คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ::: Times & Loves [Intro] :::
::: Times & Loves :::
..Intro..
“เออ..ตกลงก็ได้” ตอบพร้อมก้มหน้าลงเพื่อซ่อนใบหน้าที่แดงระเรื่อ
“เยส! ตกลงแล้วห้ามคืนคำเด็ดขาดนะซองมิน ดีใจที่สุดในโลกเลยโว้ยยย!!!” เสียงทุ้มตะโกนเสียงดังด้วยอาการดีใจเหมือนถูกหวยซักร้อยล้าน จนคนที่เดินอยู่บริเวณนั้นหันมามองเป็นทางเดียวกันหมด
“จะตะโกนทำไมเล่า..คนเขามองกันหมดแล้ว อายซะบ้างสิ” เสียงเล็กเอ็ดใส่ร่างสูงที่ยืนยิ้มเหมือนคนบ้าข้างๆ จะดีใจอะไรนักหนา...แค่เขาตกลงจะเป็นแฟน ดีใจเหมือนถูกหวย!
“ก็มันดีใจนี่หว่า...ตามจีบแกตั้งนานกว่าจะใจอ่อน เล่นตัวซะนานนะไอ้อ้วน!”
“ไอ้คยู...พูดงี้ไม่คบกับแกแล้ว ชิ...ไม่ต้องเป็นฟงเป็นแฟนแล้ว ไอ้บ้าเอ๊ย” ซองมินพูดเสร็จก็หันหลังเตรียมเดินพร้อมกับพกความงอนไปด้วยเต็มร้อย จนคนที่เพิ่งพูดออกไปเมื่อครู่รีบกุลีกุจอไปขวางไว้ก่อนที่เจ้าอ้วนมันจะเดินหายไป
“โอ๋ๆๆ อย่างอนดิ พูดเล่นแค่นี้ทำงอนไอ้อ้วนเอ๊ย” พูดพร้อมกับนิ้วชี้ที่จิ้มไปยังแก้มป่องๆของคนที่งอนอยู่ตรงหน้า
“ไม่ได้งอน” เสียงตอบที่ห้วนๆนั้นไม่บอกก็รู้ว่าไม่ได้หมายความอย่างที่พูด ทั้งอาการที่เชิดหน้าเชิดปากที่เห็นประจำก็บอกได้ว่าคนตัวอวบที่ยืนนิ่งตรงหน้านี้ ‘งอน’ ร้อยเปอเซนต์
“จิงอ่ะ?” คยูฮยอนพูดหยั่งเชิงซองมินพร้อมกับยิ้มหวานออกมาจนคนที่ยืนยันว่าตัวเองไม่ได้งอนนั้นแอบหมั่นไส้เสียไม่ได้
“เออ..ชั้นงอน ก็ดูนายพูดดิ คำก็ไอ้อ้วน สองคำก็ไอ้อ้วน ถ้าชั้นอ้วนแล้วมาขอคบทำไมว่ะ? ไปหาสาวๆผอมๆโน่น”
“ก็ชอบคนอ้วนอ่ะจะทำไม?” คยูฮยอนยังคงกวนประสาทไม่เลิก จนซองมินเริ่มปลงและเหนื่อยที่จะเถียงกลับ
“พอๆ รำคาญจริงๆไม่กวนประสาทชั้นซักวันบ้านแกจะล้มละลายเลยมั้ย?”
“ก็ชอบให้แกงอนนี่หว่า งอนแล้วน่ารักน่าแกล้งดีอ่ะ ชั้นชอบ...” ไม่พูดเปล่ามือหนายกขึ้นลูบหัวซองมินเบาๆ ควมอ่อนโยนและความอบอุ่นที่ได้รับเสมอแบบนี้ ไม่มีเลยซักครั้งที่เขาจะโกรธไอ้คนร่างสูงนี้ได้ ไม่ว่าจะกวนประสาทให้อารมณ์เสียเป็นประจำก็ไม่เคยเลยที่จะโกรธมันจริงๆจังๆ ก็ดูมันสิ แกล้งเสร็จก็ตบท้ายด้วยคำหวานๆแบบนี้...ใครมันจะไปโกรธลงว่ะ!
