ลำดับตอนที่ #14
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ฉันกลัวจะเสียเธอไป
อึก! อะไรหนักๆทับอยู่ตรงอก แล้วยังความเสียวซ่านนั่นอีก ตาสีฟ้าค่อยๆปรือขึ้น ก็พบว่าของหนักๆนั่นคือหัวของเควินแถมมือหนายังซุกซนถอดเสื้อเขาออกจนท่อนบนเปลือยหมด เท่านั้นยังไม่พอยังมาบีบหัวนมเขาเล่นอีก
อ๊า~~~ก! คารินร้องตะโกนดังลั่น ร่างสูงค่อยๆลืมตาขึ้น เมื่อดวงตาสีนิลเบิกกว้างเต็มที่ ร่างสูงก็ผิวปากออกมา พลางว่า “อยากก็ไม่บอก เดี๋ยวจัดให้”
พูดเสร็จก็กระโจนคว้าหมับจะประกบปากกัน แต่ยังไม่ทันได้ทำอย่างนั้นดวงหน้าเข้มก็พลันเขียวคล้ำพร้อมกับความจุกที่แล่นวาบเข้ามา โดนเข้าไปเต็มๆพระเข่ของเจ้าหญิงคาริน ทำเอาแทบกระอักเลือด
คารินไม่รอช้าเมื่อสบโอกาศก็รีบก้าวเดินออกจากกระโจมทันทีระหว่างเดินก็ติดกระดุมเสื้อไปด้วย ปากก็สบถด่าคำหยาบคายที่ถ้าใครมาได้ยินเข้าเป็นต้องอึ้ง
ร่างสูงเดินกระโผลกกระเผลกตามาติดๆ ปากก็ร้องครวญครางโอดโอยอย่างหน้าหมั่นไส้ คารินปรายตามองพลางพึมพำว่า “สมน้ำหน้า”
“โหดร้ายจัง”ร่างสูงตัดพ้อ
“แล้วใครใช้ให้นายทำบ้าๆเล่า” พูดพลางสะบัดหน้าหนี
“นี่ไปเล่นน้ำกันไหม”เควินเอ่ยชวน คารินหันควับมาทันที และยังไม่ทันได้ตอบอะไร ก็ถูกลากข้อมือพามาที่ลำธารซะแล้ว
เมื่อมาถึงเควินก็ถอดเสื้อแล้วกระโดดลงไปเป็นคนแรก พร้อมกับเอ่ยชวน “ลงมาซี่”
...ไม่ได้เล่นน้ำมาตั้งนานแล้ว ลงซักหน่อยจะเป็นไรไป คิดแล้วก็ถอดเสื้อออกเผยให้เห็นผิวขาวนวลเนียนสีน้ำนม ร่างสูงหันกลับมาเห็นเข้าก็หน้าขึ้นสีแต่คารินไม่ทันสังเกตุกระโดดลงน้ำไปตูมใหญ่พร้อมกับที่ของเหลวสีแดงไหลออกมาจากจมูกของเควิน
...โธ่เว้ย ทุเรศตัวเองชะมัด...เควินคิดพลางเช็ดเลือดออก
คารินดำหายไปใต้น้ำอยู่ครู่ใหญ่ก่อนจะหัวขึ้นมา
“ฮ้า สดชื่นจัง” พูดพลางยิ้มจนตาหยี มันเป็นรอยยิ้มที่สวยที่สุดเท่าที่เควินเคยเห็นมาในชีวิตนี้เลย เมื่อเล่นน้ำเสร็จทั้งคู่ก็ขึ้นมาจากน้ำแล้วสวมเสื้อตัวเก่า เสื้อสีขาวของคารินเมื่อโดนน้ำก็ลู่ติดลำตัวมองเห็นเนื้อหนังมังสาเกือบหมด
ระหว่างทางเดินกลับกระโจมทหารแต่ละคนต่างหันทามองจนคอแทบเคล็ด ทำเอาเควินทนไม่ได้ นี่มันไม่อายบ้างหรือ ในที่สุดเควินเลยสละเสื้อตัวโคร่งให้คาริน ซึ่งคารินก็ยินดีรับมาแต่โดยดีเพราะเขาหนาว
“นี่ สัญญาได้ไหมว่าจะอยู่ด้วยกันตลอดไป”อยู่ดีๆเควินก็พูดขึ้นขณะเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่ในกระโจม
“เอ๊ะ”คารินทำหน้างง
“ว่าไงเล่าสัญญาได้ไหม” ร่างสูงตะคอก
"สํญญาก็ได้...ฮึก...ไม่เห็นต้อตะคอกกัน...ฮึก....เลย”คารินพูดพลางสะอื้นไห้ เพราะร่างสูงในตอนนี้ดูหน้ากลัวมากๆ น่ากลัวอย่างบอกไม่ถูก
“ขอโทษชั้นไม่ได้ตั้งใจ เพียงแต่กลัวเท่านั้น กลัวว่าจะเสียนายไป” พูดจบร่างสูงก็ก้าวฉับๆออกไป
