คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : Oleander's Felony ❤ } 12 : Round 5!
12
Round 5!
เช้าของวันถัดมา
ร่างบางที่มีผ้าขนหนูสีขาวพันอยู่รอบตัวเป็นการปกปิดร่างกายกำลังยืนเลือกเสื้อผ้าอยู่หน้าตู้เสื้อผ้าอย่างขะมักเขม้น โดยที่เธอไม่ยอมหันไปมองทิศที่มีเสียงน้ำใหลอยู่เลย ดวงตาทั้งสองของฮารุจดจ้องอยู่กับเสื้อผ้าหลากแบบหลายสีสันเท่านั้น
จนในเวลาถัดมา มือเล็กก็เอื้อมไปหยิบชุด ๆ หนึ่งออกมาจากตู้ มันเป็นชุดเอี๊ยมขาสั้นสีเหลือง ข้างในเป็นชุดเกาะอกตัวเล็กสีแดงเลือดหมู ดูเหมือนว่าวันนี้เธอจะแต่งตัวสีสดท้าแดดท้าลมอีกแล้วสิ
หลังจากที่เธอใส่เสื้อผ้าเสร็จแล้ว ในขณะที่เธอกำลังจะแต่งหน้า ร่างสูงของฮิบาริที่อยู่ในชุดคลุมอาบน้ำสีขาวก็ก้าวออกมาจากห้องอาบน้ำด้วยการรูดผ้าม่านออกไปข้าง ๆ รูปร่างสมส่วนที่ดูแข็งแรงแบบชายชาตรีของเขาที่มีหยดน้ำหลายหยดเกาะพราวอยู่ทำให้ฮารุต่องเบือนหน้าหนีอย่างกระดากอายปนหมั่นไส้ (อันหลังมากกว่า) และทำเป็นเพิกเฉยไม่สนใจเขาซะ
ดวงตาคมกริบเหลือบมองฮารุนิดหน่อย พอเห็นการแต่งตัวโชว์หวิวของเธอก็ส่ายหน้า แล้วเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า หยิบชุดออกมาชุดหนึ่งอย่างไม่เสียเวลาเลือกเลยสักนิด จากนั้นเขาก็เดินไปที่ห้องน้ำเพื่อเปลี่ยนชุด (ห้องน้ำกับห้องอาบน้ำแยกกัน)
ผ่านไปราว ๆ เกือบสิบนาที ทั้งสองก็แต่งตัวเสร็จเรียบร้อย ฮารุเหลือบมองฮิบาริที่ไม่ว่าจะแต่งตัวด้วยชุดธรรมดาอย่างไร เขาก็ดูเหมือนหลุดมาจากปกนิตยสารยังไงยังงั้น ชุดที่เขาใส่ตอนนี้เป็นเสื้อเชิ้ตแขนยาวพับแขนขึ้นถึงข้อศอกธรรมดา ๆ สีเทาเข้ม ปลดกระดุมมาสองสามเม็ด กับกางเกงขายาวสีดำ เป็นชุดซึ่งเบสิกธรรมดามาก แต่ถึงไม่ถามก็รู้ ๆ กันอยู่ว่าอะไรทำให้เขาดูดี เพราะหน้าตาของเขามันไม่ธรรมดาเลย หล่อกว่าดาราบางคนซะด้วยซ้ำ รูปร่างของเขาก็ดียิ่งกว่านายแบบบางคนซะอีก ผิวพรรณสีขาวของเขาก็เนียนซะจนผู้หญิงยังอาย...เหตุผลสุดท้ายนี่แหละที่ทำให้ฮารุหมั่นไส้ฮิบาริมากที่สุด
แต่เธอก็ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าเธอน่ะอยู่เกรดเดียวกันกับเขาอยู่แล้ว ชุดเอี๊ยมสีเหลืองขาสั้นและเกาะอกสีแดงเลือดหมูที่เธอใส่นั้นขับผิวขาวอมชมพูนวลเนียนของเธอให้ดูเด่น คอยาวระหงส์ของเธอก็เห็นได้ชัดจากการที่เธอใส่เกาะอก และเนื่องจากเสื้อเกาะอกตัวเล็กสีแดงเลือดหมูของเธอมันตัวเล็ก จึงเลิกขึ้นมาพอให้เห็นเอวคอดเล็กของเธอจากทางด้านหลังนิดหน่อย
