ขโมยหัวใจ เจ้าหญิงสุดแสบ>vO

ลำดับตอนที่ #9 : เรื่องวุ่นวาย

ขบวนเสด็จแต่ละขบวนเคลื่อนเข้าสู่เอดินเบิร์กอย่างเรียบร้อยไม่มีผิดพลาด และหวังว่าจะเป็นอย่างนี้ไปตลอดจนเสร็จสิ้นการประชุม
 ในค่ำวันนั้น ณ งานเลี้ยงอาการเย็น เหล่ากษัตริย์จากทั้งยี่สิบสี่ประเทศและผู้ติดตามต่างมานั่งล้อมวงบนโต๊ะอาหารตัวยาว อาหารชั้นดีหลากหลายชนิดเรียงแน่นขนัดอยู่เต็มโต๊ะ ทุกเก้าอี้มีคนนั่งอยู่เต็มหมดยกเว้นที่นั่งข้างคิงโอเดลที่ยังเว้นว่างไว้
ซักพักก็มีเด็กหนุ่มร่างสูงผมสีเงินยาว ผิวขาว ดวงตาสีฟ้าดูเย็นชาในชุดทรงสีขาวเดินเข้ามาทำความเคารพแล้วนั่งลงตรงที่ว่าง
 งานเลี้ยงยังคงดำเนินต่อไปเรื่อยๆ แม้อากาศโดยรอบจะเย็นขึ้นนิดนึงก็ตาม มีเสียงสลวลเสียงพูดคุยจากคิงองค์ต่างๆดังขึ้นเป็นระยะ
พลันไฟทุกดวงในงานก็ดับวูบลง เสียงกรีดร้องด้วยความตื่นตระหนกดังขึ้น ผู้ร้ายกลุ่มหนึ่งแฝงกายเข้ามาในความมืด  คารินเรีกดาบมาไว้ในมือ แม้โดยรอบจะมืดมิดแต่เสียงตวัดดาบฟาดผ่านอากาศกลับได้ยินอย่างชัดเจน คารินใช้ดาบรับดาบที่ตวัดมานั้นก่อนจะผลักดาบออกจากตัวแล้วตั้งการ์ดพร้อมสู้ รอบข้างมีเสียงการต่อสู้อีก 3-4 แห่ง คารินไม่รอช้าเมื่อคะเนที่อยู่ของศัตรูได้แล้วก็ฟาดดาบลงไป พร้อมกับที่ไฟทุกดวงสว่างขึ้น ฝ่ายผู้บุกรุกเห็นท่าไม่ดีจึงได้ถอยกลับไปก่อน จากเหตุการณ์นั้นแม้จะไม่มีใครบาดเจ็บสาหัสเลย แต่งานเลี้ยงก็ถูกเลิกไปโดยปริยาย
 อีกฝากนึงที่ป้อมทหารขนาดใหญ่ แถบตะวันออก ได้มีม้าสี่ตัวควบตะบึงมาทางป้อม เมื่อยามสังเกตการณ์เห็นผู้ที่ขี่ม้ามาก็ร้องตะโกนว่า
“องค์กษัตริย์กลับมาแล้ว เปิดประตู เปิดประตู”
พลันประตูบานยักษ์ก็ถูกเปิดออก ม้าทั้งสี่ตัวควบเข้าไปในป้อมอย่างรวดเร็วแล้วหยุดอยู่บริเวณคอกม้า ร่างทั้งสี่กระโดดลงจากหลังม้าแล้วยื่นสายบังเหียนให้คนดูแลคอกม้าก่อนเดินออกไป
“มันน่าเจ็บใจเสียจริงที่คืนนี้ยังไม่ได้ลองประมือกับคิงซักองค์” หนึ่งในนั้นเปรย
“แต่ดูจากฝีมือของเด็กพวกนั้นแล้ว พวกคิงคงมีฝีมือกันพอตัวเจ้าว่าอย่างนั้นไหมอเล็กซ์” เสียงที่สองว่าแล้วหันไปถามคนข้างๆ แต่อีกฝ่ายไม่ตอบกลับเดินดุ่มๆ ตามอีกคนที่ตอนนี้เดินเข้ากระโจมไปแล้ว
ร่างที่เข้ามาก่อนนั้นปลดผ้าคลุมหน้าออกเผยให้เห็นถึงดวงหน้าเข้ม ผิวสีแทน ดวงตาคมดุคุจพญาเหยี่ยว ผมดกดำจมูกโด่งคมสัน เขาคือองค์เควินนายเหนือหัวของชาวกาบาเรี่ยน ที่นำทัพมาบุกในคราวนี้
