คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 4 ฉันจะหย่า
บทที่ 4 ันะหย่า
"หลิวถวนหยวน ใรเาอยาะเป็นรอบรัวเียวับเธอ! อย่ามาิว่าัวเอเป็นผู้มีบุุอันยิ่ให่อบ้านระูลเว่ยนะยะ แ่เพราะลอลูออมาั้สามน ถ้าไม่ใ่เพราะแ วันนี้นที่ให้ำเนิทายาทระูลเว่ย็ือม่านม่าน่าหา!" เว่ยเป่ยหลิพูพลาึแนหลินม่านม่านอย่าสนิทสนม
หลินม่านม่านมอเว่ยหนานหลินอย่าลัเล
"พี่ให่ ไม่เป็นไรหรอ พี่ลับไป่อนเถอะ" เว่ยหนานหลินพูเสียเบา
"แำลัะบอว่าันอบยุ่เรื่อาวบ้านั้นสิ! ถ้าอนนั้นันอยู่ในเมือ แ..." เว่ยเป่ยหลิยัพูไม่บ เ็ทั้สามน็ร้อไห้้า ปา็อ้าว้าึ้น ส่วนา็บิไปมา
"ทำไมถึไ้เป็นแบบนี้?" เว่ยเป่ยหลิะัไปรู่หนึ่ ้มลมอ็เห็นหลิวถวนหยวนำลัแะผ้าอ้อมออ เ็น้อยทั้สามนอึราผ้าอ้อมหมแล้ว
สีหน้าอเว่ยเป่ยหลิเปลี่ยนไปในทันที
"พี่ให่ ่วยเปลี่ยนผ้าอ้อมให้หน่อยสิ!" เว่ยหนานหลินวยโอาสพูึ้นในทันที "เ็ั้สามน ผมูแลไม่ไหวหรอ!"
เมื่อเว่ยเป่ยหลิไ้ยินันั้น ็ถอยหลัหนี "น่ายะแยะมั ปล่อยให้แม่อพวมันเปลี่ยนเอสิ!"
หลิวถวนหยวนิ้นรน พยายามะลุึ้นนั่
"เธออย่าลุนะ!" เว่ยหนานหลินร้อห้าม ่อนะ้าวเ้ามาวาหลิวถวนหยวนไว้
ส่วนหลิวถวนหยวน็เยหน้ามอเว่ยหนานหลินแวบหนึ่
เว่ยหนานหลินเปลี่ยนเป็นุทหารสีเียวสะอาสะอ้านแล้ว บนศีรษะสวมหมวทหาร ทำให้ใบหน้าูแ็ร้าวและหล่อเหลามาึ้น
เว่ยหนานหลินเินเ้าไปใล้ ๆ เธอ หยิบหมอนที่อยู่หลัเธอึ้นมาัเรียใหม่ แล้ววาลไปัเิม แล้วพูเสีย่ำว่า "เธอนั่นิ่ ๆ อย่ายับ เี๋ยวันทำให้เอ!"
อนที่เว่ยหนานหลินเ้ามาใล้ หลิวถวนหยวนไ้ลิ่นสบู่หอมอ่อน ๆ าัวเา เธอึ้มล มอเห็นผิวสีแทนอเาร่วอใ้ปเสื้อทหารสีเียว มีเส้นเลือเ้นุบ ๆ ่าเย้ายวนเหลือเิน
หลิวถวนหยวนมอสำรวผู้ายรหน้าแล้ว็ไม่แปลใเลยว่าทำไมเ้าอร่าเิมถึไ้ยืนรานะแ่านับเานั นาัเรื่อผลประโยน์ทิ้ไป ผู้ายนนี้็ัว่าหน้าี แถมยัทำานบ้านานเรือนเ่อี่าหา ไม่นาน็อาบน้ำเ็ัวลู ๆ ทั้สามนนสะอาเอี่ยม แล้ว่อย ๆ วาลบนแนอหลิวถวนหยวนทีละน
หลิวถวนหยวนอลูน้อยทั้สามไว้ในอ้อมแน รอยยิ้มปราว้านหุบไม่ล
ีวิน้อย ๆ ่ามัศรรย์ริ ๆ !
