เพื่อนทางจดหมาย ดอกไม้และสายลม

ลำดับตอนที่ #12 : ....เขาอยากตายในความฝัน...

เหมือนกับเธอ....
 เธอที่เข้ามาในชีวิตเขาเงียบๆสามปีที่แล้ว
 และไม่เคยเดินจากไปไหน
 เขาคงไปทิ้งอีเมลไว้ในบอร์ดไหนสักแห่งที่เขียนเกี่ยวกับการขับรถไปทะเล
 เธอเมลมาหาเขา...
 บอกเธอก็ชอบทะเล และอยากไปทะเล
 เขาตอบกลับไปว่า ถ้าเธอมาเมืองไทยเขาสัญญาจะพาไปเที่ยวทะเล
 
 เธอไม่ได้เป็นคนเขียนเมลเก่ง แต่ความรู้สึกเธอรับรู้ได้ไว
 เธอฉลาด..เขาคิด เขากลัวคนฉลาด
 กลัวจะรู้ว่าจริงๆแล้วเขาไม่ฉลาด เขาซื่อๆตรงๆลดเลี้ยวไม่เป็น
 เขาเสแสร้งแกล้งรู้สึกไม่เป็น.
 .เขาไม่ฉลาดถ้าต้องคิดคำโกหก แต่คงฉลาดถ้าให้ทายความรู้สึกคน
 
 เธอไม่เหมือนคนอื่นๆที่เคยเจอ
 เธอนุ่มนวล เธออ่อนไหว และเธอผูกพันกับเขามาแต่ชาติปางก่อน
 
 ครั้งแรกที่เธอขอเบอร์โทร
 เขาให้เพราะอยากพิสูจน์ว่าเธออยู่ไหนกันแน่ เมืองนอก เมืองไทย
 เธอโทรเข้ามือถือ
 ไม่โชว์เบอร์..บางเบอร์ในเมืองไทยก็ไม่โชว์เบอร์
 เขาเริ่มระมัดระวังกลัวจะโดนหลอกเหมือนแป้งเคยทำ
 เขาไม่เชื่อใครทางอินเตอร์เนตง่ายๆอีก เธอคงรู้ เธอส่งการ์ด ส่งจดหมาย
 ส่งตุ๊กตาหมูสีชมพูมาให้เขาคลายระแวงในเบื้องแรก...เธอให้เบอร์...เขาลองโทรกลับ..
 เธออยู่อเมริกาจริงๆ.........
 กว่าเขาจะเชื่อ...นี่เพราะบทเรียนแรกจากแป้งทำให้เขาระวังตัวระวังใจ
 เรียนรู้ที่จะตรวจสอบและใจเย็นที่จะมองใครสักคนนานๆ
 แต่ในท่าทีที่เหมือนหวาดระวัง
 เขาก็มักเชื่อไปก่อนแล้วเสมอ เขาเชื่อคนง่าย เขาใช้ใจสัมผัสความรู้สึกยามพูดคุย
 เขารู้ใครพูดจริงใครโกหก หล่อนไม่เคยโกหกเขา
 แต่การพิสูจน์ใดๆก็แค่ตอกย้ำในสัมผัสความเชื่อยิ่งขึ้นเท่านั้น....
 
 
 ครั้งแรกที่เธอโทรหา หนึ่งชั่วโมงผ่านไปก็ยังคุยไม่จบ
 เรื่องที่จะคุยมีมากมายไม่รู้พรั่งพรูมาจากไหน
 เธอบอกคุ้นเสียงเขา เสียงคนใจดี อบอุ่น เธออยากอ้อน.
 .เธออยากเป็นเด็กเมื่อคุยกับเขา เขาบอกอ้อนสิ
 เขาชอบให้คนอ้อน..แล้วเธอก็โทรมาอ้อนเขาบ่อยๆยามเหนื่อยล้า
 
 ..เธอขอรูปเขา ..
 .เธอบอกคุ้นมากเหมือนเธอเคยเจอเขาที่ไหนสักแห่ง
 เธอไล่สถานที่ในเมืองไทยที่เธอเคยอยู่ สถานที่เหล่านั้นเขาไม่เคยเจียดใกล้...
 