นอกจากเสื้อผ้าที่ดูดีแล้ว เธอยังจับมาแมตช์กับผ้าโพกผมสีแดงเลือดหมู กำไลหลากสีสัน รองเท้าหุ้มส้นสีขาว และกระเป๋าสไตล์วัยรุ่นสีขาวอีก เรียกได้ว่าผู้หญิงคนนี้แต่งตัวเก่งไม่แพ้ซุปเปอร์โมเดลเลยทีเดียว
เนื่องจากเวลาปกติที่บริษัท เธอจะต้องใส่ชุดสุภาพมาทำงาน การทำแบบนั้นมันอัดอั้นตันใจผู้หญิงชอบแต่งตัวอย่างเธอมากเลย แต่ถึงอย่างนั้นชุดที่เธอใส่ไปทำงานก็ไม่ได้เรียบร้อยซะเท่าไหร่หรอก เธอมักจะหาชุดสาวนักธุรกิจจากหลาย ๆ แบรนด์มา บางทีเธอยังใส่เดรสเกาะอกรัดรูปสวมทับด้วยเสื้อคลุมเข้าบริษัทหน้าตาเฉยเลย
...นั่นมันขัดหูขัดตาคนเจ้าระเบียบอย่างฮิบาริไม่ใช่น้อยเลยล่ะ...
ทั้งสองเดินออกมาจากห้องและมุ่งหน้าตรงไปที่รถตู้ที่จอดอยู่ วันนี้เนื่องจากยังไม่มีใครหิว เลยกะว่าจะทานข้าวกลางงวันรวบข้าวเช้าไปด้วยเลย สมเป็นการท่องเที่ยวฉบับตามใจตน (บวกคุณนาย) จริง ๆ
“จะไปไหนดีครับคุณหนู” เมื่อฮารุกับฮิบาริขึ้นรถ ปิดประตู เรียบร้อยแล้ว ลุงคนขับรถก็ถามขึ้น
“ไป ‘สวนสับปะรดนาโงะ’ วันนี้อุตส่าห์แต่งตัวสีเหมือนสับปะรดมาทั้งทีก็ไปสวนเขาหน่อยจะเป็นไร โฮะ ๆ”
สิ้นคำฮารุ รถตู้คันใหญ่ก็เคลื่อนตัวออกจากรั้วโรงแรมทันที
ระหว่างทางมาที่สวนสับปะรด ในรถตู้มีเสียงเอะอะดังขึ้นตลอด เนื่องจากฮิบาริเปิดประเด็นการโต้เถียงด้วยคำว่า ‘หันมาทำไม’ ระหว่างที่ฮารุยันตัวลุกขึ้นเพื่อก้มหาไอพอดที่เผลอทำตก
เมื่อมาถึงสวนสับปะรด ทั้งสองคนก็เดินเข้าไปในทางทางเข้าของสวน โดยที่ลุงคนขับรถบอกว่าจะตามไปทีหลัง แต่จริง ๆ แล้วลุงแกโกหกเพื่อจะหาจังหวะเหมาะ ๆ ถ่ายรูปโดยไม่ถูกสงสัยเท่านั้นเอง
“ว้าว สับปะรดลูกโตจัง!” เสียงฮารุอุทานอย่างตกใจ
ท่ามกลางแดดร้อน ๆ แบบนี้ ฮารุกลับรู้สึกสดใสเป็นพิเศษ ต่างจากฮิบาริที่ดูจะไม่ค่อยชอบอากาศแบบนี้สักเท่าไหร่
“แจ็ก! แจ็กจ๋า! คุณอยู่ไหน โรสคิดถึงคุณเหลือเกินนน!” ระหว่างที่เดินชมสวนอยู่ดี ๆ ฮารุก็ได้ยินเสียงร้องโหยหวนดังมาจากมุมหนึ่งของสวน พอเดินเข้าไปดูใกล้ ๆ ก็เจอกับหญิงสาวอายุประมาณสามสิบกว่าเดินเซไปเซมาอยู่ ผมของเธอยุ่งฟู ใบหน้าของเธอมอมแมม และเสื้อผ้าของเธอก็ขาดกะรุ่งกะริ่ง ดูไม่ต่างจากคนบ้าเท่าไหร่
...ไม่สิ นี่แหละคนบ้าของแท้!
