เรียกเขานักสู้

''นักเรียน...เงียบๆหน่อย'' เสียงพูดจากอาจารย์ใหญ่ดังขึ้นหลังจากที่เห็น นักเรียน ไม่ตั้งใจฟังที่เขาพูด

''เฮ้ยเราว่าไม่มีใครฟังเเกหรอกวะ'' คัดสึยะพูดขึ้นหลังจากที่อาจารย์กล่าวบทความอั้นหน้าเบื่่อจบ

''วันนีเราไปเที่ยวกันป่าว'' คัดสึยะเพื่อนรักของทุกคนในกลุ้มพูดชักชวนเพื่อนคนอื่นๆ

''ที่ไหนวะ'' ริวอิจิเพื่อนอีกคนรีบพูดขึ้นหลังจากที่ได้ยินคัดสึยะพูด

''อย่าลืมไปบอก ชูตะ ด้วยละเดียวมันน้อยใจที่ไม่มีใครชวน''

''ได้ๆเดี๋ยวเราไปบอกมันเอง''ริวอิจิพูดขึ้น

''เเล้วจะไปตอนไหนละ'' พี่น้องมิคะมิพูดขึ้นถามเก็นจิ
''ตอนเย็นเจอกันที่ร้านเดิม'' คัดสึยะบอกอย่างละเอียด

พอถึงเวลาที่นัดกันไว้เพื่อนทั้งสี่คนก็มาเจอกันที่ ผับ ตามที่คัดสึยะบอก
เเต่ว่าพอเข้าไปในร้านกับไม่เจอคัดสึยะ

''คัดสึยะมันอยู่ไหนวะ'' ริวอิจิพูดขึ้นหลังจากที่ไม่เห็นคัดสึยะที่ร้าน

''ชูตะลองไปดูหลังร้านดิ'' ริวอิจิบอกพร้อมกับชี้ไปทางหลังร้าน

''เห้ยคัดสึยะ'' ชูตะตะโกนเสียงดั้งลั้นร้านจนคนอื่นหันมามองกันหมด

ริวอิจิกลับสองพี่น้องมิคะมิรีบตามไปดูหลังร้านภาพที่เห็นก็คือคัดสึยะกำลังนอนอยู่พร้อมกับเลือดที่ไหลออกไม่หยุด

''ใครทำอะไรนายนะคัดสึยะ'' ริวอิจิรีบถามคัดสึยะหลังจากที่ไปช่วยชูตะพยุงตัวของคัดสึยะขึ้นรถไปโรงพยาบาล

''ไอ้พวกโรงเรียนเซนไดนะสิ''คัดสึยะตอบริวอิจิทันที

หลังจากที่เราได้ยินคำนั้นพวกเราก็ไม่เชื่อสักเท่าไรเพราะโรงเรีน เมโตคุ อยู่ในช่วงสงบศึกกันถ้าเป็นอย่างที่คัดสึยะว่าพวกเราก็ต้องรับศึกหนักซะเเล้ว