คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : Oleander's Felony ❤ } 19 : Round 8! & Round 9!
19
Round 8! & Round 9!
6.31 p.m.
"เชียร์ส !" เสียงเฮดังลั่นก่อนที่จะเงียบลงเพราะทุกคนต่างยกเครื่องดื่มของตนเองขึ้นมาดื่มจนหมด
"ขอบคุณทุกคนมากนะคะที่มาในวันนี้ ฉันรู้สึกเป็นเกียรติมากที่ได้รับคำอวยพรและของขวัญวันเกิดจากทุกคนค่ะ" เจ้าของงานที่วันนี้แต่งตัวสวยเป็นพิเศษย่อกายลงแสดงความขอบคุณ
"แล้วก็ถึงเวลาสำคัญจนได้นะคะ เวลาตัดเค้กค่ะ ! ขอเชิญคุณโยโกะเจ้าของวันเกิดที่เค้กเลยค่ะ" พิธีกรที่เชิญมาเป็นพิเศษพูดพร้อมผายมือไปทางโต๊ะกลมซึ่งมีเค้กขนาดใหญ่สามชั้นวางตั้งอยู่ด้านบน
"Happy birthday to you. Happy birthday to you. Happy birthday, happy birthday, happy birthday to Yoko !" เสียงร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ธเดย์ดังก้องไปทั่วห้องโถงจัดงานของคฤหาสน์มิอุระ
ระหว่างที่ทุกคนกำลังสนใจโยโกะที่กำลังตักเค้กอยู่ ฮารุก็เกิดปิ๊งแผนชั่วร้ายขึ้นมาได้กะทันหัน ดวงตาสีเฮเซลพราวระยับขึ้นอย่างตื่นเต้น วันนี้ร่างบางมางานในชุดเดรสสายเดี่ยวกระโปรงสั้นสีโอลโรส ผมสีน้ำตาลเข้มที่ปกติมักปล่อยไปตามธรรมชาติถูกดัดที่ปลายผมจนเป็นลอนนิด ๆ ริมฝีปากเอิบอิ่มป้ายด้วยลิปกลอสมันวาว เธอเคลื่อนตัวเข้าไปใกล้เค้กมากขึ้น วันนี้หญิงสาวจากที่ปกติแต่งตัวเปรี้ยวเซ็กซี่กระชากใจเปลี่ยนตัวเองเป็นสาวหวานอมเปรี้ยวลุคคุณหนูไปถนัดตา ทำให้แขกผู้ชายหลายคนที่เป็นเพื่อนสมัยเรียนของโยโกะหันมามองกันเป็นแถว
เธอเดินไปรับจานเค้กมาจากเมดคนหนึ่ง ก่อนจะสอดส่ายสายตามองหาคนคนหนึ่งไปรอบ ๆ ห้องโถง แล้วในที่สุดเธอก็พบเขา...ที่ถึงแม้จะมางานวันเกิดพี่สาวของเธอ แต่ก็ยังคงคอนเซปต์ดำมืดสนิทเหมือนซาตานไว้ ร่างสูงสมส่วนในชุดเสื้อเชิ้ตสีดำสนิทเข้ากับกางเกงสีเดียวกันยืนอยู่ข้างผู้หญิงอายุมากกว่าที่ดูยังไงก็ไม่น่าจะมีอายุเกินสามสิบ...ทั้งที่จริง ๆ แล้วมีลูกชายอายุยี่สิบกว่าเข้าไปแล้ว เธอผู้นั้นยังอยู่ในชุดกิโมโนเหมือนที่เธอเคยเห็น แต่วันนี้ดูจะแต่งองค์ทรงเครื่องเป็นพิเศษ
