ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Oleander's Felony ❤ กับดักรักร้ายของนายจอมโหด {1886 TYL}

    ลำดับตอนที่ #9 : Oleander's Felony ❤ } 8 : Okinawa

    • อัปเดตล่าสุด 9 ก.ค. 53


     

    8

     

    Okinawa

     

    สามวันผ่านไป

     

    เอ้า  แบกกันดีๆ ล่ะ  กระเป๋านั่นแพงนะ  หลุยส์ วิตตอง เชียวนะยะเสียงของฮารุบ่นกับคนขับรถ  แต่น่าเสียดายหน่อยๆ ที่เขาไม่ใช่ฮิบาริ  เพราะวันนี้โยโกะบอกให้นั่งรถตู้ไป  ความซวยทั้งหมดจึงตกอยู่ที่คนขับรถวัยสี่สิบกว่าทันใด

     

    ส่วนฮิบาริน่ะเหรอ... เขากำลังนั่งจิบกาแฟสบายใจเฉิบอยู่ในห้องรับแขก  เพราะเขามั่นใจว่ากระเป๋าเดินทางสีดำใบใหญ่ของเขาปลอดภัยจากการประทุษร้ายของยัยฮารุแล้ว  แหล่งข่าวที่เขารู้มาก็คือโยโกะนั่นเอง  เบื้องหน้าของฮิบาริคือแลปท็อปสีดำแพงระยับของแอปเปิ้ล  

     

    เขาจำเป็นต้องหอบแลปท็อปนี่ไปด้วยเพราะถ้าเผื่อมีคนแจ้งข่าวสำคัญมาจะได้ไม่พลาด  และจริงๆ แล้วเขาไม่ค่อยอยากไปเที่ยวสักเท่าไหร่หรอกนะ 

     

    เอ่อ... ฮิบาริซัง  เตรียมตัวเสร็จเรียบร้อยแล้วนะคะ ขึ้นรถกันเถอะ โยโกะที่เดินมาตามฮิบาริให้ไปขึ้นรถได้แล้วเอ่ยขึ้น  เธออึกอักนิดหน่อยเพราะเรื่องด่วนที่แจ้งเข้ามาเมื่อกี้พอดี

     

    “-_-” ฮิบาริปิดแลปท็อปและลุกขึ้นเดินออกจากประตูคฤหาสน์เพื่อขึ้นรถตู้  แต่พอประตูเปิดเขาก็ต้องชะงักกึกทันที  เพราะมีฮารุนั่งอยู่แถวแรกของรถตู้

     

    ไปนั่งแถวสองนู่นไป  ตรงนี้ให้พี่สาวนั่ง  ห้ามนั่งข้างฉันเด็ดขาด  รังเกียจ -_-+” ฮารุรีบพูด

     

    อย่าว่าแต่เธอ  ฉันก็ ขยะแขยง เธอเหมือนกัน รู้สึกว่าคำตอกกลับของฮิบาริจะแรงกว่านะ

     

    กรี๊ด!!  ไอ้บอดี้การ์ด!” ฮารุกรีดร้องเสียงดังเมื่อไม่สามารถโต้ตอบได้

     

    “-_-” ฮิบาริที่นั่งอยู่บนเบาะแถวสองของรถตู้เรียบร้อยแล้วไม่ตอบอะไร  เพราะขี้เกียจจะพูดกับฮารุเต็มที

     

    ตึกๆๆ

     

    เสียงวิ่งทำให้ฮารุหันไปมอง  แล้วก็พบว่าเป็นโยโกะนั่นเอง  ส่วนฮิบาริ... เขายังนั่งหันหน้าออกไปนอกหน้าต่างอยู่เหมือนเดิมนั่นแหละ

     

    ...ชิ  อีตาขี้เก๊ก L

     

    ฮารุแอบก่นด่าเขาในใจ  และหันไปมองโยโกะที่หอบแฮกอย่างเป็นห่วง

     

    โทษทีนะทั้งสองคน  ล่วงหน้าไปก่อนละกัน  เดี๋ยวพี่ขับตามไป  พอดีพี่ลืมจัดกระเป๋าน่ะ  แหะๆโยโกะยิ้มแหยๆ เตรียมรับคำด่าจากปากน้องสาว

     

    หา!!  ว่าไงนะพี่สาว!  ทำไมพี่ขี้หลงขี้ลืมอีกแล้วฮะ!  เราจะไปเที่ยวก็ต้องรีบจัดกระเป๋าไว้ก่อนสิ!  เวลามีตั้งสามวันทำไมไม่จัดล่ะ!!  แว้ดๆๆๆ!!” ฮารุที่รู้แล้วรีบบ่นทันที

     

    หุบปาก แต่เสียงด่าที่ดังมาจากข้างหลังทำให้เธอต้องรีบปิดปากฉับทันที  และพอรู้ตัวว่าใครเป็นคนด่า  ปากของเธอก็เปิดขึ้นอีกครั้ง... ระเบิดปรมาณูลูกใหญ่ออกมาจากปากเธอแล้ว!

