ยัยเฟรชชี่ปิ้งรักพี่รหัส

ลำดับตอนที่ #6 : พี่เทคบุญธรรม

       วันนี้เป็นอีกวันที่ฉันต้องเดินกลับหอคนเดียว  บิกไม่ว่างมาส่ง  เพราะวันนี้มีประชุมเรื่องเฟรชชีสปอร์ต  อีปลาตีนเกาะแกะบิกซะจน  ฉันเริมหวั่นไหว  ฉันเกิดความน้อยใจเล็กๆ ก็ดูเค้าสิเล่นกันซะขนาดนั้นเป็นคัยเห็นเค้าก็คิดกันทั้งนั้นแหละ  ฉันเดินทอดน่องมาจนถึงสนามบาส  ลมร้อนปะทะเข้าหาฉันอย่างจัง  ฉันยังคงไม่สนใจโลกและสิ่งรอบข้าง  ยังคงจมอยู่กับความรู้ในใจตัวเอง  มีเสียงหนึ่งดังราวฟ้าผ่า  ดุจจะกระชากวิญญาณฉันออกจากร่างอย่างไงอย่างงั้น  นั่นไม่ใช่เสียงใครนั่นเป็นเสียงพี่เทคบุญธรรมฉันเอง  พีแฮคเรียกฉันมาจากอีกฝั่งหนึ่ง  ฉันยุรยาทข้ามฝั่งไปหาพี่แฮค  พี่แฮคแนะนำผู้หญิงน่ารักและอ่อนหวานคนหนึ่งให้ฉันรู้จัก  ฉันไหว้พี่เค้าอย่าอ่อนน้อม  พี่แฮคแนะนำพี่เอ(แฟนพี่แฮค)ใหฉันรู้จัก  พี่เอเป็นคนเหนือเหมือนกับฉัน  พี่เออ่อนหวาน  เรียบร้อย  น่ารัก  และดูบอบบางอ่อนโยนน่าถนอมมากที่สุดที่เคยได้พบได้เห็นมา  ซึ่งไม่น่าจะมาคู่กับพี่แฮคพี่ชายแสนโหดและป่าเถื่อนของฉันเลย  แต่ฉันรู้จิงๆแล้วพี่แฮคเป็นคนที่ใจดีมากๆเลย  พี่เค้าอ่อนโยนและสุภาพเสมอ  แต่พี่คนอื่นๆมักมองว่าพี่แฮคเสแสร้ง พี่แฮคมีอะไรคล้ายฉันหลายอย่าง  อย่างน้อยสิ่งหนึ่งที่เราเหมือนกันมากๆเลยก็คือ  ไม่เคยมีค่าในสายตาของใคร  ทุกการกระทำที่แสดงออกมาไม่ว่าจะดีแค่ไหน  อาจารย์พอใจขนาดไหน  แต่ในสายตาคนอื่นมักมองดูว่าเราเอาหน้า  มันผิดและไม่มีอะไรดีเลย  เราอยากสวยงานในสายตาคนอื่นเหมือนกันแรไม่แคร์อะไรอีกต่อไปแล้วเหมือนกัน  พี่เอออกไปติดต่องานกับเพื่อนทิ้งฉันกับพี่แฮคนั่งรออยู่ริมสระ  พี่แฮคถามฉันขึ้นมาว่า
        แกกับไอชลนี่เป็นอะไรกัน  มีคนลือว่าชอบกันหรอ
เฮ้ยป่าวเลยพี่  ไม่ใช่อย่างนั้น  ถ้าเป็นแฟนพี่ชลพอดีออกลูกเป็นไข่แน่ๆชาตินี้
   พี่แฮคขำแล้วบอกต่อมาว่าแล้วทำไมแกถึงพูดแรงกันจัง
พี่แฮคสมมตินะ  พี่แฮคอยู่บนรถไฟฟ้า  แล้วมีคนสูงกว่าพี่  มันยืนค้ำหัวแล้วอ่านหนังสือแล้วก็หิ้วถุงรองเท้าไว้  พอรถเบรกไอถุงนั่นกับหนังสือมันวางบนหัวเราโดยเขายืนสบายมีที่ตั้งหนังสือแถมที่วางรองเท้าด้วย  ไม่รู้จักกันนะมาด่าเราเตี้ย  ถึงไม่ตั้งใจก็ควรขอโทษ  เป็นผูชายด้วย  มาด่าผู้หญิงได้ไง    แล้วถ้าเป็นพี่...พี่คิดว่าไง
