เพื่อนทางจดหมาย ดอกไม้และสายลม

ลำดับตอนที่ #4 : เขาเริ่มคิดเป็นผู้ร้าย

อิงน่ารัก อิงช่างฝันและอิงก็ช่างคุย เขารู้สึกเหมือนได้เข้าใกล้หล่อนทุกครั้งที่คุยกับอิง
 เขาเคยนึกกระหยิ่มในห้วงเวลาแสนสั้นถ้าแม้นเขาได้อิงมา
 ก็คงพอทดแทนการสูญเสียหล่อนได้
 แต่สำนึกบางส่วนของเขาก็บอกว่า  เขาไม่น่ารู้สึกแบบนั้น
  เพื่อนเขาบอกว่า คิดจะกวาดหมดบ้านหรือไง
 เขารู้ว่าเขาเป็นคนไม่ดีในชั่วขณะนั้น แต่เพราะเขาแค่คิดถึงหล่อน
  เขาแค่เพียงอยากขยับเข้าไปใกล้หล่อน
 เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่า อิงจะเสียใจและสับสนวุ่นวายกับการมีเขาเข้าไปพัวพัน
  เพราะเขาไม่ได้คิดว่า
 เขาจะรู้สึกกับอิงได้มากกว่าที่เคยรู้สึกกับหล่อน  ...
 
 แม้ครั้งแรกที่เจอกับอิงเขาจะหวั่นไหวกับความมีน้ำใจและความน่ารัก ความไร้เดียงสา
 ทำให้เขานึกเอ็นดู และมองอิงเป็นหล่อน
  เขาอาวรณ์เขาอ้อยอิ่งเมื่อยามได้อยู่ตรงหน้า
 เขาไม่อยากก้าวลงจากรถเมื่ออิงเดินมาหา เขานึกอยากให้อิงเข้าไปนั่งในรถ
 เขาเริ่มคิดเป็นผู้ร้าย
 แค่อยากให้อิงนั่งใกล้ๆในแสงที่ไม่สว่างมาก  เขาแค่อยากคุยในบรรยากาศที่อาจทำให้จินตภาพเป็นหล่อน
 แต่อิงก็บอกว่า
 
   "พี่เข้าไปนั่งในบ้านก่อนดีกว่านะคะ" 
 
 อิงมองเขาและหลบสายตาหลุบต่ำ อิงเขิน-เขินแค่เพียงมองหน้า 
 เขาอมยิ้มและเดินตามอิงเข้าไปในบ้านที่มีหล่อนอยู่ชั้นบน  หัวใจเขาเต้นระทึก
 เขาอยากให้หล่อนลงมาเจอ
 ว่าเขานั่งอยู่ในห้องรับแขกกับน้องสาวหล่อน หรือไม่ต้องการให้หล่อนพบเห็นเขากันแน่
 
 เขาเริ่มลังเลที่จะอยู่ในนั้น  แต่เขาก็กระปรี้กระเปร่ากับการมีอิงอยู่แค่เอื้อมมือคว้า
 เขาไม่รู้ว่าใครเขินใครมากกว่ากัน  ต่างก็แอบมองหน้า หลบตา และเก้อเขิน 
 แต่เขาก็จดจำกิริยาท่าทีเหล่านั้น
 เขาเริ่มบอกตัวเองว่า  มันไม่ดีเลยที่เขาจะรู้สึกอะไรมากกว่านี้ 
 เขาไม่ได้ต้องการเป็นแมวขโมย
 เขาควรรีบออกจากบ้านหล่อน
 
 "อิงไปตามพี่เอยให้เอาไหมคะ พี่จะได้ปรับความเข้าใจกัน "
 