     

    แว้ดๆๆๆ @#%^&*%^#@^” แต่คราวนี้จุดหมายไม่ใช่โยโกะ  จุดหมายของเธอคือไอ้คนที่นั่งทำหน้ารำคาญสุดขีดอยู่ข้างหลังนั่นต่างหาก

     

    หุบปาก  หรือว่าอยากโดนขย้ำ!!” ฮิบาริพูดและทำท่าจะหยิบทอนฟาออกมา  นั่นทำให้ฮารุสงบปากสงบคำได้... แป๊บหนึ่ง

     

    และเธอก็เปิดปากต่อ  เอาเป็นว่าพี่สาวรีบจัดของและตามมาเร็วๆ นะคะ  ฮารุไม่อยากอยู่กับไอ้คนข้างหลังนานๆ Lคำพูดของเธอทำให้ฮิบาริที่ปกติจะไม่ค่อยพูด  แต่ขย้ำเลยหันขวับมามองตาเขียวทันที

     

    หุบปากเน่าๆ ของเธอซะ  ยัยสัตว์กินพืช เขาด่าเธอด้วยภาษาที่ไม่หยาบคาย  แต่มันจี๊ดมากสำหรับฮารุ

     

    นี่!!  นายนั่นแหละหุบปาก! ไอ้บอดี้กิ้งก่า!” คราวนี้ในที่สุดฮารุก็คิดหาคำที่จะด่าเขาออกซะที

     

    ว่าไงนะ!” ฮิบาริถามเสียงเย็น  เขาทำท่าจะชักทอนฟาออกมา  ทว่าโยโกะที่ไร้บทมานานก็ขัดขึ้น

     

    พอเถอะทั้งสองคน  เดี๋ยวพี่จะรีบเก็บกระเป๋าและขับรถตามไปให้ทัน... ออกรถได้เลย ประโยคหลังเธอหันไปสั่งกับคนขับรถที่นั่งตัวแข็งทื่ออย่างเกรงกลัวฮิบาริกับฮารุสุดๆ

     

    บรื้นนนน

     

    รถตู้คันใหญ่ราคาสูงลิ่วออกตัวนิ่มๆ ผ่านประตูรั้วขนาดใหญ่ของคฤหาสน์ออกไป  ในขณะที่โยโกะเดินกลับมาที่ห้องนอนของตัวเอง  เธอมองไปที่เตียงนอนของเธอ

     

    ...บนนั้นมีกระเป๋าใส่เสื้อผ้าขนาดใหญ่ที่จัดไว้พร้อมอยู่แล้ว

     

    ขอโทษนะทั้งสองคน  มันเป็นความต้องการของคุณพ่อน่ะ  ขอโทษด้วยนะที่ต้องหลอกลวง เธอพึมพำเบาๆ และเดินไปนั่งหน้าคอมพิวเตอร์สุดหรูของเธอ

     

     

     

    บนรถตู้ที่เปิดแอร์เย็นฉ่ำ

     

    ฮารุที่นั่งใส่เฮดโฟนฟังเพลงจากไอพอดของเธออยู่กระสับกระส่ายอยากรู้ความเป็นไปของศัตรูเต็มที่  เธอคิดมานานว่าอยากจะลองแอบชะโงกหน้าไปมองซะหน่อย  เผื่อว่าหลับ  จะได้ปล่อยลงกลางทาง

     

    คิดอยู่สักพักเธอก็ค่อยๆ คุกเข่าขึ้น  และหันหน้าไปข้างหลังซึ่งฮิบารินั่งอยู่

     

    หันมาทำไม  ยัยสัตว์กินพืช -*-“ และนั่นคือคำตอบที่ได้ว่าเขาหลับหรือไม่

     

    เชอะ  ไม่ได้อยากมองนักหรอก  หน้าตาขี้โกงโหดเถื่อนของนายน่ะ  แค่อยากดูว่าหลับหรือยังเท่านั้นแหละ  เผื่อจะได้จับไปขายซะ  รกหูรกตาจะตายไป เธอตอบหลังจากรีบลนลานกลับมานั่งแล้ว

