คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Oleander's Felony ❤ } 2: That guy...!?
2
That guy…!?
There's a girl in the mirror, I wonder who she is
มีเด็กสาวคนหนึ่งอยู่ในกระจก , ฉันสงสัยว่าเธอเป็นใคร
Sometimes I think I know her, sometimes I really wish I did
บางครั้งฉันคิดว่าฉันรู้จักเธอ , บางครั้งฉันก็หวังว่าฉันจะไม่รู้
There's a story in her eyes, lullabies and goodbyes
ในดวงตาของเธอมีเรื่องราวอยู่ , มันคือเพลงกล่อมเด็กและการจากลา
When she's looking back at me, I can tell her heart is broken easily*
เมื่อเธอมองมาที่ฉัน , ฉันสามารถบอกได้อย่างง่ายดายว่าหัวใจของเธอแตกสลายไปแล้ว
* girl in the mirror : Britney spears ,, แปลโดย : ไรท์เตอร์ เอ็นจอย ซีอา
18.00 p.m. @ M Hotel
เมื่อถึงเวลานัด ฮารุและโยโกะก็มาที่ห้องอาหารแบบส่วนตัวของโรงแรม M ฮารุที่ตั้งใจว่าจะมาสายอยู่แล้วเดินช้าเนิบๆ ผิดกับโยโกะที่พยายามเร่งเหลือเกินเพราะมันถึงเวลานัดแล้ว
เมื่อมาถึงโต๊ะ ทั้งสองคนก็ได้เจอกับหญิงสาวผมดำหน้าตาสะสวยคนหนึ่ง ผิวของเธอขาวจนเรียกได้ว่าซีด ปากแดง และชุดที่เธอใส่อยู่คือชุดกิโมโนสีแดงเดือด
ฮารุกับโยโกะนั่งลงตรงข้ามเธอ และกล่าวทักทายพอเป็นพิธี
“สวัสดีค่ะคุณนาย ฉันฮารุ และนี่พี่โยโกะ” ฮารุพูดพลางชี้ไปที่ทั้งตัวเองและโยโกะ
“อา หนูฮารุกับโยโกะจังใช่มั้ย ดีใจจังเลยที่ได้เจอ” เธอว่าด้วยน้ำเสียงดีอกดีใจ
...แต่ฉันไม่ได้อยากเจอคุณเลยสักนิด! เฮอะ!!
ฮารุแอบคิดในใจ และเปิดปากพูดอีกครั้ง
“แล้ววันนี้ที่เรียกมามีเรื่องอะไรเหรอคะ” ฮารุรีบพูดเข้าเรื่อง เนื่องมาจากว่าเธอไม่กินเส้นกับทุกคนในตระกูลฮิบาริ
“วันนี้ฉันจะพาลูกชายมาทำความรู้จักกับหนูฮารุน่ะ เขาชื่อเคียวยะ” คุณนายว่าด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์นิดๆ
“เหรอคะ แต่ไม่จำเป็นหรอกมั้งคะ ในเมื่อฉันไม่ได้อยากจะเจอพวกคุณสักเท่าไหร่” ฮารุว่าพลางยิ้มเย็น ไม่สนใจสายตาตำหนิของโยโกะ
“อ่า ที่หนูพูดแบบนี้ แสดงว่าหนูคิดว่าใครสักคนในตระกูลของฉันเป็นคนฆ่าพ่อของหนูใช่มั้ยจ๊ะ” คุณนายยังคงพูดด้วยน้ำเสียงเนิบๆ แบบไม่จริงจังนัก
ฮารุรู้สึกถึงอารมณ์โกรธที่พัดวูบเข้ามา การที่คุณนายพูดด้วยน้ำเสียงสบายๆ แบบนี้มัน...?
