คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : Chapter 15
Natsu talk
โอเคเราค้างกันอยู่ที่ไหนนะอ้อใช่แล้ว ผมกับเกรย์ออกเดินทางกลับไปเมือง โครเวอร์ เราหลงป่าแล้วไปเจอยายคนนึงไอ้เกรย์ตอบตกลงทันทีเมื่อยายแกบอกว่าจะไปส่งให้ เกรย์รับปากจะทำมัดจำแล้ว...........
บึ้ม
“เฮ้ยเกรย์”ผมแทบไม่เชื่อสายตาตัวเองเพราะสิ่งอยู่ตรงหน้าผมคือ
“อุ้ยตายแล้วน่ารักกว่าที่คิดนะเนี่ย”ยายแกท่าทางจะชื่นชมกับผลงานตัวเองมานะ ก็ตอนนี้เกรย์กลายเป็น..หนู...หนูแฮมสเตอร์ซะด้วย
“เอ้ามานี่มา”แล้วยายแกก็อ้อมเกรย์ขึ้นก่อนจะเดินไปที่ท้ายรถ
“เอ้าพ่อหนุ่มรออะไรจ้ะตามมาสิ”ยายแกเรียกผมให้เดินตามไปก่อนที่แกจะเปิดท้ายขายของแล้วหยิบกรงออกมาเฮ้ยหรือว่า
“เอ้าเข้าไป...อ้าวพ่อหนุ่มมานี่สิ”ยายแกเรียกผมก่อนจะกวักมือให้ผมเข้าไปนั่งท้ายรถอูยแค่นั่งก็คลื่นไส้แล้วจะอ้วก
“อุ้ยตายแพ้ยานพาหนะหร่อจ้ะงั้นกินนี่สิจ้ะ”ยาแกยืนยาเม็ดมาให้ผม...เอาไงได้ผมก็ต้องกินน่ะสิแต่...เฮ้ยได้ผลอ่ะอาการดีขึ้นเลยนึกถึงเวทย์ของเวนดี้เลยนะเนี่ย
“เอ้ารับไว้สิจ้ะ”ยายส่งกรงที่ใส่เกรย์ไว้มาให้ผมกอ่นจะปิดท้ายรถ
“จะไปล่ะนะพ่อหนุ่ม”สิ้นเสียงรถก็ออกวิ่งทันที
“เฮ่อเป็นไงล่ะสมน้ำหน้าไม่คิดให้ดีก่อน”ผมพูดกับเกรย์ในร่างหนูที่ตอนนี้กำลังวิ่งเล่นไปทั่วกรงอย่างสนุกสนาน
“เกรย์นายฟังชั้นอยู่รึป่าว”ผมเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าความเป็นคนของเกรย์ในตอนนี้ยังมีอยู่ก็มันเล่นกรงอย่างกับเป็นหนูจริงๆเลยอ่ะ
“ถ้านายยังอยู่มองหน้าชั้นซิ...เกรย์มองหน้าชั้น”ผมลองพูดดูแต่ก็ไม่ได้รับคำตอบเกรย์ในตอนนี้คงไม่รู้ตัวอีกแล้ว
“เฮ่อจริงเลยนะ นายเนี่ยไม่รอบคอบ บ้าบอคอแตก โรคจิต แถมกวนประสาทอีก”ผมเริ่มบ่นเมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายยังไงก็ไม่ได้ยิน
“แต่ถึงเป็นแบบนั้นชั้นก็....รักนายนะ”แล้วผมก็พูดสิ่งที่อยู่ในใจออกมา
“ที่ชั้นบอกว่าไม่รักนายน่ะมันไม่จริงเลย.......ชั้นรู้จักตัวเองดีว่ารัก...รักมากๆ....แต่ถึงอย่างนั้นพอจะบอกในจันกลับอัดอั้นไม่รู้ว่าทำไม....อาจเป็นเพราะชั้นรู้สึกว่าชายชายเป็นไปไม่ได้ก็ได้”ขณะที่ผมพูกเกรย์ก็ยังไม่มีทีท่าสนใจแต่ดีแล้วล่ะ
“แต่ถึงอย่างนั้นชั้นก็ชอบนายที่สุดเลยนะ.....รู้มั๊ยชั้นชอบนายมานานแล้วเหมือนกันแต่ว่าชั้นกลับปิดและซ่อนมันมาตลอด....ชั้นดีใจที่นายเองก็รักชั้นเกรย์.....แต่ชั้นไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว....ไม่ต้องการของขวัญหรือคำพูดใดๆ...แค่เพียงได้รู้ว่านายก็รักชั้น....ชั้นก็มีความสุขแล้วล่ะ”ผมเริ่มรู้สึกว่าขอบตามันร้อนผ่าวผมกำลังจะเก็บอารมณ์ไม่ไหวอีกแล้ว
“เพราะฉะนั้น...ฮึก.....นายอย่าทำอะไรให้มันเกินเลยไปมากกว่านี้เลย.....ชั้นรู้ดีว่ามันจะจบยังไงเกรย์.....ชั้นเลือกเจ็บตอนนี้ดีกว่าที่จะเจ็บมากกว่าเมื่อถึงตอนจบ”แล้วผมก็กลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ไหวน้ำตาไหลลงมาอาบแก้มทั้งสองข้างก่อนจะร่วงลงสู่ตักของผม
“เกรย์นายเสียดายที่นายไม่ได้ยินตอนนี้นะแต่ถ้านายได้ยินชั้นคงจะไม่พูด”ผมมองเกรย์ที่ยังคงเล่นอยู่แล้วก็อดยิ้มไม่ได้พอรู้ว่าสิ่งไหนเป็นเกรย์ผมก็ชอบสิ่งนั้นผมรักทุกอย่างที่เป็นหมอนั่น
“ขอบคุณนะที่รักชั้น”แล้วจากนั้นผมก็เงียบมาตลอดทาง
..........................................................................................................................................................................................................