เมื่อพบเป้าหมายที่หล่อเด่นสะดุดตาจนเพื่อนสาวของโยโกะแทบกรี๊ดเมื่อเห็นหน้า ฮารุก็ไม่รอช้า รีบเดินดุ่มเข้าไปหาสองแม่ลูกฮิบาริทันที
"พี่โยโกะฝากมาบอกว่าดีใจที่วันนี้ทั้งสองคนมางานนะคะ" เสียงหวานที่ดังขึ้นด้านข้างทำให้คุณนายหันไปยิ้มให้ ก่อนจะตอบกลับด้วยรอยยิ้ม
"แหม ไม่ต้องขอบคุณฉันกับลูกหรอกจ้ะ ฉันควรจะพูดว่าขอบคุณที่ให้เราเข้ามาในงานต่างหาก...ลืมบอกไป วันนี้หนูฮารุสวยมากกกกกเลยนะจ๊ะ หนุ่ม ๆ มองกันให้พรึ่บ" พูดไปก็แอบถองศอกเข้าที่ด้านข้างของลูกชายตนเอง แล้วกระซิบลอดไรฟันว่า "เยอะมากจนถ้าแกไม่รีบคว้าเธอเอาไว้ โดนคาบไปกินก่อนแม่ไม่รู้ด้วยนะ อย่าทำตัวไร้น้ำยาเหมือนพ่อแกจะได้ไหมยะ"
ฮิบาริทำหน้าเหมือนโดนยาเบื่อ ก่อนจะตอบกลับไปด้วยเสียงที่เบาพอกัน "ต่อให้ตายก็ไม่สนใจหรอก สัตว์กินพืชเพศเมียแบบนี้"
ฮารุที่เห็นสองแม่ลูกแอบกระซิบกระซาบกันก็เริ่มหงุดหงิด เธอจึงพูดขัดบนสนทนาเมามันนั่นด้วยจุดประสงค์หลักของตนในวันนี้ "ฮิบาริจ๊ะ ออกไปเดินเล่นข้างนอกกับฉันหน่อยได้ไหมเอ่ย"
ได้ยินเสียงหวานเจี๊ยบแบบนี้ของหญิงสาวแล้วชายหนุ่มก็ขนลุกซู่ทันที เขาเริ่มระวังตัวแล้ว
"ต๊ายยย ลูก ! ไปเลยจ้ะ คืนนี้ฉันยกลูกชายฉันให้หนูดูแลนะจ๊ะหนูฮารุ" ส่วนคุณนายที่ไม่รู้ความอันตรายของเธอก็ขายลูกตัวเองให้เธอทันที
...เหมือนคุณนายกำลังส่งลูกชายสุดที่รักไปประหารเลยแฮะ
ฮารุแอบคิดในใจ ก่อนจะปั้นหน้ายิ้มซื่อ ๆ ทำท่าเขินนิด ๆ พองาม ฮิบาริเห็นท่าทางเสแสร้งนั้นก็แทบจะหยิบปืนแม่ตัวเองมายิงใส่ แต่รอยยิ้มและดวงตาเชือดเฉือนของเธอช่างไม่อำนวยความต้องการเขาเอาเสียเลย
"คุณนายมาด้วยจะดีกว่านะคะ" วินาทีที่ได้ยินประโยคนี้จากปากหญิงสาวร่างบาง คุณนายก็แทบจะหายตัวไปจากที่นี่เสียให้ได้ จะได้ไม่เป็นก้างขวางคอ
"อ้าว ทำไมล่ะจ๊ะหนูฮารุ ไม่อยากอยู่กับเขาสองคนหรือจ๊ะ"
...ถ้าคุณนายไม่ไปด้วยมันก็ไม่เป็นไปตามแผนน่ะสิ !
