ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ++Chaptar 4 การแก้แค้น (เพื่อนใหม่คนเดิม)++
++Chaptar 4 – การแก้แค้น (เพื่อนใหม่คนเดิม)++
กิ๊งก่องกังก่อง ก่องกังกิ๊งก่อง...
“เพียวเพียว” ฉันหันไปปลุกยัยเพียว ยัยนั่นตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงียแล้วมองหน้าประมาณว่าปลุกฉ้นทำเพื่อ?
“ฉันมีวิธีการแก้แค้นยัยสามตัวนั่นแล้วล่ะ - - ++”
เท่านั้นแหละ ยัยตัวดีนี่ตาสว่างเลย -*-
++ 14.50 น.++
เลิกเรียนแล้วจ้า
“อ๊า.... เพียวจ๋า เลิกเรียนแล้วเราไปเดินหาชุดสวยๆกันดีกว่ามะ?” ฉันพูดพลางแอ๊กชั่นท่าทางให้ร่าเริงสุดขีด
“ช่าย...เราต้องไปซื้อของ ซื้อเสื้อผ้า ซื้อน้ำหอม โอ๊ยยย เยอะแยะเลยแฮะ” เพียวพูดแล้วทำท่าเหมือนกลุ้มใจ กรั่กๆๆ
ส่วนยัยมิคที่เริ่มมองพวกฉันตั้งแต่ตอนฉันพูดประโยคแรกแล้วก็สะกิดฉันแล้วถาม
“จะซื้ออะไรไปไหนหรอ ยูเมะ?”
“อ๋อ คือว่าพวกเราสองคน...” ฉันพูดนำแล้วหันไปมองตาเพียวๆจากนั้นก็พูดพร้อมๆกันว่า
“นัดบอดจ้า”
“เป็นนักเรียนชายพวกโมสต์ป๊อบปูล่าจากโรงเรียนเก่าน่ะ” ฉันพูดแล้วยิ้มแบบเพ้อฝันเต็มที่
“ฉันก็สงสารพวกมิคอ่านะ...อยู่โรงเรียนที่มีแต่ผู้หญิงนานๆครั้งถึงจะได้เจอกับเหล่าผู้ชายใช่มั้ยล่ะ ?” เพียวเพียวพูดพลางทำหน้าแบบแม่พระเต็มที่
“พวกฉันอ่า ได้เจอกันทั้งเช้าและเย็น”
“ขากลับเค้าก็ไปส่งที่บ้าน เสาร์อาทิตย์ก็ไปเดท”
“ก่อนสอบก็ช่วยกันติวแบบสองต่อสอง...”
“โอ้ยย....มีความสุขที่สุด !!” แล้วฉันกับเพียวเพียวก็หันมาตีมือแล้วทำท่าทางแบบมีความสุขยังกับว่าได้พรจากจินนี่สามร้อยข้อ -*-
ส่วนพวกมิคนะหรอ สี่สาวนั่นทำหน้าเจ็บใจสักพักนึงก่อนที่จะเดินมาหาพวกเราช้าๆแล้ว
“ขอร้องล่ะ !! ยูเมะกับเพียวเพียวช่วยจัดนัดบอทให้พวกฉันหน่อยสิ”
“หะ?” ฉันกับยัยเพียวทำหน้าอึ้งๆด้วนความแปลกใจกัยท่าทีของสี่คนนั้น
“ขอร้องละนะ” ม่ายยย
“เอ่อ..ก็ได้” อ่าว...ปากพาซวย ตอบรับไปซะนี่ -0-
“อ๊า ขอบคุณนะเพื่อนร๊ากกกกก” ยัยมิคพูดแล้วกระโดดกอดพวกฉันเต็มแรงก่อนที่ยัยสามคนที่เหลือจะกระโดดกอดฉันตาม
เอาเหอะ อย่างน้อยก็ได้พวกพ้องมาเพิ่มแล้วนี่นา
มุมหนึ่งของห้อง
เด็กสาวคนหนึ่งกำลังโทรศัพท์พูดคุยกับใครคนหนึ่งอยู่
“พี่นัทสึคะ ตอนนี้พวกของยูเมะได้เพื่อนสี่คนแล้วค่ะ”
“หรอ...”
“ค่ะ ดูเหมือนจะใช้การนัดบอดเป็นข้อแลกเปลี่ยนน่ะค่ะ”
“.....”
“ที่เดิมนะคะ...อย่าลืม “
“ได้....”
ห้อง 309
“กลับมาแล้วค่า” ฉันกับเพียวเพียวตะโกนเสียงดังก่อนจะผลักประตูสีแดงแปร๋นแล้วก้าวเข้ามาในห้องกว้างสีขาว ใช่แล้ว นี่คือหอพังสุดสวาทขาดใจดิ้นของฉันเอง
“นี่ๆตกลงพวกเธอไปจัดการนัดบอดตั้งแต่เมื่อไหร่นะห๊ะ?” หมิงที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ หน้าของเธอจดจ้องอยู่ที่คอมพิวเตอรถามขึ้น
“ป่าวซะหน่อยอาซื่อก็...” ฉันพูดพลางเอามูสชอกโกแล็ตเค้กก้อน1ปอนด์เข้าตู้เย็นเครื่องจิ๋วที่ตั้งอยู่ใกล้ๆกับโต๊ะเครื่องแป้ง
“อ่าว แล้วที่ไปพูดกับมิคล่ะ” ซารังถามแล้วไปแย่งขนมจากเพียวเพียวมากิน
“ก็นั่นแหละที่ทำให้มีเพื่อนแถมยังไม่แพ้การท้าพนัน ณ หลังเวทีด้วย”
“สิ่งสำคัญคือ ได้แก้แค้นนน อึ๊กๆๆ” พอพูดจบเพียวเพียวก็ซดน้ำอัดลมสีดำมียี่ห้อเสียงดัง
“งั้นพวกเธอก็ต้องจัดการหาพวกผู้ชายมานัดบอดด้วยน่ะสิ” หมิงบอกพลางทำท่าถอนหายใจ
“สบายๆน่า”
“เอาเหอะ แต่ฉันไม่ไปนะ” หมิงพูดพลางปิดคอมแล้วเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวและเสื้อท่วางไว้บนเตียงนอน
“หรอ? แต่ฉันอยากให้เธอไปนะ” ฉันพูดส่วนเพียวเพียวก็โทรจิกให้พวกยัยมิคพาผู้ชายมาด้วย
“หืม?” หมิงหันมามองหน้าฉันเล็กน้อย
“ฉันอยากแนะนำคนให้เธอรู้จักน่ะ”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น