รักเธอคนเดียว.

ข้อมูลเบื้องต้น

    ฉันต้องอยู่คนเดียวให้ได้จริงๆสินะ ฉันต้องไม่เหลือใครแล้วจริงๆเหรอ ฉันต้องตื่นมาพร้อมกับความปวดร้าวไปอีกนานแค่ไหน เป็นเพราะ"เธอ"คนเดียว!!!

"ลุกได้แล้วนะยัยน้ำ สายแล้วนะ"อยู่ๆก็มีคนมาเขย่าตัวฉันอย่างแรง ฉันลุกขึ้นมาพร้อมกับเพื่อนตัวแสบของฉัน

"นี่นัดแกจะรับปลุกทำไมเนี่ยย ยังมีเวลาอีกตั้งเยอะนะ"ใช่ค่ะ นัดเพื่อนของฉันเอง ฉันชื่อน้ำ ฉันกำลังเรียนอยู่ม.5ค่ะ นัดเป็นเพื่อนฉันตั้งแต่ประถม เราย้ายออกมาอยู่ด้วยกัน ด้วยเหตุผลที่เหมือนกันเพียวเพราะเบื่อที่บ้าน วันนี้เป็นวันแรกที่เปิดเทอม มันเลยรีบฉันเพียงเพราะ...

"แกเปิดเทอมวันแรกนะเว้ยย รีบไปดูหนุ่มๆกัน เนี่ยแกก็โสดแล้วนะเว้ยยย ไปหาหนุ่มใหม่ได้แล้วว" ฉันลุกออกมาจากเตียงด้วยความไม่พอใจ ฉันพึ่งอกหักค่ะ และฉันก็ยังไม่ลืมเขา ฉันรู้ว่าเพื่อนคงอย่าจะให้ฉันเจอคนใหม่ๆ แต่ฉันทำไม่ได้ ฉันลุกขึ้นไปอาบน้ำ และทิ้งให้นัดนั่งรอไป ฉันก็ไม่ตอบอะไรเขา แค่สีหน้าฉันเขาคงรู้ว่ามันหมายความว่าไง

                                                                        "หน้าโรงเรียน"

"แกตื่นเต้นว่ะ เปิดเทอมวันแรก จะมีนักเรียนใหม่มาห้องเราป่ะว่ะ"

"นี่แกบ่นเรื่องนี้ตั้งแต่ที่บ้านล่ะนะเว้ย พอได้แล้วว เดี๋ยวก้รู้เองแหละ"นัดถอนหายใจใส่ฉัน ก่อนเราจะเดินไปเข้าแถวด้วยกันน

"โอ้ยยยยย!!!!" อยู่ๆก็มีคนวิ่งมาชนฉันจนล้ม นี่ใครกันนะ นัดช่วยพะยูงฉันขึ้น ก่อนฉันจะฉันไปด่า ถึงกับชะงัก

"อ้าวววน้ำ พี่ขอโทษนะ พอดีรีบไปหน่อย เป็นไรไหม"

"พี่คิววว"ฉันถึงกับตกใจ พี่คิว แฟนเก่าฉันเองค่ะ คิดว่าจะไม่ได้เจอกันแล้ว ยังต้องเจอกันอีก เขาดึงแขนฉันเบาๆ ก่อนจะหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมา เพราะฉันเลือดออกตรงแขนพอดี "ไม่เป็นไรค่ะพี่คิว นำไปทำแผลเองดีกว่า ขอตัวนะค่ะ"ฉันรีบดึงนัดออกมา ฉันไม่กล้าแม้แต่จะสู้หน้าเขา ฉันกลัวว่าฉันจะลืมตัว แต่พี่เขาก็พยายามติดต่อฉันมาตลอด ทั้งๆที่พี่เขาทิ้งฉันไป

"แกโอเคมั้ย เจ็บมาป่าว"เจ็บแผลไม่เท่าไหร่ เจ็บใจมากกว่า ฉันได้แต่คิดในใจ พร้อมส่ายหัวบอกให้นัดรู้ว่าฉันไม่เป็นไร ถึงฉันจะสนิทกับนัดยังไง ฉันก้บอกไม่ได้ เพราะนัดมันชอบคิดมาก ฉันเลยเก็บไว้ดีกว่า ฉันเลยไม่หาเรื่องให้มันคิดเลย