     

    งั้นก็อย่าหันมา  ฉันเสียดายลูกตา เสียงของฮิบาริดังลอยมาจากด้านหลัง  เป็นเหตุทำให้ฮารุกระเด้งตัวลุกขึ้นหันหลังไปชี้หน้าด่าเขาทันที

     

    หน็อย  นายจะด่าฉันว่าหน้าตาไม่ดีใช่มั้ยยะ!” ฮารุเริ่มปรี๊ดแตก

     

    เธอพูดเอง  ยัยโง่ แต่ฮิบาริไม่สนใจ  เขายังคงด่าฮารุหน้าตาเฉย 

     

    นายคิดว่านายหน้าตาดีมากเลยงั้นเรอะ ฮารุถามลองเชิง  เพื่อคำนวณว่าเขาจะตอบกลับมาว่าอะไร

     

    ดีกว่าเธอ... เยอะ แต่คำตอบของเขาทำให้เธอหน้าหงายเลยทีเดียว

     

    เฮอะ  ไอ้หลงตัวเองเอ๊ย ประโยคนี้ฮารุพยายามด่ากระแทกหน้าฮิบาริ  แต่เขากลับยกมือปิดปากหาวเป็นคำตอบแทน

     

    ฮ้าว

     

    ปึ้ด!

     

    อย่าตกใจว่าเสียงอะไร  เสียงนี้คือเสียงเส้นความอดทนของฮารุขาดผึงนั่นเอง

     

    อ๋อ  นายคิดว่าเดี๋ยวนี้จะดื้อกับคุณนายได้สินะ  ด้ายยย  ฉันจัดให้!” ฮารุทำท่าจะควักมือถือของเธอออกมา  ฮิบาริเห็นท่าไม่ดีเลยรีบคว้าเจ้าแบล็กเบอรี่เจ้าปัญหาของฮารุไว้ก่อน

     

    เฮ้ย  เอามานะ  Lฮารุที่นั่งคุกเข่าหันหน้าไปทางด้านหลังพยายามโน้มตัวไปเอาแบล็กเบอรี่ของเธอคืน  แต่ฮิบาริก็เก็บมันลงกระเป๋าเสื้อของเขาไปเสียแล้ว

     

    เธอไม่จำเป็นต้องใช้มัน เขาว่าหน้าตาย 

     

    ฮึ่ย  เอามานะเฟ้ย  เกิดเคียวโกะจังพินมาจะทำไงล่ะ Lเธอเริ่มหงุดหงิด

     

    ...ช่างหัวเธอ -_-“ คำตอบของเขาช่างเป็นคำตอบที่น่าฟังเหลือเกิน

     

    กรี๊ด  ไอ้...!!” ระหว่างที่ฮารุกำลังจะอ้าปากแว้ดอีกครั้งนั้นเอง  เสียงคนขับรถที่น่าสงสารก็ขัดขึ้นมา

     

    ถะ... ถึงสนามบินแล้วครับคุณหนู  ฮิบาริซามะ  TOT;;” เขาพูดเสียงสั่นๆ

     

    ถึงแล้วเหรอ? งั้นก็แบกไปสิ  กระเป๋าฉันน่ะ  อย่าต้องให้อารมณ์เสีย -_-^ฮารุที่กำลังเก็บกดจากความพ่ายแพ้สงครามน้ำลายต่อฮิบาริเริ่มระบายความแค้นกับคนขับรถรุ่นพ่อที่แสนน่าสงสาร

     

    การเดินทางไปยังโอกินาวานั้นมีหลายตัวเลือก  แต่สำหรับยัยคุณหนูเลือกมากฮารุก็คงมีแค่เจ็ทลำใหญ่ส่วนตัวที่จอดอยู่ที่สนามบินเท่านั้นล่ะ

     

    ลุงคนขับที่น่าสงสารต้องแบกกระเป๋าหลุยส์ขนาดใหญ่เท่าตู้เย็นไปขึ้นเจ็ท  ทั้งๆ ที่มันก็มีล้อลาก  แต่ด้วยความหงุดหงิดและกลัวกระเป๋าลูกรักจะเป็นอะไรไป  ฮารุเลยสั่งให้แบกมันซะ  และไม่ใช่แค่กระเป๋าของฮารุเท่านั้น  ยังมีกระเป๋าสีดำใบใหญ่ของฮิบาริพ่วงมาด้วย  งานนี้ถึงจะลากได้  แต่มันเป็นกระเป๋าของ  DKNY ถ้าล้อลากมีรอยแม้แต่นิดเดียวสงสัยเขาคงไม่ได้มีโอกาสเห็นหน้าหลานเป็นแน่แท้

