_Charming Witch,,รักสุดจี๊ดสะกิดใจยัยแม่มดจอมซ่าส์ ))*

ลำดับตอนที่ #6 : ++ Chapter 3 – ยัยบ้ามิคตัวแสบ~!!!! ++

++ Chapter 3 – ยัยบ้ามิคตัวแสบ~!!!! ++         

++พักกลางวัน++

“ไปกันนะยูเมะ” มิคเรียกพวกฉันแล้วเราทั้งแปดก็ออกเดินทางเข้าสู่โรงอาหารอันแสนจะกว่างใหญ่ เพื่อนๆของมิคทั้งสามที่พาไปด้วยก็มี ฟิวส์ สาวร่างเล็กและท้วม กลาสสาวน่ารักใส่แว่นและคนผมหยิกชื่อบิวท์ พอถึงที่โรงอาหารพวกเรทั้งหมดก็แยกย้ายกันไปซื้ออาหาร ฉันกับเพียวเพียวพุ่งเป้าไปที่ราเม็งแสนอร่อยก่อนเป็นอันดับแรกส่วนซารังกับหมิงเดินไปร้านขายอาหารชุด แล้วเราทั้งหมดก็กลับมานั่งที่โต๊ะเดียวกัน พอกินอาหารไปได้ซํกพัก ฉันก็รู้สึกถึงความเงียบที่เกาะกินกลุ่มของพวกเราอยู่ - - แล้วทำไมกลุ่มมิคถึงร่าเริงกันดีจังล่ะ - -??

“นี่ๆ พวกเรา ฉันเอาไอ้นี่มาล่ะ” มิคพูดแล้วหบิยของบางอย่างออกมาจากกระเป๋า มันคืออัลบั้ม

“เฮ๊...เอามาด้วยหรอ ???” พวกสามสาวนั่นก็ยิ้มแย้มดีใจกันใหญ่ ทำไมต้องดีใจกระดี๊กระด๊ากันขนาดนั้นนะ

จากนั้น   ฝั่งของพวกเราสี่คนก็เงียบ   ไปเลยส่วน สี่สาวนั่นก็กระดี๊กระด๊ากันใหญ่ คุยกันเรื่องรูปในอัลบั้มกันอย่างเมามันส์ ซึ่งจากที่ฉันฟังดูแล้วน่าจะเป็นรูปจากตอนทัศนศึกษา

“นี่ๆ รูปนี้ไงที่เธอไปถ่ายรูปกับศพปลาวาฬที่เค้าลากขึ้นมาตอนที่เราอยู่ที่เกาะกวมน่ะ ขำเป็นบ้าเลย” บิวท์พูดพลางหัวเราะอย่างสะใจ

“นี่ๆ อย่าหัวเราะให้มันมากนักนะ ฉันแค่ชอบถ่ายของแปลกๆไว้ประดับเฉยๆย่ะ” มิคพูดแล้วทำแก้มป่อง ฉันพอจะรู้จุดประสงค์ของพวกนี้แล้วแหละว่าทำไมถึงมาชวนพวกฉันไปกินข้าวด้วย

จุดประสงค์คือต้องการอวดความเป็น ลูกหม้อ ให้พวกเรารู้สึกอิดฉา เจ็บจี๊ดๆที่ไม่สามารถเข้าร่วมบทสนทนาที่พวกเราไม่รู้เรื่องได้ - -+++ ยัยพวกบ้านี่นิ ดู๊ดูๆๆ นั่งโพสท่าโชวของแบรนด์เนมชัดๆ ขนาดยัยเพียวยังหันมากระซฺบกับฉันเลยว่า น่าหมั่นไส้ - -+++

“ฮะๆๆๆ เออ...พวกของยูเมะไดไปทัศนศึกษากันที่ไหนหรอ ?” กลาสหันมาถามฉัน

“อ่า...ไปที่วัดน่ะ คือ...” ฉันยังไม่ทันจะพูดจบยัยพวกนั้นก็หัวเราะแทรกขึ้นมา เอ่อ....โทษที ฉันยังพูดไม่จบเลย - - ฉันจะบอกว่าไปวัดไทยที่อยู่ในออสเตรเลียน่ะ - -   แต่.....โดนยัยพวกนี้หัวเราะดูถูกแล้ว   เจ็บใจอยู่ไม่น้อยเลยแฮะ ฉันเลยมองหาทางแก้แค้นอยู่แล้วก็มองเห็นที่จานข้าวของยัยมิคเป็นข้าวไข่เจียว

