คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : บทที่ 12 คนจองห้องน้ำ
บทที่ 12 นอห้อน้ำ
หลิวถวนหยวนอึ้ไปรู่หนึ่ ่อนะเห็นว่า ท่ามลาหิสาวใน่ายทหารบริเวหน้าห้อน้ำหินั้น มีร่าสูให่ยืนอยู่หน้าสุ ึ่็ือเว่ยหนานหลินนั่นเอ
หลิวถวนหยวน่อย ๆ เินึ้นไป้านหน้า ะที่เธอเินผ่านหิสาวราว ๆ ยี่สิบว่าน พวเธอเหล่านั้น่า็พาันพูาประประันใส่เธอไม่หยุปา
“โอ้โห! ถึับให้ผู้ายมายืนอห้อน้ำให้แบบนี้ ไม่เยเห็นมา่อนเลยริ ๆ!”
“แล้วเธอะอิาอะไรล่ะ? หาเ่นั็ให้สามีเธอมาอห้อน้ำให้บ้าสิ!”
“ันเอ็ไม่ไ้เ่อะไรนานั้นหรอ ไอ้นอ ยัรอให้ันไปปรนนิบัิอยู่เลย!”
หลิวถวนหยวนหน้าแ่ำ ่อนะเินไปหยุลรหน้าเว่ยหนานหลิน “นี่นายมาทำอะไรรนี้?”
เว่ยหนานหลินเอ่ยเสียเรียบ แ่ลับฟัูริั “แผลอเธอยัไม่หายี ะยืนนาน ๆ มันะไม่ีเอานะ เอาล่ะ! ถึิวอเธอพอี”
เว่ยหนานหลินพูพลาึหลิวถวนหยวนไปยืนหน้าแถว านั้นเา็หมุนัวเินาไป หลิวถวนหยวนยืนอยู่หน้าแถวแล้วเหลียวมอลับไป เธอเห็นแววาอหิสาวเหล่านั้นแปรเปลี่ยนาูแลนเป็นอิาแทน
นี่นับว่าเป็นรั้แรที่หลิวถวนหยวนรู้สึว่าารเ้าห้อน้ำ็สามารถลายเป็นเรื่อที่น่าับามอนานี้!
หลัออมาาห้อน้ำแล้ว หลิวถวนหยวน็รู้สึโล่ใอย่าบอไม่ถู แ่เมื่อเธอิไ้แล้วว่าัวเอ้อเินลับไปอีหนึ่ร้อยเมร เธอ็รู้สึลุ้มใึ้นมาอี
หลิวถวนหยวนนวาที่าาารนั่ยอ ๆ นั้น แ่หลัาที่เธอเินไปไ้เพียแ่สอ้าว เว่ยหนานหลิน็เ้ามาประอเธอเอาไว้อีรั้ หลิวถวนหยวนหันลับไปมอ พลาสบาับายหนุ่มที่ยัไร้วามรู้สึรหน้า
“ันเินลับเอไ้…”
“ไปันเถอะ! แผลเธอยัไม่หายี” เว่ยหนานหลินยัประอเธอเิน่อไป หลิวถวนหยวนะพริบาปริบ ๆ
‘แม้ภายนออผู้ายนนี้ะูแ็ระ้าไปหน่อย แ่ริ ๆ แล้ว…็ใีเหมือนันนะเนี่ย!’
หลิวถวนหยวนวามือบนแนอเา ะที่เาพยุเธอเินไป้าหน้า ระหว่าทาหลิวถวนหยวน็เหลือบไปมอสายาที่หิสาวเหล่านั้น้อมอมาที่เธอ แ่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร แ่เธอลับรู้สึว่าล้าแ้นไ้สำเร็?
เธอับเาแ่านันมาหลายเือน แ่็ใ้ีวิใน่ายทหารอย่าไม่ราบรื่นเท่าไหร่นั นอานิสัยใอและปัหารอบรัวอัวเธอเอแล้ว อีเหุผลที่สำัสุ ๆ เลย็ือเว่ยหนานหลินไม่ยอมลับบ้าน ไหนเลยะมาเินเล่นับเธออย่านี้!
