คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 6
เช้าวันใหม่อันสดใสในเมืองโครเวอร์
แสงอาทิตย์ส่องผ่านหน้าต่างไปบนเรืองร่างของสองหนุ่มที่ขณะนี้ยังอยู่ในห้วงนิทรา
Natsu Talk
อืมเช้าแล้วหร่อยังง่วงอยู่เลยนะแต่ผมก็ลุกขึ้นจากเตียงพร้อมบิดขี้เกียจแต่......
“อุ๊บ..เจ็บสะโพกเป็นบ้า”เพราะอาการเจ็บนั่นทำเอาผมลงไปกองกับพื้นเลย
ผมพยายามุกขึ้นตรงไปยังห้องน้ำในหัวยังคิดถึงภาพเหตุการณ์เมื่อคืน.........นี่ผมยอมมีสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับมันหร่อทำไม่กันนะทั้งที่เจ็บปานจะขาดใจแต่ผมก็ยังรู้สึกดี..รู้สึกดี....อืม......เฮ้ยไม่ได้นะมันจะไม่เกิดขึ้นอีกใช่ๆ..ต่อจากนี้ผมจะไม่ใจอ่อนอีกแล้วคิดได้แล้วผมก็เข้าห้องน้ำไป
สิบห้านาทีผ่านไป
“เฮ้อสบายตัวเป็นบ้าเลยนะเนี่ย”ผมเปิดประตูห้องน้ำออกมาเพราะได้อาบน้ำผมเลยสดชื่นขึ้นแม้ว่าอาการเจ็บที่สะโพกนั่นจะไม่ได้ดีขึ้นเลยก็ตาม
“ช้าจังเลยนะ”ไอ้เกรย์มันทักผมทันทีที่เห็นผมก้าวออกมาจากห้องน้ำ...แต่ว่ามันตื่นตอนไหนเนี่ย
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับแกหือ”ผมเบือนหน้าหนีมันตอนนี้แม้แต่มองหน้าก็ไม่อยาก....ก็ตอนนี้น่ะผมอายไปหมดแล้วยิ่งเห็นมันยิ่งทำให้นึกถึงเรื่องเมื่อคืน
“อะไรกันปล่อยให้คนรักรอเนี่ยมันไม่ดีนะนัตสึ”มันเดินเข้ามากอดผมจากด้านหลังแต่ครั้งนั้ผมเตรียมตัวไว้ดี
ปึก
ผมศอกไปที่ท้องมันเพราะความไม่ระวังตัวของมันเลยโดยไปเต็มที่เลย สมน้ำหน้า
หร่อยนัตสึแกต้องลงโทษหน่อยแล้ว”มันสวนหมัดกลับมา
“หึมาเลย”ผมรับหมัดมันไว้กำลังจะสวนกลับ
“อุ้บ..เอาอีกแล้ว..เจ็บเป็นบ้า”ผมลงไปกองกับพื้น
“นัตสึ........เป็นอะไรมั๊ยมานี่นั่งก่อนเร็ว”มันรับผมำว้ทันก่อนจะพยุงผมมาที่นั่งเตียง
“นี่แกน่ะคงไม่คิดจะทำอะไรชั้นอีกใช่มั๊ย”ผมกดเสียงลงต่ำแล้วถามมัน
“ตอนนี้ยัง”มันพูดก่อนจะเดินลอยหน้าเข้าห้องน้ำไป
ตอนนี้ยัง......งั้นหมายความว่ามันจ้องจะงาบผมครั้งต่อไปอีกหร่อ
“ไอ้บ้าเกรย์”ผมพูดออกมาอย่างเยอารมณ์ก่อนเดินไปแต่งตัว
หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมงผมกับเกรย์ก็เตรียมตัวเสร็จเราเลยลงไปที่ล็อบบี้ของโรมแรมดูเหมือน เอลซ่า ลูซี่ แล้วก็แฮปปี้จะไปรออยู่แล้ว
“ไงทั้งสองคนหลับสบายมั๊ย..หุหุหุหุ”ลูซี่ทักขึ้นทันทีที่เห็นผมกับเกรย์เดี๋ยนะแล้วไอ้หน้าตาแบบนั้นมันอะไรกันน่ะหรือว่าสามคนนี้รู้เรื่องเมื่อคืนหร่อ.....ไม่สิเป็นไปไม่ได้จะไปรู้ได้ไงล่ะ...ต้องเก็บอาการเข้าไว้
“อืมดีเป็นบ้าเลยล่ะ......”ผมตอบไปแต่ไม่ทันพูดจบไอ้เกรย์มันก็สวนขึ้นมา
“อะไรกันนัตสึเมื่อคืนนายนอนดึกไม่ใช่หร่อแล้วจะหลับสบายได้ไงกันในเมื่อนอนไม่เต็มอิ่มน่ะหือ...หึหึหึหึ”ดูมันมันตอบกวนฝ่าเท้ามั๊ยนี่มันคิดจะบอกให้สามคนนี้รู้หร่อ....หน่อยไอ้บ้าเกรย์อยากฆ่ามันจังเลยวุ้ย
“อะไรของแกเกรย์อยากมีเรื่องหร่อ”ผมรีบชวนทะเลาะทันทีจะได้เป็นการเปลี่ยนเรื่องเปลี่ยนสถานการณ์ด้วย
“หืมนายจะชวนตีไหวหร่อชั้นว่านายไม่น่าจะมีแรงแล้วนะนัตสึ”ทนม่ไหวแล้วเว้ย
“หมักมังกรเพลิง!!!!!!!!!!”ผมซัดหมัดใส่มันหึหึหึหึตายซะเถอะไอ้โรคจิต
แต่เป็นกรรมของผมยังไม่ทันโดนตัวมันก็รู้สึกเจ็บแปล้บๆขึ้นมาอีกรอบทำเอาผมชะงักไปแต่ผมจะมาเป็นอะไรตอนนี้ไม่ได้ไม่งั้นก็รู้กันทั้งบางแน่
“อะแฮ่ม..ไม่ดีกว่า..ถ้านายตายไป..งานนี้ก็จะไม่เสร็จ”ผมรีบปั้นหน้าแล้วตอบไป
“อ..เอลซ่า..แล้วงานนี้ทำอะไรบ้างหร่อ”ผมรีบถามเรื่องงานเป็นการเปลี่ยนเรื่องอีกครั้ง
“ก็หาของที่หายไปในป่าทางตะวันตกของเมืองนี้ว่ากันว่าป่านั่นมีอะไรบางอย่างสิงสถิตอยู่จึงไม่ค่อยมีใครกล้าเข้าไป”เอลซ่าอธิบาย
“อ..เอ่อ..ม..มีอะไรสิงสถิตอยู่งั้นหร่อ”ลูซี่เริ่มทำหน้ากลัวเหมือนอยากกลับบ้านเต็มแก่
“โหน่าสนุกนี่นา”ผมพูดไปยังงั้นแหละเหมือนทุกครั้งแต่จริงแล้วมันอยากนอนจะตายอยู่แล้วทั้งเจ็บทั้งง่วง
“เอาล่ะไปได้แล้ว”เอลซ่าออกคำสั่งกับคณะ
“โอ้ว”พวกเราตอบอย่างพร้อมเพรียง
ความคิดเห็น