“ใช่ค่ะ และสักวันฉันจะต้องลากใครคนใดคนหนึ่งในตระกูลคุณเข้าตารางให้ได้!!” ด้วยโทสะที่เริ่มล้นปรี่ ฮารุจึงเริ่มตะคอกอย่างไม่ไว้หน้า
“ฮารุ!!” เสียงโยโกะปรามเธอเบาๆ ให้นั่งลง
“ใจเย็นจ้ะ ฉันก็ซักถามทุกคนดูแล้ว ไม่มีใครบอกว่าทำเลยนะ” คุณนายพยายามทำให้ฮารุที่กำลังเดือด ใจเย็นลง
“การโกหกมันง่ายจะตายไป” ฮารุที่กำลังควบคุมอารมณ์อย่างมากหันไปตอบด้วยสายตาคมกริบ
“เพราะอย่างนั้นฉันถึงเรียกหนูมาคุยนี่ไงล่ะจ๊ะ” คุณนายได้ทีเห็นว่าฮารุอารมณ์เย็นลงแล้ว จึงเข้าเรื่องอีกครั้ง
“แล้วมันอะไรล่ะคะ” ฮารุแอบเบ้หน้าและถามคุณนายไปอย่างไม่สนใจอะไรนัก
“นานมาแล้วที่ตระกูลของพวกเราไม่กินเส้นกัน จากทางธุรกิจและหลายๆ เรื่อง”
“และเรื่องการฆาตกรรมพ่อของฉันด้วยใช่มั้ยคะ” ฮารุยิ้มเย็นยะเยือก ส่งสายตาฟาดฟันไปหาคุณนายเต็มที่ โยโกะที่ทนไม่ได้ก็บิดเนื้อเธอจนเขียว ส่งผลให้ฮารุร้องออกมา “โอ๊ย”
“ฟังฉันก่อนสิจ๊ะ ฉันแค่อยากให้พวกเรากลับมาปรองดองกันอีกครั้งเท่านั้นเอง” คุณนายยิ้มให้ฮารุที่เบะปากแอบคิดในใจ
...เฮอะ รอยยิ้มจอมปลอมของคุณ ฉันไม่อยากได้หรอกนะ
“ปรองดองแล้วได้อะไรคะ” ฮารุถามกวนๆ
“ฉันแค่อยากทำตามเจตนารมณ์ของคุณพ่อของหนูเท่านั้นเอง” คุณนายพูดเสียงเนิบอีกครั้ง แต่คำพูดนั่นกลับทำให้ฮารุของขึ้น
“เจตนารมณ์ของพ่องั้นเหรอ! เหอะ! คุณจะมารู้อะไร แล้วคุณไปรู้ได้ยังไงว่าพ่ออยากให้มันเป็นแบบนั้น!!” ฮารุรีบยกมือขึ้นปาดน้ำตาที่กำลังจะใหลหลังจากพูดไม่ดีกับคุณนายไว้
“เฮ้อ หนูจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ไม่เป็นไรนะ แต่ฉันสาบานได้ว่าฉันพูดความจริง”
ฮารุตวัดสายตาไปมองคุณนายอย่างโกรธๆ แต่พอรู้ตัวว่าดวงตาของเธอแดงก่ำเนื่องจากกลั้นน้ำตาไว้ก็รีบหันหน้าไปทางอื่นทันที
“ฉันเชื่อว่าคนที่เอาชีวิตพ่อของหนูไปคงไม่หยุดอยู่แค่นี้แน่ เป้าหมายต่อไปอาจจะเป็นหนูก็ได้” คุณนายพูดด้วยสีหน้าไม่ค่อยสู้ดีนัก
“หึ รู้ดีจริงนะคะ พูดอย่างกับว่าตัวเองเป็นคนร้ายเลย...” ฮารุจ้องหน้าผู้หญิงตรงหน้าด้วยสายตาเกลียดชังและเหยียดหยาม
“ไม่เอาน่าฮารุ เธอเสียมารยาทมากเกินไปแล้วนะ” โยโกะต่อว่าฮารุเบาๆ
“ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ ฉันเข้าใจ” คุณนายยิ้มรับด้วยสีหน้าอ่อนโยน เพราะเธออยากได้ลูกสาวมาก แต่กลับได้ลูกชายซะนี่ ซ้ำร้ายเจ้าลูกชายคนนั้นยังเย็นชาและโหดร้ายสุดๆ จนเธอปวดหัวอีก เธออยากได้ลูกสาวอย่างฮารุบ้าง น่ารัก นิสัยดี ร่าเริงสดใส เธอจึงต้องอ่อนโยนซื้อใจฮารุไว้ก่อน
“ฉันขอเวลาพิสูจน์หน่อยได้มั้ยจ๊ะ” คุณนายเปิดปากพูดอีกครั้งหลังจากเงียบไปนานพอสมควร
“พิสูจน์? เรื่องอะไร” ฮารุทวนคำด้วยสีหน้างงๆ
“ฉันจะหาหลักฐานมาว่าครอบครัวฉันไม่ผิด และจะจับตัวคนร้ายตัวจริงมาด้วย” คุณนายพูดด้วยสีหน้าจริงจัง
“หึ ก็ได้ค่ะ และหวังว่าคนร้ายคนนั้นจะไม่มีชื่อน้ำหน้าว่า ‘ฮิบาริ’ นะคะ” ฮารุยิ้มเหยียด
“จ้ะ แล้ว... เอ่อ จริงๆ ที่ฉันนัดหนูมาวันนี้ก็ยังมีอีกเรื่องนะ”
“อะไรล่ะคะ?” ฮารุพูดด้วยสีหน้าเซ็งหน่อยๆ เพราะเธออยากกลับบ้านเต็มทน
