คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
“หา พี่ว่าอะไรนะ เกมออนไลน์ควบคุบด้วยจิตสำนึกหรอ” เสียงชายหนุ่มรูปร่างสูงสมส่วน ผมสีดำมันเงาถูกเซ็ทเป็นทรงตั้งๆชี้ๆเปิดหน้าผากเผยใบหน้าหล่อเหลา กำลังเอียงคอคุยโทรศัพท์สมาร์ทโฟนกับไหล่ของตัวเอง ในขณะที่มือทั้งสองข้างกำลังบรรจงนิ้วลงบนแป้นคีย์บอร์ดเพื่อพิมพ์ข้อความกับเพื่อนๆในเกมออนไลน์อยู่
“เออสิวะ นี่เอ็งไม่ได้ยินข่าวเลยหรือไงฮะ เกมพี่ออกจะดัง ผู้ลงทุนก็มาจากบริษัทที่ญี่ปุ่นเชียวนะเว้ย ที่นู่นเขาไม่ลงข่าวอะไรบ้างเลยหรอวะ” เสียงทุ้มๆปลายสายตอบกลับมาพร้อมกับคำถาม
“หือ มันก็มีข่าวอยู่นะ เกมชื่อ เมต้าเวอร์สอ่ะ เห็นบอกระบบควบคุมด้วยจิตสำนึกเหมือนกัน” ชายหนุ่มกลอกตามองเพดานแบบคนกำลังคิดอะไรอย่างก่อนจะพูดตอบไป
“ก็นั่นแหละเกมพี่เอง เป็นไงเห็นรีวิวยัง ทางญี่ปุ่นเขาวางแผนจะเปิดเป็นแบบทั่วโลกนะเว้ย นี่ก็ทดสอบระบบในไทยก่อน อีกสัก 2 เดือนนู่นถึงจะเริ่มทดสอบทั่วโลก”
“จริงดิ เกมพี่หรอวะ เฮ้ยแม่งแน่ว่ะพี่ชายผม ได้ยินแล้วอยากกลับไทยเลยว่ะพี่” ชายหนุ่มพูดด้วยเสียงตื่นเต้นก่อนจะกลายเป็นหงอยเหงาเมื่อตัวเองบ่นว่าอยากกลับประเทศบ้านเกิด
“ฮ่าๆ ก็กลับมาสิวะ ช่วงนี้ปิดเทอมไม่ใช่หรือไง” ปลายสายตอบกลับด้วยเสียงร่าเริงที่รู้ดีว่าพูดออกไปแบบนั้นแล้วอีกฝ่ายต้องทำตามที่เขาบอกไปแน่ๆ
“เออ กลับก็กลับ ฮ่าๆ นี่เห็นว่าพี่ชวนนะเนี่ย” ส่งเสียงขบขันตอบกลับไป
“หรอ อยากเล่นเกมมากกว่าล่ะสิเอ็งน่ะ ฮ่าๆ รีบมาล่ะ เดี๋ยวจะตามน้องเอ็งไม่ทัน”
“ฮะ!! ไอด้าเล่นด้วยหรอ” เมื่อได้ยินประโยคนั้นจากปลายสาย ชายหนุ่มก็ปล่อยมือที่จับเมาส์อยู่ขึ้นมาถือโทรศัพท์ไว้ดีๆ เขาตกใจนิดๆที่รู้ว่าน้องสาวของตนนั้นเล่นเกมกับเขาด้วย
“เออสิ แถมยังเป็นผู้เล่นคนแรกของเกมด้วยนะเว้ย”
“พี่ไมค์จองตั๋วให้ผมพรุ่งนี้เลย จะรีบไป”
“ฮ่าๆ อาการห่วงน้องกำเริบแล้วนะเอ็ง เออๆ เดี๋ยวพี่จัดการให้ แค่นี้แล้วกัน พี่ต้องไปดูแลเกมต่อละ แล้วเจอกันเว้ย”
เมื่ออีกฝั่งวางสายไป เขาก็กลับเข้าไปจดจ้องกับหน้าจอคอมพิวเตอร์ต่อ แล้วก็พิมพ์อะไรสักอย่างเพื่อล่ำลาเพื่อนในเกม จากนั้นก็ปิดโปรแกรมออกไปเปิดเฟสบุคเล่น