ฮารุกรีดร้องในใจ แต่ก็หาข้อแก้ตัวที่พอถูไถไปได้ขึ้นมาโต้ ทว่ามันทำให้ฮิบาริแทบพ่นน้ำลายออกมาด้วยความขนลุก "แหมมม คุณนายก็...ฉันก็เขินเป็นเหมือนกันนะคะ ในวันที่ลูกชายคุณนายแต่งตัวเสียหล่อเนี้ยบแบบนี้ จะให้สาวไร้เดียงสาอย่างฮารุไปเดินกับซาตา...เอ๊ย เทพบุตรแบบนั้นสองต่อสองได้ยังไงกันล่ะคะ ! ฉัน...ฉัน...เขิน"
พูดไปฮารุก็แทบจะอ้วกพุ่ง หญิงสาวเหลือบมองหน้าฮิบาริที่ตอนนี้ขมวดคิ้วมุ่นทำหน้าขยะแขยงส่งมาให้เธอ (ด้วยแววตาแบบว่า 'อย่างยัยนี่เนี่ยนะไร้เดียงสา ให้ตายก็ไม่เชื่อ ขอค้านสุดฤทธิ์')
"อ๊ายยยย ฉันเข้าใจแล้วจ้า ! แหม คิก ๆ เขินที่จะอยู่กันสองต่อสองนี่เอง" คุณนายยิ้มร่าอวดฟันขาวสะอาด แล้วหันไปกระซิบกับฮิบาริอีกรอบ "ลูกนี่ก็ได้เรื่องเหมือนกันนะ ดีกว่าพ่อลูกอยู่โขล่ะน่า"
"งั้นเราไปกันเลยไหมคะ ฉันจะได้แนะนำบริเวณบ้านให้คนเข้ามาอยู่ใหม่ด้วย คงจะยังเดินไม่ทั่วล่ะสิ" ฮารุว่าพลางหันไปยิ้มให้ร่างสูงที่เดินตามเธอมาพร้อมกับคุณนายอย่างเซ็ง ๆ
ฮิบาริเข้ามาอยู่ในคฤหาสน์มิอุระได้หนึ่งสัปดาห์กว่า ๆ แล้ว โดยที่กิจวัตรตอนเช้าเปิดประตูออกมาก็ต้องเปิดออกมาพร้อมยัยคนอยู่ห้องตรงข้ามแทบจะทุกวัน ไม่รู้ว่าเขาไปทำกรรมอะไรไว้ หลอนทุกเช้า...แล้ววันนี้ก็อีก ที่คฤหาสน์นี้มีปาร์ตี้ แทนที่เขาจะได้นอนอยู่ในห้องซึ่งอยู่ในปีกอีกฟากหนึ่งของคฤหาสน์ เขากลับโดนแม่บุกเข้ามาในห้องส่วนตัว โดนลากออกมาจากเตียง แล้วยังต้องมายืนอยู่ในงานที่มีแต่พวกน่ารำคาญเต็มไปหมดนี่อีก ! กรรมอะไรของเขากันนะ
ระหว่างที่ชายหนุ่มคิด ๆ อยู่ ร่างบางที่เดินนำมาที่อีกด้านหนึ่งของตัวอาคารก็หยุดกึก แล้วหันมายิ้มสยองให้เขาอีกรอบ
"ฮิบาริจ๊ะ กินเค้กไหม นี่รสโปรดของฉันเลยนะ" ว่าพลางก็เดินเข้ามาใกล้ และยื่นจานเค้กมาเสียสูงจนเกือบจะถึงปากเขา แน่นอนว่าเขาถอยหลังหนีทันที แต่ติดที่เสียงคุณแม่สุดรักสุดแค้นของเขาขัดขึ้นเสียก่อน
"ลูกชายจ๊ะ หนูฮารุอุตส่าห์พามาที่ที่บรรยากาศดี ๆ เป็นส่วนตัวแบบนี้ อย่าเล่นตัวจะได้ไหม...กินเข้าไป !" ประโยคหลังเธอเพียงแค่ขยับปาก ไม่มีเสียงเล็ดลอดออกมา แต่มันก็ยังเป็นประกาศิตอยู่วันยังค่ำ
'ที่ที่บรรยากาศดี ๆ เป็นส่วนตัว' ของคุณนายหมายถึงที่สระว่ายน้ำข้างซ้ายของตัวคฤหาสน์ เนื่องจากตอนนี้ฟ้ามืดแล้ว ไฟในสระก็เลยถูกเปิดขึ้น แสงไฟที่มากระทบหน้าของทั้งสองหนุ่มสาวทำให้ทำให้ทั้งสองดูมีเสน่ห์ขึ้น แล้วถ้าเป็นไปตามความคิดของคุณนาย เธอคิดว่าอีกไม่นานหนูฮารุที่น่ารักของเธอก็จะชวนลูกชายที่ในที่สุดก็มีน้ำยากับเขาเสียทีลงไปสวีตกันในสระ แบบว่าจูบกันใต้น้ำอะไรทำนองนั้น...หรือไม่ก็นั่งอิงแอบแนบชิดกันข้างสระ แค่คิดเธอก็เขินแทนแล้ว หนุ่มสาวนี่มันดีจริง ๆ
แต่เดี๋ยวก่อน...นี่คือฉากสวีตของหนุ่มสาว คนแก่ไม่เกี่ยว !