“ทำไมมิคกิน ... แค่ข้าวไข่เจียน ล่ะ” ฉันถามแล้วกระแทกเสียงตรงคำว่า แค่ข้าวไข่เจียว มิคหันมายิ้มแล้วบอกว่า

“อื่มม...คือฉันได้ค่าขนมอาทิตย์ละสองพันห้า ฉันอยากเก็บเงินให้ได้เยอะๆก็เยกินแค่นี้ สัปดาห์นึงก็จะเหลือประมาณพันสอง”

“ฮ๊า...งั้นเดือนนึงเธอก็จะมีเงินประมาณหมื่นๆเลยนะสิ” บิวท์พูดด้วยท่าทางตื่นเต้นที่แสนจะดูเฟค

“ใช่....แถมยังลดน้ำหนักได้ด้วยนะ” มิคพูดต่อแล้วยิ้มที่มุมปาก

รู้สึกเหมือนโดนยิ้มเยาะยังไงชอบกล ฮึ่ย

เปาะ! เปาะ!เปาะ!

“เอ่อ...พวกฉันไปก่อนนะ” เสียงเมื่อกี้เป็นสัญญาณบ่งบอกให้ฉันต้องออกไปจากที่นี้ก่อนเพราะมันคือเสียงตะเกียบที่หักคามือของฉัน เพียวเพียวและหมิง (เราสามคนเป็นพวกที่ไม่ยอมให้ใครมาดูถูกค่ะ - -)ฉันรีบพาซารังเดินออกไปโดยที่มีเพียวเพียวและหมิงเดินตามหลังมา

 

เหมือนจะได้ยินเสียงหัวเราะตามมาจากข้างหลัง.....เจ็บใจชะมัด

++คาบเรียนวิชาประวัติศาสตร์++

เอ่อ...ไม่ทราบว่าตาลุงหน้าห้องนี่จะสอนหรือว่าจะสวดมนต์แผ่เมตตากันแน่เนี่ย -*- เสียงแบบว่า...อาจารย์สอนวิชาประวัติทุกคนเค้าเป็นเสียงโทนนี้กันหมดเลยรึไงนะ?? เวลาฟังทีไรรู้สึกง่วงนอนทุกทีเลยอ่ะ -..- ฉันนั่งหาวแล้วหาวอีกประมาณสามหาวได้แล้วก็หันไปเห็นยัยเพียวที่กำลังเข้าเฝ้าเทพเจ้าวีนัส - -“ มองไปข้างๆก็เห็นยัยมิคกำลังนั่งแต่งหน้าอยู่ เอ่อ...นี่มันชั่วโมงเรียนนะคะ = =;;

“เอ่อ...มิค...”

“หืม~ วิชาของตาลุงนี่น่ะ ไม่เป็นไรหรอก” ว่าแล้วเจ๊แกก็นั่งปัดมาสคาร่า

ฉันหันไปไปตั้งหน้าตั้งตาทำท่าว่าตั้งใจเรียน แต่พอสามนาทีให้หลังก็ได้ยินเสียงครางอือๆที่น่าจะมาจากมิคฉันเลยหันไปดูก็พบว่า...

เฮ้ย =[]=;;

เล่นถอนขนหน้าแข้งกันเลยเรอะ !!!

ก็น่าหรอกนะ...เล่นไม่มีผู้ชายอยู่ในห้องเลยนี่นา แค่ 3-4 ปีต่อครั้งเองที่นักเรียนหญิงกับนักเรียนจะมาทำกิจกรรมร่วมกัน ถ้าอยากเจอก็เจอได้แต่ตอนหลังเลิกเรียนเท่านั้นนี่ ไม่เหมือนพวกเราที่แต่ก่อนอยู่โรงเรียนสหศึกษาจะเจอพวกผู้ชายทุกวันจนความด้านมันเหลือน้อยพอตัว -*-...

 

เอ๋...?

ผู้ชายงั้นหรอ...??

 

ได้การล่ะ   ได้วิธีการแล้ว.....ว~~~!!!!