Irawin Sudsaichon
ชื่อของเขาปรากฏขึ้นบนหน้าจอของเวปไซต์ยอดนิยมอย่างเฟสบุค ข้อความแจ้งเตือนมากมายส่งเข้ามาจนเขาไม่รู้ว่าจะตอบใครก่อนดี ไหนจะคำขอเกมบนเฟสบุคอีก แต่จุดมุ่งหมายไม่ใช่การเข้ามาตอบข้อความกับรับคำขอเกมเหล่านั้น เขาต้องการดูว่าน้องสาวของตัวเองนั้นมีกิจกรรมอะไรล่าสุดที่เพิ่งทำไป
ไม่ใช่ว่าอะไรนะ คือน้องของเขาเป็นคนที่ชอบอัพเดทสถานการณ์ของตัวเองเสมอ นี่เขาก็เชคได้ตลอดว่าน้องสาวกำลังทำอะไรอยู่แม้จะอยู่ห่างไกลคนละประเทศ
ไอรวิณ ชื่อของเขา และ ไอรดา ชื่อของน้องสาว
พรุ่งนี้เจอกันนะไอด้า
ไอรวิณพิมพ์ข้อความลงไปบนหน้าทามไลน์ของน้องสาว เมื่อเขาได้อ่านสถานะล่าสุดแล้วว่า เธอกำลังเก็บเลเวลกับเพื่อนๆในเกมอยู่
อดห่วงไม่ได้จริงๆ สังคมเกมในไทยยิ่งไม่ค่อยดีอยู่ด้วย แล้วนี่ยังเป็นเกมแบบเสมือนจริงอีกต่างหาก กลัวว่าไอด้าน้องสาวของตนจะโดนทำร้ายเอา ไม่ว่าจะด้วยวาจาหรือกำลังก็ตาม
เขาไม่ปล่อยให้ใครมาทำร้ายเธอแน่
“รอก่อนนะ พี่จะรีบไปปกป้องเธอให้ได้”
…
เหล่าเกมเมอร์ในประเทศไทยในขณะนี้คงไม่มีใครไม่รู้จัก เมต้าเวอร์สออนไลน์ เกมออนไลน์เสมือนจริงเกมแรกของโลกที่สามารถควบคุมคำสั่งได้ด้วยสมอง เพียงแค่คุณซื้ออุปกรณ์ในการเล่นในราคา 15000 บาท ซึ่งถือว่าถูกกว่าราคาสมาร์ทโฟนเสียอีก คุณก็จะได้พบกับบรรยากาศที่ไม่มีที่ไหนในโลก ทั้งเรื่องเวทมนตร์แฟนตาซีสุดจินตนาการ และเทคโนโลยีก้าวล้ำอนาคต เมต้าเวอร์สออนไลน์ก็มีพร้อมให้ท่านได้สัมผัสกันอย่างจุใจ
เด็กสาวคนหนึ่งกำลังนั่งอ่านคำเชื้อเชิญโฆษณาที่ถูกส่งมาเป็นใบปลิวพร้อมกล่องประหลาดๆวางไว้ตรงประตูรั้วหน้าบ้าน เธอเบ้ปากเล็กน้อยเมื่อพบว่ามันเป็นเรื่องราวเกี่ยวข้องกับเกม สิ่งที่เธอไม่เคยแม้แต่จะแตะมาก่อน ถ้าไม่รวมเกมบนเฟสบุคกับไพ่โซลิแตล่ะก็นะ
“เฮอะ ล้ำจินตนาการ จะเลิศหรูอะไรขนาดนั้นกันเชียว” บ่นอยู่คนเดียวกับกระดาษแผ่นนั้น แต่ก็ยกอะไรบางอย่างออกมาจากกล่องที่มีตราสัญลักษณ์คล้ายๆกับตราบนใบปลิวนั้นขึ้นมาสวมใส่บนหัวตามคู่มือแนะนำที่แถมมาด้วยภายในกล่องและจัดการนอนลงไปกับโซฟากลางห้องรับแขก