"เออ แกวันนี้ไม่กินข้าวนะ อยากไปนั่งสวนอ่ะ ฉันไม่ไปนั่งตั้งนาน คิดถงมากแหละ"ฉันบอกนัด

"โอเค ฉันไปด้วย ฉันก็ไม่อยากกินข้าวเหมือนกัน"นัดคงรู้วาฉันรู้สึกยังไง ทุกครั้งที่ฉันไปนั่งที่สวน ฉันต้องรู้สึกแย่มากๆ ถึงจะไปที่นั่น

"แก...มีไรบางทีก็บอกฉันได้นะ วันนี้แกเหม่อมาทั้งวันแล้ว ฉันเป็นห่วงนะเว้ยย"อยู่ๆน้ำตาฉันก็ไหล แล้วพุ่งกอดนัด

"แก ฉันไม่ไหวว่ะ ฉันคิดถึงพี่เขา ฉันไม่โอเคเลยเว้ย เมื่อเช้าก็ทีนึงแล้วฉันต้องเจอเรื่องบ้าๆไปอีกแค่ไหนกันว่ะ"นัดตบหลังฉันเบาๆเหมอนปลอบฉัน ก่อนจะบอกว่า"ฉันว่าแหละ ฉันเป็นเพื่อนแกมานานทำไมจะไม่รู้ว่ะว่าเพื่อนเป็นไร แต่แก แกก็รู้นะเว้ยว่าพี่เขาทีแฟนใหม่ไปแล้ว แกก็ชั่งพี่เขาเหอะว่ะ แกสวยนะน้ำ แกเจอคนที่ดีกว่านี้อีกเยอะ จมอยู้แต่กับพี่เขามันจะได้ไรว่ะ คนที่เจ็บสุดท้ายก็คือแก ลุกขึ้นมาเปลี่ยนตัวเองได้แหละ หน้าเศร้าทั้งวันไม่ช่วยไรนะค่ะ ลุกมาหาใหม่ค่ะ เพื่อตัวแกเอง"มันบอกฉันแบบนี้ทุกครั้งที่ฉันอกหัก แต่คำพูดมันก็ทำให้ฉันเข้มแข็งขึ้นทุกครั้ง แค้ประโยคไม่กี่ประโยคมันก็ทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นมากๆ เราเดินไปซื้อน้ำกัน ฉันเดินไปคุยไปกับนัด จนไม่ได้มองถาม ไปชนน้องคนนึง จนน้ำหยดใส่เสื้อน้องเขา

"เห้ยยย พี่ขอโทษ เลอะหมดเลย ไปเดี๋ยวพี่พาไปล้างน้ำก่อน"อยู่ๆน้องเขามองแล้วก็ยิ้มแปลกๆ

"ไม่เป็นไรค่ะพี่น้ำ หนูไม่เป็นไรมาก เดี๋ยวสักพักก็แห้งค่ะ"แล้วก็ยิ้มแล้วก็วิ่งไป ทำไมต้องทำตัวแปลกๆนะ

"'ง้อววว เพื่อนฉันดังจริงๆ "นัดหันมาหัวเราะใส่ฉัน

"แกรู้จักน้องเขาป่ะ ทำไมน้องเขาทำตัวแปลกๆจัง"

"นี่แกจำไม่ได้เหรอ น้องเมื่อกี้อ่ะชื่อน้ำปั่น ที่ชอบวิ่งเล่นกับแกตอนเด็กๆไง อยู่บ้านใกล้กันแท้ๆจำไม่ได้เหรอว่ะ" ทำไมฉันจำน้องเขาไม่ได้นะ น้องคนนั้นที่ทำฉันต้องย้ายออกมา ใช่ค่ะ จริงๆฉันไม่ย้ายเพราะเบื่อที่บ้านหรอกค่ะ แต่เพราะน้องคนนี้

"นี่แกเหม่ออีกแล้วนะน้ำ ไปซื้อขนมมากินด้วยเลยย"