แ่พอมาูอนนี้ เว่ยหนานหลินไม่เพียแ่่วยเธออห้อน้ำ แ่ยัอยประอเธอลับบ้านอย่าทะนุถนอม และไม่ว่าะเป็นเพราะเห็นแ่ลู หรือเพราะว่าเาไม่อยาหย่าร้า เหุ็เพราะเรว่าะระทบหน้าที่าราน นู่น นี่ นั่น แ่อย่าน้อยในสายาอผู้หินอื่น ๆ ใน่าย เว่ยหนานหลิน ็ูแลหลิวถวนหยวนอย่าีเยี่ยม ีว่าผู้ายส่วนให่ใน่ายนี้เสียอี
หลินม่านม่านถือล่อยาเินมาเห็นภาพรหน้าพอี
"หนานหลิน!" หลินม่านม่านสูหายใเ้าลึ เธอพยายามทำสีหน้าให้เป็นปิที่สุ ่อนะเอ่ยเรียเา
เิมทีหลิวถวนหยวน็รู้สึเินอายอยู่บ้าที่้อให้เว่ยหนานหลินมา่วยประอแบบนี้ แ่พอเห็นหลินม่านม่าน เธอ็ทำัวอ่อนปวเปีย ยิ่ิ่เ้าหาเว่ยหนานหลินหนัว่าเิม
เว่ยหนานหลิน้มลมอเธอแวบหนึ่ แววาอเาายแววแวบหนึ่่อนะหายไป แ่เา็ไม่ไ้ผลัหลิวถวนหยวนออ
"ันมาเปลี่ยนยาให้เธอน่ะ" หลินม่านม่านพูพลามอหลิวถวนหยวน "แผลน่าะเือบหายแล้วไม่ใ่เหรอ หรือว่าเิิเื้อเป็นหนอ แล้วทำไมเิน้อให้นประอ้วยล่ะ?" หลินม่านม่าน็ไม่ใ่นโ่ ำพูพวนี้ัเนว่าใแันหลิวถวนหยวนว่าแล้ทำ
หลิวถวนหยวนยิ้มบา ๆ ่อนะหันไปอบอีฝ่ายว่า "ุหมอหลินะ ุยัไม่เยมีลูนี่ะ ุเลยไม่รู้ว่า่วนี้อาหารที่ันินืืไปะทุอย่าเลย แถมยัไมันเยอะอี เลยทำให้ันท้อผู ันนั่ยอ ๆ ในห้อน้ำั้นาน นาาไปหมแล้ว โีนะะที่หนานหลินมาพยุ ไม่ั้นระยะทาั้ไลนานี้ ัน็ไม่รู้เหมือนันว่าะลับมาเอยัไ" พูบ็ไม่ลืมส่สายาหวาน่ำให้สามี
หลินม่านม่านเห็นท่าทีออีฝ่าย็เยาะเย้ยว่า "ผู้หินอื่นลอลูเสร็็้อลุึ้นมาทำานทำารันหมแล้ว เธอเอ็ไม่ไ้ผอม ูไม่น่าะอ่อนแอนานั้นมั้"
หลิวถวนหยวนหัวเราะพลาล่าวว่า "นอื่นลอลูนเียว แ่ันลอั้สามนเียวนะะ มันะไปเหมือนันไ้ยัไเล่า? หรือว่า… ุหมอหลินเยพบผู้หิที่ลอลูสามนแล้วลุเินไ้ทันทีเหรอะ? อยู่ที่ไหนเหรอ พอีันอยาไปอำแนะนำาเธอบ้าว่าทำอย่าไรถึฟื้นัวไ้เร็วนานั้น ะไ้ไม่้อให้นมาอยพยุลอเวลา เี๋ยวนอื่นะิว่าันแล้ทำ!"
หลินม่านม่าน โรธนหูาเหลือ หลายสิบปีแล้วที่โรพยาบาลประำอำเภอเพิ่เอแ่รายเียว ารลอลูแฝสามแบบนี้ ถึนาะถูยให้เป็นรีัวอย่าแล้ว ะไปหาอีนไ้าที่ไหนัน?
หลิวถวนหยวน เอนัวพิร่าอเว่ยหนานหลินแล้วระิบับเาว่า "หนานหลิน ันปวามาเลย ุ่วยนวให้ันหน่อยไ้ไหม?"
เว่ยหนานหลินมอหลิวถวนหยวน้วยสายาที่มริบอยู่แวบหนึ่
หลิวถวนหยวนหัวเราะิั ิในใว่า ‘่าเถอะ ผู้ายนนีู้ท่าะมีอารม์ับเาึ้นมาบ้าแล้ว ไม่ไ้เย็นาอยู่ลอหรอ เอาเป็นว่าอย่าทำเินไปีว่า!’
