คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Chapter 11
Lucy Talk
“เจอมั๊ยแฮปปี้”เสียงของสาวในชุดเกราะเอลซ่าถามแมวสีฟ้าที่บินกลับมาจากการค้นหาบางพวกนัตสึ
“ไม่เจอเลยไอ๊....นัตสึ.....ฮึก...แง”แฮปปี้ดูกระวายมากเลยแน่ล่ะคู่หูของเขาหายไปตั้งแต่เมื่อวานแล้วถ้าหายไปเฉยๆคงไม่เป็นไรแต่ที่ทุกคนห่วงเพราะเรื่องเมื่อวานป่าราบไปเป็นหน้ากองเพราะเวทย์ทำลายปริศนาซึ่งพวกเราเองก็แทบเอาตัวไม่รอดเหมือนกัน
“อย่าร้องสิแฮปปี้พวกนั้นไม่เป็นไรหรอกนายก็รู้ไม่ใช่หร่อนัตสึเอาตัวรอดเก่งจะตายไป”ชั้นกล่าวปลอบใจแมวน้อยที่กำลังสะอึกสะอื้น
“เอาล่ะท่ายังไงเราไปส่งของที่ต้องหาก่อนภารกิจจะได้จบไปแล้วเราค่อยมาหาพวกนัตสึอีกที”เอลซ่าออกคำสั่งซึ่งแลดูจะเป็นความคิดที่ดีภาระจะได้เบาลง
“อืมไปกันเถอะ.....เอ๋นั่นเอลซ่า”ชั้นลุกขึ้นเตรียมจะเดินออกจากห้องพักแต่บังเอิญไปเห็นอะไรบางอย่างที่หน้าเอลซ่าซะก่อน
“ที่แก้มเธอเป็นอะไรน่ะเหมือนแผลเลยนะ”ชั้นทักเมื่อเห็นชัดขึ้น
“อ่อคงเป็นแผลเมื่อวานตอนออกจากป่าสงสัยจะโดนกิ่งไม้น่ะไม่เป็นไรหรอกลูซี่”เอลซ่าพูดพร้อมเอามือลูบไปมาบริเวณแผลที่จริงมันก็ไม่ใช่แผลใหญ่อะไรหรอกถ้าไม่สังเกตก็คงไม่เห็นแต่มันไม่เหมือนรอยโดนกิ่งไม้ข่วนเลย...ช่างเถอะชั้นไม่ควรไปซักอะไรให้มากความหรอก
“เอาล่ะไปกันเถอะแฮปปี้”ชั้นทำเป็นลืมเรื่องแผลนั่นหันไปพูดกับแฮปปี้...แต่ชั้นก็สงสัยอยู่ดีนั่นแหละ
“ไอ๊รีบไปกันเถอะ”แฮปปี้พูดก่อนจะบินตามเอลซ่าไป
“ขอให้ปลอดภัยนะนัตสึ.....แต่มีเกรย์แล้วคงไม่เป็นไรหรอก”ชั้นบ่นกับตัวเองก่อนเดินตามทั้งคู่ไป
..........................................................................................................................................................................................................
Natsu Talk
อ้าวหวัดดีทุกคนตอนนี้ผมเดินเล่นไปรอบหมู่บ้านผมกำลังเซ็งสุดขีดทุกคนคงรู้นะจากตอนที่แล้วผมกำลังอยากสู้กับใครสักคนก็แหมผมยังเคืองตอนสู้กับวัลแคนอยู่นี่นาตอนนั้นผมแทบไม่ได้ทำอะไรเลยนะแต่พอไปถามคนในหมู่บ้านคำตอบที่ได้
“หมู่บ้านนี้เราไม่ค่อยต่อสู้หรอกเราน่ะรักสงบจะตายถึงได้มาอยู่กันในป่าก้นหุบเขาในล่ะ”ทุกคนตอบประมาณนี้หมดเลยแงแล้วผมจะทำอะไรล่ะ
“เฮ้ยเดี๋ยวสินัตสึจะไหนของแกน่ะ”อ้อลืมบอกเกรย์วิ่งตามผมแต่ผมไม่รอมันหรอกนะผมก็ยังเดินต่อไป
“นี่นัตสึ..แฮ่กๆ..รอด้วยสิฟร่ะ”เกรย์ยังเรียกผมไม่ยอมหยุดน่ารำคาญถ้าเหนื่อยแล้วจะตามมาทำไม
“อะไรฟร่ะจะตามทำไมนักหนา”ผมหันไปด่ามันก็มันตามผมมาครึ่งชั่วโมงแล้วนะไอ้เราก็เดินหนีมันก็เดินตาม
“ก็ชั้นเป็นห่วงนายนี่นายยังเจ็บอยู่ไม่ใช่หร่อตรงนั้นน่ะ”มันตอบมาทำเอาภาพต่างในคืนขื่นขมที่โรงแรมผุดขึ้นมาในหัวผมทันที
“ไม่เจ็บแล้วเฟ้ยแล้วก็อย่าพูดถึงมันอีกตอนนั้นน่ะ.....แก...”ผมตะคอกใส่มันก่อนจะเดินต่อแต่มันจับข้อมือผมเอาไว้
“อะไรของแกปล่อยนะไอ้บ้าโรคจิต”ผมสะบัดแต่มัดยิ่งบีบข้อมือผมแรงขึ้นอีกอะไรของมันเนี่ย
“อะไรคนเขาอุตส่าเป็นห่วงไอ้หน้าจืด”มันด่าผมหน่อยทนไม่ไหวแล้ว
“ไม่ไหวแล้วแฟ้ยหมัดมังกรเพลิง”ผมซัดหมัดใส่หน้ามัน
หมับ!
“อะไรกันนัตสึหมัดนายเบาจัง”เฮ้ยมันรับหมัดผมได้ทำไมอ่ะผมใส่เต็มที่เลยนะ
“แหม..นายโกรธจนหน้าแดงเลยนะเนี่ย......น่ารักมากนัตสึ”เฮ้ยอะไรมันพูดแบบนี่อีกแล้วซวยล่ะ
“อ...อะไรของแกปล่อยชั้นได้แล้วเจ็บข้อมือหมดแล้ว”ผมสะบัดมือคราวนี้มันปล่อยแต่มันมาโอบผมไว้แทน............อ้ากกกกกกกกกกกกจะบ้าตาย
“หึนายนี่ทำอะไรก็ดูยั่วไปหมดเลยนะ”ดูมันผมจะฆ่ามานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนคอยดูเถอะฮึ่ยทำไมแรงเยอะจังฟร่ะโอบแน่นเป็นปลาหมึกเลย
“นี่แกจะปล่อยชั้นได้...อุ้บ”ผมพูดไม่ทันจบก็ถูกมันจูบอีกแล้ว
“อื้อ....อื้อ”ผมพยายามดิ้นแต่มันรัดผมแน่นมากแถมยังบังคับให้ผมจูบตอบอีก.....ไม่นะผมไม่เอาแบบนี้...แงช่วยผมทีสิอย่ามัวแต่อ่านเซ่........
Writer : มาอัพแล้วคร้าบบบบบบบบ ตอนต่อไปคาดว่าจะมี NC ให้ขอด้วยนะรอติดตามกันนะครับบาย
ความคิดเห็น