     เลิกเรียนของงทุกวันฉันกับนัดจะไปเล่นบาสด้วยกันทุกวัน เห็นเพื่อนฉันอย่างนี้ สาวติดตรึมนะค่ะ ถึงมันจะเป็นผญ.ด้วยกัน แต่มันก็ดูชอบที่มีผญ.มาตามจีบแบบนั้น  เราเลยมีแฟนคลับในโรงเรียนเยอะมาก

อยู่ๆก็มีคนมายื่นน้ำให้ฉัน"ขอบคณค่ะ"แต่มันก็ปกติ เพราะทุกครั้งก็มีคนมายื่นให้แต่วันนี้ มันไม่ใช่คนเดิม

"น้ำปั่นน"ฉันตกใจมาก ไม่คิดว่าจะเจอน้องเขาอีก

"พี่น้ำตกใจขนาดนั้นเลยเหรอค่ะ ไม่คิดว่าพี่น้ำจะจำน้ำปั่นได้" วันนี้วันไรเนี่ยย เจอแต่เรื่องอะไรก็ไม่รู้ นัดกวักมือเรียกฉันก่อนจะบอกว่า

"ฉันไปส่งน้องเขาก่อนนะแก เดินกลับเองนะ เจอกันที่หอเว้ยย"ก่อนจะวิ่งไป ทิ้งฉันไว้งี้เลยเหรอว่ะ ทำไงดีเนี่ยย

"อ้าววว พี่นัดไปแล้ว พี่น้ำกลับยังไงล่ะค่ะ"

"เอ่อออ อ่ออ พี่เดินกลับอ่ะจ้ะ"อะไรเนี่ยฉันอุดส่าหนีออกมาแล้ว ยังต้องเจออีกเหรอเนี่ยย

"เดินคนเดียวอันตรายนะค่ะ เดี๋ยวกลับกับน้ำปั่นก็ได้ น้ำปั่นขับรถมาเองอ่ะค่ะ"

"พี่ว่าไม่เป็นไรดีกว่า พี่กลับได้จ้ะ"ก่อนที่ฉันจะวิ่งออกมา น้ำปั่นดึงมือฉันไว้ อะไรกันเนี่ยย

"พี่น้ำค่ะ น้ำปั่นมีเรื่องจะคุยกับพี่น้ำ น้ำปั่นจะไม่ขอให้พี่กลับด้วยก็ได้แต่ขอคุยด้วยก่อนได้มั้ยค่ะ"เรื่องไรอีกล่ะเนี่ย ฉันพยักหน้าเพื่อปัดความรำคาญ

"พี่น้ำออกมาอยู่หอพักทำไมไม่เห็นบอกน้ำปั่นเลย เพราะเรื่องวันนั่นเหรอค่ะ" ยังจะถามอีกนะ

"พี่ออกมาอยู่เป็นเพื่อนนัดอ่ะ"

"พี่น้ำ น้ำปั่นรู้นะค่ะพี่น้ำโกรธและคงไม่อยากคุยกับน้ำปั่น แต่น้ำปั่นรู้สึกแบบนั้นจริงๆตอนนี้ก็ยังรู้สึกอยู่" นั้นไงอีกแล้วว

"แต่พี่ไม่รู้สึกไรเลยนะน้ำปั่น"

"แล้วพี่เดินหนีน้ำปั่นทำไมในวันนั้น ทำไมไม่บอกแต่แรก ปล่อยให้น้ำปั่นรอ"

"พี่ไม่เคยขอให้เรารอเลยนะ พี่คิดว่าเราเข้าใจพี่แล้ว" น้ำปั่นร้องไห้ ฉันตกใจมาก ไม่คิดว่าน้องเขาจะเสียใจ ฉันพูดแรงไปมั้ยนะ

"ค่ะ น้ำปั่นเป็นผญ.สินะค่ะ พี่เลยไม่รู้สึกอะไร"แล้วน้องเขาก็วิ่งไป นัดก็เดินออกมา ฉันคิดไว้แล้วว่ามันคงไม่ไปส่งสาวหรอก รู้จักกันมายังไม่เคยเห็นไปส่งใครสักคน