     

    ...ลำพังกระเป๋าคุณหนูฮารุก็มีตั้งสามใบแล้ว  ยังมีกระเป๋าของฮิบาริซามะอีก  ตายแน่งานนี้

     

    คนขับรถผู้น่าสงสารได้แต่ครางหงิงๆ พร้อมบ่นในใจ  เพราะถ้าปริปากพูดออกไปในสถานการณ์ที่ทั้งสองคนเพิ่งหงุดหงิดหลังจากการทะเลาะกันมาแบบนี้เขาคงจะโดนรุมสกรัมเละใต้ฝ่าเท้า

     

    หลังจากคุณคนขับผู้โชคร้ายวางกระเป๋าทั้งหมดไว้ในเจ็ทแล้ว  เขาก็ออกมานั่งที่เก้าอี้ด้านนอก  จริงๆ เขาอยากจะกกลับไปนอนเหลือเกิน  แต่มันติดที่ว่าคุณหนูฮารุสุดเลิฟของเขาดันขัดขึ้นมาว่า  ถ้าลุงไปแล้วใครจะขับรถพาฮารุไปไหนมาไหนบนเกาะล่ะเท่านั้นแหละ  ภารกิจของเขาก็ยังคงดำเนินต่อไป

     

    ตอนนี้เจ็ทที่น่าจะออกได้แล้วกลับจอดรอการมาถึงของโยโกะ  จริงๆ คนขับเจ็ทบอกว่าควรออกเครื่องให้เป็นเวลา  แต่เจอเสียงแว้ดของฮารุเข้าไปก็ต้องยอมแพ้เสร็จสรรพล่ะนะ

     

    ~

     

    ฮารุที่รู้ว่ามือถือของตนเองส่งเสียงน่ารำคาญอยู่รีบหยิบมันขึ้นมารับทันที  ฮัลโหลค่ะ

     

    [ฮารุ เอ่อ... ขอโทษนะ  พี่คงไปโอกินาวากับพวกเธอไม่ได้แล้วแหละ] เสียงโยโกะดังลอดมาตามสาย

     

    หา!! ทำไมล่ะคะ!” แน่นอนว่ายัยฮารุต้องโวยวายเสียงดัง  และแน่นอนอีกว่าฮิบาริต้องหันขวับมามอง

     

    [ทางบริษัทมีลูกค้าติดต่อมากะทันหันน่ะ  เธอไม่อยู่  คุณอาไปตกลงธุรกิจที่ต่างประเทศ  พี่เลยต้องรักษาการแทนชั่วคราวอ่ะจ้ะ] ดูเสียงของโยโกะแล้วรู้ได้เลยว่าเธอกำลังเตรียมตัวเตรียมใจฟังเสียงวีนของฮารุเต็มที่

     

    โอ๊ย! แล้วจะติดต่อมาตอนนี้หาพระแสงอะไรล่ะเนี่ย!  คนจะไปเที่ยวโว้ย!! @#$^&%#@$” ฮิบาริเองจากที่ตอนแรกรำคาญสุดๆ ก็เริ่มหันมาสนใจบทสนทนากับเขามั่งแล้ว

     

    [ขอโทษนะจ๊ะ  งั้นเราก็ไปกับฮิบาริซังเขาสองคนพ่วงคนขับรถไปด้วยละกัน  เอ่อ  งั้นแค่นี้นะ  พี่ต้องไปทำงานแล้ว  โชคดีนะจ๊ะ  บาย~] โยโกะที่รีบวางหูเพราะรู้ตัวว่าเผลอพูดคำที่ทำให้ยัยฮารุปรี๊ดได้ไปแล้ว  และตลอดห้าวันที่ไปเที่ยว  เธออุตส่าห์ตั้งใจปิดมือถือหนีเลยทีเดียว

     

    และไอ้คำที่เป็นตัวจุดชนวนอารมณ์ที่ไม่ค่อยดีนักของฮารุให้ฟิวส์ขาดก็คือ... ไปกับฮิบาริสองคน

     

    กรี๊ดดดดด!!” ฮารุกรีดร้องเสียงดังเนื่องจากว่าสติกำลังแตก  แต่แก้วกาแฟที่ถูกเขวี้ยงมาเฉียดใบหูของเธอแค่นิดเดียวและไปชนผนังเจ็ทแตกดังเพล้งทำให้เธอต้องหยุดกึก