แล้งไง  ฉันงง  แกพูดง่ายๆได้ไหม
    ก็คือ  ปากลายเป็นที่วางหนังสือและรองเท้าให้พี่ชลบนรถไฟฟ้าไง  โดนด่าด้วย
นี่ไอคนสูงนั่นแกหมายถึงไอชลหรอ  555555555  ตลก
   ไม่ตลก  ปาซีเรียสมาก  คนอะไรปากร้ายที่สุด  ป้านะป้าไม่น่าเรียกไปนอนบ้านเลย
แกมีป้าที่นี่ด้วยหรอ
    ป่าว  เป็นเพื่อนแม่สมัยเรียนอะ  แกรู้จักกันมานานแล้ว  แกบอกว่าตอนเช้าจะให้ไปเรียนพร้อมหลานชายแก เค้าบอกว่าเรียนที่เดียวกับเรา  คณะไหนไม่รู้ไม่ได้ถาม
แกกะจะฝากปาให้หลานชายแกดูแลให้ตอนอยู่ที่ม.ตามคำสั่งแม่แน่เลย  เชอะ
     ก็เลยซวยแต่เช้าเลย 
ไม่หรอกได้เจอคนถูกใจแต่เช้าเลย  สุภาพ น่ารัก  ว้าย น่ารักจิงๆด้วย
   ไอชลน่ะหรอ
ไม่ใช่ซะหน่อย  พี่โบ้ตะหาก
    เฮ้ยไอ้โบ้มีแฟนแล้ว  แต่มันหล่อจิงๆ
ฮะ  มีแฟนแล้วหรอ  ฮือๆๆๆๆๆๆ  T0T
  555555555+   เออ  แล้วไอ  บิก อะไรเนี่ยแฟนหรอ  ได้ข่าวมีหนุ่มมาจีบหลายคน
อย่านะเว้ย  ให้พี่สแกนก่อน  ยิ่งไอนิติกะเภสัชอะ  อย่าให้เบอร์นะเว้ย  คุยกันที่ ม.ได้
   รู้แล้ว  บิกยังไม่ได้เป็นแฟน  ก็ดูๆกันอยู่
ชอบมันหรอ
   ก็ชอบ  ไม่ชอบแล้วจะดูทำไม
เออดี  พูดตรงๆก็ดี  พี่ไม่ค่อยเกทมันเท่าไหร่  แต่ดูๆกันไปก่อน  อาจจะดีก็ได้
จ้า  รู้แล้ว
  อะแฮม!!!พี่แฮคแก่แล้วเล็มหญ้าอ่อนอยู่ได้
   ตาขวากระตุกอย่างแรง2ที
เฮ้ยไม่ใช่  ไอบ้า  กลับแล้วหรอ  
   ยังเด๋วว่าจะไปเอาของที่หอน้องซะหน่อย  แล้วก็จะไปตามหาน้องรหัสด้วย
ฉันนั่งเชิดหยิ่งไม่มอง  ไม่สนใจพี่ชล
   พี่แฮคได้ยินเสียงอะไรไหม  ดังแก๊กๆ
ฉันเริ่มมองพี่ชลเล็กน้อย
  พี่ชลมองฉันด้วยสายตากระรอน
พี่แฮคถาม  เสียงอะไรวะ  แก๊กๆ
  ก็เสียงคนคอเคล็ดไงพี่  ดูสิคอตั้งเป็นหมาบ้าเลย55555
พี่แฮคหัวเราะชอบใจ  แต่ก็ว่าพี่ชล  ปากไวจิง  แกเนี่ย
  บ้า  บ้าที่สุด  ไอคนโรคจิต  
นี่เธอมากกว่ามั้งที่โรคจิต  ใยโจรขโมยจูบเอ้ย  อันตรายจิงๆ
  อะไรฉันขโมยจูบเมื่อไหร่  ขโมยจูบคัย  ตอนไหน  ฝันไปรึป่าว  ถึงฉันจะขโมยจูบนะ  คงไม่ขโมยจูบพี่หรอก  กัวหนอนไชปาก  ฮึ๋ย