"มึง เรื่องวันนั้นอะไรกันว่ะ ทำไมมึงทำน้องเขาร้องขนาดนั้นว่ะ" นี่แอบฟังกันเลยสินะ

"นี่แกแอบฟังหมดเลยดิ"นัดยิ้มเบาๆ แล้วพยักหน้า "หึๆ แกทำไรอยู่ว่ะ ทีหลังอย่าทำงี้อีกนะ"นัดทำหน้ารู้สึกผิด แต่มันก็ไม่รู้หรอกว่าเกิดอะไรขึ้นในวันนั้น

เราเดินกลับบ้านด้วยกัน ถึงนัดจะพยายามถามฉัน แต่ฉันก็ไม่ตอบมัน เห้อออ น้องเขาจะเป็นไงเนี่ย ฉันทำแรงไปมั้ยนะ ฉันนอนคิดทั้งคืน จนนอนไม่หลับ ทั้งๆที่ก่อนจะหนีมาไม่เห้นจะเป็นงี้เลย ทำไมตอนนี้ถึงเป็นนะ ฉันนอนพลิกตัวไปมา จนนัดตื่นขึ้นมา ฉันเลยบอกว่า"พรุ่งนี้ขอหยุดนะแก บอกครูให้ด้วย"

"แกหนีไม่ได้ตลอดหรอกนะ"เหมือนนัดจะรู้ว่าฉันหยุดทำไม"แกมีไรกับน้องเขาว่ะ มีไรแกก็บอกดิ แกเครียดงี้ฉันไม่สบายใจนะเว้ยย"ดูนัดก็นอนไม่หลับเหมือนฉัน ฉันทำใหห้มันไม่สบายใจอีกแล้วสินะ ฉันเลยเล่าให้ฟัง

"วันนั้นอ่ะฉันไปวิ่งเล่นกับน้ำปั่น ปกติดีอยู่ แล้วอยู่ๆน้องเขาก็มาจูบฉันเว้ย ฉันตกใจอ่ะแก ฉันเลยพลักน้องเขาออก แล้วน้องเขาก็บอกว่าชอบฉันเว้ย แต่แกเข้าใจป่ะฉันชอบผช.อ่ะ ฉันเลยวิ่งออกมา ตอนนั้นฉันก็ม.4น้องเขาก็ม.2เองแก ฉันเลยของแม่ย้ายออกมา พร้อมแกมาบอกฉันไงว่าเบื่อบ้านอยากย้าย แม่ฉันเลยยอม จนฉันก็ไม่เจอน้องเขาแล้วเว้ย แต่อยู่ๆน้องเขาก็ย้ายมาอยู่โรงเรียนนี่ ฉันจะทำไงว่ะ เมื่อเย็นน้องเขาก็ยังบอกว่าชอบฉัน แกจะให้ทำไงว่ะ ฉันก็ไปพูดแรงกับน้องเขา จนน้องเขาร้องออกไปแบบนั้น ฉันเลยรู้สึกผิด แต่เอาจริงๆฉันก็เป็นห่วงน้องเขา ตอนที่น้องเขาบอกใจฉันก็สั่นนะแก มันยังไงว่ะ" ฉันสับสนไปหมด ไม่รู้ความรู้สึกฉันมันคืออะไร 

"นี่แก บางทีที่แกใจสั่นแกอาจจะรู้สึกเหมือนน้องเขาก็ได้ แต่ตอนแรกแกไม่รู้ไง ฉันยังไม่รู้เลยว่าฉันจะชอบผญ.ได้ แกคิดดีๆนะเว้ย" เห้อออ เหมือนนัดจะช่วยฉันได้แต่ก็ไม่เลย ยิ่งทำฉันเครียดกว่าเดิม

กริ้งงงงง เสียงคนมากดกริ้งูหน้าประตู

ซวยแล้วววว

"ไอนัดดดด!!!! ตื่นเร็ว น้ำปั่นมาว่ะ"นัดสะดุ้งตื่นขึ้นมา

"ซวยล่ะ ทำไงเนี่ยยย ล่ะมาได้ไงเนี่ยย"นัดเดินไปแบบไม่ถามฉันสักคำ ไปเปิดประตู

"เอ้าาา พี่นัด พี่น้ำไม่ไปเรียนเหรอค่ะ"ไอนัดทำไรของมันเนี่ยย

"ตอนนี้มีพี่คนเดียวแหละ น้ำมันออกไปข้างนอก พอดีวันนี้พวกพี่ขี้เกียจนะ"หืมมมม นึกว่ามันจะทำไง แผนนี้อีกแหละ