     

    ...ฮิบารินั่นเองที่เป็นคนปามันมา

     

    นี่ ไอ้บอดี้กิ้งก่า!! ปามาทำซากอะไรฮะ!!” ฮารุเริ่มวีน

     

    หุบปากซะ เขาสั่งเสียงเฉียบ

     

    แล้วถ้านายรู้ว่าพี่สาวไปไม่ได้แล้วเราต้องไปกันสองคนนายยังจะเย็นอยู่มั้ยฮะ!! ...อ้อ พ่วงลุงคนขับรถอีกหนึ่งด้วย ฮารุเหยียดสายตาไปมองคนขับรถที่ถึงกับสะดุ้งเฮือกเมื่อโดนพูดถึง

     

    ไม่เห็นเป็นไร  ยังไงก็พักคนละห้อง  จะกลัวอะไร -_-“ ฮิบาริพูดอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว  แต่...

     

    เออ  ก็จริงแฮะ -_-;” ยัยฮารุดันคล้อยตามซะงั้น

     

    ไม่มีอะไรจะพล่ามก็สั่งไอ้คนขับเจ็ทนั่นซะที ฮิบาริหันไปสั่งฮารุอีกรอบแล้วเดินไปนั่งที่เบาะนั่งนุ่มๆ

     

    ออกเครื่องได้เลย ฮารุเองก็ขี้เกียจเถียง  เลยบ้าจี้สั่งคนขับเจ็ทอย่างที่ฮิบาริบอกไปจริงๆ

     

    ทันทีที่ได้รับคำสั่ง  คนขับเจ็ทหนวดแปรงสีฟันก็รีบนำเจ็ทลำใหญ่ออกบินทันที  เพราะเดี๋ยวชักช้าไม่ทันใจคุณหนูแล้วจะได้หูชาอีกรอบ

     

    ในเจ็ทลำใหญ่ที่กำลังบิน  ฮิบารินั่งเปิดแลปท็อป  ฮารุนั่งใส่เฮดโฟนฟังเพลงพร้อมดูทิวทัศน์ขณะบิน  ส่วนคนขับรถ... นั่งตัวสั่นอย่างเกรงกลัวว่าจะมีระเบิดลงกลางเจ็ทเหมือนตอนในรถตู้

     

    และคนขับรถผู้นับถือศาสนาคริสต์เต็มตัวก็ยกมือขึ้นประสานกัน  พร้อมสวดภาวนาขอพรต่อพระแม่มารีอา  พระเจ้า  และพระอัลเลาะห์ให้พี่แกเดินทางอย่างสวัสดิภาพ  ไม่มีสงครามเกิดขึ้นในเจ็ท  และขอให้เขาอยู่รอดปลอดภัยได้มีหน้ากลับไปเจอลูกเมียด้วยเถิด... อาเมน

     

     

     

    เมื่อเครื่องเจ็ทลงจอดที่สนามบินนาฮาบนเกาะเรียบร้อย  คนขับรถก็ต้องเสียเหงื่อกับการช่วยคนขับรถตู้โรงแรมมายกกระเป๋าอีกรอบ  โรงแรมส่งคนมารับให้อย่างดีเพราะโยโกะสั่งให้จ่ายเยอะๆ เพื่อความสะดวกสบายเวลาอยู่บนเกาะนี้

     

    ตอนนี้ฮารุ  ฮิบาริ  และคนขับรถขึ้นมานั่งในรถตู้เรียบร้อย  ฮารุที่ทำท่าครุ่นคิดอยู่นานก็พูดขึ้นว่า

     

    เดี๋ยวห้าวันนี้คุณไม่ต้องขับรถให้พวกฉันแล้วนะ  ฉันเอาคนขับรถส่วนตัวมาด้วย เธอพูดพลางหรี่ตามองคนขับรถที่น่าสงสาร

     

    ครับ แล้วพนักงานโรงแรมก็ออกรถมุ่งหน้าไปที่โรงแรมห้าดาวติดชายหาดทันที

     

    เมื่อมาถึงโรงแรม  ยัยฮารุหยิบแว่นกันแดด Gucci มาใส่และรีบเดินเข้าไปที่เคาน์เตอร์พนักงานเพื่อเช็กอินทันที

     