ฮารุคิดในใจ และคิดต่ออีกว่ายัยเพิ้งคนนี้คงเป็นคนที่คลั่งหนังเรื่องไททานิกมากเลย เพราะขนาดบ้ายังอุตส่าห์บ้าเป็นภาพยนต์เรื่องนี้อีก
...ถ้าเธอเจอแจ็กของเธอเร็ว ๆ ก็คงดีเนอะ
ร่างบางอวยพรในใจ แต่แล้วคำอวยพรนั้นก็ทำให้เธอฉุกคิดอะไรบางอย่างขึ้นได้ ฮารุรีบเดินไปใกล้ ๆ ผู้หญิงคนนั้น ก่อนจะเอื้อมมือไปสะกิดใหล่เธอเบา ๆ
“เอ่อ...คุณคะ”
“แจ็ก! เธอรู้มั้ยว่าแจ็กอยู่ไหน!” ทันทีที่เธอรู้สึกตัว เธอก็หันขวับมาถามคำถามนี้ทันทีโดยไม่สนว่าใครจะเป็นคนถาม
“เอ่อ ชะ...ใช่ค่ะ” ฮารุเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่ เจรจาขอความช่วยเหลือก็ไม่ใช่ คุยกับคนบ้าก็ไม่เชิง
“แจ็คคคคค! บอกมานะว่าแจ็คอยู่ไหน!” ผู้หญิงไม่สมประกอบคนนี้เริ่มเขย่าตัวฮารุแรง ๆ อย่างคาดคั้นคำตอบ
“แอ้ก เดี๊ยว ๆ ๆ ฉะ...ฉันรู้! ฉันรู้ว่าแจ็คอยู่ที่ไหน! ปละ...ปล่อยฉันก่อนได้ม้ายยย”
“จริงเหรอ! งั้นเขาล่ะ แจ็คของโรสอยู่ที่ไหน!” มือหยาบที่บีบหัวใหล่ทั้งสองข้างของฮารุไว้เริ่มคลายออกตามอาการตื่นเต้นดีใจของผู้หญิงตรงหน้า
“ตามมาสิ แล้วเธอจะเห็น...ว่าแจ็คของเธอน่ะ หล่อขนาดไหน J” ฮารุว่าพร้อมแย้มร้อยยิ้มเจ้าเล่ห์
ด้วยความดีใจ ผู้หญิงเนื้อตัวมอมแมมคนนี้จึงรีบพยักหน้ารัว ๆ และเดินตามผู้หญิงแปลกหน้าที่แต่งตัวตรงข้ามกับเธออย่างสิ้นเชิงอย่างฮารุไป
ร่างสมส่วนในชุดสุดฮอตของฮารุเดินมาเรื่อย ๆ ตามทางเดินในสวน พลางสายตาของเธอก็สอดส่องหาเป้าหมายที่คุณก็รู้ว่าใครไปด้วย
ผ่านไปไม่กี่นาที ฮารุก็เจอเป้าหมายของเธอ เขากำลังเบื่อได้ที่เลยล่ะ สังเกตุได้จากการปิดปากหาวขณะนั่งเก้าอี้ของเขา
“นี่ไงโรส แจ็คของเธออยู่นั่น! เขาหล่อถูกใจเธอมั้ยล่ะ” มือเล็กผายไปยังทิศที่มีฮิบาริกำลังเอนตัวลงนอนอยู่
“จะ แจ็ค! แจ็คคคคค!” สิ้นเสียงกรีดร้องอย่างดีใจของเธอ ผู้หญิงที่เรียกตัวเองว่าโรสก็วิ่งดุ่ม ๆ ไปหาฮิบาริทันที
ทางฝ่ายฮารุ...ก็ยืนสังเกตุการณ์ด้วยรอยยิ้มสะใจน่ะสิ
ร่างไม่อ้วนไม่ผอมของโรส (นามสมมติ) ขยับเข้าไปใกล้ร่างของฮิบาริเรื่อย ๆ แต่พอระยะห่างเริ่มหดลงเหลือประมาณสามคืบแล้ว เขากลับลืมตาขึ้นซะงั้น!