"แผนเดิมๆใช้ไม่ได้ผลกับทุกคนนะค่ะ"แหมะ ฉลาดไปอีก ''ออกมาเถอะค่ะ พี่น้ำ"ฉันเดินออกไป

"มีไรอีกอ่ะน้ำปั่น"ฉันพูดเหมือนโมโห แต่จริงๆฉันแค่ไม่อยากเจอน้องเขา

"น้ำปั่นแค่จะบอกว่า ไปคิดๆมาแล้ว น้ำปั่นว่าน้ำปั่นชอบพี่นัดอ่ะค่ะ"แล้วหันไปยิ้มกับนัด เกมปลิกว่ะ ซวยแล้วไปนัด

"พี่ว่าอย่าประชดน้ำมันแบบนี้เลย"นัดบอกน้ำปั่นที่กำลังพุ่งเข้ากอดมันอยู่ คิดแล้วขำ เห้อออ น้องต้องการไรกันแน่นะ ทำเหมือนเข้าใจฉัน แต่สุรดท้ายก็ไม่เข้าใจ

"กลับไปเถอะน้ำปั่น อย่ามาทำแบบนี้เลย"

"ทำไมค่ะ หึงเหรอ"หืมมม ถามมาได้ ฉันจะหึงทำไมเนี่ยย

"ป่าว พี่เห็นแล้วมันไม่เหมาะสม คิดจะทำไร เกรงใจคนเดินไปเดินมาบ้าง"น้ำปั่นมองฉันด้วยสีหน้าไม่โอเค น้ำตาซึมออกมา

"ค่ะ น้ำปั่นมันทำตัวไงก็ไม่ดีหรอกคะ ขอโทษนะค่ะพี่นัด สวัสดีค่ะ" ทำไมถึงเจ็บนะที่เห็นน้องเขาร้องไห้ ฉันเป็นไรเนี่ยยย อยู่ๆฉันก็วิ่งตามน้องเขาไป

"เดี๋ยวน้ำปั่นน"

"ค่ะ"ตอบแบบไม่พอใจฉันเลย

"พี่ขอโทด พี่รู้สึกผิดจิงๆนะ แต่พี่ไม่มั่นใจกับตัวเองอ่ะ พี่ไม่รู้ว่าพี่คิดไรอยู่ อุ้บบ"น้ำปั่นพุ่งเข้ามาจูบฉันน เหมือนทั้งโกรธปนกับความเสียใจ  ครั้งนี้ฉันให้น้องเขาจูบ น้องหันมามองหน้าฉันแล้วถามว่า

"ทีนี้รู้สึกไรยัง" มันทำให้ฉันใจเต้นจริงๆ ทั้งๆที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ฉันพยักหน้า ก่อนจะเข้าสวมกอดน้องเขา 

  "พี่ว่าา พี่รักเรานะ น้ำปั่น:"  ฉันกระซิบเบาๆข้างหู

ไม่คิดเลยว่าฉันจะชอบน้องเขาจิงๆ ไม่คิดเลยว่าเราจะคบกัน

"พี่น้ำ!!!!! น่ารักจังขอถ่ายรูปด้วยหน่อยค่ะ"มีสาวๆวิ่งเขามาขอถ่ายรูปฉันเต็มไปหมดเลยย ฮอตจิงๆนะเนี่ยยย 5555

"อ้าวว น้ำปั่นน"น้ำปั่นหันมามองหน้าฉันแล้วเดินไป โกรธไรว่ะเนี่ยย

"เป็นไรเหย่อตัววว เค้าทำไรผิดป่ะเนี่ยย"อ้อนสุดๆ5555

"แล้วดุพี่ทำดิ ไปถ่ายรูปกับสาว หึ ไม่ให้โกรธก็บ้าแหละ"