แอ้ด
เสียงของประตูท้ายรถถูกเปิดออก
“อ้าวถึงแล้วจ้ะทางเข้าเมือง”ผมรีบโดดลงจากรถทันทีเพราะผมรู้สึกว่ายามันจะหมดอายุการใช้งานแล้ว
“เอาล่ะมานี่มานี่”ยายอุ้มเกรย์ออกมาจากกรงก่อนจะวางลงบนพื้น
“เอาล่ะนะมันอาจสะเทือนเล็กน้อย”แล้วยายแกก็ทำเหมือเดิมจิ้มนิ้วไปที่ตัวเกรย์
บึ้ม
“อ่า.....เกิด....เกดอะไรขึ้นหร่อ”เกรย์ส่ายหัวไปมาเล็กน้อยก่อนจะหันมาถามผม
“ไม่มีอะไรหรอก....เออขอบคุณนะ”ผมหันไปกะว่าจะขอบคุณยายเขาที่ช่วยมาส่งแต่
“เฮ้ยไปไหนแล้วเนี่ย”แกหายแว้บไปไหนแล้วก็ไม่รู้เร็วยังกะละลายไปกับอากาศ
“นัตสึไปเร็วเราเข้าเมืองกันเถอะ”เกรย์พูดก่อนจะจูงมือผมแต่ผมรีบสะบัดทีนที
“ชั้นเดินเองได้น่า”แล้วเราก็พากันเดินไปตามทางเดินเพื่อเข้าเมือง
“นัตสึ”เกรย์เรียกผมระหว่างทาง
“อะไร...หวาอะไรเนี่ย”จู่เกรย์ก็ผลักผมเข้าไปในพุ่มไม้ระหว่างทางแล้วคร่อมผมไว้
“อะไรของนายเนี่ยปล่อยชั้นสิเกรย์”ผมพยายามขัดขืนแต่เกรย์ก็รอบมือผมทั้งสองข้างเอาไว้ก่อนจะโน้มตัวลงมากระซิบผม
“ที่นายพูดน่ะจริงหร่อ”ที่ผมพูดหรือ...หรือว่า
“พ...พูดอะไร”ผมพยายามทำไม่รู้ไม่ชี้
“ก่อนบนรถไงนายพูดจริงรึป่าว”จู่หน้าผมก่อนร้อนขึ้นมาทันที
“นาย....ชั้นบอกว่าภ้าได้ยินให้มองหน้าไง”ผมพยายามหบหน้า
“ก็ถ้าชั้นทำแบบนั้นนายคงไม่พูดอะไรน่ารักๆออกมาใช่มั๊ยล่ะนัตสึ”อ้ากผมายเป็นบ้าอยากมุดดินหนีจริงๆเลย
“แล้วตกลงนายพูดจิงใช่มั๊ย”เกรย์ยังไม่เลิกราก็คำพูดของผม
“อ...อืม”ผมจำใจต้องตอบในเมื่อปิดไม่มิดแล้วนี่
“นัตสึ.....ขอบจมากนะชั้นก็ดีใจที่นายรักชั้นนะนัตสึ”ประโชคนี้ทำเอาผมยิ่งอายกว่าเก่าทั้งเขินทั้งอายแล้วก็ใจเต้นแรงด้วย
“เกรยชั้นน่ะ..อ...อุ้บ...อื้อ”แล้วก็ลงเอยเช่นเคยผมถูกประกบจูบแต่ครั้งนี้ผมไม่มีสิทธิ์ขัดขืนเลยไม่รู้ทำไม
Writer: วันนี้มาอัพให้สองตอนเลยพิเศษเม้นกันมากๆนะคับผมชอบทุกคอมเม้นจากผู้อ่านแล้วก็ตอนหน้ามีNcอีกแล้วแหะๆช่วงนี้อารมณ์หื่นมันกำลังพุ่ง(สงสัยจะเป็นไอ้โรคจิตคนที่สองซะแล้ว)ยังไงก็เม้นให้กันด้วยนะคับ
ความคิดเห็น