คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : Oleander's Felony ❤ } 13 : Sexy girl
13
Sexy girl
12.16 p.m. @ Hotel
หลังจากรับประทานอาหารกลางวันเสร็จ ทั้งสองคนก็กลับมาที่ห้องเพื่อพักท้องที่แน่นปึ้กสักหน่อย ฮารุนั้นเหนียวตัวจึงไปอาบน้ำ ส่วนฮิบาริยังคงนั่งทำงานอยู่ตรงโซฟาริมห้องเหมือนเคย
ซ่า !
มือบางไล้เนื้อครีมอาบน้ำไปตามแขนและขาอย่างอารมณ์ดี แต่ไม่ได้สังเกตุเลยว่ามีเนื้อครีมบางส่วนหกลงไปตรงบริเวณขอบอ่าง เธอยังคงเล่นฟองสบู่ไปเรื่อย ๆ
เมื่อชะโลมครีมอาบน้ำทั่วตัวแล้ว ร่างบางก็ยกขาขึ้นวางที่ขอบอ่างเพื่อจะยกตัวขึ้นเปิดฝักบัว แต่เพราะเหยียบครีมอาบน้ำที่เธอทำหกเอาไว้ไปเต็มเปา เลยเกิดอาการลื่นพรื้ดและล้มลงนอนในอ่าง
“กรี๊ดดดดดด !”
เสียงเธอกรีดร้องดังลั่นจนคนที่อยู่ข้างนอกได้ยิน ฮิบาริวางมือจากแลปท็อปสีดำและรีบเดินไปที่ห้องอาบน้ำทันที
มือเรียวเลิกชายผ้าม่านขึ้นทั้งหมด กวาดสายตามองไปข้างในห้องน้ำว่าเกิดอะไรขึ้น และเขาก็ได้เห็น...
ร่างเปลือยเปล่าของฮารุที่นอนเหยียดกายยาวอยู่ในอ่างที่ไม่มีน้ำเลยแม้สักหยด เธอกำลังจับสะโพกของตนอยู่และร้องครวญคราง แต่เมื่อเธอหันมาเห็นเขา สีหน้าเจ็บปวดที่เหยเกเมื่อก่อนหน้านี้ก็เปลี่ยนสีกลายเป็นแดงแปร๊ด ตาของเธอเบิกกว้างขึ้นจนแทบถลนออกมาจากเบ้า ปากของเธออ้ากว้างอย่างคนกำลังช็อก และพะงาบ ๆ อย่างต้องการจะพูดอะไรสักอย่างออกมาแต่พูดไม่ออก
“O_O” ฮิบาริได้แต่ยืนนิ่งอยู่ท่าเดิมแบบนั้น เขาอยากจะรีบหันหน้าหนีและปิดผ้าม่านลง แต่ร่างกายกลับชาจนไม่ฟังคำสั่งซะนี่
และไม่ใช่แค่ร่างกายที่ขยับไม่ได้... เขาก็ไม่สามารถละสายตาจากสิ่งที่เห็นตรงหน้าได้เช่นกัน
ดวงหน้าสวยและร่างกายแบบบางที่เปียกน้ำพราวระยับ เรือนผมนุ่มสลวยสีน้ำตาลเข้มที่เปียกปอน ร่างบางสมส่วนที่ติดจะผอมนิด ๆ แต่หน้าอกไม่นิดไปด้วยจนน่ากังวลว่าเอวที่คอดกิ่วและหน้าท้องแบนราบจะรับน้ำหนักมันไหวไหม สะโพกกลมกลึงที่น่าสัมผัสผายออก ผิวของเธอขาวอมชมพูอย่างคนสุขภาพดี แขนและขาเรียวเล็กที่เต่งตึงไปทุกส่วนด้วยอิทธิพลของความสาวสะพรั่งของฮารุ
เขาถึงกับต้องกลืนน้ำลายเลยทีเดียว...