    ห้อง 102 ค่ะ  ขอให้มาฮันนีมูนให้สนุกนะคะ ^^พนักงานสาวแก่ผู้เป็นแม่หม้ายว่าพลางส่งสายตายินดีปรีดาปนอิจฉาไปทางฮารุ  และส่งสายตาหวานเยิ้มปนเสียดายสุดๆ ให้ฮิบาริ

     

    ไม่ใช่นะคะ!! เขาเป็นศัตรูกับฉันค่ะ!!” ยัยฮารุรีบปฏิเสธทันที  เธอโบกไม้โบกมือเป็นพัลวัน

     

    “-_-^ ส่วนฮิบาริก็ทำหน้าไม่ชอบใจหน่อยๆ ที่ถูกกล่าวหาว่ามาฮันนีมูนกับคนบ้า

     

    เอ๋  แต่พวกคุณจองห้องสวีทหรูที่สุดในโรงแรมไว้  แถมยังเป็นเตียงคิงไซส์ซะด้วยนะคะ พนักงานสาวเริ่มงง

     

    หา!!/O_O” เสียงร้องด้วยความตกใจของฮารุดังขึ้นพอดีกับที่ฮิบาริหันมาทำหน้าตกใจใส่พนักงาน

     

    ค่ะ  จองให้โดย เซกิโนะ  ยูมิกะ  เลขาส่วนตัวของคุณโยโกะใช่มั้ยคะ พนักงานสาวทำหน้าเหลอหลา

     

    ...เจอตัวแล้ว  ยัยเลขาสมองนิ่ม! แค่จองห้องพักให้ยังจองผิดงั้นเรอะ!!

     

    ยัยฮารุโวยวายในใจ  ก่อนที่พนักงานสาวหม้ายจะเอ่ยขึ้น

     

    เพราะว่าเมื่อเช้าคุณโยโกะเธอโทรมาเองว่าขอยกเลิกห้องหนึ่งที่จองไว้  และห้องนั้นก็มีคนเข้าพักแทนแล้วน่ะค่ะ

     

    ละ... แล้วมีห้องไหนเหลือบ้างคะ  ^^;” ฮารุเริ่มเหงื่อตก  คิดหาทางออกเต็มที่

     

    ไม่เหลือแล้วล่ะค่ะ  ช่วงนี้เป็นไฮซีซั่น  คนเลยมาพักกันเยอะ  อีกอย่างที่นี่เป็นโรงแรมหรูห้าดาวที่มีชื่อ  เศรษฐีหลายคนอย่างคุณก็มาพักที่นี่เหมือนคุณนั่นแหละค่ะ... แล้วตกลงไม่ใช่สามีภรรยากันใช่มั้ยคะ *O*” ประโยคหลังพนักงานสาวพูดด้วยดวงตามีประกาย  และก็รีบส่งสายตาวิ้งๆ ไปให้ฮิบาริที่ก้มหน้าคิดอยู่ทันที

     

    ...มันใช่เวลาซะที่ไหนเล่าป้า!! L

     

    ฮารุเริ่มพาลในใจ  และฮิบาริก็พูดออกมาว่า ไม่มีที่พักก็กลับ  ไป

                                                                                                            

    แต่ฮารุก็เถียงกลับ จะบ้าเรอะ  นี่อาจจะเป็นการเที่ยวครั้งสุดท้ายในรอบปีนี้ของฉันก็ได้!  ใครจะไปยอมเล่า!!”

     

    งั้นก็นอนกับฉัน  จะเอายังไงก็เอา  ฉันไม่เคยพิศวาสเธอแม้แต่นิดหรอก -_-“ ฮิบาริรีบพูดดักคอเมื่อเห็นสายตาไม่ไว้ใจของฮารุ

     

    ฉัน... ก็ต้องเลือกเที่ยวสิ!! คนอย่างฉันไม่เคยกลัวนายอยู่แล้ว!” ฮารุแอบกัดฟันพูด

     

    ตกลงว่าจะพักห้อง 102 ใช่มั้ยคะ? เจ๊พนักงานถามอีกครั้ง

     

    อืม  ยกกระเป๋าขึ้นไปให้ด้วยละกัน ฮารุหันไปตอบและหันไปส่งสายตาจิกกัดให้ฮิบาริอีกรอบ  แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะโล่งใจที่ฮิบาริบอกว่าไม่ได้คิดอะไรกับเธอ  เอ๊ะ... หรือจะเสียใจดี? เธอก็ยังไม่แน่ใจเหมือนกัน

     