“อเล็กซ์เจ้าเห็นไอ้หนุ่มผมเงินที่สู้กับข้านั่นไหม ข้าอยากรู้ว่ามันเป็นใคร” เควินถามทันทีที่เห็นคนสนิทคนแรกเดินเข้ามา ชายคนนั้นเป็นคนร่างสูงใหญ่ทะมึน ริมฝีปากหนา ผิวสีหมึก ตาที่มีตาขาวมากกว่าตาดำดูน่ากลัวอย่างบอกไม่ถูก
“ขออภัยกระหม่อมไม่ทันมอง” เขาตอบ
“แล้วพวกเจ้าล่ะ”เควินหันไปถามอีกสองคนที่พึ่งเดินเข้ามา
“กระหม่อมก็ไม่ทันมอง”ชายคนแรกตอบ เขาเป็นคนผิวสีดำแดง ตาโตหวาน คิ้วเข้ม
“กระหม่อมก็เช่นกัน”ชายอีกคนตอบ เขาเป็นคนผิวสีขาวเหลือง ตาตี่เล็กจนแทบจะไม่เห็นนัยน์ตา รูปร่างเล็กและบางกว่าอีกสามคน
“ทำไมรึพ่ะย่ะค่ะ”หนุ่มผิวสีดำแดงถาม
“ก็ไม่ทำไมหรอก เพียงแต่คิดว่าน่าสนใจเท่านั้น”เควินว่าพลางยิ้มน้อยๆเหมือนถูกใจในบางสิ่ง ก่อนจะรีบปั้นหน้างเคร่งขรึมเหมือนเดิม
“เอ็ดมัน เจ้าไปหยิบกล่องพยาบาลมาให้หน่อยซิ”ผู้เป็นนายว่า
“บาดเจ็บรึพ่ะย่ะค่ะ”
“ไปเอามาเถอะน่า”
“พ่ะย่ะค่ะ”ร่างผิวสีดำแดงรับคำก่อนเดินออกไป
“อเล็กซ์เจ้า ไปสืบหาประวัติของเด็กผมเงินนั่นมาให้ได้มากที่สุดก่อนรุ่งสางเข้าใจไหม แล้วก็ปีเตอร์ไปจัดเตรียมกระโจมใหม่ บางทีเราอาจมีแขกกิตติมาศักดิ์มาเพิ่ม” เมื่อสั่งเอ็ดมันเสร็จ เควินก็หันไปสั่งชายร่างสูงผิวดำต่อ
“พ่ะย่ะค่ะ” รับคำเสร็จทั้งสองก็เดินออกไปสวนกับเอ็ดมันที่เดินเข้ามา
“นั่นอเล็กซ์กับปีเตอร์ไปไหนรึพ่ะย่ะค่ะ” เอ็ดมันถาม
“ไปทำงานที่ข้าสั่ง....... แล้วไหนล่ะกล่องพยาบาล”
“นี่พ่ะย่ะค่ะ” พูดพลางยื่นกล่องสีขาวไปให้ เควินรับมาแล้วปลดผ้าคลุมไหล่ลง เผยให้เห็นบาดแผลที่ลึกพอสมควรปรากฏอยู่บนบ่า
 เมื่อเควินทำแผลเสร็จแล้ว ก็เงยหน้าขึ้นพูดกับบ่าวรับใช้ต่อว่า “เดี๋ยวไปเตรียมม้านะ”
“จะไปไหนอีกพ่ะย่ะค่ะ”
“ข้าจะไปสำรวจทางหนีทีไล่ เดี๋ยวคืนนี้จะลองบุกเข้าไปดูอีกที”
“ที่ไหนพ่ะย่ะค่ะ” เอ็ดมันนิ่วหน้า ไม่แน่ใจนักว่าผู้เป็นนายจะมีแผนอะไรอีก
“โรงเรียนพระราชา”
“จะทรงไปทำไมอีก เมื่อกี้ยังไม่สะพระทัยอีกหรือ” บ่าวรับใช้ทำตาโต
“ยัง”........จนกว่าจะได้ไอ้หนุ่มผมเงินนั่นมา เควินคิดในใจ ถ้าจะชนะศึกกลับไปอย่างเดียวไม่พอ มันต้องหาของสวยๆงามๆติดมือไปบ้าง
*---------------------------------------------------------------------------------*
ตอนนี้มีตัวละครใหม่ตั้งสี่คน แถมยังมีพระเอกของคารินด้วยนะ ทายกันได้ไหมเอ่ย ถ้าทายถูก ไม่มีรางวัลจะให้หรอก เพราะมันง่ายมากใครๆก็เดาได้ แล้วก็อย่าลืมเมนท์กันด้วยนะจ๊ะ ยิ่งเมนท์มากคนเขียนยิ่งมีกำลังใจนะจ๊ะ