เพียงแค่เขาได้เห็นเงาที่สะท้อนที่ผ้าม่านของเธอเมื่อสองคืนก่อนก็ถอนคำพูดที่ดูถูกรูปร่างของเธอไปแล้ว แต่นี่ไม่ใช่แค่เงา นี่คือ ‘ของจริง’
แต่เจ้าของเรือนร่างที่เขากำลัง ‘จ้อง’ อยู่กลับไม่ปล่อยให้เขาได้เพ่งพิศไปตามสัดส่วนบนร่างกายเธอนานนัก ทันทีที่ฮารุตั้งสติได้ ปากและมือของเธอก็เริ่มทำงานเข้าคู่กันอย่างดี
“กรี๊ดดดดด ! อ๊ากกก ออกไปนะไอ้บ้า !” เสียงแหลมสูงหวีดร้องขึ้นพร้อมกับขวดแชมพู ครีมอาบน้ำ และยาบำรุงต่าง ๆ ในห้องอาบน้ำถูกขว้างมาที่ฮิบาริ เขารีบขยับตัวหลบและเลิกผ้าม่านปิดลงอย่างเดิม
“ใครสั่งให้เข้ามาตอนนี้ยะไอ้บ้า !” ฮารุต่อว่าเขาอย่างแค้นเคือง แขนทั้งสองข้างโอบกอดตัวเองไว้แน่นอย่างหวงแหน แม้แต่พ่อของเธอ เธอยังไม่ยอมให้อาบน้ำด้วยกันมาตั้งแต่ตอนเธออายุ 8 ปีแล้ว แต่นี่อะไร ผู้ชายแปลกหน้าที่เธอเพิ่งรู้จักเพียงไม่นานกลับได้เห็นทุกสัดส่วนของเธอในวัยที่เธอหวงมันมากที่สุด ย้ำ ! ทุกสัดส่วน !
ฮารุขบริมฝีปากล่างอย่างเจ็บใจ อยากจะเอาเล็บยาว ๆ ที่อุตส่าห์ไปต่อมานี่ข่วนหน้าขาว ๆ หล่อ ๆ นั่นให้หนำใจ เอาให้หน้าเละ เสียโฉมจนสาว (และสุนัข) ไม่แลไปเลย
“เธอนั่นแหละที่ร้องเสียงดัง เป็นใครได้ยินก็ต้องรีบมาดู แล้วลืมอะไรไปรึเปล่า เธอเองไม่ใช่เรอะที่เป็นคนจ้างฉันมาเพื่อ ‘ปกป้องชีวิตเธอ’ น่ะ” ฮิบาริร่ายยาวอย่างร้อนตัว แต่สิ่งที่เขาพูดมาทั้งหมดมันมีเหตุผลทุกคำจนแทงจึ้ก ๆ ๆ ไปที่ใจของฮารุเลยทีเดียว เธออ้าปากค้างพะงาบ ๆ คิดคำพูดที่จะเถียงต่อไม่ออก
“เออ ! รู้แล้วน่ะ พูดมากจริง ! อ้อ แล้วช่วยลบภาพที่นายเห็นเมื่อกี้ไปจากสมองด้วยนะ นายฮิบาริ !” เสียงหวานพูดกระแทกแดกดัน
และทันทีที่ได้ยิน ฮิบาริก็สวนกลับด้วยคำที่เจ็บแสบกว่าทันที “อยากลบจะตายอยู่แล้ว ภาพอุจาดตานั่นน่ะ เฮอะ คิดว่ารูปร่างตัวเองดีนักหรือไงถึงต้องหวงน่ะ ถังน้ำมันเดินได้ชัด ๆ”
“อะ...ไอ้...”
“หน้าอกก็งั้น ๆ เอวก็ไม่มี ขาก็ใหญ่ จะมีดีก็ตรงที่ไม่มี ‘ป่าอะเมซอน’ อยู่ตรงแถว ๆ นั้นสักต้นเองน่ะนะ หึ !”
ฮิบาริโกหกออกไป เพราะไม่อยากหน้าเสียที่เคยไปด่ารูปร่างเธอว่าแย่ แต่จริง ๆ แล้วมันไม่ใช่อย่างนั้นเลยสักนิด
...เธอสวยกว่านางแบบบางคนซะอีก...