เธอแก่หรือเปล่านะ...?
ไม่ ๆ นั่นไม่ใช่ปัญหาสำหรับเธอ แก่ไม่แก่ไม่เกี่ยว ตอนนี้มันเป็นซีนคู่รัก เธอก็ไม่ควรเกี่ยวอยู่แล้ว...คิดได้ดังนั้นร่างโปร่งในชุดกิโมโนก็เดินหลบฉากออกมาจากสระว่ายน้ำพร้อมฮัมเพลงอย่างมีความสุข
ตูม !
นั่นไง อย่างที่เธอคิดไว้ไม่มีผิด ทั้งสองคนต้องลงไปสวีตกันในสระแน่ ๆ
ทำยังไงดีล่ะ เธอชักอยากแอบมองเสียแล้ว...
...ดูนิดดูหน่อยคงไม่ขี้เหนียวกันหรอกเนอะ ไหน ๆ ก็ลูกชายกับว่าที่ลูกสะใภ้ฉันทั้งทีนี่นา โฮะ ๆ ๆ
สองขาเรียวก้าวฉับ ๆ ไปตามทางเดิมที่เพิ่งผ่านมาทันที จากนั้นดวงตาคมสีดำสนิทก็สอดส่ายไปมาหาร่างของคนทั้งสองในสระ แต่สิ่งที่เห็นทำให้เธอแทบช็อก
ในสระว่ายน้ำมีร่างคนอยู่ก็จริง แต่มีแค่ลูกชายของเธอคนเดียว แถมใบหน้าของเขายังเต็มไปด้วยเค้กอีกต่างหาก ส่วนฮารุ...เธอกำยังยืนจังก้าต่อหน้าเขา มือทั้งสองข้างกอดอกไว้ รอยยิ้มสะใจฉายชัดไปทั่วใบหน้า ทว่าน่าเสียดายที่คุณนายเห็นเธอเพียงด้านหลังเท่านั้น จึงไม่เห็นว่าหน้าของฮารุตอนนี้มีแต่คำว่าสะใจเขียนอยู่เต็มไปหมด
"ตายแล้วลูกชายฉัน !" เสียงอุทานอย่างตกใจของสาวใหญ่ในชุดกิโมโนสีม่วงเข้มดังขึ้นทำให้หญิงสาวที่เมื่อกี้ยักคิ้วกวนประสาทไปให้ชายหนุ่มซึ่งกำลังทำหน้าอาฆาตแค้นอยู่ในสระว่ายน้ำรีบปรับสีหน้าเป็นกังวลทันที
"ฮิบาริ เป็นอะไรหรือเปล่า...โธ่เอ๊ย ฉันบอกแล้วว่าให้ระวังก็ไม่เชื่อ เป็นไงล่ะ" ดวงตาสีนิลเต็มไปด้วยโทสะตวัดมามองคนที่ปรักปรำเขาได้หน้าตาเฉยทันที
เขาก็ว่าอยู่แล้วว่ายัยนี่มีแผนอะไรถึงได้พาแม่เขามาด้วย ถึงจะเดาไม่ถูกก็เถอะ แต่สุดท้ายมันก็ลงเอยแบบนี้จนได้...ตอนที่คุณนายหันกลับไป เค้กที่หล่อนจ่อปากเขาบอกว่าจะป้อนก็บินมาโปะหน้าเขาทันที แล้วเธอก็ใช้จังหวะที่เขาถูกเค้กบดบังทัศนวิสัยและอากาศหายใจ (เค้กเข้าจมูก โถ ๆ สงสารพระเอก) นั้นแหละ 'ถีบ' เขาให้ตกลงไปในสระว่ายน้ำ
"ซุ่มซ่ามจริง ๆ เลยลูกนี่ เป็นผู้ชายที่ไม่เท่เอาเสียเลย เอ้า ๆ เอาน้ำในสระนั่นแหละล้างหน้าล้างตาซะ ดูไม่ได้แล้วเห็นไหม แล้วก็ขึ้นมาได้แล้ว" คุณนายพูดจบก็เหล่ตาให้ฮิบาริอย่างหงุดหงิดแล้วกระซิบลอดไรฟันว่า "แม่ไม่น่าชมลูกเลย สุดท้ายแกมันก็ไร้น้ำยาเหมือนสามีฉันไม่มีผิด"
ชายหนุ่มได้ยินดังนั้นแล้วก็นึกสงสัย...นี่แม่เขาแน่หรือ ?
