คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : Chapter 13
Gray Talk
ไงทุกคนนี่ผมเองเกรย์.........ตอนนี้ผมกลุ้มใจอย่างหนักเลยล่ะคับคงไม่ต้องบอกนะว่าเรื่องอะไร........ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงทำแบบนั้นที่จำได้แค่ตอนโดนนัตสึบอกว่าเกลียดแล้วจากนั้นผมก็จำอะไรไม่ได้เลยจนได้ยินเสียงนัตสึเรียก...มันเหมือนตื่นจากฝันร้ายแต่ที่เห็นหลังตื่นร้ายกว่า........ร่างนัตสึที่บอบช้ำไปทั้งตัวมีเลือดผสมกับของเหลวขุ่นเปื้อนอยู่บริเวณระหว่างขาเต็มไปหมดเสียงหายใจที่หอบเหนื่อยเหมือนจะขาดใจภาพเหล่านั้นยังหลอกหลอนผมอยู่ตลอดตั้งแต่เย็นเมื่อวานจนค่ำจนเช้าที่ผมทำได้แค่พาร่างอันบอบช้ำของของนัตสึไปล้างตัวแล้วพากลับมานอนเท่านั้นดีที่ไม่มีใครได้ยินเสียงของเราสองคนไม่งั้นงานคงยุ่งอีก
“อืม...อือ.......อืมอืม”อ้ะนัตสึรู้สึกตัวแล้ว
“นัตสึ......นัตสึได้ยินมั๊ย”ผมเรียกชื่อนัตสึเบาก่อนจะกุมมืออีกฝ่ายเอาไว้ภาวนาขอให้นัตสึตื่นขึ้นมา
“อา.......เกรย์นายใช่มั๊ย”นัตสึเริ่มลืมตาขึ้นมาแต่สงสัยตาจะยังปรับสภาพต่อสงไม่ทันเลยยังต้องหรี่ตาอยู่
“อืมชั้นเองนัตสึ...นี่ชั้นเอง”ผมดีใจมากเลยที่นัตสึไม่เป็นอะไรทั้งคืนผมแทบไม่ได้นอนเลยเพราะคอยเฝ้ากลัวว่านัตสึจะไม่ตื่นขึ้นมาอีกเพราะสภาพจิตใจที่บอบช้ำอาจทำให้นัตสึไม่ต้องการตื่นอีกก็เป็นได้นั่นคือที่ผมกังวลแต่ตอนนี้ไม่แล้วเพราะนัตสึตื่นขึ้นมามองผมแล้วนี่แถมยังเรียกชื่อผมด้วย
“นัตสึชั้นขอโทษนะชั้น...ไม่ดีเองที่ควบคุมตัวเองไม่ได้”ผมมองหน้าที่สลึมสลือของนัตสึตอนนี้ตานัตสึคงปรับสภาพได้แล้วเลยเปิดตาได้มากขึ้น
“อืม....ช่างมันเถอะ”นัตสึพูดก่อนจะชักมือที่ผมกุมไว้กลับไปแล้วหลบหน้าผมได้อีกด้านหนึ่ง
“นัตสึถ้านายไม่อยากเจอชั้นตอนนี้ชั้นไปก็ได้นะแต่ถ้ามีอะไรนายเรียกชั้นนะ”พูดผมก่อนจะลุกเดินไปเปิดประตู
“เดี๋ยวเกรย์”นัตสึเรียกผมอีกครั้ง
“ไม่มีใครรู้ใช่มั๊ยเรื่องนั้นน่ะ”นัตสึพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาเจ้าตัวคงไม่อยากนึกถึงมันอีกแน่ล่ะมันคือสิ่งที่เลวร้ายที่สุดแล้วนี่นะ
“อืมไม่มีใครรู้หรอกไม่ต้องห่วงนะ”ผมพูดก่อนจะยื่นมือไปลูบหัวนัตสึเบาๆและเดินออกจากห้องไป
..........................................................................................................................................................................................................
Natsu Talk
ตั้งแต่เกรย์เดินออกจากห้องไปผมก็นอนคิดอยู่ว่าเป็นเพราะผมรึเปล่าเกรย์เลยเกิดสติแตกขึ้นมาทั้งที่ผมรู้ว่ามันก็รักผมแต่ผมกลับไปจี้ปดมันผมคิดว่ามันก็รู้ว่าผมไม่ได้ชอบมันแต่มันก็พยายามตื้อ...เพื่ออะไรใครรู้บ้าง...................รู้มั๊ยผมเจ็บมากตอนที่บอกว่าเกลียดมันแล้ววิ่งหนีมาผมรู้สึกเจ็บหน้าอกซ้ายมากมันเจ็บไปหมดเจ็บมาจากข้างในเจ็บเหลือเกินแล้วก็ตอนที่มันขืนใจผมน่ะถามว่าผมโกรธมั๊ยโกรธนะแต่พอเห็นหน้ามันแล้วกลับรู้สึกว่าอยากให้อภัยแบบว่าช่างมันเหอะอะไรแบบเนี่ยแม้ว่ามันจะเจ็บก็เถอะใครรู้บ้างว่าเพราะอะไร
....แต่ว่าตอนนี้เจ็บเอวเป็นบ้าเลยก็เมื่อวานไอ้บ้าเกรย์มันใส่มาซะเต็มที่เลยนี่นาอูยอยากเข้าห้องน้ำจังเลย
“เกรย์.....เกรย์”ผมทนไม่ไหวเลยต้องจำใจเรียกมันเข้ามา...บอกตามตรงผมยังเสียวสันหลังไม่หายเลย
แกร็ก
“มีอะไรนัตสึ”สงสัยเฝ้าผมอยู่หน้าบ้านชัวว์เรียกปุ้บมาปั้บ
“ชั้นอยากเข้าห้องน้ำอ่ะ”ผมพูดกับมันแบบอายๆก็แหม่.....
“แล้ว”มันถามผมไอ้บ้าเอ้ยคิดว่าชั้นเรีกแกมาทำไมเล่า
“คิดว่าชั้นเดินไหวหร่อ”ผมพยายามเก็บอารรมณืก่อยจะพูกกับมันแบบเอือมๆ
“อ่อโทษทีๆ...มาๆชั้นพาไปเอง”ว่าแล้วมันก็พยุงผมขึ้นจากเตียงแล้วพาไปห้องน้ำ
“ให้เข้าไปด้วยมั๊ย”ดูมันนี่ถ้าไม่ติดที่ผมเจ็บอยู่พ่อจะย่างสดให้ดู
“ไม่ต้องเลยไอ้บ้า”แล้วผมก็เดินเข้าห้องน้ำไป
หลังจากนั้นทั้งวันผมก็นอนอยู่บนเตียงตลอดเลยส่วนเกรย์ผมไล่มันไปนอกห้องแล้วก็ล็อคประตูให้มันนอนข้างนอกหึหึหึหึ
แล้วหนึ่งวันอันหน้าเบื่อก็จบลง
Writer: ตอนนี้ผมจงใจให้เป็นตอนที่พูดถึงความคิดของแต่ละคนบทสนธนาอาจน้อยหน่อยแล้วก็ค่อนข้างสั้นถ้าน่าเบื่อไปนิดต้องขอโทษด้วยนะครับอย่าลืมเม้นต์กันนะคับ บาย
ความคิดเห็น