ทางด้านฮารุ เธอนิ่งอึ้งไปกับคำวิจารณ์รูปร่างของเธอที่หยาบคายและจาบจ้วงมากถึงมากที่สุด รู้สึกอับอายเป็นยิ่งนัก
“ไอ้...ไอ้ลามก ! ไอ้โรคจิต ! ไหนบอกไม่จำไง ! กรี๊ดดดด !” ร่างบางทึ้งหัวตัวเองอย่างแค้นเคืองที่ได้รับรู้ว่า...ฮิบาริได้เห็นทุกซอกทุกมุมของตัวเธอแล้ว ไม่เว้น ‘เขตสงวนตรงนั้น’ ของเธอ
“ฮ้าว...” ร่างสูงทำเพียงแค่ปิดปากหาวและทำงานต่อ ทั้ง ๆ ที่ไม่ค่อยมีกะจิตกะใจ แต่เขาก็พยายามดึงสติกลับมาทำงาน ดับอารมณ์ที่กำลังพลุ่งพล่านด้วยความเคร่งเครียดของมัน
...น่าหงุดหงิดจริง
เขารำพึงในใจ ส่วนหนึ่งมาจากตัวเขาเองที่ไม่รู้ว่าเป็นอะไร และอีกส่วน อย่างที่รู้กันดี มาจากเสียงแว้ดของฮารุอย่างแน่นอน
“ฮ้า ทะเล~”
“...”
ฮิบาริทำหน้าเหม็นเบื่อปนเอือมระอาใส่ฮารุที่กำลังลั้ลลาเต็มที่ หลังจากที่บรรยากาศมาคุหมดไปได้สักช่วงหนึ่ง ฮารุก็ออกมาจากห้องอาบน้ำด้วยชุดว่ายน้ำบิกินีทูพีชสีเหลืองตัวจิ๋ว ใส่ทับด้วยเสื้อยืดผ้าฝ้ายสีขาวที่บางจนมองทะลุผ่านได้ทั้งหมด พร้อมคำพูดเอาแต่ใจ ‘ฉันจะไปเล่นน้ำที่ชายหาดหลังโรงแรม ไปเฝ้าของให้หน่อยซิ’
ถึงแม้จะไม่ชอบใจที่เธอสั่ง แต่จากประสบการณ์ทำให้เขาพอเดาได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาขัดใจหรือขัดคำสั่งเธอ เขาจึงจำต้องยอมทำสิ่งที่ทำให้เขาหงุดหงิดสุด ๆ ตามที่เธอสั่งมา
ครืนนน... ซ่า...
เสียงคลื่นซัดเขาฝั่งดังกังวานไปทั่วชายหาดบริเวณโรงแรมสุดหรู ตอนนี้เป็นเวลาบ่าย คนจึงค่อนข้างเยอะ แต่ทั้ง ๆ ที่รู้แบบนี้ ยัยคนเอาแต่ใจก็ยังดึงดันจะมาให้ได้เพื่อสนองความต้องการของตน
ฮารุเดินไปที่โต๊ะตัวหนึ่งซึ่งอยู่ใกล้ ๆ ก่อนที่ฮิบาริจะเดินตามมาวางข้าวของของเธอลง และทรุดตัวลงนั่งที่เก้าอี้ข้าง ๆ
“อยู่ตรงนี้นะ เดี๋ยวฉันมาละกัน” ใบหน้าหวานหันไปพูดกับฮิบาริที่ทำหน้าเนือย ๆ ไม่พูดไม่จา จากนั้นก็เดินห่างออกไปที่ชายหาด
ถึงแม้เจ้าของบอดี้เคิร์ฟสุดฮอตจะเดินจากไปจากโซนโต๊ะที่นั่งแล้ว แต่ดูเหมือนสายตาของผู้ชายทั้งที่โสดและไม่โสดแถวนั้นจะยังไม่หยุดมองเธอ พวกเขาพึมพำซุบซิบกันเสียงดัง
“โหย สุดยอด เอ็กซ์โคตร !”
