รักละลาย

ลำดับตอนที่ #2 : ความเชื่อของผู้หญิง

"กลับมาแล้วค่ะ"
"อ้า อันยังกลับมาแล้วหรอมาหาแม่ในครัวหน่อยซิ"
"มีอะไรคะ โอ้ดหน่ากิจัง  แต่ทำไมต้องทำเยอะด้วยล่ะ"
"ก็ทำไปเผื่อคนมาเช่าใหม่  อะเอานี่ไปให้ห้อง c5 ที่ชั้น 2หน่อยนะ"
"ค่า  แต่แม่เก็บกุ้งไว้ให้หนูด้วยนะ อย่าให้พี่ยองเตกับซุนยองกินหมดนะคะแม่"
"หนอยยัยอันยอง ทำเป็นงกคอยดูชั้นจะกินให้เกลี้ยงเลย"
"แม่ ! อย่าให้พี่เค้าทำแบบนั้นนะ"
"อ่าน่าเดี๋ยวแม่เก็บไว้ให้รียไปรีบมานะ ลูกก็เหมือนกันยั่วน้องกลับมาแล้วก็ไปอาบน้ำไป"
 >.< ทำไมชั้นต้องมีพี่ชายตระกระด้วยนะงี่เง่าจริงๆเลยทำไมชั้นถึงไม่มีพี่ชายที่น่ารักแล้วกเป็นห่วงน้องสาวแบบคนอื่นเค้าบ้าง ต้องรีบลงมาแล้ว
"ขอโทษค่ามีคนอยู่มั้ยคะ" จะเป็นใครกันน้าหวังว่าคงไม่ใช่พวกตาแก่ลามกหรอกนะ
"คร้าบซักครู่คร้าบ" เสียงดูไม่เหมือนตาแก่นี่นา "คร้าบมีอะไ...."
"อาจารย์ซันยอง"0.0 นี่มันอะไรกันเนี่ยอาจารย์มาอยู่บ้านเช่าของแม่ชั้น ห๋านี่มันต้องเป็นพรหมลิขิตแน่ๆ ขอบคุณสวรรค์ๆ
"อ้าว  เธอมาทำอะไร แล้วรู้ได้ไงว่าชั้นอยู่ที่นี่"
"หนูก็อยู่ที่นี่ค่ะ แม่หนูเป็นเจ้าของห้องพักที่อาจารย์เช่าอยู่ แล้วแม่ก็ให้เอาข้าวขึ้นมาให้"
"อ๋อ ขอบใจมาก ไม่น่าต้องลำบากเลย ฝากขอบคุณแม่เธอด้วยนะ"
"ค่ะ"
"ถ้าอย่างนั้นชั้นก็ขอตัวไปทำงานต่อ ราตรีสวัส"
"ราตรีสวัสค่ะ" >.< ชั้นต้องเล่าเรืองนี้ให้อึนฮีฟังแน่ๆ ใครจะไปอยากเชื่อเล่าว่าโลกมันจะกลมขนาดนี้

"แม่คะ กับข้าวยังเหลือรึเปล่า อ้าว ฮันจุง มาทำอะไร"
"หวัดดีอันยอง วันนี้พ่อกะแม่ชั้นไม่อยู่ ชั้นก็เลยมากินข้าวด้วยล่ะ"
"เหรอ นี่แค่พี่ยองเตกับซุนยองก็แย่งชั้นกินจนผอมแล้วนี่นายยังจะาแย่งชั้นอีกหรอ"
"นี่ ยัยน้องกุ้งแห้งเธอกินยังไงก็ไม่อ้วนเองมาหาว่าชั้นกับซุนยองแย่งกินได้ไง อีกอย่างชั้นกับน้องเป็นผู้ชายก็ต้องกินเยอะไปธรรมดาใช่มั้ยซุนยอง"
"หืม ไม่ต้องมาอ้างว่าเป็นผู้ชายเลย ซุนยองยังต้องโตก็ไม่เท่าไหร่หรอกแต่พี่ยิ่งกินมีแต่จะยิ่งอ้วน พี่ 25อะไม่โตไปกว่านี้แล้ว"
"นี่ ยัยอันยอง ว่าชั้นอ้วนหรอ"
"อะน่าพอแล้วทั้งคู่อะอาย ฮันจุงบ้างสิ"
"ฝากไว้ก่อนเถอะยัยแห้ง"
"อย่าลืมมาเอาคืนล่ะ เธ่อ"
"เออ อันยองแล้วใครล่ะที่มาเช่าอยู่ที่ชั้น2อะ"
"อ่อ อาจารย์ซันยอง"
"อาจารย์พิเศษที่มาสอนวิทวันนี้เนี่ยนะ"
"ใช่แล้ว ^.^ โชคดีจริงๆเลยใช่ม้า"
"ถ้างั้นก็ดีนี่ แม่จะได้ขอให้เค้ามาช่วยติวลูกตอนใกล้เอนท์"
"นั่นสิคะแม่ ถึงตอนนั้นแม่ต้องช่วยพูดให้หนู้ด้วยนะ"
"ให้ผมติวก็ได้ทุกทีที่สอบผมก็เป็นคนติวให้อันยองอยู่แล้วนี่นา"
"อย่างนายจะสู้คนที่จบมหาลัย T ได้ไงล่ะ"
"เอาน่า ฮันจุงไม่ต้องน้อยใจหรอกถึงตอนนั้นตัวเธอก็ต้องอ่านหนังสือเหมือนกันแม่จะได้ไม่ต้องลบกวน ไง แล้วจะได้มาเรียนด้วยกันด้วย"
"ขอบคุณครับ ผมคงต้องขอตัวกลับก่อนนะครับ หวัดดีครับ"
 หืม อะไรของเค้าเรื่องแค่นี่ไม่เห็นต้องโมโหเลยนี่นา ในเมื่อเราก็เคยคุยกันแล้วว่าจะเป็นเพื่อนกันนี่นา แล้วทำไมเค้าต้องมาโมโหชั้นด้วยล่ะ