"ขอบใจจ้ะ" ฮารุพูดขอบคุณเมดสาวที่เธอวานให้ไปเอาผ้าขนหนูมาให้ ก่อนจะเสแสร้งทำเป็นห่วงฮิบาริเต็มที่แล้วคลุมผ้าให้เขา
"คราวหน้าเธอเละแน่" ชายหนุ่มพูดเสียงต่ำเบา ๆ ให้ได้ยินกันแค่สองคน เธอยิ้มรับ ก่อนจะตอบกลับว่า
"ถ้ามันยังมีคราวหน้าสำหรับนายน่ะนะ อย่าให้รอนานล่ะ ไม่งั้นนายนั่นแหละที่จะเละก่อน" ว่าจบเธอก็เดินหายไปพร้อมเสียงหัวเราะเบา ๆ
Round 8...
Hibari vs Haru
4 : 4!!
11.26 p.m.
แขกที่มางานบางคนได้ทยอยกลับกันไปบ้างแล้ว เหลือเพียงแต่เพื่อนสนิทของโยโกะที่จะค้างที่นี่แล้วกลับพรุ่งนี้เท่านั้น เห็นโยโกะมีความสุขแบบนั้นฮารุก็อดปลื้มใจไม่ได้ ดูเหมือนช่วงนี้พี่สาวของเธอจะมีเรื่องให้เครียดแปลก ๆ ตอนเธออยู่บ้านก็ต้องเข้ามาเช็คดูทุกคืนว่ากำลังทำอะไรอยู่ เธอไม่รู้หรอกว่าเรื่องอะไร แต่ที่น่าเจ็บใจก็คือเมื่อบอดี้การ์ดของเธอเข้ามาอาศัยอยู่ในบ้านหลังเดียวกันแล้ว โยโกะก็ดูเหมือนจะสบายใจลงเยอะ...สรุปแล้วเธอก็ยังไม่รู้อีกอยู่ดีน่ะแหละว่าเรื่องอะไร
"งั้นฉันกลับก่อนนะจ๊ะ" คุณนายกล่าวลาแล้วก็ขึ้นรถจากไป
"แน่ะ ๆ อย่าคิดว่าแม่นายไปแล้วจะทำอะไรฉันได้นะยะ" ฮารุหันไปแขวะฮิบาริที่ยืนทำหน้าเย็นชาอยู่ข้าง ๆ ตอนนี้เขาเปลี่ยนชุดเป็นเสื้อแขนยาวกับกางเกงขายาวสีดำเตรียมตัวนอน ผมสีดำสนิทที่ยังไม่แห้งดีลู่ลงมาตามใบหน้าคม เขาหันหน้ามาหาเธอช้า ๆ ก่อนจะเอ่ยถาม
"เธอน่ะ คออ่อนหรือเปล่า"
"คออ่อน ? หึ ถ้าระดับฉันคออ่อน คนอื่นก็ดื่มนมแทนเหล้าแล้ว" หญิงสาวยืดอกขึ้นอย่างอวด ๆ
"งั้นก็มาแข่งกัน"
"แข่งงั้นเหรอ" เธอมุ่นหัวคิ้วเล็กน้อย
"หรือว่าเธอไม่กล้า...?" ชายหนุ่มเลิกคิ้วขึ้นน้อย ๆ อย่ายั่วเย้า นัยน์ตาสีนิลมีแววท้าทายผสมปนเปไปกับการดูถูก ถึงแม้ฮารุจะยังกังวลว่านี่เป็นแผนแก้เผ็ดอะไรของเขาหรือเปล่า แต่ด้วยท่าทางแบบนั้นของเขาทำให้เธอของขึ้น
"ได้ ! จัดมาเลย บลัดดี้แมรี่หรือไง"
ฮิบาริกลอกตาไปมาเล็กน้อย ขณะเดินตามหญิงสาวเข้าไปในห้องข้าง ๆ ที่มีบาร์เหล้าอยู่ "เตกีล่า ยิน ดรายมาร์ตินี่ หรืออะไร?"
