ยัยเฟรชชี่ปิ้งรักพี่รหัส

ลำดับตอนที่ #8 : เสียงของหัวใจ

      ฉันพาร่างเปียกโชคของตัวเองเดินขึ้นห้องมา  ทุกสายตามองดูฉันอย่างสงสัย  ฉันเหมือนคนไร้วิญญาณเดินขึ้นถึงสุดบันได    เปิดประตูห้องช้าๆ  เดินมาหาความอบอุ่น  ฉันอาบน้ำ  สระผม  และร้องไห้  อยู่แบบนั้น  เป็นการอาบน้ำที่นานที่สุดของฉันร่วม4ชั่วโมง  ฉันนั่งหวีผมอยู่น่ากระจก  มาร์คน่าขาวเอาไว้แบบนั้น  เสียงโทรศัพท์เจ้ากรรมดังสนั่น  ฉันรับมันแบบใจระทึก
   ฮัลโหล   ปาหรอ  นี่แกฉันจอยนะ
เออ รู้แล้ว  ว่าไง  มีอะไรหรอ
   เป็นไรรึเป่า  เสียงแปลกๆ 
สำลักน้ำนิดหน่อย  เออทำไม
   ฉันไปกินข้าวมา
เออแล้วไง  กินข้าวแล้วไงวะ  ฉันก็กิน
    แล้วฉันก็กลับมา
แล้วไงอีก  ฉันก็กลับมา
    ตอนขาไปฉันเห็นไอบิกคุยกับไอปลาตีนที่หน้าหอด้วย
แล้วไง  อี๋อ๋อกันหรือเป่า
อีปลาตีนดูเชิดๆไงไม่รุ  แต่ไอบิกอะดูขยาดแปลกๆดีแล้วพอขากลับฉันเห็นไอบาสไปห้ามพี่ชลไม่ให้ต่อยไอบิกด้วยแหละแก  พอแยกกันแล้ว  ไอบาสคุยอะไรกับไอบิกไม่รู้เหมือนไอบาสจะโกรธๆด้วย 
       แล้วฉันจะรู้ไหมว่าเค้าเป็นอะไรกัน 
แล้วไอบิกมันไม่โทรหาแกหรอ
เค้าก็โทรหาแฟนเค้าสิ  ทำไมต้องมาโทรหาฉันด้วย
นี่อีปา  เมิงทะเลาะกันหรอ  กุใช่อีบิก  ไม่ต้องมาประชดกุ
ไว้พรุ่งนี้ก่อน  รออีป้อมด้วย  แล้วกุจะเทน้ำ(เล่าหรือนินทา)ให้เมิงฟัง
  เออ  แล้วกุจะรอ  แค่นี้นะ  หวัดดีจ้า
เออหวัดดี
     ตอนนี้หัวใจฉันล้าไปหมดแล้ว  ฉันล้มตัวลงนอนทอดกายลงบนที่นอนอุ่นๆอยากหลับสักตื่นให้มีแรงไปต่อสู้  เมื่อเช้าวันใหม่