  อิงพูดเหมือนทีเล่นทีจริง เพราะถ้าเขาบอกว่า  เอาสิ
 อิงก็คงลังเลที่จะทำเพราะอิงก็รู้ว่าหล่อนไม่เคยรู้ว่าเขากับอิงติดต่อกัน
   ถ้าหล่อนรู้ หล่อนจะยิ่งเกลียดเขามากแค่ไหน
 ที่คล้ายล่วงล้ำขอบเขตของเพื่อนทางจดหมายได้มากมายขนาดนั้น
   เพื่อนทางจดหมายที่ไม่เคยพบหน้ากัน
 แต่เขากลับรู้จักบ้านหล่อน คุยกับน้องสาวหล่อน  และล่วงรู้เรื่องต่างๆของหล่อนมากมาย 
 เขาอยากบอกว่าบางเรื่อง
 เขาไม่ได้สืบเสาะอยากรู้ แต่บังเอิญจริงๆที่พระเจ้าดลบรรดาลให้เขารู้ 
 เขาไม่เคยสืบหาบ้านหล่อน
 แต่เพราะเขาไปทำกิจบางอย่างละแวกนั้น เขาถึงเจอบ้านหล่อน
  เขาไม่ได้อยากรู้เบอร์โทรบ้านหล่อน
 แต่เพราะเขาเพิ่งฝึกเล่นอินเตอร์เนตครั้งแรก เขาแค่ลองเข้าไปหาชื่อตัวเองในอินเตอร์เนตแล้วเจอบ้านเลขที่
 เบอร์โทรศัพท์  เขาก็เลยลองใส่ชื่อหน้าของหล่อน  บังเอิญที่โชว์เลขที่บ้านพร้อมเบอร์โทร
  เมือ่เขาโทรไป
 น้องสาวหล่อนก็รับสาย  และนั่นเองที่พระเจ้าจัดการทุกอย่างให้เขาได้เดินเข้าไปในบ้านของหล่อน
 
 "เอยรู้เอยจะโกรธพี่มากขึ้นนะอิง " เขาบอกหลังจากลังเลที่จะอยู่นาน
 
  " พี่ยังไม่เคยเห็นหน้าพี่เอยจริงๆใช่ไหมคะ " 
 
  "พี่เห็นเอยแค่ในความฝัน "
 
  เขาบอกยิ้มๆ เขาไม่กล้าบอกอิงว่าเขาเคยขับมาจอดหน้าบ้านอิงแล้วครั้งหนึ่ง
 และเขาเห็นหล่อน เขาคิดว่าเป็นหล่อน
   หล่อนคงเพิ่งกลับจากทำงาน เขาเห็นตั้งแต่หล่อนลงจากรถ ยืนอยู่หน้าบ้าน
 หล่อนบอบบอง ดูนิ่งสงบ
  และสายตามองยังรถแปลกหน้าที่จอดอยู่หน้าบ้าน  เขาตื่นเต้นจนเหงื่อผุดพราย
 รีบถอยรถออกมาจากหน้าบ้านโดยไม่ห่วงเลยว่าจะถอยไปชนอะไรบ้าง
  แค่ต้องการหลบไปให้พ้นสายตาที่กำลังมองอยู่..
 
 หลังจากวันนั้นเขาก็อยู่ไม่เป็นสุข  เขาไม่แน่ใจว่านั่นคือหล่อนหรือไม่
  หล่อนเคยส่งรูปถ่ายสติ๊กเกอร์เล็กๆมาให้ตอนติดต่อกันใหม่ๆ
  เขาเห็นหน้าแล้วแทบอยากจะลืมว่าผู้หญิงคนนี้คือคนที่เขากำลังรู้สึกดีดีด้วย
   เขาไม่ถูกชะตาหน้าตาหล่อนเลย
 เพราะรูปใบนั้นบอกความเจ้าเล่ห์ร้ายกาจในหน้าตาหล่อน
   เขามีอาการผิดหวังเล็กๆที่หล่อนหน้าตาแบบนั้น
  แต่เมื่อติดต่อกันไปเรื่อยๆเขาก็มองผ่านหน้าตาในสติ๊กเกอร์จนหมดสิ้น
  ทั้งที่หล่อนบอกว่า  หล่อนชอบรูปตัวเองในสติ๊กเกอร์นั้นที่สุดถึงส่งมาให้เขาดู 
  แต่เขาคิดในใจว่า   นี่หรือคือรูปที่หล่อนชอบ  ...เขาไม่ชอบเลย  เขาไม่ชอบคนหน้าตาแบบในรูปนั้นเลย....
 