้า ๆ ันนั้น เว่ยเป่ยหลิระทืบเท้าเร่า ๆ ้วยวามโรธ
สีหน้าอหลินม่านม่าน็ไม่สู้ีนั
"เอาล่ะ่ะ ันะ่วยนไ้ับน้ำาวปลา่อน พวุออไป่อนนะะ รอับน้ำาวปลาเสร็แล้ว่อยเ้ามา!" หลินม่านม่านพูเสียเบา
เว่ยหนานหลิน็วาล่อ้าวอลูมิเนียมสอล่อไว้รหน้าหลิวถวนหยวน "เธอิน้าว่อนเถอะ เี๋ยวัน่อยเ้ามา!"
หลิวถวนหยวนมอเา แล้วพยัหน้า
เว่ยหนานหลินึเว่ยเป่ยหลิออไป้วยัน
ภายในห้อ หลินม่านม่านให้หลิวถวนหยวนนอนล านั้น็ับน้ำาวปลา
ระหว่าที่หลินม่านม่านลไป หลิวถวนหยวนเ็บนนิ้วเท้าอหิ เธอเอ็เรียนหมอ รู้ว่าารับน้ำาวปลามันทรมาน แ่ไม่ิเลยว่าะทรมานนานี้ โยเพาะ...
หลิวถวนหยวนเยหน้ามอหลินม่านม่าน บนใบหน้าอแพทย์หิถูาบ้วยเรื่อสำอาอย่าประี มวยผมเป็นมวย่ำ ใบหน้ารูปไ่ วา้อมอหลิวถวนหยวน ะเียวัน็หน้าท้ออเธอามหน้าที่
หลิวถวนหยวนสัมผัสไ้ถึแรามือทั้สอ้าอเธอ
หิสาวำลัะพู ็เหลือบไปเห็นแหวนทอบนนิ้วอหลินม่านม่าน
บนแหวนทอวนั้นมีรูปหัวใสามวเรียัน มันเป็นแบบที่ 'เธอ' ใฝ่ฝันอยาไ้มาลอ และเยเห็นมันอยู่ในระเป๋าเสื้อผ้าอเว่ยหนานหลิน อนที่เาลับมาเปลี่ยนเสื้อผ้าเมื่อไม่ี่วัน่อน
อีไม่ี่วัน็ะถึวันเิอหลิวถวนหยวนแล้ว เธอยัิว่านี่เป็นอวัเอร์ไพรส์ที่เว่ยหนานหลินเรียมไว้ให้ แ่อนนี้แหวนวนั้นลับสวมอยู่บนนิ้วอหลินม่านม่านแล้ว
ลอนับวันูแล้ว มันน่าะเป็นืน่อนที่เว่ยหนานหลินับหลินม่านม่านอยู่้วยัน เามอบให้เธอในืนนั้น
หลินม่านม่านพูเสียเบาพลาแหวน "เธออย่าลืมที่เยสัาับันล่ะ ้อืนหนานหลินให้ัน!"
หลิวถวนหยวนยิ้มแห้ ๆ เธอเรียมะอ้าปาพู ็ไ้ยินเสียอเว่ยเป่ยหลิัมาานอประู "เสี่ยวเว่ย แทำีับผู้หินนี้ไปทำไม? ลืมไปแล้วเหรอว่า หล่อนเยหลอใ้แยัไ? อนนี้ม่านม่านลับมาแล้ว แวระอยู่ับม่านม่าน ไม่ใ่มาพันพัวับผู้หินนี้อี ่อให้มีลู้วยันแล้วมันะทำไมล่ะ!"
เว่ยหนานหลินอบลับมาเสียเบา นหลิวถวนหยวนแทบไม่ไ้ยิน แ่เธอนึถึำพูอเว่ยหนานหลินที่พูับเธอในืนแ่าน "ารแ่านับเธอเป็นภาริาเบื้อบน ส่วนเรื่อเมื่อืนัน็ถูบัับ"
อนนี้วใอเาลับมาแล้ว เาะหย่าับเธอใ่ไหม?
อนนี้เธอไม่มีานทำ ไม่มีเินิัว แถมยัเพิ่ลอลูแฝสาม อีไม่นาน็้ออยู่ไฟหลัลอ แ่ลับถูบัับให้หย่า...
"มา ๆ ๆ พวุู นี่เป็นแฝสามเสแรในรอบสิบว่าปีอโรพยาบาลประำอำเภอเราเลยนะ!" อนนี้ หมอในุาวน์สีาวราวเ็ถึแปน อายุประมา 40-50 ปี เินเ้ามา ทุนูื่นเ้นีใันไม่น้อย
หลินม่านม่านรีบลุึ้น ยืนโ้ำนับให้ับบรราหมอทั้หม "อาารย์หมอะ สวัสี่ะ!"
