White Rose นิยายรักของกุหลาบขาว

ลำดับตอนที่ #2 : White Cafe'

                     วันนี้ฉันมาโรงเรียนตามปกติ แล้วยัยอลิซก็มายืนรออยู่ตามเคย ฉันสะพายเป้เดิเข้าไปโดยที่ไม่ทักอลิซ แต่ยัยนั่นดึงไหล่ฉันไว้ก่อน

                " เธอไม่ทักฉันเลยเหรอ "  
                " คือ..ฉันรีบ ขอตัวนะ "   ฉันจะเดินไป แต่อลิซก็ดึงไหล่ของฉันอีกรอบ โธ่ว้อย เดี๋ยวเสื้อขาด แม่ฉันเอาตายอีก
                " เมื่อคืนพ่อฉันเอ็ดเรื่องที่ฉันไปกินไอติม เธอใช่มั้ย!!! ที่บอกพ่อ!!! "   ยัยอลิซตะคอก ฉันผลักอลิซออกแล้วก็เดินไป แต่ว่ายัยนั่นยังไม่หยุดดึงคอเสื้อของฉันแล้วก็ตบหน้าของฉัน
                   เผียะ 
                   "โอ๊ย! เจ็บนะอลิซ"
                   "งั้นเธอก็จำสิ เคยได้ยินไหมคำว่าแจ็บแล้วจำอ่ะ"
                   "เคย! แต่ฉันโกหกไม่เป็นนิเธอจะให้ฉันทำยังไงหะ!"
                    "จะทำยังไงนะเหรอ มันก็เรื่องของเธอ แต่เธอห้ามมายุ่งเรื่องของฉันอีก" อลิซบอก
                    "ได้ แล้วเธอจะเสียใจ เธอรู้ไหมว่าพ่อเธอเขาเป็นห่วงเธอมากแค่ไหน"
                    "ไม่ แต่ที่ฉันรู้คือเมื่อวานฉันโดนพ่อยำเละ เธอไม่เข้าใจความรู้สึกฉันหรอก ฮึกๆ"อลิซพูดพลางน้ำตาไหล