"แหม่ะ งอนพี่อ่ออ มาๆกอดที"ฉันกอดน้ำปั่นก่อนจะบอกว่า"นี่ น้องเขามาขอถ่าย พี่ก็เลยถ่ายด้วย ไม่คิดไรเลยย"ฉันจุ้บหน้าผากน้ำปั่นเบาๆ

"แหม่ๆๆๆๆ โรงเรียนน้ะๆ ใจเย็นหน่อยยัยน้ำ"ไม่ใช่ใครที่ไหนน มีคนเดียวเสียงนี้

"เงียบไปเลยย นัด แกก็ไม่ได้นะ เดี๋ยวนี้มาส่งกันตลอดดด"

"ก้นิดนึงป่ะแก"นัดก็คบกับเพื่อนน้ำนี่แหละค่ะ ไปรู้จักกันตอนไหนก็ไม่รู้ แต่มันก็น่่ารักกันดี

หลังจากนั้นเราก็แยกย้ายกันไปเเรียน

"น้ำ พี่มีเรื่องจะคุยด้วย"

"พี่คิว มีไรเหรอค่ะ"

"พี่คิดถึงเรานะ กลับมาได้มั้ย"ห้ะ กลับมาได้มั้ย อะไรของพี่เขานะ อยู่ๆก็กลับมาบอกแบบนี้

"อย่าดีกว่าค่ะพี่คิว" พี่เขากอดฉันแน่นมาก พยายามบอว่ากลับไปหาเขาเถอะ ฉันหันไปเห็นน้ำปั่นกำลังมองลงมาพอดี ก่อนเราจะสบตากัน น้ำปั่นวิ่งหนีฉันไป ฉันจะวิ่งตาม พี่คิวดึงฉันไว้ "อย่าทำงี้เลยค่ะ"

"พี่ดีกว่ามันทุกอย่าง ทำไมล่ะทำไมพี่จะทำแบบนี้ไม่ได้"พี่เขาจูบฉันด้วยความโกรธ ฉันพยายามผลักพี่เขาแต่ฉันสู้แรงพี่เขาไม่ไหว ฉันเลยปล่อยให้พี่เขาจูบ"พี่ไม่ดีตรงไหนน้ำ"

"ก็ที่พี่ทำตัวแบบนี้ไงล่ะค่ะ น่าจะรู้ตัวเองว่าอะไร"ฉันสะบัดมือเขา กอดจะตบหน้าแล้วก็วิ่งออกไป

"น้ำปั่น ฟังพี่ก่อน พี่อธิบายได้"

"พอเถอะ ผช.มันก็ต้องคู่กับผญ.ถูกแล้ว หนูเข้าใจ เลิกกันดีแล้วค่ะ ขอตัวนะค่ะ"ตั้งแต่วันนั้นฉันก้ไปเจอน้องเขาอีกเลย

   ผ่านไป4ปี

ฉันคิดถึงน้ำปั่นมาตลอด ฉันไม่รู้จะหาเขาจากที่ไหน ตลอดที่ผ่านมาฉันไม่เคยคิดจะรักใครเลย จนตอนนี้ปิดเทอม ตอนนี้ฉันเข้ามหาลัยแล้ว แต่ก็ยังอยู่กันนัด ฉันกำลังจะกลับบ้านกับนัด

"แม่หวัดดีค่ะ พ่อหวัดดีคะ"ฉันขึ้นห้องไปนอนเพราะเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว

ก๊อกๆๆๆ ใครอีกเนี่ยยย

"มีไรค่ะ"

"นี่แกลืมไรไปป่ะ น้องเขาอยู่ช้างบ้านแกนะเว้ยย ทำไมไม่ไปถามดูว่ะ" เออว่ะ ทำไมฉันลืมไปได้เนี่ยย

กริ้งงง

"เอ้าาา หนูน้ำ มีไรมั้ยจ้ะ โตเป็นสาวแล้วนะเนี่ยย"

"คือหนูมาหาน้ำปั่นนะค่ะ น้ำปั่นอยู่มั้ยคะ"