หลิวถวนหยวนลุึ้นยืน เธอำลัะเินเอ แ่ไม่าิว่าเว่ยหนานหลินะ้มัวลและอุ้มเธอึ้นมาในทันที
หลิวถวนหยวนแทบะร้อออมา้วยวามใ เธอรีบโอบออเว่ยหนานหลินเอาไว้ และอไม่ไ้ที่ะเบิาว้า มอเา้วยวามสสัย
เว่ยหนานหลินไม่ไ้พูอะไรมามาย เพียแ่อุ้มหลิวถวนหยวน เินไปทาหอพัออทัพ็เท่านั้น
หลินม่านม่านในอนนี้โรธนหน้าแ เธอไ้แ่ถือล่อยาเินามหลัไป
ในห้อ เว่ยหนานหลินวาหลิวถวนหยวนลบนเีย อนนี้เ้าัวน้อยทั้สามำลัเล่นันเอ พลาลอามอไปที่เว่ยหนานหลิน และหลิวถวนหยวน
“หนูน้อยทั้สามนนี้นี่่าน่ารัริ ๆ!” หลินม่านม่าน มอลูทั้สามที่น่ารัน่าเอ็นูนแทบะอใไม่ไหว เธอึเ้าไปเล่น้วย
“ฮึ ฮึ!” ู่ ๆ ลูนโ็ร้อไห้อแึ้นมา ลูนโเริ่มร้อ ลูนรอ็ร้อามอู้อี้ ส่วนลูนเล็็ร้อ เสียร้อประสานสามเสียึเริ่มึ้นอีรั้
หลินม่านม่านรู้สึผิ เธอมอ เว่ยหนานหลินที่ำลัรินน้ำให้เธอ้วยท่าทีทำอะไรไม่ถู ่อนะรีบโบมือปิเสธ “ันไม่ไ้ทำอะไรเลยนะะ พวเ็ ๆ เา็ร้อไห้ันึ้นมาเอ”
หลิวถวนหยวน รีบเ้าไปล่อม แู่่ ๆ ลูนโ็หัวเราะออมาส่วนเ้าัวเล็อีสอนนั้น ูเหมือนะยึเอาพี่ให่เป็นหลัพี่ร้อ พวเา็ร้อ พี่หัวเราะพวเา็หัวเราะาม
“นแ่เาว่า เ็เล็ ๆ มัะมอเห็นสิ่ที่นอื่นมอไม่เห็นนะะ ถ้าเ็มอใรแล้วร้อไห้ แสว่านนั้น้อมีอะไรผิปิแน่ ๆ อ๊ะ! ุหมอหลิน ่วนีุ้อยู่บ้านเถอะ่ะ ที่นี่ไม่้อลำบาุหมอแล้ว ันเยเรียนพยาบาลมาบ้า เอาเป็นว่าุหมอทิ้ยาไว้ แล้วเี๋ยวันทำแผลเอ็ไ้่ะ!” หลิวถวนหยวนพูพลามอึ้นมา
หลินม่านม่านรู้สึไม่่อยีเท่าไหร่ เธอเอ็ไม่เยเอเหุาร์แบบนี้มา่อน เ็ทารทั้สามนที่เพิ่ลืมาูโล่าพาันร้อไห้อนเห็นหน้าเธอ เธออไม่ไ้ที่ะลูบแนัวเอเบา ๆ ้วยวามนลุ
“แ่แผลอเธออยู่…”
“ไม่ลำบาหรอ่ะ ันมีสามีอยู่้วยแล้ว” หลิวถวนหยวนพูพลาปรายาไปมอที่เว่ยหนานหลิน อย่ามีเลศนัย
เว่ยหนานหลินที่ำลัรินน้ำอยู่ มือสั่นทำให้น้ำระอออมา เาึรีบหยิบผ้ามาเ็
หลิวถวนหยวนยยิ้มมุมปา พลาล่าว่อว่า "ุเว่ย า็ื้น เหล้า็เ็ม น้ำนี่็รินเ็มเินไปหน่อย เี๋ยวนอื่นะนึว่าพวเรารีบไล่แนะะ!"
เมื่อเธอไ้ยินแบบนั้น ใบหน้าอหลินม่านม่าน็พลันีเผือ เธออไม่ไ้ที่ะำมือแน่น พลาสบาหลิวถวนหยวนแล้วพูว่า
"ไม่เป็นไรหรอ่ะ อนนี้ันย้ายมาอยู่แถวนี้แล้ว ใล้ันมา้วย ถ้าะแวะมาอนเลิาน็ยัสะวอยู่ ุลอลูแฝสามที่โรพยาบาลประำอำเภออเรา ผู้อำนวยารเลยให้ันมาิามูแล นี่็ถือเป็นานอัน้วย!"
หลินม่านม่านพูยัไม่ทันบ เสียเ็ร้อไห้็ัึ้น ราวับว่าเ็น้อยนโเ้าใในสิ่ที่พวผู้ให่ำลัพู
ความคิดเห็น