ร่างสูงขมวดคิ้วมองโรสงง ๆ ก่อนที่เธอจะเป็นคนเริ่มเปิดปากพูดขึ้นก่อน “แจ็ค แจ็ครู้มั้ยว่าโรสรอวันนี้มานานเท่าไหร่ กี่ปีแล้วที่แจ็คจากโรสไป รู้มั้ยว่าโรสเจ็บปวดมากแค่ไหน แจ็ครู้มั้ย” หล่อนพูดไปน้ำตาก็ใหลไป ฝ่ายฮารุก็ไม่ได้นั่งอยู่เฉย ๆ เธอไปเรียกทั้งคนงานและนักท่องเที่ยวทุกคนที่อยู่ในสวนมาชมภาพเหตุการณ์น่าประทับใจนี้ด้วย โดยบอกว่ามันเป็นการพบกันอีกครั้งหลังจากจากกันไปนานของชายหญิงคู่หนึ่ง ซึ่งเวลาได้ยินเรื่องแบบนี้...เป็นคุณ คุณก็จะต้องรีบแจ้นมาดูเลยใช่มั้ยล่ะ?
“ฮึก โรสคิดถึงแจ็คจังเลย ฮือออ” ก่อนที่โรสจะได้บรรเลงบทโศกไปมากกว่านี้โดยการทำซึ้งโผเข้ากอดพระเอกแจ็ค (ที่อยู่ในร่างซาตานฮิบาริ) มือเรียวของเขาก็ยกขึ้นยันหน้าเธอซะก่อน
“...” คิ้วเรียวยังคงขมวดกันเป็นปมแน่น ฮิบาริยังไม่หายสงสัยว่าอินี่มันเป็นใคร
“แจ็ค แจ็ครังเกียจโรสเหรอ ทั้ง ๆ ที่โรสคิดถึงแจ็คขนาดนี้ แค่โรสจะกอด...แจ็คก็ยังไม่ยอมงั้นเหรอ!” ความเศร้าในตอนแรกเปลี่ยนเป็นความโกรธเกรี้ยว โรสปัดมือฮิบาริที่ยันศีรษะของเธออยู่ทิ้ง และอาศัยจังหวะที่ฮิบาริยังคงงงไม่หายซุกหน้าลงกับอกเขาเต็ม ๆ และมือที่ไม่รู้จะเอาไปไว้ที่ไหนของโรส...ก็ฟาดลงเต็ม ๆ ที่บั้นท้ายของเขา!
ป้าบ!
“ก้นแจ็คนุ่มจัง~” โรสทำหน้าเคลิ้ม ๆ ขณะที่มือไม้อยู่ไม่สุข มันยังฟาดลงไปที่ส่วนนั้นของฮิบาริเรื่อย ๆ ท่ามกลางสายตาลุ้นระทึกของผู้คนที่มาชม และสีหน้าหวาดเสียวปนสงสารของฮารุ
...เอ่อ เสียใจด้วยนะฮิบาริ ขอโทษนะ ฉันไม่คิดว่ามันจะเป็นอย่างนี้เลย ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงจริ๊ง
ฮารุพึมพำขอโทษฮิบาริด้วยสีหน้าสลด ในขณะที่ฮิบาริยกเท้าเตะโรสปลิวไปแล้ว ตอนนี้สีหน้าของเขาถมึงทึงยิ่งกว่าอะไร แถมรอบ ๆ ตัวก็แผ่รังสีความมืดออกมารอบตัวจนน่ากลัวไปหมด ทำให้ผู้ชมเหตุการณ์เมื่อกี้สลายโต๋ไปอย่างรวดเร็ว
สายตาคมดุจเหยี่ยวกวาดตามองไปรอบ ๆ จนไปเจอร่างแบบบางของฮารุที่ยืนยิ้มเจื่อน ๆ ให้อยู่ พลันใบหน้าที่ดูโหดอยู่แล้วของเขาก็ยิ่งทวีรังสีอาฆาตมากขึ้นอีกเป็นเท่าตัว!