                     "ทำไมฉันจะไม่เข้าใจเราก็เพื่อนกันผู้หญิงด้วยกัน " ฉันพูดพลางปลอบอลิซ แต่ยัยนี่ยังร้องไห้อยู่เหมือนเดิม ฉันไม่รู้จะปลอบอลิซยังไง ฉันจึงพาอลิซโดดเรียนไปนั่งเล่นที่ White cafe 1วัน
และสัญญาว่าวันนี้จะไปส่งและจะไม่บอกคุณพ่อเธอเรื่องวันนี้ เฮ้อฉันรักเพื่อน มากเกินไปรึเปล่าเนี่ย
"ที่ White cafe นี้ดีจังเลยนะ ร้านของยัย จิงเกิล เพื่อนเธออ่ะ เริ่ดไปเลย" 
"หายเร็วจังนะเพื่อนเมื่อไ่ม่นานมานี้ฉันเห็นว่ามีผู้หญิงคนนึง ร้องไห้ฮึกๆเสียใจเรื่องพ่ออยู่เลยนะ" ฉันพูดแกมประชดนิดๆ นิดเดียวจริงนะ 
"นั่นมันอดีตแก อย่าไปใส่ใจ แกๆ นั่นมัน พี่เซอร์เวย์อ่ะหนุ่มฮอต รร.เราเลยนะแก"
"ต่อมบ้าผู้ชายกำเริบสิยัยบ้า ฉันควรจะบอกเรื่องนี้กับพ่อแกดีมั้ยเนี่ย"
"ไม่ดีย่ะแกสัญญากับฉันไว้แล้วนะห้ามเบี้ยว"
"เออๆ เฉพาะวันนี้วันเดียวนะย่ะ วันอื่น ไม่เกี่ยว" ฉันพูดพร้อมทำหน้าเจ้าเล่ห์ไปด้วย
"พี่เขามอง มาโต๊ะเราด้วย มองไปหาแกแล้วด้วยอ่ะ"
"เสียใจด้วยฉันไม่ได้บ้า ผู้ชาย ย่ะ "พูดจบฉันก็อ่านหนังสือที่เตรียมไว้เผื่อหนีเรียนโดยเฉพาะ
"แต่แกแค่บ้าเรียนแค่นั้นใช่มะ เอาหนังสือมาเป็นโหลๆขนาดนั้นใครจะอ่านไหว"
"ฉันนี่ไงย่ะ ฉันเนี่ยหนอนหนังสือตัวจริงเสียงจริง" ฉันอ่านจนหนังสือบางเล่มเยินจนไม่รู้ว่าซื้อมาปีไหนเลยล่ะ ฉันบ้าหนังสือจริงๆนะ(นิยายใช่ม้า) จะมาเรอะฉันเด็กเรียนย่ะ
"เออๆ แต่ฉันขอไปทักพี่เขาก่อนนะ "
"เชิญตามสบาย พี่ค่ะ ขอเอสเปรสโซ่ที่นึงค่ะ วิปครีมเยอะๆนะค่ะ"
"ค่ะ รอสักครู่นะค่ะ " 1ชั่วโมงผ่านไป เสียวแจ้วๆ ของยัยอลิซยังไม่หยุด ดูท่าทางว่าหล่อนจะภาคภูมิใจในการโม้ของตัวเองมากโดยไม่ดูเลย ว่าพี่เซอร์เวย์ของแกทำหน้าเบื่อโลกแค่ไหน ให้ทายนะพี่แก คงไม่อยากเสียภาพพจน์ที่ดีงาม (สร้างภาพ) สลายไปเพราะยัยปากกว้าง อย่างยัยนี่หรอก แต่ว่าตอนนี้มันกี่โมงแล้วล่ะเอสเปรสโซ่ฉันหมดไปแล้ว3แก้ว ฉันกินจนพุงกางแล้วนะย่ะ ไหนกี่โมงแล้ว ฉันหยิบโทรศํพท์รุ่นW3339ของ WellcoM ขึ้นมาดู เวลา ปาเข้าไป4.00a.m แล้วหรอ หยาย 4.15 กลับถึงบ้าน ฉันจะถึงบ้านทันไหมเนี่ย ต้องรีบเผ่นซะแล้วสิ ต้องเอายัย ปากกว้างนี่ไปส่งบ้านด้วยก่อนที่พี่เซอร์เวย์จะเอือมระอาแล้วเอารูปยัยนี่ไปเผาพริกเผาเกลือ ฉันยังไม่อยากให้เพื่อนฉันปวดท้องเพราะโดนเสกหนังควายเข้าท้องหรอกนะ 
"อลิซกลับบ้านเหอะ" แต่ยัยนี่ค้อนสายตาฉันกลับ ฉันเลยจำใจ ต้องกลับมานั่งที่โต๊ะเป็นไงเป็นกันว่ะ ใครจะด่าจะว่ายังไงวันนี้ขอเหลวแหลกไว้ก่อนเพื่อเพื่อน(?) ฉันรู้สึกแปลกๆ เหมือนถูกแทะโลมด้วยสายตาของบางโต๊๊ะ
"ว่าไงจ๊ะน้องสาว สนใจไปกับพี่ไหมจ๊ะ" ไอโรคจิต มิน่ารู้สึกเสียวๆตงิดๆ
"ไม่ดีกว่าค่ะ หนูมีธุระ" พูดจบฉันรีบคว้าเป้แล้วเดินไปที่โต๊ะของยัยอลิิซ(?)
"อลิซกลับเหอะ นะนะ "ฉันอ้อนว้อนอลิซ
"ไม่อ่ะ พี่เซอร์เวย์ฝากส่งโรสด้วยนะค่ะ "
"อลิซ!!"ฉันตะคอกอลิซดูเหมือนยัยนี่ยังเห็นดีเห็นงามกับการที่พี่เซอร์เวย์อาสาไปส่งแบบลับๆ โดยที่ฉันไม่รู้ (?) แต่ตอนนี้รู้แล้วเว้ย!
"ก็ยังดีกว่าเดินกลับบ้านคนเดียว นี่น่า จริงไหมค่ะพี่เซอร์เวย์" ไม่จริงย่ะฉันขอตอบแทน(ได้แค่ในใจเท่านั้นนะ ดูจากท่าทางของยัยอลิซ)
"ครับ^^"  เอาเข้าไป เอ้อชีวิตฉันยอมเพื่อนได้ซะทุกอย่างจริงๆเรา
5.00 น.
"ขอบคุณพี่เซอร์เวย์มากนะค่ะ ที่พามาส่ง"
"ไม่เป็นไรครับ น้องโรส เข้าบ้านเถอะเดี๋ยวคุณแม่จะดุเอา"
"ค่ะ โชคดีนะค่ะ "
"ถ้าไม่เป็นการรบกวนพี่ขอเบอร์น้องโรสไว้เป็นที่ระลึกได้ไหมครับ" ที่ระทึกล่ะสิไม่ว่า
"เอ่อ..."ใจมันก็อยากให้นะ แต่มันจะดูไม่งามต่หน้าพี่เขา ถ้าพี่เขาอยากได้จริงๆ ไปหาเอาเองดิ^^
"น้องโรสไม่อยากให้ไม่เป็นไรครับพี่ไม่บังคับ งั้นพี่ไปก่อนนะครับ " ไปเลยไป๊ ชิ้วๆ (เขาอุตส่าห์มีน้ำใจแต๊ๆ )
"ค่ะ - -^" ทำไมใจเต้น หวิวๆ แบบนี้อ่ะ ฉันไม่ได้หวั่นไหวกับการกระทำของพี่เซอร์เวย์หรอกนะ