คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : บทที่ 13 ทางเดียวเท่านั้น
บทที่ 13 ทาเียวเท่านั้น
หลินม่านม่านเริ่มะมีสีหน้าลำบาใ
‘นี่มันอะไรัน แม้แ่เ็ ๆ ็ยัไม่้อนรับันเลยเหรอ?’ เว่ยหนานหลินมอูเ็ทั้สามนที่ร้อไห้นหน้าแ่ำ เาเหลือบมอหลินม่านม่านแล้วพูับเธอว่า
"เธอออไป่อนเถอะ เ็ ๆ อาะไม่อบลิ่นน้ำยา่าเื้อที่ิัวเธอ็ไ้"
เมื่อเว่ยหนานหลินพูเ่นนี้ หลินม่านม่าน็มีสีหน้าผ่อนลายล เเละรีบลุึ้นยืนพลาพูว่า "ั้นพวเรา็ออไป่อนเถอะ ันมีเรื่อะุยับุพอี!"
เว่ยหนานหลินลัเลอยู่รู่หนึ่่อนะพยัหน้า
ใบหน้าอหลินม่านม่านลับมามีรอยยิ้มอีรั้ในทันที เธอรีบเินออไป้านอ แู่เหมือนว่าเธอไม่อยาอยู่ในห้อแบ ๆ ที่เ็มไป้วยเสียรบวนนี้แม้แ่วินาทีเียว
"หมอหลิน ยาัน!" หลิวถวนหยวนเอ่ยปาเือนเธอ้วยน้ำเสียเรียบเย หลินม่านม่านึวาวยาในมือล ่อนะเินออไปยืนรอเว่ยหนานหลินอยู่ที่หน้าประู
เว่ยหนานหลินมอวยา เาหันไปมอหลิวถวนหยวนแล้วทำท่าเหมือนะพูอะไรบาอย่า แ่็ไม่ไ้พูออมา
"ไม่เป็นไร ันทายาเอไ้ ไม่รบวนนายหรอ!" หลิวถวนหยวนพู
เว่ยหนานหลินหน้าแ่ำ ่อนะหันหลัเินออไป หลัาที่ทั้สอนเินออไปแล้ว หลิวถวนหยวน็แะแนเล็ ๆ อลูนโเบา ๆ “ไม่ร้อแล้วนะ ไม่ร้อแล้ว นไปหมแล้วนะนเ่!”
แปลริ ๆ เลยที่ลูนโันหยุร้อไห้ึ้นมาริ ๆ วาลมโที่ยัมีน้ำาลออยู่ เอื้อนเอ่ยเสียอู้อี้เหมือนับำลัพูอะไรบาอย่า
“เ้าเ็ลา รู้เรื่อริๆ เลย ราวับว่าเ้าใที่แม่พูอย่านั้นแหละ!” หลิวถวนหยวนไม่รู้ว่าเป็นเรื่อบัเอิหรือลูอเธอสามารถสื่อสารับเธอไ้ริๆ แ่ในอนนั้น เธอ็รู้สึไ้ว่าลูสาวำลัปป้อเธออยู่!
ฟ้ามืแล้วเว่ยหนานหลินออไปนานมา นหลิวถวนหยวนทายาเสร็ เธอ็เรียมัวที่ะเ้านอน เธอวาลู ๆ ไว้้านใน ส่วนเธอนอน้านนอ เียเล็ ๆ พอีสำหรับทุน
หลิวถวนหยวน ิว่าืนนี้เว่ยหนานหลินไม่ลับมาแน่ ๆ ยัไะ เา็เยใ้ีวิับผู้หินนี้โยที่อีฝ่ายไม่เยลับบ้านในอนลาืนมา่อน แ่ใระไปิว่าอนที่เธอื่นึ้นมาลาึ เธอลับเห็นเาอใรบานำลัอุ้มลู พลายืนเินไปเินมาอยู่รหน้า่า บุลนั้นือเว่ยหนานหลิน
หลิวถวนหยวนำลัะลุึ้นถามว่า้อให้นมลูหรือไม่ แ่ลับเห็นวนมวาอยู่บนโ๊ะแล้ว เว่ยหนานหลินเริ่มป้อนนมผให้ลูแล้วั้นเหรอ ทั้ที่น้ำนมอเธอีนานี้ ทำไม้อป้อนนมผ้วย
หลิวถวนหยวน แสร้ทำเป็นหลับ่อิใอเธอพลันหม่นหมอลในทันทีผู้ายนนี้เอาแ่พูว่าะไม่หย่า แ่ลับไปพบับหลินม่านม่านอยู่เรื่อย ๆ ทำไมเาถึทำีับเธอ่อหน้านอื่น หรือว่านี่็เป็นแ่ละราหนึ่ ที่้อารแสให้นใน่ายทหารเห็นเหรอ?