“เซ็กซี่แสรดดดด !”
และอีกนานาคำชื่นชมออกแนวทะลึ่งซึ่งดังระงมอยู่แถบนั้น ฮิบาริได้ยินแล้วก็แอบหมั่นไส้ ตอนนี้คนที่เขาไม่ชอบหน้ากำลังถูกชม...เยอะเลยด้วย ตามธรรมชาติ เขาย่อมต้องไม่พอใจอยู่แล้ว
...เฮอะ ตาถั่ว หรือไม่ก็คงลืมใส่แว่นแหง เดี๋ยวรู้ฤทธิ์เดชยัยนั่นแล้วจะหนาว เจ้าพวกโง่
เขาคิดในใจอย่างหงุดหงิด ก่อนจะเบนความสนใจไปที่ผู้หญิงที่เจ้าพวกน่ารำคาญพวกนั้นกล่าวถึง ตอนนี้เธอกำลังเล่นน้ำสนุกเชียวล่ะ
และที่จริงแล้ว...ถ้าฮิบาริไม่อคติกับผู้หญิงคนนี้...คำพูดที่ผู้ชายเหล่านั้นพูดก็เป็นเรื่องจริงที่สุดเรื่องหนึ่งเลยล่ะ...
ฮารุนั่งลงกับพื้นทรายตรงที่น้ำไม่ลึกมาก แต่พอเธอนั่ง ระดับน้ำก็เลยมาจนเกือบจะถึงหน้าอกของเธอแล้ว ซึ่งแน่นอนว่าตอนนี้เสื้อยืดผ้าฝ้ายสีขาวที่ใส่ทับชุดบิกินีไว้นั้นเปียกและแนบลู่ไปกับตัวเธอ ทำให้สัดส่วนที่น่าทึ่งของเธอเผยออกมาชัดเจนขึ้น ดวงตากลมโตของเธอจดจ้องอยู่ที่น้ำทะเลสีฟ้าอมเขียวที่ให้ความรู้สึกสบายตา มือเรียวเล็กไล้แผ่วเบาบริเวณผิวน้ำอย่างเหม่อลอย ไม่ต้องบอกก็รู้แล้วว่าเธอในตอนนี้เซ็กซี่และเป็นจุดสนใจขนาดไหน
แล้วเจ้าของดวงตาคู่สวยที่กำลังเหม่อลอยนี้กำลังคิดอะไรอยู่ล่ะ...?
“เฮ้ย ฉันคิดแผนออกแล้วเว้ย”
“อะไร ๆ ๆ”
“ตอนที่สาวเซ็กซี่บิกินีสีเหลืองถอดเสื้อยืดบาง ๆ ออกนะ เราก็เดินเข้าไปใกล้ ๆ แล้วแกล้งสะดุด ! จากนั้นก็...!”
“ก็...!”
“กระตุกปมบิกินีให้หลุดไปเลยไง ! ฮ่า ๆ ๆ !”