“ลูกชายฉันน่ะจ้ะ เอ่อ... แต่ตอนนี้เขายังไม่มาเลย” คุณนายยิ้มแหยๆ อย่างขอประทานโทษนิดๆ
“ดีจังนะคะ รักษาเวลาดีเยี่ยมเลย ลูกชายคุณนายเนี่ย เฮ้อ อนาคตตระกูลคุณนายเป็นแบบนี้นี่เอง” ฮารุแกล้งกวนนิดๆ จนโยโกะต้องฟาดมือไปที่แขนของเธอดังเพียะ
คำพูดดูถูกของฮารุทำให้คุณนายต้องรีบหยิบแบล็กเบอรี่ขึ้นมาโทรหาลูกชายทันที
[ตรู๊ด... จะถึงแล้ว -_- ] ทันทีที่รับสาย เสียงเซ็งกึ่งรำคาญก็ดังขึ้นโดยไม่เอ่ยทักทาย
“แกควรจะพูดคำนี้เมื่อตอนครึ่งชั่วโมงก่อนนะ -_-+” คุณนายที่ขออนุญาติออกมาคุยโทรศัพท์ข้างนอกพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเคืองๆ
[อยู่ห้องไหน] เสียงปลายสายถามกลับมา
“ห้องอาหารส่วนตัว 03“ คุณนายตอบกลับด้วยความหงุดหงิดนิดหน่อย
[ อืม-_-… ตรู๊ด... ตรู๊ด ]
หลังจากขานรับว่ารู้แล้วคำสุดท้าย เขาก็กดปิดทันที ส่วนคุณนายที่กำลังเป็นเดือดเป็นร้อนสุดๆ ก็จ้องมองแบล็กเบอรี่ของตนเองด้วยความเหนื่อยใจกับลูกชาย
คุณนายกลับเข้ามานั่งที่เก้าอี้อีกครั้ง
“ลูกชายฉันใกล้ถึงแล้วจ้ะ รออีกนิดนะ”
“แล้วทำไมต้องมาพูดเกี่ยวกับลูกชายคุณนายด้วยล่ะคะ?” ฮารุถามอย่างไม่เข้าใจ
“ก็เรื่องนี้แหละจ้ะ ที่ฉันบอกว่าตอนนี้ความปลอดภัยของหนูมีไม่มาก” คุณนายตอบกลับ
“แล้ว... มันเกี่ยวกันตรงไหนคะ” ฮารุถามอีก พร้อมขมวดคิ้วแถมมาให้
“ลูกชายฉันถึงจะเย็นชาไปหน่อย โหดร้ายไปนิด แต่เขาก็ไม่ได้แย่อะไรขนาดนั้น”
“แล้วไงล่ะคะ -_-“ ฮารุเริ่มรำคาญกับการพูดวกไปวนมาของคุณนาย
“ฉันอยากจะบอกว่าเขาเก่งการต่อสู้มากจ้ะ”
“อาฮะ?”
“ที่คฤหาสน์หนูมีบอดี้การ์ดกี่คนจ๊ะ” คุณนายเริ่มถามคำถามกับฮารุบ้าง
“บอดี้การ์ดเหรอ? ไม่มีหรอก แต่การ์ดเฝ้าน่ะมีค่ะ” ฮารุนั่งนับนิ้วและตอบคำถาม
“งั้นฉันขอเสนอลูกชายฉันให้เป็นบอดี้การ์ดให้จ้ะ” คุณนายยิ้มเจ้าเล่ห์
“หา!! O_O” แน่นอนว่าปฏิกิริยาของฮารุและโยโกะที่นั่งเงียบมานานคือตกใจ
“ใช่จ้ะ ฉันอยากให้ลูกชายฉันสนิทกับหนูมากๆ นะ” คุณนายยิ้มให้อีกรอบ
“แต่... ฉันไม่ได้อยากได้บอดี้การ์ดค่ะ” ฮารุพูดด้วยสีหน้าไม่ชอบใจเท่าไหร่
“แต่นั่นคือความปลอดภัยของหนูนะ ฉันบอกแล้วว่าตอนนี้หนูไม่ปลอดภัย... อย่างมาก” คุณนายพยายามโน้มน้าวจิตใจของฮารุให้ตอบตกลง
“แล้วทำไมต้องเป็นลูกชายคุณนายล่ะคะ”
“เพราะคนที่ฉันมั่นใจว่าฝีมือการต่อสู้สุดยอดสุดๆ พอที่จะเป็นบอดี้การ์ดให้ใครได้ก็คือลูกชายของฉันเองจ้ะ” คุณนายตอบด้วยสีหน้ามั่นใจ
“คนที่เก่งพอจะเป็นบอดี้การ์ดให้ฉันก็มีอยู่เยอะแยะไปค่ะ”
“ถือว่าฉันขอร้องละกันนะจ๊ะ ช่วยให้ลูกชายฉันทำอะไรดีๆ ทีเถอะ เขาไม่เคยคุยกับผู้หญิงสักนิด ฉันกังวลจ้ะ” เธอพูดด้วยสีหน้ากังวล
“แต่...” ฮารุตั้งใจจะทำท่าปฏิเสธ หากแต่โยโกะกลับพูดขัดขึ้นมา
“เอาเถอะฮารุ รับๆ ไปเถอะ ถ้าคุณนายว่าอย่างนั้นก็ลองดูเถอะนะ”
“เอาจริงเหรอพี่สาว” ฮารุถามน้ำเสียงทึ่งๆ
“อืม” คำตอบจากโยโกะคือการพยักหน้า
“งั้นฉันขอดูหน้าลูกชายคุณนายก่อนละกันค่ะ” ฮารุที่ยอมเออออตามโยโกะหันไปหาคุณนายที่ยิ้มขอบคุณอยู่
“จ้ะ เขากำลังจะมา...”