    เมื่อเข้ามาในห้อง  เธอก็พบว่ามันไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิดนัก  เพราะเตียงคิงไซส์ที่ว่าใหญ่พอดู  แถมยังมีที่ข้างๆ เตียงกว้างใช่ได้  เฟอร์นิเจอร์ในห้องก็ชั้นเยี่ยม  ห้องอาบน้ำก็มีของให้ครบ  แถมยังมีอ่างจากุซซี่อีกด้วย

     

    ...แต่สิ่งที่กั้นระหว่างห้องอาบน้ำและห้องนอนมันก็คือ... ผ้าม่านสีขาวขุ่น

     

    นี่  ถามหน่อยสิ  ทำไมใช้ผ่านม่านขุ่นๆ กั้นห้องแทนที่จะเป็นประตูล่ะ -_-;;” ฮารุที่กำลังเหงื่อตกหันไปถามบริกรชายที่กำลังเปิดแอร์ให้อยู่

     

    อ๋อ  มันเป็นความต้องการของผู้จัดการโรงแรมน่ะครับ  ว่าห้องไหนที่เป็นเตียงคิงไซส์ให้เปลี่ยนประตูห้องอาบน้ำเป็นผ้าม่าน  เพื่อให้มีอารมณ์น่ะครับ เขาหันมาตอบหน้าตาย

     

    อึ้ก... คำตอบของบริกรชายทำให้ฮารุถึงกับต้องกลืนน้ำลายทันที

     

    ใครมันเป็นผู้จัดการฟะ!!” ฮารุโวยวายเมื่อบริกรเดินออกไปนอกห้องแล้ว

     

    พูดมาก  ฉันไม่แอบดูเธออาบหรอก  สยองตาย ฮิบาริดูเหมือนจะร้อนตัวเพราะเขาพูดดักคอฮารุอีกแล้ว

     

    แต่มันเป็นสีขาวขุ่นนะ  มันก็มองเห็นเงาดำๆ สิเฟ้ย!! อย่างกับในม่านรูดไม่มีผิดเลย  ฮึ่ย!”

     

    “-_-;;” ฮิบาริเองก็แอบเห็นด้วยนิดหน่อย

     

    แล้วใครจะนอนข้างล่างอ่ะ ฮารุพูดพลางเหล่หางตาไปทางฮิบาริ

     

    เธอนั่นแหละ เขารีบเอ่ยด้วยความเป็นสุภาพบุรุษเกินเหตุทันที

     

    นายเป็นผู้ชายนะ  นายนั่นแหละ  แถมนายยังเป็นบอดี้การ์ดให้ฉันด้วย ฮารุเริ่มชักแม่น้ำทั้งสิบ

     

    ฉันไม่ยอมลงนอนข้างล่างเด็ดขาด -_-+” ฮิบาริส่งสายตาน่ากลัวให้ฮารุ

     

    ฉันเองก็ไม่มีทางยอมเหมือนกัน! -_-+” ฮารุเองก็ไม่ได้น้อยไปกว่ากันเลย

     

    เตียงก็ออกจะใหญ่  นอนด้วยกันก็สิ้นเรื่อง ฮิบาริตัดบท

     

    จะบ้าเหรอ! ฉันจะนอนกับนายได้ไงเล่า  ฉันเป็นผู้หญิงนะ ฮารุรีบโวยวายไว้ก่อน  ถึงจะแอบเห็นด้วยก็ตามที

     

    ปุบ!

     

    ฮิบาริโยนหมอนข้างที่ทางโรงแรมจัดไว้ให้ลงกลางเตียง  และพูดขึ้นว่า  ฉันจะนอนบนเตียง  ถ้าเธอทนไม่ได้ก็ลงไปนอนข้างล่าง  หรือถ้าจะนอนก็นอนตรงนี้  แล้วก็... ถ้าข้ามเจ้านี่มา  เธอตายแน่  -_-+”

     

    ...ไอ้บ้า! ฉันต่างหากที่ต้องพูดอย่างนั้น! -_-++

     

    แม้จะแอบบ่นในใจ  แต่เธอก็ตอบรับไปซะแล้ว  เออ  ก็ได้ฟะ!!”