“โอ้วววว ฮ่า ๆ ๆ”
ฮิบาริที่กำลังนอนหลับตาอยู่ถึงกับคิ้วกระตุก เมื่ออยู่ดี ๆ แก๊งหื่นที่วิพากวิจารณ์หุ่นของฮารุอย่างออกรสก็มากระซิบแผนชั่วของพวกมันเสียงดังใกล้ ๆ เขา แต่เขาก็ไม่ได้คิดจะสนใจอะไรมาก ก็มันไม่ใช่เรื่องของเขานี่
ผ่านไปสักพัก ฮารุก็เดินกลับมาที่โต๊ะ เสื้อยืดเปียก ๆ ที่เสียดสีผิวกายขณะเดินและแนบไปทั้งตัวทำให้เธอรำคาญ มือเล็กจึงเอื้อมไปถอดเจ้าเสื้อน่ารำคาญราคาแพงที่โง่ไปซื้อมาออกไปซะ
ดวงตาคมดุจเหยี่ยวเปิดขึ้นมองเมื่อรู้สึกถึงการเคลื่อนไหว ก่อนจะพบกับเรือนร่างน่าระทึกในระยะประชิด
“มายืนแถวนี้ทำไม” เสียงทุ้มถามเบา ๆ สุ้มเสียงยังติดจะง่วงงุนอยู่เล็กน้อย
“ทำไม รูปร่างฉันมันไม่ดีพอที่จะบังทัศนยีภาพอันงดงามรึไง เฮอะ ๆ” ฮารุตอกกลับอย่างกวนประสาท
ก่อนที่คำพูดร้ายกาจจะหลุดออกจากปากของฮิบาริ สายตาของเขาก็เหลือบไปเห็นแก๊งหื่นที่ยืนซุบซิบถึงแผนชั่วกันอยู่เมื่อกี้กำลังเดินทำหน้าหื่นมุ่งหน้ามาทางฮารุ (ที่กำลังตั้งท่าหาเรื่องเขาเต็มที่)
เพียงเสี้ยววินาที หนึ่งในเจ้าพวกนั้นก็แกล้ง (ทำเป็น) เดินสะดุด (ลม) และกระตุกปมสายเสื้อบิกินีของฮารุลงทันที
ฟึ่บ !
ทั้งที่คิดว่าจะได้เห็นเนื้อ (นม ไข่) สาวแล้ว แต่ดันมีมือปริศนามาจับบิกินีตัวจิ๋วของสาวเจ้าไว้ซะนี่ ฮารุตกใจทำอะไรไม่ถูก รู้เพียงว่าสายบิกินีด้านหลังหลุดไปแล้ว แต่มือของบอดี้การ์ดสุดรัดสุดแค้นของเธอก็เอื้อมมาทาบไว้กันหล่น แต่...เขาคงลืมคิดไปว่า...ไอ้ที่เขากำลังจับอยู่น่ะ...
มันหน้าอกเธอนะโว้ย !!
ฝ่ายฮิบาริก็อึ้งไปเหมือนกัน นี่เขากำลังทำอะไรอยู่นี่ ? แล้วสัมผัสนุ่มนิ่มที่มือเขามันอะไรกัน ? แล้วทำไมเขาต้องช่วยเธอด้วย ? ทั้ง ๆ ที่เมื่อกี้ก็ตั้งใจว่าจะไม่สนไม่ใช่หรือไง...
คำถามมากมายประเดประดังเข้ามาในหัวของเขา แต่ยังไม่ทันได้สติกลับคืนมา มือบางของฮารุก็เอื้อมไปผูกสายบิกินีข้างหลังจนเสร็จและรีบปัดมือของเขาออกอย่างรวดเร็ว
“อะ...ไอ้บ้า ! จับนมฉันทำไมเนี่ย !” ฮารุโวยวายทั้ง ๆ ที่รู้ดีแก่ใจว่าเขาไม่ได้เจตนา และอีกประการหนึ่งก็คือเขาไม่มีวันที่จะหันมาพิศวาสเธออยู่แล้ว
ฮิบาริไม่สนใจ แต่กลับเดินเข้าไปหาแก๊งหื่นที่ยังยืนนิ่งไม่ยอมไปไหนแทน
ผัวะ ! พลั่ก ! เปรี้ยง !
ไม่มีแม้แต่คำพูด ฮิบาริประเคนทั้งหมัดทั้งลูกเตะให้แก๊งหื่นได้รับไปรับประทานกันเต็ม ๆ (แถวบ้านเรียกแด_) พวกเขาแต่ละคนนอนพังพาบหมดสติกับพื้นทรายให้คนได้สมเพชกันเป็นแถว
“นายไปต่อยเขาทำไมน่ะ?” ฮารุที่ยังทำตัวซื่อ (บื้อ) สม่ำเสมอเอ่ยถาม
“โง่ คิดเหรอว่าสายชุดเธอมันจะหลุดเองได้ถ้าไม่มีคนดึงน่ะ”
“...อ๋อ...ไอ้...พวก...เวรรรรร !!” ฮารุตะโกนลั่นและคว้ากระถางต้นไม้บนโต๊ะขว้างใส่แก๊งหื่นด้วยความโกรธจัด
ปึ้ก !