“หายงอนแล้วใช่มั้ย? ยิ้มออกแล้วหนิ” เมื่อเห็นว่าซองมินยิ้มออกมาก็แอบที่จะถามไม่ได้
“เออ..ชั้นเคยงอนแกได้จริงๆจังๆซะที่ไหน? ชิ...” พูดออกมาพร้อมกับรอยยิ้มที่คยูฮยอนเห็นทีไรก็อดที่จะยิ้มตามไม่ได้ ก็คนตรงหน้าชอบยิ้มน่ารักแบบนี้..คนอย่างเขาจะหนีไปไหนรอด....
“ไม่รักไม่แกล้งหรอกนะ” อดเขินไม่ได้กับคำบอกรักที่ได้ยิน ถึงจะไม่หวือหวา ไม่หวานจนเลี่ยนแต่มันก็อบอุ่นที่ได้ฟัง ต่างคนต่างเงียบและมองไปข้างหน้าเหมือนจะไม่สนใจคนข้างๆ แต่แท้จริงแล้วต่างคนก็ต่างกำลังเก็บอาการเขินด้วยกันทั้งคู่
“ไม่ไปซ้อมบาสหรือไงไอ้เสาไฟ?” เมื่อเงียบอยู่ซักพัก ซองมินจึงถามขึ้นเพื่อทำลายบรรยากาศเงียบๆนั้น
“ไปสิ...แต่แกต้องไปกับชั้นนะ” ใบหน้าคมหันมามองคนหน้าหวานที่อยู่ข้างๆพร้อมกับเอ่ยออกมาเชิงบังคับ
“ไปทำไม?”
“ไปนั่งให้กำลังใจแฟนไง” น้ำเสียงเจ้าเล่ห์ที่เอ่ยออกมานั้นทำให้อาการเขินที่หายไปไม่นานกลับมาอีกครั้ง
“เออๆๆ เลิกพูดอะไรที่มันชวนอ้วกได้แล้ว” ซองมินยืนขึ้นก่อนจะหันมามองไอ้เสาไฟที่นั่งยิ้มเหมือนคนบ้า “จะไปไม่ไป?”
“ไปคร้าบบบบ” พูดพร้อมกับกระชับมือบางไว้แน่นก่อนจะเดินไปทางสนามบาสที่อยู่ไม่ไกลจากที่นั่งอยู่เมื่อครู่
เวลาแห่งความสุขได้เริ่มขึ้นอีกครั้งพร้อมกับรอยยิ้มที่แต้มบนใบหน้าของคนทั้งสอง เวลาของความรักของทั้งคู่กำลังก่อตัวขึ้นตั้งแต่วันนี้ เพียงแค่วันนี้มีความสุขที่ได้รัก ไม่ว่าทางข้างหน้าจะเจอขวางหนามที่พร้อมจะกัดกร่อนความรักให้เปราะบางลง หรือมีกำแพงสูงให้ต้องป่ายปีนเพื่อข้ามผ่านมันไป ถึงจะยากเย็นซักเพียงใด แต่ในเมื่อคิดจะรักก็ต้องพร้อมจะเผชิญหน้ากับสิ่งเหล่านั้น แต่นั่นมันก้เป็นเรื่องของอนาคต เพียงแค่ในตอนนี้ เวลานี้ ความรักของผมกับซองมินเป็นไปในทางที่ดีมันก็เพียงพอแล้วกับเวลาและความรักของเรา.....
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
2 Be Con
อินโทรจบแล้ววว เป็นยังไงบ้างคะ?
ฟิคเรื่องที่สองพร้อมนำเสนอให้ทุกคนได้อ่านแล้วนะ
ติดตามกันด้วยน้า ~ ~ ~
เรื่องนี้ออกแนวรักใสๆ ดราม่าหน่อยๆ มีทุกคู่คะ
หวังว่าจะชอบกันนะคะ
อยากให้ติชมกันหน่อย เผื่อดาจะได้ปรับปรุงนะคะ
ชอบไม่ชอบยังไงก็บอกได้นะคะ
ฝากเรื่องนี้ด้วยนะ....
:: Times & Loves ::
ความคิดเห็น