*---------------------------------------------------------------------------------*
สั้นไปป่าวเนี่ย แต่ตอนหน้าจะพยายามให้ยาวกว่านี้ToT
อ๊า~~~ก! คารินร้องตะโกนดังลั่น ร่างสูงค่อยๆลืมตาขึ้น เมื่อดวงตาสีนิลเบิกกว้างเต็มที่ ร่างสูงก็ผิวปากออกมา พลางว่า “อยากก็ไม่บอก เดี๋ยวจัดให้”
พูดเสร็จก็กระโจนคว้าหมับจะประกบปากกัน แต่ยังไม่ทันได้ทำอย่างนั้นดวงหน้าเข้มก็พลันเขียวคล้ำพร้อมกับความจุกที่แล่นวาบเข้ามา โดนเข้าไปเต็มๆพระเข่ของเจ้าหญิงคาริน ทำเอาแทบกระอักเลือด
คารินไม่รอช้าเมื่อสบโอกาศก็รีบก้าวเดินออกจากกระโจมทันทีระหว่างเดินก็ติดกระดุมเสื้อไปด้วย ปากก็สบถด่าคำหยาบคายที่ถ้าใครมาได้ยินเข้าเป็นต้องอึ้ง
ร่างสูงเดินกระโผลกกระเผลกตามาติดๆ ปากก็ร้องครวญครางโอดโอยอย่างหน้าหมั่นไส้ คารินปรายตามองพลางพึมพำว่า “สมน้ำหน้า”
“โหดร้ายจัง”ร่างสูงตัดพ้อ
“แล้วใครใช้ให้นายทำบ้าๆเล่า” พูดพลางสะบัดหน้าหนี
“นี่ไปเล่นน้ำกันไหม”เควินเอ่ยชวน คารินหันควับมาทันที และยังไม่ทันได้ตอบอะไร ก็ถูกลากข้อมือพามาที่ลำธารซะแล้ว
เมื่อมาถึงเควินก็ถอดเสื้อแล้วกระโดดลงไปเป็นคนแรก พร้อมกับเอ่ยชวน “ลงมาซี่”
...ไม่ได้เล่นน้ำมาตั้งนานแล้ว ลงซักหน่อยจะเป็นไรไป คิดแล้วก็ถอดเสื้อออกเผยให้เห็นผิวขาวนวลเนียนสีน้ำนม ร่างสูงหันกลับมาเห็นเข้าก็หน้าขึ้นสีแต่คารินไม่ทันสังเกตุกระโดดลงน้ำไปตูมใหญ่พร้อมกับที่ของเหลวสีแดงไหลออกมาจากจมูกของเควิน
...โธ่เว้ย ทุเรศตัวเองชะมัด...เควินคิดพลางเช็ดเลือดออก
คารินดำหายไปใต้น้ำอยู่ครู่ใหญ่ก่อนจะหัวขึ้นมา
“ฮ้า สดชื่นจัง” พูดพลางยิ้มจนตาหยี มันเป็นรอยยิ้มที่สวยที่สุดเท่าที่เควินเคยเห็นมาในชีวิตนี้เลย เมื่อเล่นน้ำเสร็จทั้งคู่ก็ขึ้นมาจากน้ำแล้วสวมเสื้อตัวเก่า เสื้อสีขาวของคารินเมื่อโดนน้ำก็ลู่ติดลำตัวมองเห็นเนื้อหนังมังสาเกือบหมด
ระหว่างทางเดินกลับกระโจมทหารแต่ละคนต่างหันทามองจนคอแทบเคล็ด ทำเอาเควินทนไม่ได้ นี่มันไม่อายบ้างหรือ ในที่สุดเควินเลยสละเสื้อตัวโคร่งให้คาริน ซึ่งคารินก็ยินดีรับมาแต่โดยดีเพราะเขาหนาว
“นี่ สัญญาได้ไหมว่าจะอยู่ด้วยกันตลอดไป”อยู่ดีๆเควินก็พูดขึ้นขณะเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่ในกระโจม
“เอ๊ะ”คารินทำหน้างง
“ว่าไงเล่าสัญญาได้ไหม” ร่างสูงตะคอก
"สํญญาก็ได้...ฮึก...ไม่เห็นต้อตะคอกกัน...ฮึก....เลย”คารินพูดพลางสะอื้นไห้ เพราะร่างสูงในตอนนี้ดูหน้ากลัวมากๆ น่ากลัวอย่างบอกไม่ถูก
“ขอโทษชั้นไม่ได้ตั้งใจ เพียงแต่กลัวเท่านั้น กลัวว่าจะเสียนายไป” พูดจบร่างสูงก็ก้าวฉับๆออกไป
*---------------------------------------------------------------------------------*
สั้นไปป่าวเนี่ย แต่ตอนหน้าจะพยายามให้ยาวกว่านี้ToT
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น