   พี่ชลสงบลง  ทำน่าไม่พอใจเล็กน้อย  แล้วพูดต่อว่า  ฉันคงไม่โชคร้ายแบบนั้นเป็นครั้งที่2 แล้วก็จากไป
     บ้า  ประสาท  ทุเรด  มาพูดให้จบ  มาพูดให้เครียสิวะ  กลับมาไอบ้า  กลับมา
แกนั่นแหละบ้าเสียงดังอยู่ได้  พี่แฮคดึงแขนฉันลงมานั่ง
   พี่เอมาแล้วไปกินข้าวที่โรงเขียวดีกว่าแล้วเดี๋ยวพี่ไปส่ง
ฉันนั่งเบียดพี่เอบนสกุดเตอร์เล็กๆสีขาว  ฉันดีใจที่ได้เหยียบพื้นดินอีกครั้งเมื่อสกุดเตอร์สีขาวนั้นหยุดลงหน้าร้านอาหาร
  พวกเราเข้าไปนั่งกินข้าวกัน  พี่แฮคตักอาหารบริการ  คุณนายทั้ง2คน  แต่ฉันสิเหมือนจะซวย  พี่เอนั่งขำมองฉันโดนพี่แฮคแกล้ง  แต่แล้วอยู่ๆพี่เอก็ลุกออกไป
     พี่แฮค  พ่อแม่พี่เอดุมากหรอ  ไปรับโทรศัพท์ซะไกลเชียว
พี่แฮคเสียงเขียว  ถามมาก  กินเข้าไป  กินไข่เข้าไปเลย  กินให้ชักตายเลย
   ฉันพยายามยกจานข้าวหนีพี่แฮค  ตาขวาฉันกระตุกอย่างแรงอีกครั้ง
บิกก้าวเข้ามาในร้าน  แล้วมองฉันด้วยสายตาที่เย็นชาเหลือเกิน  ความเงียบมาเยือนโต๊ะฉัน  บิกยืนมองด้วยดวงตาที่ฉ่ำแดง  ดูโกรธแค้นกันมา10ปี  ฉันพยายามจะดึงบิกไว้แต่  บิกกลับเดินจากฉันไปหาปลาตีน  ฉันมองดูเค้ากินข้าวด้วยกันอย่างสนิดสนม  ตอนนี้ใจฉันปวดร้าวเหลือเกิน  ฉันรู้สึกเจ็บปวดอยู่ลึกๆ  ใจของฉันกำลังร้องไห้  พี่ชลเดินเข้ามาในร้าน  มองฉันที่นิ่งมองดูบิกหยอกล้อกับปลาตีนอย่างสนุกสนาน  ชั่วอึดใจหนึ่งฉันเห็นพี่ชลส่งสายตาสมเพสมาทางฉัน  ยังมีอะไรที่เลวร้ายกว่านี้อีกไหม  พี่เอกลับมานั่งข้างพี่แฮคเหมือนเดิม 
พี่เอถามพีแฮคเบาๆว่า  น้องปาเป็นอะไร
พี่แฮคทำปากจู๋คลายปลาทอง  
ปลาตีนควงแขนบิกผ่านหน้าฉันไป  เค้าซ้อนจักรยานไปส่งกัน 
ฉันลุกขึ้นแล้วบอกพี่แฮคว่า  "ปาจะไปแล้ว  รู้สึกแนน่น่าอก  เดี๋ยวไม่สบายแล้วจะยุ่ง
อีก2วันจะแข่งแล้ว  ไม่อยากเป็นตัวถ่วงใคร  พรุ่งนี้ซ้อมกลับแสตนถึงดึกเด๋วไม่ไหวกันพอดี"
พี่แฮคมองอย่างรู้ทัน  แล้วพูดว่า  "จะไหวรึใยหรีด  ขี้โรค  เด๋วพี่ไปส่ง
    ไม่ต้องหรอกปาเดินไปได้แค่นี้เอง  พี่กินข้าวกับพี่เอเถอะ
แล้วฉันก็ไหว้พี่เอกับพี่แฮค
พี่เอยิ้มแห้งกลับมาแล้วทำน่างงๆ
พี่แฮคตะโกนมาว่า  กลับให้ถึงห้องนะ
  ฉันยิ้มแล้วเดินจากไป