"อืมมมม เอาเป็นวอดก้ามาร์ตินี่ละกัน" ฮารุพูดและนั่งลงบนโซฟา รอให้ชายหนุ่มทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาตัวตรงข้ามก่อนแล้วค่อยเรียกเมดคนที่มีหน้าที่รับผิดชอบส่วนของห้องนี้มารับคำสั่ง
"ผสมวอดก้ามาร์ตินี่เป็นหรือเปล่า"
"เป็นค่ะ" อีกฝ่ายตอบกลับมาอย่างนอบน้อม หญิงสาวผู้เป็นเจ้านายพยักหน้าพอใจเบา ๆ ก่อนจะพูดต่อ
"งั้นผสมมาสักสิบชอตเป็นไง" เธอพูดกับเมด แต่สายตากับจ้องประสานกับร่างสูงที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม
"วันนี้คุณหนูจะเมาหรือคะ" เมดสาวรับคำสั่งอย่างอึ้ง ๆ เล็กน้อย ก่อนจะเดินไปที่บาร์พลางพูดแซว
"อืม ฉันก็คงจะเมาน่ะนะ แต่ต้องมีคนเมาฟุบไปก่อนฉันแน่ ๆ คิก" เสียงหัวเราะใส ๆ และคำพูดเชือดเฉือนที่ส่งมาไม่ได้สะทกสะท้านฮิบาริแต่อย่างใด ชายหนุ่มเพียงส่งเสียงหัวเราะขึ้นจมูกเบา ๆ
"ได้แล้วค่ะ" แก้วใบเล็กใสที่ตกแต่งด้วยมะกอกดองเสียบไม้จำนวนสิบใบถูกวางลงตรงหน้าของทั้งสอง ฮารุยิ้มมุมปากเล็กน้อย
"คนละชอตนะ ใครฟุบก่อนแพ้...ฉันเริ่มก่อนละกัน" ว่าจบมือบางก็คว้าแก้วใสที่เต็มไปด้วยน้ำสีใสขึ้นมากระดกรวดเดียวลงคอไป
ฮิบาริยกขึ้นมาดื่มบ้าง ทั้งสองจ้องหน้ากันแบบข่มขู่ฝ่ายตรงข้ามว่าให้ 'ยอมแพ้ไปซะ' เพราะฤทธิ์ค็อกเทลชนิดนี้มันสำหรับให้คนอยากเมาดื่มชัด ๆ
เวลาผ่านไป แก้วใบใสทั้งสิบใบในตอนนี้เหลืออยู่แก้วเดียวที่ยังมีน้ำสีใสอยู่ข้างใน ก่อนที่มันจะหายเข้าไปในปากของฮิบาริ เมดสาวมองทั้งสองคนอย่างหวาดเสียว กระดกกันขนาดนี้ แถมค็อกเทลก็แรงเสียขนาดนี้ ไม่เมาก็ให้มันรู้ไป...เรื่องเมาน่ะไม่ใช่ปัญหา แต่อาการเวลาเมาของคุณหนูของเธอนี่สิปัญหา มีครั้งหนึ่งฮารุเคยมานั่งดื่มเหล้าย้อมใจหลังจากบิดาตายหนึ่งวัน หลังจากนั้นเจ้านายเธอก็เมาแล้วอาละวาดเละเทะ แถมยังปีนขึ้นไปเต้นบนเก้าอี้จนตกลงมาแล้วน็อคไปอีกต่างหาก คราวนี้มีคนมาร่วมก๊วนคนเมาอีกคน ไม่รู้ว่าจะดีขึ้นหรือแย่กว่าเดิม แต่ดูจากความสัมพันธ์การทะเลาะกันคฤหาสน์สะเทือนในสัปดาห์กว่า ๆ ที่ผ่านมาแล้ว...เธอไม่คิดว่ามันจะดีขึ้นหรอกนะ