ไหนๆก็ได้มาฟรีๆแล้ว ลองเข้าไปเล่นสักหน่อยก็คงไม่เสียหายอะไรมั๊งนะ
เมื่อคิดในใจได้ดังนั้นเธอก็จัดการกดปุ่มสีเขียวบนหมวกที่สวมใส่อยู่ ก่อนจะปรากฏหน้าจอใสขึ้นมาตรงหน้าและเริ่มกลายเป็นสีดำเมื่อระบบทำการติดตั้งและจดจำเจ้าของอุปกรณ์เรียบร้อยแล้ว ไม่นานหญิงสาวก็รู้สึกเหมือนควบคุมสติไว้ไม่ไหวจนผล็อยหลับไปในที่สุด
“ยินดีต้อนรับเข้าสู้โลกแห่ง เมต้าเวอร์ส ผู้ใช้อุปกรณ์เลขที่ MW007548 กรุณาบอกเลขบัตรประชาชนของท่านด้วยค่ะ” เสียงการทำงานของระบบดังขึ้นเรียกให้หญิงสาวผู้ทดลองใช้อุปกรณ์ตื่นขึ้นมาดู แล้วก็พบว่าเบื้องหน้าของเธอเป็นหญิงสาวผมสีบรอนซ์ในชุดสูทผู้หญิงสีน้ำเงินเข้ม กำลังขยับแว่นตากรอบกลมจ้องมองมาที่เธออย่างไม่วางตา
“หา ที่นี่ที่ไหนกันเนี่ย” เธอไม่ตอบคำถามกับผู้หญิงผมบรอนซ์คนนั้นที่บนหัวมีชื่อเขียนไว้ว่า Lamia แต่กลับมองไปรอบๆตัวอย่างกระวนกระวายใจ
“ที่นี่คือโลกของเกมเมต้าเวอร์สออนไลน์ค่ะ ผู้ใช้อุปกรณ์เลขที่ MW007548 กรุณาบอกรหัสบัตรประชาชนของท่านด้วย เพื่อที่เราจะได้ทำการยืนยันตนกับอุปกรณ์ของท่าน” เลเมียกล่าวอีกครั้งด้วยสีหน้าเรียบเฉยจนดูเหมือนหยิ่งๆ แต่ก็กดดันให้หญิงสาวผู้เริ่มต้นเล่นเกมใหม่คนนี้บอกรหัสไปอย่างกล้าๆกลัวๆ
คงไม่เอารหัสบัตรของเธอไปทำอะไรไม่ดีหรอกนะ
“ขอบคุณค่ะ ทางเราได้ทราบข้อมูลของท่านแล้ว คุณคือ นางสาวอนิสา ปานรักษ์ ถูกต้องใช่ไหมคะ ?” เลเมียถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ
“ใช่ค่ะ” เธอตอบรับเมื่อฝ่ายตรงข้ามสามารถบอกชื่อของเธอมาได้อย่างถูกต้อง
“ระบบได้ตอบรับคำยืนยันแล้ว ต่อไปเป็นการสร้างตัวละคร กรุณากรอกชื่อในเกมของท่านด้วยค่ะ” เมื่อเลเมียพูดจบ ก็ปรากฏหน้าต่างคล้ายกับแป้นคีย์บอร์ดขึ้นมาตรงด้านหน้าของอนิสา เธอคิดชั่งใจอยู่ครู่หนึ่งว่าจะใช้ชื่ออะไรดี และเมื่อคิดได้แล้วก็จัดการพิมพ์ชื่อนั้นลงไป
MindMint
“ระบบได้ทำการตรวจสอบและผลปรากฏว่าสามารถใช้ชื่อนี้ได้ จะทำการบันทึกทันทีหรือไม่ ?”