     

    ...เท่านี้เรื่องก็จบ

     

     

    (End Okinawa)

     

     

     

    To be continued

     

    ฮ่า ~~ จบตอนจ้า ! มัดมือชกโคตร ๆ เลยแฮะตอนนี้ - -* แต่ก็ไม่รู้ว่าแต่งไงเหมือนกัน  แต่งจบตอนแล้วลืมเลย  เด๋วจะรออ่านพร้อมกับทุกคนค่ะ (ฮา) ทุกคนคงสงสัยว่า “อินี่มันแต่งเองจริงป่าววะ??” ฮ่า ๆ ๆ แต่งเองค่ะ แต่งเอ๊ง ! แต่แต่งตอนนี้ค้างมานานและ ไม่ได้มาอ่านทวนเหมือนกัน  เพราะตอนนี้แต่งบทอื่นอยู่จ้ะ เห็นม๊า ๆ ไม่ใช่ว่าอู้น๊า แค่ขี้เกียจอัพ ... จริง ๆ ไม่แก้ตัวดีกว่ามั้ง  แก้ตัวให้ดูอนาถลงกว่าเดิมอีกว่ะตู T T

     

    ตอนต่อไปมีลุ้น ! ราวน์โฟร์จ้ะ ๕๕๕ เริ่มล้างแค้นกันอีกแล้ววว  ยังไม่รู้เลยว่าสรุปตอนจบมันจะรักกันได้ยังง๊ายย ?? (ใครรู้ช่วยบอกนู๋ทีสิเค๊อะ ฮ่า ๆ) ตอนนี้เอ้าเฮ้เอ้าเฮกันหน่อย ... จำนวนแฟนคลับของเรา พุ่งขึ้นเป็น 18 แล้ววว ! สมการฮิบาริซามะค่า ฮ่ะ ๆ ๆ (ฉลองไป เจ้าตัวจะรู้มั้ยเนี่ย  จอยว่าคงไม่รู้ชัวร์อ่ะ - -“) ใครอ่านตอน 287 แล้วจะรู้ (จอยอ่านวันนี้ตอนเช้า  ซับไทยยังไม่ออก อ่านอังกฤษกันมันส์หยดเลยอ่ะ ๕๕) ... รู้ว่านังอดีลไฮด์มันน่ายิงลูกศรปักนมขนาดไหน = =^ อินมโต ! หน็อย ๆ ๆ คัพไรยะเนี่ย  บึ้มเหลือเกินนะหล่อน ! ชิ ๆ ๆ อิชชี่ว่ะ - -^ แต่ตกใจแม๊ก  ชิม่อนแข็งแกร่งเท่าวองโกเล่ ! เอ็นมะก็กลายเป็นแบดบอยไปเรียบร้อยโรงเรียนนามิโมริ ฮือ ๆ โฮกกกก เอ็นมะลูกแม่ ~~ ชิทท์ พี หัวล้านน่าเกลียดโคตรเลย แถมใช้บาปกันแบบไม่บันยะบันยัง ม๊ายยย

     

    คิดถึงยามะ คิดถึงมุคุโร่ คิดถึงอิริเอะ คิดถึงทงบัง (ไม่เกี่ยวย่ะ !) อ้าว ลืมตัว ๕๕๕ ไม่ได้เงยหน้าขึ้นไปดูฟิครีบอร์นที่ผุดขึ้นมาใหม่ ๆ บ้างเลย  จมอยู่แต่ฟิคเก่า ๆ ที่คนแต่งละเลย ไม่มาเล่นเด็กดีแล้ว T T เห็นว่าคงไม่มีแววมาอัพแล้วล่ะ  ก็เลยลบออกจากfavฯ เหลืออยู่ฟิคเดียวที่ติดตามแล้วฮ่ะตอนนี้  ที่เหลือก็เป็นบทความเพื่อตนเอง - -“ เฮ้อ นี่คือสัจธรรมของโลก ปลงไว้เถอะจอยเอ้ย

     

    ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจที่มีให้จอย ขอบคุณคำปลอบโยนที่มีให้เวลาได้ข่าวไม่ดีเกี่ยวกับทงบัง ตอนนี้ไม่ใช่ว่าจอยทำใจได้  แม้หลาย ๆ คนที่เคยมานั่งร้องไห้ด้วยกันจะปลงและทำใจรอแล้วก็ตาม  แต่จอยไม่เลิกหวังเด็ดขาด ใครจะหาว่าหลอกตัวเองก็ไม่สน จอยเชื่อมั่นในโลกแห่งความสัมพันธ์ ไม่ใช่ในโลกธุรกิจ  และจะไม่เสียใจและไม่หวั่นไหวง่าย ๆ แล้วด้วย จะยิ้มยิ้มยิ้ม ! J

     

    ขอบคุณค่ะ

     

    ไรท์เตอร์ เอ็นจอย ซีอา




    nu eng


     


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×