค่ะไม่เป็นไรค่ะ"
"ทานข้าวเสร็จแล้วเดี๋ยวพี่พาไปส่งบ้านนะครับ"
"ค่ะ"
"คือพี่มีเรื่องจะบอก "
"เรื่องอะไรหรอค่ะ"
"พี่ชอบโรสนะพี่คิดว่าเราเจอกันได้ไม่นานแต่พี่คิดว่าพี่ชอบโรสจริงๆ"
ว่าแต่ทำไมฉันรู้สึกมีคนมองมาโต๊ะที่ฉันนั่ง แล้วจ้องด้วยสายตา น่ากลัวๆ นั่นมันพี่สาวคนสวยนี่น่า
หลังจากทานข้าวเสร็จพี่เขาก็ขับรถพาฉันไปส่งบ้าน ขณะนั้นเอง พี่เขาคุยโทรศัพท์ไปด้วยด้วยความที่พี่เซอร์เวย์รอบคอบและระมัดระวัง พี่เขาเลยเปิดสปีคเกอร์โฟนทำให้ฉันได้ยินไปด้วย^o^ดีจัง
"ฮัลโหลมีไรว่ะไอ้แซน " แซน? ทรายหรอ?
[ฉันเพิ่งได้ข่าวว่ะ ว่าแกทะเลาะกับแมทจนหน้าดำหน้าแดงเลยหรอว่ะ]
"เออดิ  แมทโคตรไร้มารยาทชิบเป๋งเลยว่ะ"
[แล้วแกใช้ใครเป็นเครื่องมือว่ะคราวนี้แมทถึงได้ระเบิดกลางห้างอ่ะ] เครื่องมือ? 
"เดี๋ยวค่อยบอก" ดูเหมือนจะเป็นฉันเพราะฉันอยู่ในเหตุการ์ณชัวร์แน่ๆเลย ทำไมรู้สึกเจ็บแปลบๆในหัวใจขึ้นมาคงไม่ใช่เพราะฉันเกิดชอบพี่เซอร์เวย์ ขึ้นมานะแล้วอาจจะรักไปแล้วด้วยในระยะเวลาสั้นๆโอ้!ม่ายยนะ และแล้วหัวใจฉันค่อยดับวู้บเมื่อได้ยินคำว่า
[แกกับแมทรักกันจะตายทะเลาะกันทำไมว่ะ]
"ก็ฉันไม่ได้รักแมทแล้วนี่หว่า"เพิ่งได้รู้ว่ารักง่ายหน่ายเร็วมันเป็นแบบนี้นี่เอง
[เออๆแค่นี้นะเว้ย]
"เออไปเลยไอ้ปากสว่าง"
"ถึงแล้วครับน้องโรส"
"อ๋อค่ะ" ก่อนที่ฉันจะลงฉันได้ยินพี่เขาพูดอะไรกับเพื่อนทางโทรศัทพ์ ก่อนที่จะเอ่ยว่า
"พี่ขอเข้าไป ซื้อดอกไม้ร้านน้องโรสได้ไหมครับ"
"ได้ค่ะูู^^"
"พี่เลือกดอกกุหลาบแล้วกันนี่ครับเงิน "
"ไม่เป็นไรค่ะ ถือซะว่าโรสให้เป็นค่าตอบแทนที่พี่เลี้ยงข้าวโรสวันนี้ล่ะกันนะค่ะ"
"ขอบใจน้องโรสมากนะครับ"
"ค่ะ" ในที่สุดฉันก็จบวันลงด้วยกิจวัตรประจำวัน ที่น่าเบื่อแต่ก็สนุกดี^^