“กำลังจะมารอบที่สองแล้วนะคะ” ฮารุรีบชิงพูดด้วยความเบื่อหน่าย
“เอ่อ...” เธอหันซ้ายหันขวาอย่างรู้สึกขายหน้ามากๆ และในจังหวะที่เธอหันหลังไปนั้นเอง
“อ๊ะ เขามาแล้วจ้ะ”
เสียงของคุณนายทำให้ฮารุรีบหันไปมอง และเธอก็เห็นร่างสูงที่กำลังเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ
...เอ๊ะ หน้าคุ้นๆ
เธอในใจและพยายามเพ่งมองบุรุษร่างสูงที่กำลังเดินเข้ามาอีกครั้ง
“มาได้ซะทีนะ” คุณนายหันไปทำหน้าโหดให้กับลูกชายตัวเอง
“-_-“ แต่เขากลับแสดงสีหน้าเบื่อหน่ายตอบกลับมา
“เฮ้ย!!!” เสียงของฮารุที่ดังขึ้นมาทำให้ทุกคนหันไปมอง
“นาย... นาย...” เธอมองหน้าเขาอย่างตกใจ
“เอ๋ รู้จักกันเหรอจ๊ะ?” คุณนายถามงงๆ
“-_-“ เขาปรายหางตามามองฮารุเล็กน้อยและนั่งลงข้างๆ คุณนาย
“นะ... นาย!!”
...นี่มันไอ้คนขับรถแลมเบอร์กินีสีดำที่เฉี่ยวฉันวันนั้นนี่นา!!
(End That guy…!?)
To be continued ,, Next chapter !!
อ๊าซซซซซ เหนื่อยจริง อัพอีกและ ,, จริง ๆ อยากบอกว่าไอ่ที่แต่งไปประมาณหกตอนนั่นน่ะ มันอยู่ในคอมเน้อ ... คงงงและสงสัยใช่มั้ยว่าอยู่ในคอมแล้วมันเป็นเจี้ยอะไร ไม่มีอะไรมาก แค่ไวรัสแดร๊กคอมอ่ะ แล้วตอนนี้ก็สแกนออกมาได้สองร้อยกว่าตัวเค่อะ ตายหอง ,, แล้วไอ่ที่แต่ง ๆ ไปล่ะโว้ยยยย อ๊ากกก มันจะหายเกลี้ยงมั้ยวะ!? ฮึ่ย ๆ ๆ เลยมาแต่งเท่าที่นึกได้ในแลปท็อปก่อน จริง ๆ จำได้ว่าแบบออริจินัลมันเจ็ดแปดหน้า แต่นี่หกหน้ากว่าเองค่ะ แง ๆ ,, อยากตายจริง ทำไมไอ่ไวรัสบ้ามันต้องเข้าเครื่องตูด้วยวะ ห่าเหวเจง ๆ !!
ฮึ่ย สรุปว่ากุต้องแต่งประทังชีวิตไปก่อนชิมิเคอะ ? โว้ย เซ็งโว้ยยยย ต้องแต่งใหม่หมดเลยมั้ยเนี่ย ข้อมูล ภาพทงบัง โฟโต้ช็อป จะหายเกลี้ยงมั้ยอ่ะ ?? ฮึก ๆ อย่าเอาภาพหล่อ ๆ ของทงบังชั้นไปนะ ไม่เอา ๆ ๆ ไม่อาวววว {สรุปว่านี่กุห่วงภาพทงบังมากกว่าไอ่ห้าหกตอนที่แต่งไปใช่มั้ยคะ ? ๕๕๕} งือ ๆ ขอภาวนาต่อพระเจ้าด้วยละกันนะ
ช่วยติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะ แฮ่ ฟิคนี้ยังอีกยาวนานค่ะ ฮ่า ๆ ๆ
ด้วยรักจุ๊บๆ
ไรท์เตอร์ เอ็นจอย ซีอา
nu eng
ความคิดเห็น