“ค่ะ”
“ระบบต้องการให้ท่านเลือกเผ่าพันธุ์ในเกมของท่าน ซึ่งแต่ละเผ่าต่างก็มีคุณลักษณะที่แตกต่างกัน สามารถดูข้อมูลของเผ่าได้ด้วยการสัมผัสที่ชื่อของเผ่าพันธุ์นั้นๆที่ปรากฏอยู่บนหน้าต่างค่ะ” เลเมียผายมือไปตรงหน้าต่างบานใหม่ที่ปรากฏขึ้นมา มันมีรูปภาพของเผ่าพันธุ์ต่างๆ และชื่อของเผ่านั้นๆ ซึ่งมีให้เลือกด้วยกัน 6 เผ่าพันธุ์ นั่นคือ มนุษย์ มนุษย์ดัดแปลง ไลท์เอลฟ์ ดาร์คเอลฟ์ เรดอาย และคนแคระ
เธอเลือกที่จะเล่นเผ่ามนุษย์แบบไม่มีความลังเลเลย
“ระบบได้ทำการบันทึกเผ่าของผู้เล่นแล้ว ขั้นตอนสุดท้าย เราจะพาท่านไปสู่การแก้ไขลักษณะหน้าตาของตัวละคร ท่านต้องการปรับเปลี่ยนร่างกายของท่านหรือไม่ ?” เลเมียผายมือไปทางห้องด้านขวาที่มีแท่นแคปซูลทรงกระบอกอยู่ตรงกลางห้อง แต่อนิสาหาได้สนใจแม้แต่น้อย เธอพอใจในรูปลักษณ์ของตัวเองอยู่แล้ว จึงไม่จำเป็นที่จะต้องแก้ไขอะไร
“ไม่ค่ะ”
“ระบบได้ทำการสร้างตัวละครของท่านเรียบร้อยแล้ว อีก 10 วินาที ตัวละครของท่านจะถูกส่งไปยังเมืองแห่งการเริ่มต้น เซนทาโมไร ขอให้สนุกกับการเล่นเกมเมต้าเวอร์สออนไลน์ค่ะ”
9
8
7
6
5
4
3
2
1
...
Zoom!!
“กรี๊ดดดดดดดดดด” แทนที่จะไปแบบนิ่งๆ อนิสากลับถูกส่งตัวไปด้วยความเร็วจนเธอผวา และเมื่อลงสู่พื้นดินอีกครั้งเธอก็พบว่ารู้สึกเจ็บนิดๆตรงก้นกบที่ตกลงมากระแทกกับพื้นแข็งๆ
อื้อหือ เลียนแบบถึงขึ้นแสดงความเจ็บปวดด้วยเหรอเนี่ย ชักน่ากลัวยังไงก็ไม่รู้แฮะ
อนิสาคิดพลางลูบก้นตัวเบาๆก่อนจะลุกขึ้นยืนปัดเนื้อปัดตัวและมองไปรอบๆเพื่อดูว่าตนถูกส่งมาที่ใด แต่สภาพรอบด้านนี่ไม่เหมือนกับเมืองอย่างที่เลเมียบอกเลยแฮะ
รอบด้านของอนิสาแวดล้อมไปด้วยต้นไม้ใบหญ้าเขียวชอุ่ม เหมือนป่ามากกว่าจะเป็นเมือง แถมยังดูวังเวงพิกลๆ จนขาของเธอเริ่มสั่นนิดๆ
“เมืองอะไรกัน ไม่เห็นจะมี มีแต่เสือหน้าตาแปลกๆ”
...
“ก...กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
แล้วอนิสาก็วิ่งหนีเผ่นเป็นป่าราบ โดยมีเสือเขี้ยวดาบตัวน้อย(?)วิ่งไล่ตามอย่างน่าเอ็นดู
“ช่วยด้วยยยยย”
“เหวออออ”
ฉัวะ ผลั่ก ตุบ เอ๋ง เอื้อ!!
…
ความคิดเห็น