“นี่อีตาฮิบาริ! อย่าคิดแม้แต่จะแตะฉันเพียงปลายเล็บเลยนะยะ! นายลืมไปแล้วหรือไงว่าฉันมีคุณนายเป็นแบ็คอัพอยู่! อยากลองมั้ยล่ะ!” ด้วยความป๊อด ฮารุจึงตะโกนพูดมาจากที่ไกล ๆ จุดฉาวที่ตัวเองยืนอยู่ และก้าวถอยหลังไปด้วย เธอยกเรื่องคุณนายมาขู่และเพิ่มความน่าเชื่อถือโดยการหยิบแบล็กเบอรี่ขึ้นมาโชว์
ฮิบาริเห็นดังนั้นก็ถึงกับกัดฟันดังกรอดด้วยความเคียดแค้นสุด ๆ พลางคิดในใจ
...จำไว้ให้ดีเถอะยัยบ้า! ฉันจะแก้แค้นเธอ ยัยสัตว์กินพืชจองหอง!
ชิ้ง ๆ ๆ...และแล้วสายตาที่มีหอกพุ่งตามมาก็ถูกส่งมาที่ฮารุตลอดวัน
Round 5…
Hibari vs Haru
3 : 2
หลังจากผ่านเหตุการณ์ ‘สงสารฮิบาริ’ มาได้เพียงพักเดียว ฮารุก็เอ่ยปากบอกว่าอยากไปเที่ยวที่อื่นต่อแล้ว จากนั้นก็รีบเดินไปขึ้นรถตู้ที่จอดรออยู่หน้าสวนเพื่อหลบสายตาอาฆาตแค้นที่ทิ่มแทงเธออยู่ตลอดเวลา
ที่ต่อไปที่ฮารุอยากไปเที่ยวก็คือ ‘พิพิธภัณฑ์เปลือกหอย’ ที่รวบรวมเปลือกหอยจากหลากหลายประเทศมาจัดแสดง มีทั้งเปลือกหอยหายากและหาจากที่อื่นไม่ได้เต็มไปหมด
ใช้เวลาเพียงไม่นานนัก ทั้งสองก็เดินชมจนหมดทั้งพิพิธภัณฑ์ (ลุงคนขับยังคงใช้แผนเดิม) ก่อนที่ฮารุจะบ่นว่าหิวแล้ว ๆ ๆ และเริ่มปฏิบัติการหาอะไรลงท้อง
...โดยที่เธอก็ยังถูกฮิบาริหันมาส่งสายตาใส่เป็นระยะ ๆ...
แต่...
ลืมอะไรไปหรือเปล่า?
...แล้วโรสล่ะ!!
(End Round 5!)
FIN. :D
ย๊าฮิ้วววว วอทส์โกอิ้งออน ? ไม่ได้โผล่หางมานานเท่าไหร่แล้วเนี่ย คิดถึงทุกคนจังเลยยยย > <
วันนี้ไม่ค่อยมีไรจะเม๊าท์เท่าไหร่ เพราะบทนี้แต่งไว้นานแล้ว แต่เพิ่งจะเอามาเผยแพร่ต่อมนุษยชาติ - -; ที่หายไปเพราะติดหนัง+ซีรี่ส์เกาหลี อภัยให้อั๊วด้วยน่อ =] ต่อไปนี้จะขยันอั๊พแล้ว ฮิ้วววว
แต่มีเรื่องจะบอกล่ะ .... จอยติดหนังเกาหลีเรื่องใหม่อีกแล้ววว หนังของปาร์คแสดงอ่ะ ไม่ดูก็ไม่ได้ด้วยสิ ขออีกหน่อยนะทุกโคนนนน T T
ไรท์เตอร์ เอ็นจอย ซีอา
ความคิดเห็น