 " อิงมีรูปถ่ายใหม่ๆของพี่เอย จะเอามาให้ดูนะคะ "
 
  อิงแสดงความเป็นคนจิตใจดีออกมาเสมอตั้งแต่เริ่มคุยกับเขา
 อิงเห็นใจความรู้สึกดีดีที่เขามีต่อหล่อน จนเคยเอ่ยปากว่า ถ้ามีใครสักคนรู้สึกกับอิงแบบนี้ อิงคงมีความสุขมาก
   เขาอยากบอกเหลือเกินว่า
 
  " พี่ไงจ๊ะ  พี่รู้สึกดีกับอิงแต่พี่ต้องเก็บกักมันไว้เพราะอิงคงไม่เชื่อพี่หรอก  
  ว่าพี่จะรู้สึกดีดีกับคนได้หลายๆคนในเวลาเดียวกัน  "
 
 "พี่รออิงแป๊บนะคะอิงจะแอบไปเอารูปพี่เอยมาให้ดู " เขาพยักหน้าในใจคิดว่า ถ้าอิงเป็นหล่อน
 และมีน้ำใจบริสุทธิ์ไร้มารยาใดๆกับเขาขนาดนี้  เขาจะเป็นคนเดียวในโลกนี้ที่มีความสุขที่สุด
 
 สักพักอิงกลับมาพร้อมอัลบั้มรูปครอบครัวหล่อน   เขาอดขำไม่ได้ หล่อที่บอกเขาเสมอว่า
 หน้าตาหล่อนเหมือนซอนย่า ผสมอ้อม พิยดา
  มันไม่ใช่เลย เขาบอกอิงแบบตลกๆว่าหล่อนบอกเขาอย่างนั้น
 อิงหัวเราะแล้วบอกว่า
 "  พี่ชอบใครมากกว่ากันล่ะคะระหว่างอ้อมพิยดากับซอนย่า หรือชอบที่ผสมแล้วออกมาเป็นพี่เอย "
 
  " พี่ชอบเอย แต่ถูกชะตาออ้ม พิยดา " 
 
 เขาคงความจำเสื่อมที่จำหน้าตาผู้หญิงที่เขาเห็นหน้าบ้านวันนั้นไม่ได้
  จำได้แค่ท่าทีการมองมายังรถเขา กับความบอบบางของเรือนร่างภายใต้ชุดทำงาน
 กระโปรงสั้นๆ
  เพราะในอัลบั้มรูปหล่อน หล่อนแต่งกายทมัดดทะแมง
 เสื้อเชิ้ตกางเกงยีนส์  หุ่นบางๆ  ไม่หวานออกจะคล้ายทอมๆ
  เขาผิดหวังอีกแล้ว  ความผิดหวังชอบวิ่งไล่จับความรู้สึกแรกๆของเขาเสมอ
  ดีที่จับแล้วปล่อยในเวลารวดเร็ว  เหมือนกับสำนึกเลวร้ายที่มักแว่บเข้ามาในใจ
 ยามอยู่ใกล้อิง
  แต่สำนึกดีดีก็ขับไล่ออกไปได้รวดเร้วเช่นกัน 
   เขามองหน้าอิง  อิงน่ารักกว่าหล่อน
 แต่ความรู้สึกที่มีกับหล่อนก็ไม่เคยลดน้อยถอยลง  ไม่ว่าหล่อนจะเป็นทอมๆ หรือเป็นซอนย่าผสมอ้อม พิยดา
 หล่อนก็ยังเป็นผู้หญิงที่อยู่ในภาพฝันของเขาเสมอ.....