"อ้าว โหมดแล้ววเหรอออ ไปทำมาใหม่...เซ่ เย้ออออเยอะด้วยยย" เสียงพูดที่ฟังไม่ค่อยได้ศัพท์ของฮารุดังขึ้น
"เหอะ ยายสัตว์...กินพืช หัวเธอ...เอียงงง...ไปด้านซ้ายแล้วยายโง่ววว" ฮิบาริที่พยายามควบคุมน้ำเสียงอย่างหนักไม่ให้ยืดยานคางเหมือนเธอพูดขึ้น
"ว่า...งายน้า นายน่านแหละ หัวนาย...เอียงงงไปทางงงขวาต่าง...หากไอ้...บ้า"
เมดสาวมองทั้งสองคนที่หัวเอียงไปคนละด้านอย่างหนักใจ (สรุปก็เอียงทั้งคู่) ก่อนจะวางแก้วทั้งสิบใบที่มีวอดก้ามาร์ตินี่บรรจุอยู่เต็มลงบนโต๊ะ "ได้แล้วค่ะ"
คราวนี้ฮิบาริออกตัวแรง มือใหญ่เอื้อมไปหยิบแก้วใสนั้นขึ้นมากระดกก่อน แล้วยักคิ้วมองใบหน้าขาวที่ตอนนี้เปลี่ยนเป็นแดงซ่าน (ไม่ใช่เพราะเขินนะ แต่เหล้ามันแรงต่างหาก) ของอีกฝ่ายอย่างต้องการจะสื่อความหมายว่า 'ฉันยังไหว เธอล่ะ'
"หวายยยอยู่แล้ววว นายรู้ม้ายย หน้านายอ่า แด๊งงงแดงงง" ฮารุพูดขณะพยายามเพ่งมองแก้วที่อยู่ตรงหน้า เพราะอยู่ดี ๆ แก้วในความคิดของเธอมันแยกร่างเป็นสามร่างน่ะสิ
"เหอะ หน้าเธอ...ก็แดง...ยายสัตว์กิน...พืช"
"โฮ่ ง้านเหรออ ดูนี่น้า" เธอพูดจบก็ใช้มือทั้งสองข้างคว้าแก้วมาสองใบ ดวงตาสีเฮเซลหวานเยิ้มจ้องมองมันอย่างงง ๆ ตอนแรกเธอนึกว่ามันมีหกแก้วเสียอีก
ดวงตาคมกริบสีนิลที่ตอนนี้จะปิดไม่ปิดแหล่จ้องมองหญิงสาวตรงหน้ากระดกทีเดียวสองแก้วรวดอย่างบ้าคลั่ง
"ฉันนน...ก็ทำ...ได้" เขายกแก้วสองแก้วขึ้นมาพร้อมกันบ้าง แล้วก็เทมันลงไปในปาก จากนั้นทั้งคู่ก็เงียบไปพักหนึ่ง
"งือออ" ตัวของฮารุเริ่มหนักขึ้นเรื่อย ๆ เธอรู้สึกร้อนไปหมด อยากจะกลับไปนอนบนเตียงจริง ๆ...
ฮารุด้านดี : เฮ้ย เดี๋ยวก่อน เธอจะแพ้ไม่ได้นะยัยฮารุ ตื่น ๆ ๆ ตื่นเดี๋ยวนี้ !
ฮารุด้านขี้เกียจ : โอยยย เห็นนนม้ายยยว่ามาวววแล้ววว ปล่อยเกมเน้ปายก่อนน...ก็ด้าย เดี๋ยววค่อยไปแก้คืนนน (เมาตามร่างจริง)
ฮารุด้านดี : เธอจะทิ้งศักดิ์ศรีของเธอเพื่อเตียงนอนงั้นเหรอฮารุ !
ฮารุด้านขี้เกียจ : ช่าย !
ฮารุด้านดี : กรี๊ดดดดดด !