“อ๊ากกกกก !” กระถางต้นไม้อันที่ฮารุขว้างตกลงที่จุดสำคัญที่เรียกว่า ‘กล่องดวงใจ’ ของหนึ่งในพวกมันคนที่กระตุกสายเสื้อเธอพอดี แรงขนาดที่ว่าสลบไปแล้วยังตื่นมากุมเป้าร้องโอดโอยได้เลย
“ฮึ่ย ! ส่วนนาย ! ไม่ใช่ว่าไม่สำนึกบุญคุณหรอกนะ แต่เพราะนายฉวยโอกาสจับหน้าอกฉัน ก็เลยเจ๊ากันไปละกัน เฮอะ” ฮารุหันไปคาดโทษกับฮิบาริที่เลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่ง
“หึ อยากจับตายล่ะ ถ้ามีแอลกอฮอล์คงเอามาล้างมือแล้ว” เขาว่าจบก็ยิ้มหยัน ส่งผลให้อารมณ์ที่คุกรุ่นอยู่แล้วของฮารุยิ่งเดือดขึ้นไปอีก
“กรี๊ด ไอ้...!” ร่างบางยกนิ้วชี้หน้าเขาอย่างโกรธเคือง
ฟึ่บ !
ฮิบาริโยนผ้าขนหนูผืนใหญ่ให้ฮารุ ซึ่งมันก็ปลิวไปหล่นลงบนหัวเธออย่างเหมาะเจาะซะด้วย
มือบางรีบกระชากผ้าออกจากศีรษะ ตากลม ๆ ถลึงใส่คนเย็นชาเคือง ๆ
“คลุมไว้ซะ เพราะแต่งตัวล่อตะเข้แบบนี้ไง พวกนั้นมันถึงจ้องจะงาบเธอ”
แม้จะไปชอบใจคำว่า ‘งาบ’ ที่เขาพูดนัก แต่ก็ยอมทำตามแต่โดยดี และสิ่งที่ทั้งเธอและเขาไม่คาดคิดว่าจะเกิดก็เกิดขึ้น เมื่อริมฝีปากบางสีแดงสดของฮารุเอ่ยขมุบขมิบคำบางคำออกมา
“ขอบใจ”
“...” ร่างสูงอึ้ง
“…!” คนพูดเองก็อึ้ง
...บ้าจริง นี่เธอพูดบ้าอะไรออกไปเนี่ยยัยฮารุ ! เขาเพิ่งจะล่วงเกินเธอนะ !
ฮารุก่นด่าตัวเองในใจ ก่อนที่เสียงทุ้มของฮิบาริจะลอยมาขัดจังหวะความคิด
“ก็แค่ไม่อยากเห็น ‘อะไรน่าเกลียด ๆ’ ที่เห็นไป ‘ทั้งหมด’ แล้วซ้ำสองเท่านั้น” สิ้นคำพูด ร่างสูงของฮิบาริก็เดินล้วงกระเป๋าจากไปหน้าตาเฉย ทิ้งไว้เพียงแต่ฮารุกับความอึ้งเท่านั้น
“ไอ้...ไอ้เลวววววว !!”