"นนี้ือหมอหลิน เพิ่ลับมาพันาวามรู้ที่ประเทศนี้ ไ้สร้าเรื่อยิ่ให่ให้ับโรพยาบาลอเราั้แ่เพิ่ย้ายมาเลยเียว!" ายนหนึ่ล่าวพลาี้ไปที่หลินม่านม่าน
"อบุผู้อำนวยารที่ม่ะ" หลินม่านม่านอบอย่าถ่อมน
"หนัสือพิมพ์ประำัหวั็ะมาสัมภาษ์แล้วนี่..."
หลิวถวนหยวนมวิ้ว เธอลอลู หลินม่านม่าน็ประสบวามสำเร็ ในะที่เธอำลัะลายเป็นภรรยาที่ถูทิ้ แถมยัไม่แน่ว่าะไ้เอเ้าัวน้อยทั้สามนนี้อีหรือเปล่า!
ารที่เธอย้อนเวลามานี่่าน่าเศร้าเหลือเิน!
เธออยาะหย่า แ่้อไม่ใ่อนนี้
"วีรสรีผู้เป็นแม่! หลิวถวนหยวน เธอือนเียวในอทัพอเราที่ลอลูแฝสาม!" ทันในั้น็มีเสียหนึ่ัึ้น หลิวถวนหยวนหันไปมอ เห็นหิวัย 50-60 ปี สวมุทหารเ่า ๆ ที่ไม่มีเรื่อหมาย ยืนอยู่ที่ประู ผมอเธอมีหอปนอยู่เล็น้อย เธอเินเ้ามาพร้อมับเว่ยหนานหลิน
หลิวถวนหยวนเยเอผู้หินนี้รั้หนึ่ในานแ่ เธอเป็นนทะเบียนสมรสให้ับเธอและเว่ยหนานหลิน เป็นภรรยาอผู้บัาาร หลัาเษียอายุ เธอ็มา่วยานวาแผนรอบรัวที่อทัพ ใ้เวลาว่าให้เป็นประโยน์ อยูแลภรรยาอทหารในอทัพ อยไล่เลี่ย้อพิพาท่า ๆ
เมื่อผู้นำอทัพมาถึ ผู้อำนวยารอโรพยาบาล็รีบหลบไป้าน้าในทันที
เว่ยหนานหลิน้าวไป้าหน้า แล้วเอ่ยับหลิวถวนหยวนว่า "นนนี้ือภรรยาอผู้บัาารหลิวา่ายทหาร ท่านมาเยี่ยมเยียนเพื่อเป็นำลัใให้พวเราน่ะรับ"
ภรรยาอผู้บัาารหลิวพยัหน้าให้ทุน สีหน้าที่เร่รึมเมื่อรู่พลันอ่อนโยนลทันทีที่ไ้เห็นเ็น้อยทั้สามนที่หน้าาเหมือนันราวับแะ เธอโน้มัวลยื่นมือออมา ในอนนั้นเอ เว่ยหนานหลิน็ึผ้าห่มออแล้วว้ามืออุนายหลิวเอาไว้
ุนายหลิวถึับนิ่อึ้ไปั่วรู่ ่อนะเผยรอยยิ้มออมา เธอเยหน้ามอเว่ยหนานหลินแล้วถามว่า "นี่ลูเธอเหรอ"
"ใ่รับ นโเป็นเ็ผู้หิ ส่วนน้อนที่สอับสามเป็นผู้าย" เว่ยหนานหลินอบ
หลิวถวนหยวนนิ่ไป เธอเพิ่ะฟื้นึ้นมา ยัไม่มีโอาสไ้ถามเรื่อเพศอลู ๆ ทั้สามนเลย้วย้ำ เ็ผู้หิหนึ่นับเ็ผู้ายสอนเหรอ… ี… ีมา!
ภรรยาหัวหน้าหลิวบาัวเอาให่ "ี! ีริ ๆ ่อไปพวเาะเป็นเ็อ่ายทหาร ้อรับใ้าิให้ี!"
หลิวถวนหยวนฝืนยิ้มออมาอย่ามื่น "ุนายะ เรื่อนั้นะเป็นไปไม่ไ้หรอ่ะ เพราะันะพาลู ๆ ออไปา่ายทหารแห่นี้ ันะหย่าับเว่ยหนานหลิน"
ความคิดเห็น