พอหลิวถวนหยวนิถึรนี้ เธอ็รีบลุึ้นนั่แล้วพูว่า
"ส่ลูมาให้ันเถอะ นมผไม่มีสารอาหารเท่านมแม่หรอ!" เว่ยหนานหลินหันไปมอหลิวถวนหยวนแวบหนึ่ "ันให้นมเสร็แล้ว เธอนอน่อเถอะ"
หลิวถวนหยวน มอเว่ยหนานหลินพลาพูว่า "่อไปถ้าน้ำนมันพอ ็ให้ลูื่มนมัน เราะรอนว่าน้ำนมะไม่พอแล้วอนนั้น่อยให้นมผ ันไม่ไ้ำลัปรึษาุนะ นี่มันเป็นเรื่อเี่ยวับหลัาร่าหา!" เว่ยหนานหลินลัเลเล็น้อย เาไม่ไ้โ้เถียับหลิวถวนหยวนแ่อย่าใ เพียแ่หันไปพยัหน้าเบาๆ
หลิวถวนหยวนมอลูน้อยนที่สามในมืออเว่ยหนานหลิน เธอยื่นมือออไปะรับมา "ันะวาเาเอ"
เว่ยหนานหลินหันมาพูว่า "ไม่้อหรอ เี๋ยวัวเล็พลิัวแล้วะื่นอี"
เว่ยหนานหลินพูพลา้าวเ้ามา ร่าสูให่โน้มัวล ้ามัวหลิวถวนหยวนไป สอมืออเาประอร่าอลูน้อยนที่สามอย่าระมัระวั ่อนะ่อย ๆ วาเาล้า ๆ หลิวถวนหยวน
หลิวถวนหยวนที่เิมทีนั่อยู่ แ่อนนี้ลับมีร่าอายหนุ่มโน้มายลมา เธอรู้สึเินอายเลย้อนอนล แ่ใระรู้ว่าพอนอนลลับยิ่เินว่าเิม ราวับว่าเธอำลัยั่วเา
หลิวถวนหยวนิะลุึ้นอีรั้ พอีับที่ร่าายอเธอนเ้าับแนอเว่ยหนานหลิน น้ำนมอเธอัมาทั้ืนแล้ว พอนเ้า็รู้สึเ็บนิหน่อย
“อ๊ะ!” หลิวถวนหยวนอไม่ไ้ เธอ้อสูลมหายใเ้าลึ
เว่ยหนานหลินวาเ็น้อยล และหันไปมอเธออย่าไม่เ้าใ "เป็นอะไรไป"
"น้ำนมัน่ะ ้อรีออ ันถึไ้บอว่าไม่ให้เอานมผให้เาไ" หลิวถวนหยวนพูพลายมือึ้นนวหน้าอ เว่ยหนานหลินพอเห็นแบบนั้น็หน้าแ่ำ เาอยาะอธิบายแ่ลับพูไม่ออสัำ ไ้แ่ยืนอยู่้าเียแล้วถามว่า
"แล้วะทำยัไีล่ะ" และะทำยัไไ้... ็้อรออีสอั่วโม สำหรับเ็ทารทั่วไป สอั่วโมพวเา็หิวแล้ว!
หลิวถวนหยวน เหลือบมอเว่ยหนานหลินแล้วแล้พูว่า
"อนนี้เ็ ๆ อิ่มแล้ว ูนมไม่ไ้หรอ แ่ถ้าันปล่อยให้ัแบบนี้นถึพรุ่นี้เ้า ันอาะเป็นเ้านมอัเสบ็ไ้นะ นายบอันหน่อยสิว่ามีวิธีไหนที่ะ่วยรีนมออไ้บ้า"
พอไ้ยินแบบนั้น เว่ยหนานหลิน็ยืนนิ่ วิธีที่ะ่วยรีนมเนี่ยนะ?