(End Sexy Girl)
Author’s Note ; หายหน้าหายตาไปนาน ไม่รู้ว่าจะคิดถึงกันหรือเปล่า ? ๕๕๕ นานจริง ๆ ว่ะ เดือนกว่าแน่ะ ไอ่บทนี้กว่าจะเสร็จสิ้นนี่ก็เกือบสองสัปดาห์ล่ะจะบอก เรียนหนัก การบ้านเยอะ แต่สาระสำคัญคือติดนิยายอ่ะ ฮ่ะ ๆ เด๋วก็แวบไปติดหนังปาร์ค เด๋วก็แวบไปติดนิยาย สรุปแล้วอิไรท์เตอร์คนนี้มันหาสาระได้มั๊ยวะ ?? กร๊ากกก จอยอาจจะมาอัพไอดีอีกครั้งก็เป็นได้นะ หลังจากไม่ได้อัพมาเกือบสองเดือน เหอ ๆ = =; จอยเพิ่งจะปิดเทอมก็เลยมาอัพให้เสร็จ ๆ ไป เด๋วจะไปอัพอีกฟิคหนึ่ง อ้อ แล้วมีข่าวดีจะมาบอก เด๋วอีกไม่นานจะมาพร้อมบทความใหม่ เกี่ยวกับฟิคชั่นรีบอร์นทั้งหลาย มีทั้งนอร์มอลและวาย เรียลและแรร์ รับรองไม่ทำให้คุณผิดหวังแน่ ๆ ค่ะ =) (มี NC ด้วยนะ เอิ้ก ๆ)
พูดถึงเรื่องแรร์ ทุกคนว่ามั๊ยว่าฮิบาริกับฮารุก็แรร์เอาเรื่องเหมือนกัน จอยไม่ได้ชอบคู่แรร์ ๆ ชอบคู่เรียล ๆ มากกว่า แต่ไม่รู้ทำไม ชอบคู่นี้จริง ๆ ฟ่ะ อาจจะเป็นเพราะได้อ่านฟิคเรื่องหนึ่งที่เป็นคู่นี้ก็เป็นได้ ถึงได้ชอบความแตกต่างที่เข้ากันอย่างบอกไม่ถูกของคู่นี้ บางทีสิ่งที่แตกต่างกันสุดขั้ว พอจับมารวมกันแล้วก็เข้ากันได้ดีซะยิ่งกว่าสิ่งที่เหมือน ๆ กันซะอีกว่ามั๊ย ? >_< เหมือนสีขาวกับสีดำไงล่ะ ฮิ ๆ
ช่วงนี้เริ่มจะอ่านนิยายแจ่มใสแนวอื่นแล้วบ้างเหมือนกัน จากที่อ่านแต่แจ่มเลิฟ ตอนนี้ก็อ่านแนวมากกว่ารัก ซึ่งเป็นนิยายแปลจีนแล้วด้วย ออกจะประหลาด ๆ ไปสักหน่อยเรื่องคำว่า “ข้า” “ท่าน” “เจ้า” และสำนวนการเขียนที่ผิดแผกไปจากแนวที่เคยอ่าน เพราะแจ่มเลิฟจะเป็นการบรรยายเรื่องโดยนางเอก แต่แนวอื่นจะเป็นการบรรยายโดยรอบเหตุการณ์ ที่ใช้บุรุษที่สามน่ะ แถมยังออกจะสำบัดสำนวนเล็กน้อย แปลกดี แต่สนุกกก XD และก็แนวเมจิกคาเฟ่ที่เป็นแนวแฟนตาซี อันนี้ใช้สำนวนเหมือนแจ่มเลิฟ แต่ใช้บุรุษที่สาม แบบในเด็กดีก็มีอยู่ทั่วไปแหละ ดีใจที่เปิดใจยอมอ่านแนวอื่น จริง ๆ ที่ยอมน่ะเพราะอยากจะเอาสำนวนการเขียนของแนวแต่ละแนวมาฝึกปรือฝีมือการเขียนของตัวเองเท่านั้นแหละ เพื่อแฟนฟิคที่น่ารักทุกคนด้วย ^ ^ เด๋วชอร์ทฟิคชั่นที่กำลังจะเปิดในช่วงปิดเทอมจะมีผลงานจากการแอบติดตามสำนวนการเขียนของนักเขียนแต่ละแนวมาให้ยล ฮ่า ๆ
ปิดเทอมแล้ว ถึงจะสองสัปดาห์เองก็เหอะ แต่จอยจะพยายามทำอะไร ๆ ให้ได้มากที่สุดนะ ขอบคุณค่ะ
เอ็นจอย ซีอา
พีเอสซึ. อยากจะเปลี่ยนนามปากกาขึ้นมาซะเฉย ๆ ...
nu eng
ความคิดเห็น