"อ่อ ออกไปกับเพื่อนเขาข้างนอกนะ เดี๋ยวก้มา มารอในบ้านก่อนก็ได้นะจ้ะ"ฉันเดินตามแม่ของน้ำปั่นเข้าไปในบ้าน  แล้วก็มีเสียงรถยนต์มาจอดหน้าบ้าน น้ำปั่นลงมาจากรถ กับชายอีกคน ฉันกระซิบกับนัด แม่น้ำปั่นคงรู้ว่าฉันอยากรู้ว่านั้นใคร เขาเลยบอกฉันว่า

"นั้นนะ แฟนน้ำปั่นนะจ้ะ เขาเป็นคนดีมากเลยนะ เดี๋ยวแม่จะให้น้ำปั่นมาแนะนำให้รู้จักนะจ้ะ"แม่กวักมือเรียกน้ำปั่นมา น้ำปั่นตกใจที่เจอฉัน

"เอ้าาา พี่น้ำ พี่นัด"เขาพูดแบบไม่ค่อยอยากจะเจอฉันเท่าไหร่

แม่น้ำปั่นบอกว่า"แนะนำแฟนให้พี่ๆเขารุ้จักสิ เห็นพี่เขาดูอยากรู้ว่าใคร"แม่พูดแล้วยิ้มเหมือนไม่รู้เรื่องอะไร น้ำปั่นมองหน้าฉันแล้วบอกว่า

"นี่แฟนน้ำปั่นเองค่ะ" ฉันแทบไม่เชื่อหูตัวเอง น้ำตาคลอ ฉันอึ้งไปพักใหญ่ ก่อนจะบอกว่า

"ยินดีด้วยนะ เจอคนที่ดีอ่ะ"ฉันพุดทั้งน้ำตา คนที่ฉันไม่คิดว่าฉันจะรักได้ แต่พอฉันรัก เขากลับทำแบบนี้กับฉัน ก็เจ็บดี บางทีก็ทำให้ฉันเข้าใจตอนที่เขารักฉันมาก เขาก็คงเจ็บไม่ต่างกัน มันคงถูกแล้วมั้ง ที่ฉันโดนแบบนี้ ฉันทำกับเขาไว้เยอะ โดนบ้างเอาสะจุกเลย ฉันเดินออกมากับนัด พร้อมน้ำตา น้ำปั่นว่ิงตามออกมา  พร้อมบอกกับฉันว่า

"น้ำปั่นจะเรียนจบแล้ว และน้ำปั่นก็จะแต่งงานตอนเรียนจบ ถ้าพี่น้ำสะดวก หวังว่าพี่น้ำจะได้ไปนะค่ะ"แล้วเขาก็เดินเข้าบ้านไป ฉันแทบล้มทั้งยืน เขาเหมือนมาตอกย้ำฉัน ด้วยคำพูดธรรมดาๆ แต่มันทำให้ฉันร้องไห้อีกครั้ง คนที่ฉันรอมาเป็นปีๆ เขากลับทำแบบนี้กับฉัน เสียใจแต่ฉันคงแพ้แล้วจริงๆ เขาทำให้รัก แต่สุดท้ายเขาก็ทิ้งฉันไป สุดท้ายก็คงเป็นฉันที่ต้องเดินต้องไปตามลำพัง นัดหันมากอดฉัน แล้วบอกว่า"แกมีฉัน ฉันอยู่ข้างแกนะเว้ยย"ไม่มีอะไรยืนยาวกว่าคำว่าเพื่อนแล้วแหละ ฉันยิ้มทั้งน้ำตา มันทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นมาก

"ขอบคุณว่ะนัด"

    ความรักที่มันเกิดจากการเป็นแฟนกัน มันไม่มีอะไรแน่นอนหรอก สุดท้ายถ้ามันไม่ใช่มันก็ต้องจากกัน แต่คำว่าเพื่อน ถึงเราจะแย่ยังไงถ้าเราเป็นเพื่อนกัน ยังไงมันก็ยืนยาวกว่าอยู่ดี แต่เป็นแฟนก็ไม่ใช่จะไม่ยาว แต่่บางคนมันไม่มั่นคง มันเลยไม่แน่นอน ไม่มีอะไรแน่นอนเท่าความรักที่มีต่อเพื่อนหรอก