หลิวถวนหยวนเยหน้ามอท่าทาอเา แล้ว็อไม่ไ้ที่ะรู้สึล เธอำลัะบอเาว่ารออีสอั่วโม็ไ้ แ่ทันในั้นเา็เินเ้ามาอุ้มเธอึ้นไปอยู่ในอ้อมแน
"นาย... นี่นายะทำอะไร" หลิวถวนหยวนถูเาอุ้ม แ่เธอลับไม่อยาออเา แ่เา็สูเินไป วามสูที่เธอลอยอยู่มันน่าลัว ถ้าหล่นลไปะทำยัไ
แ่พอเธอเอื้อมมือไปออเา ใบหน้าอทั้สอน็ใล้ิันมา นเธอไ้ลิ่นสบู่อ่อนๆาัวเา นทำให้เธอรู้สึเินอาย โยเพาะอย่ายิ่ในอนนี้ เธอำลัน้ำนมัารถูอุ้มแบบนี้ มัน่าน่าอึอัริ ๆ!
“ันะ่วยเธอรีนมเอ!” เว่ยหนานหลินพูเสียเบา
"ห้ะ!!!?" หลิวถวนหยวนรีบเอามือ้าหนึ่ปิหน้าอโยอัโนมัิ ผู้ายนนี้ไม่ิะใ้วิธีนั้นริ ๆ ใ่ไหม? ทั้หมนั่นเธอแ่พูเล่นนะ! เว่ยหนานหลินอุ้มหลิวถวนหยวนเินไปสอสาม้าว เาเินไปหยิบเสื้อโ้ทที่แวนอยู่มาลุมไหล่หลิวถวนหยวน บบัหน้าออเธอไว้
ไม่ใ่ะูนมหรอเหรอ? แบบนี้ะูยัไ?
หลิวถวนหยวนรู้สึมึน เธอเห็นเพียผู้ายนนั้นอุ้มเธอเินออไป
"นายะทำอะไรน่ะ" หลิวถวนหยวนรู้สึไ้ถึลาร้าย
"เ้าหมาให่ในสนามเพิ่ลอลูหัว น้ำนมอมันไม่พอ ั้นใ้น้ำนมอเธอแทน็แล้วัน!" เว่ยหนานหลินล่าว
‘เอานมให้หมาเนี่ยนะ!?’ หลิวถวนหยวนเบิาว้า บหน้าเว่ยหนานหลินาให่ เว่ยหนานหลินพอโนบเ้าัๆ็ถึับผะ ในสมออเาเ็มไป้วยวามมึน เามวิ้วเล็น้อย่อนะมอไปที่หลิวถวนหยวน
"ปล่อยันลเี๋ยวนี้นะ!" หลิวถวนหยวนเบิาลมโสั่ เว่ยหนานหลินลัเลอยู่รู่หนึ่ึวาหลิวถวนหยวนล
“เว่ยหนานหลิน นี่นายอยาให้ลูายับลูสาวออนายไปเป็นพี่น้อับหมาั้นเหรอ ันไม่ยอมเป็นแม่หมาหรอนะ!” หลิวถวนหยวนี้นิ้ว่าเว่ยหนานหลินุให่
“อนแรันนึว่านายำลัเปลี่ยนัวเอ ทำัวีึ้น ที่แท้็ยัิร้ายับันแบบนี้ นายหวัะทำให้ันเสียหายใ่ไหม!” เว่ยหนานหลินมวิ้ว เาไม่ไ้อธิบายอะไร เพียแ่มอไปที่หลิวถวนหยวนนิ่ๆ
“ันะบอนายให้นะ ่อให้ันน้ำนมันะาย ัน็ไม่ให้หมาูนมันหรอ!” หลิวถวนหยวนพูพลาถอรอเท้าแล้วึ้นไปนอน่อ
เว่ยหนานหลินลัเลอยู่รู่หนึ่่อนะเินเ้าไปหา เาโน้มัวลไปทาบทับหลิวถวนหยวนไว้ใ้ร่า อนที่เาัวลไปแบบนั้น เายัลัวว่าะไปทับร่าายอหลิวถวนหยวน เาึใ้มือทั้สอ้ายัน้าลำัวหลิวถวนหยวนเอาไว้ เพียแ่ใ้เอวแนบิับร่าอหลิวถวนหยวน แล้ว้มลมอเธอามุมสูเท่านั้น
"ถ้าเธอไม่ยอมให้ลูหมาู ็มีทาเียวเท่านั้นแหละ!" เว่ยหนานหลินพูเสียเบา แววาอเาเ็มไป้วยวามรู้สึที่ับ้อน เาลูบไล้เสื้อผ้าอหลิวถวนหยวนอย่าเื่อ้า และ่อย ๆ ้มศีรษะล...
ความคิดเห็น