_Charming Witch,,รักสุดจี๊ดสะกิดใจยัยแม่มดจอมซ่าส์ ))*

ลำดับตอนที่ #3 : บทนำ ___ The story beginning

 ต้นเดือนพฤษภาคม ในปี 2551  (ยังไม่เปิดเทอมนะคะ)

++ โรงเรียนมัธยม “เซนต์อาเธน่า” ++

“นี่นะหรอ โรงเรียนประจำที่เราจะมาอยู่กันน่ะ” เสียงใสๆพูดขึ้นฟังดูตื่นเต้น

“ก็ใช่นะสิ” อีกเสียงฟังดูเรียบๆแต่แฝงไปด้วยความมีอำนาจ ทำเอาคนพูดประโยคแรกทำแก้มป่องแสดงความไม่พอใจนิดๆของเธอ

“ว่าแต่...แกจะพาพวกฉันมาโรงเรียนทำไมเนี่ย   แถมยังต้องใช่ชุดนักเรียนเทอะทะนี่อีก” เสียงเปรี้ยวปรี๊ดพูดแสดงความไม่พอใจอย่างแรง

‘แน่ใจนะว่า...เทอะทะ ??’ คนโดนแว้ดใส่มองกระโปรงสีดำสั้นคืบเดียวที่ตกแต่งด้วยลูกไม้พลางคิด ‘เฮ้ๆๆ...ผิดกฎนะเธอ -*-’ ก่อนจะพูด

“ตามมาเหอะน่า พวกแกก็... ฉันจะพาพวกแก  ทัวร์รอบโรงเรียน !!!” พูดจบ  เจ้าของคำพูดที่แสนจะห้าวและห้วนนั้นก็กระโดดข้ามกำแพงสูงของโรงเรียนเข้าไปข้างในทันที

“เฮ้ย~!!!!” สามสาวที่ยังไม่ทันรู้เรื่องอะไรก็ร้องอย่างตกใจ (ส่งเสียงแมนๆออกมาอย่างไม่รู้ตัว -*-) แต่ยังไง....ก็ต้องข้ามไปหายัยเพื่อนสุดแสบอยู่ดีนั่นแหละ - -

[Yume to talk]

ฮาโหล....สวัสดีค่าทุกคน  อ๊ะๆๆๆ   โปรดอย่าถาม  ว่าฉันเป็นใคร   เพราะจะบอกอยู่บัดเดี๋ยวนี้ นะคะ ฉันจะแนะนำเพื่อนๆให้ทุกคนรู้จักนะคะ เอาล่ะ...เสียงใสๆราวกับนางฟ้าตัวน้อยๆ *-*  ก็คือ   คุณหนูซารัง  สาวสีชมพู ต่อมา คือ  คุณนายหมิง  (หรือที่ฉันเรียกว่า  เต้าหมิงซื่อ  เอิ๊กๆ) คนสุดท้ายคือ...สาวเปรี้ยวจี๊ดด ยัยเพียวเพียวนั่นเอง  ส่วนฉัน.....ยูเมะแห่งสุไหลโกลก   (ล้อเล่น  ยูเมะเฉยๆนะคะ -*-)

เข้าเรื่องกันเลยดีกว่านะ...ถ้าทุกคนถามว่า “จะมาโรงเรียนทำไม” ฉันจะตอบให้ว่า

“เราจะมาสำรวจโรงเรียนกันค่า~~~” ß นี่ได้คิดในใจนะคะ ถ้าพูดออกมามีหวัง....โดนยัยคุณนายหมิงเจ้าระเบียบนั่นด่าเละแน่ๆเลย เพราะโรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนประจำซึ่งก็มีกฏของโรงเรียนที่ค่อนข้างจะเข้มงวด และที่พวกเราต้องใส่ชุกนังเรียนมาก็เพราะว่าถ้าเข้าในโรงเรียนจะไม่อนุญาติให้ใส่ชุดไปรเวทมาแต่หากว่าเป็นพวกนักเรียนโรงเรียนนี้จะสามารถใส่เข้าได้ถ้าห้อยป้ายนักเรียนมาด้วย

ปัจจุบัน  พวกเรา  อยู่ที่ชั้นสองค่า >_______________________< หลังจากที่สำรวจชั้นหนึ่งอย่างเมามันส์ในอารมณ์ (ให้ความรู้สึกว่าตื่นเต้นดีแท้)

“เอาล่ะ....ใครอยากจะดูห้องชมรมมั้ยค้า” ฉันพูดขึ้นพลางทำท่าติ๊งต๊องร่าเริง เอิ๊กๆๆ  อารมณ์ดีจังงง (ในขณะที่พวกนั้นทำหน้าเหี่ยวๆเพราะหมดแรงที่จะวิ่งตามฉัน)

“ยูจัง...กลับเหอะน่า อย่าเข้าไปดูเลยย เค้าว่ากันว่า ถ้าเป็นโรงเรียนประจำที่เป็นของนักเรียนหญิงมันจะ...เอ่อ...ซกมกมากๆเลยน้า ” ซารังพูดเสียงเนือยๆ  เรื่องอะไรจะกลับล่ะ  บุ่ยๆๆๆ  อุตส่าห์ถ่อมาถึงที่นี่ได้โดยไม่โดนจับได้นี่สุดยอดแห่งความเซียนและเหนื่อยเลยนะ

“ไม่อ่ะ   น่าสนุกออก  ยิ่งรก  ยิ่งสยอง  และ...สนุก  กร๊ากกกก”  พูดจบฉันก็หัวเราะออกมาเต็มเสียง พลางจะเดินไปเปิดประตูที่มีตัวหนังสือสวยงามติดอยู่บนผนังสีขาวว่า “ชมรมละคร” แต่เจ๊หมิงของพวกเรากลับเดินมาแย่งซีนเปิดประตูของฉันซะก่อน

สงสัยเจ๊เค้าเกิดคึกขึ้นมาเสียกระมัง  =[]=;;;

เมื่อเปิดประตูปุ๊บเจ๊หมิงก็เกิดอาการตาค้างปากอ้ากว้างหน้าแดงก่ำพูดไม่ออกแล้วปิดประตูทันทีที่ทำหน้าตาประหลาดๆเมื่อกี้ค้างเป็นเวลา 3.45 วินาที

..... เกิดอะไรขึ้น  ???

“อาซื่อๆ  ลื้อเป็งอารัยของลื้ออ่า? (คำแปล  - หมิงๆ เป็นอะไรไป?) ?” ฉันถามเป็นสำเนียงจีนๆ

“อ...เอ่อ....  กลับกันเถอะ - //// -” หมิงหันมาตอบด้วยหน้าแดงๆ ก่อนจะวิ่งพลางลากมือทั้ง 3 ของฉัน เพียวเพียว และซารัง ก่อนเดินเข้าลิฟต์แล้วววิ่งออกนอกโรงเรียนอย่างรวดเร็ว

เฮ้ยยย.....ย

กว่าฉันจะเข้ามาได้นะยะ  ยัยเพื่อนบ้า ~~!!!!!!!!