"โอยยยยย หยุดดดเถียงกานซ้าที !" อยู่ดี ๆ ฮารุที่เกือบจะฟุบไปแล้วก็เด้งตัวขึ้นมาโวยลั่น ทำให้ฮิบาริที่เมื่อกี้เห็นชัยชนะอยู่ราง ๆ หน้าม้านไปทันที
...ยัยสัตว์กินพืชนี่คอทองแดงหรือไง ! หลับ ๆ ไปได้แล้ว คราวนี้ฉันจะได้ชนะ
คนตัวโตคิดในใจ คราวนี้เขาไม่ได้คิดจะโกงอะไรทั้งสิ้น เพราะเขามั่นใจในความคอแข็งของเขา แต่ดูเหมือนว่าเขาจะประเมินเธอต่ำไปหน่อย ถ้าเธอไม่ฟุบไปตอนนี้ เขานี่แหละที่จะฟุบ
"ยางม่ายจบ อึ๊ก ฉันจา...ฟื้นนคืนนชีพพพพพพ !" ร่างบางกำมือแน่น ตัวที่โอนเอนใกล้ติดหมอนเข้าไปทุกทีเริ่มเอนกลับมาตั้งตรงอีกครั้ง
"..." ฮิบาริไม่พูดอะไร เขาปวดหัว ! ทั้งจากเหล้าและจากยัยหญิงคอเหล็ก (พัฒนามาจากทองแดง) ตรงหน้านี่ด้วย
"ฮา...ฮาเลลูย่าห์ห์ห์ห์ห์ !" เสียงหวานตะโกนสรรเสริญพระเจ้าดังลั่น ทำเอาเมดสาวที่กำลังเป็นห่วงเธอตกใจจนสะดุ้ง หันมามองเธอพร้อมทำสีหน้าหวาด ๆ
ฝ่ายหญิงสาวคนที่ถูกกล่าวถึงก็เดินโซซัดโซเซไปนั่งข้างฮิบาริ ก่อนจะพูดเสียงยานคาง "งายยย ไหวม้ายยย คูณณณบอเด้การ์ดดดด"
"..." ชายหนุ่มไม่พูดอะไร เขาเริ่มจะไม่ไหวแล้วจริง ๆ สติของชายหนุ่มเริ่มลางเรือน ร่างกายของเขารู้สึกหนักอึ้ง ในขณะที่หญิงสาวข้าง ๆ นั้น...ไม่มีสติมาตั้งแต่แรกแล้ว ตอนนี้เธอภาคปกติหมดสติไปเรียบร้อย เหลือแต่ภาคเมาจนขาดสติที่นาน ๆ ทีจะออกมาโลดแล่นเท่านั้น
"เน่...ตานาย...แล้วน้า" มือบางเขย่าตัวเขาเบา ๆ
"..."
"ฮิบา...ริ?"
"ฉันจะ...ไม่ไหว...เธอ" เสียงพูดฟังไม่ได้ศัพท์ดังออกมาจากปากชายหนุ่ม
"อือ...ฉานก็...ม่ายหวาย"
"..."
"งั้นยกนี้...เรา...ฟุบพร้อมกาน...น้า"
"อือ" สิ้นเสียงแหบพร่านั้น ทั้งสองก็ฟุบลงทันที
...
"เอ่อ คุณหนูฮารุ ฮิบาริซามะ...ยังอยู่กันไหมคะ" สิบนาทีผ่านไปไม่มีทีท่าว่าจะมีใครฟื้นคืนชีพขึ้นมาบ้าอีก เมดสาวที่ยืนสังเกตุการณ์อยู่ไกล ๆ เลยลองทำใจกล้าถามดู
เงียบ ไม่มีการตอบรับจากหมายเลขที่ท่านต้องการ
"เฮ้อ..." เธอถอนหายใจออกมาแผ่วเบา ก่อนจะเดินออกไปจากห้อง
ทั้งห้องกลับมาเงียบสงบอีกครั้ง มีเพียงเสียงลมหายใจแผ่วเบาของหหนุ่มสาวที่นั่งพิงกันอยู่เท่านั้น
Round 9...
Hibari vs Haru
Tie !
4 : 4!!
(End Round 8! & Round 9!)
TBC.
ยะฮู้ กลับมาอัพอีกแล้วค่าทุกคน. ตอนนี้เห็นตอนแรกคงงง, ประมาณว่า "สงครามแน่แน่ตอนนี้ !" ใช่มั๊ยคะ? ฮ่าฮ่า แต่ไม่ใช่แฮะ, คราวนี้มีเสมอกันด้วย. แล้วเมาแบบนี้ตอนต่อไปจะเป็นยังไงน๊า? คึคึ. ขอเม้นเยอะเยอะหน่อยเร้ว, จอยเห็นเม้นเยอะแล้วฮึดนะบอกให้. ยิ่งตอนหน้านี่เด็ดสุดสุด, ฮี่ฮี่. คิมจอยซู-เอ็นจอยซีอา
Thanks Theme : Loma_p
ความคิดเห็น