 นี่เอง...ที่ทำให้เธอสงสัยว่า ทำไมเธอถึงผูกพันกับเขามากมาย
 คุ้นเคยกับเขาเหลือเกิน...
 เขาไม่รู้มาก่อนว่าเธอฝึกสมาธิตั้งแต่อายุ14..
 และเขาไม่เคยเชื่อว่าเธอจะรู้อะไรที่เกี่ยวพันกับเขามากมาย
 พอเธอเห็นหน้าเขา...
 บางอย่างทำให้เธออยากลับไปค้นหาในอดีตชาติ ที่เธอบอกว่าเธอยังไม่เก่งพอ
 เธอถอยกลับไปได้แค่สองสามชาติ...เท่านั้น...
 
 
 
 เขาไม่เคยเชื่อ...ว่าเธอจะเก่งกาจขนาดนั้น
 แต่เขาสนใจเรื่องอดีตชาติเพราะเขาเคยฝัน...ฝันซ้ำๆที่ทำให้เขา
 คล้ายจะเชื่อว่า เทพยดาฟ้าเบื้องบนคงอยากบอกอะไรเขาสักอย่าง...
 
 
 คืนหนึ่ง..ที่บ้านทางภาคใต้...
 เขาหลับสนิทและฝัน...
 
 
 เหมือนเข้าไปอยู่ในสถานที่หนึ่ง ที่เกิดสงคราม
 ผู้คนมากมายต่างเร่งรีบเดินไปลงหลุมหลบภัยในอุโมงค์ เขาก็เหมือนกัน
 เขาพยายามเร่งฝีเท้าตามฝูงคนไปเรื่อยๆ จนใกล้ทางลงอุโมงค์ เขาเจอหล่อน...
 คนที่เขารัก.
 .ความรู้สึกเขาเกินบรรยายได้ว่าเอ่อท้นมากมายเพียงใด เมื่อเห็นหน้าหล่อน
 หล่อนโผเข้ากอดเขาแน่น แรงเบียดของอ้อมกอดทำให้ตัวเขาอุ่นจัด
 แผ่นหลังของหล่อนถูกดันไปจนชิดกำแพงทางเข้าอุโมงค์.เพื่อเบี่ยงหนีความวุ่ยวายของคน.
 ในฝันเขาจูบเก่งจนรู้สึกว่าความรู้สึกลึกซึ้งนั้นติดออกมาจากความฝัน
 อย่างที่ในชีวิตจริงไม่เคยจูบใครได้ลึกซึ่งตรึงใจปั่นป่วนขนาดนั้น
 
 รสสัมผัสอุ่นนุ่มนวลติดลึกอยู่ในความรู้สึก..จนเขาร้องไห้
 ความอาวรณ์ติดออกมาจากความฝันตรึงทุกส่วนในเรือนร่างให้นิ่งสงบ
 น้ำตาเขาค่อยๆรินลงมาเหมือนน้ำทะเลทะลักเข้าสู่พื้นดินจนเกินกักกั้น...
 เขาร้องไห้ไม่หยุด ....
 ไม่อยากลืมตาตื่น...
 เขาอยากหลุดเข้าไปในห้วงความฝันหวานเศร้านั้นอีกครั้ง...
 
 
 พระเจ้า...ขอฝันต่ออีกครั้งได้ไหม
 แล้วจะให้ชีวิตสั้นลงอีกกี่สิบปีก็ได้...
 ได้โปรด.เขา.อ้อนวอน..
 ..เขาภาวนา...อยู่อย่างนั้นซ้ำซาก.
 .อย่าให้เขาแยกจากหล่อนด้วยความรู้สึกทรมานจิตใจอย่างนี้
 ขอให้เขาอยู่ในความฝันนั้น
 หรือขอให้เขาตายไปกับความฝันนั้น เขาเต็มใจ..
 .อย่าปล่อยทิ้งเขาไว้ในโลกความจริงให้ทนทุกข์เช่นนี้เลย...
 
 แต่ดวงตาเขาก็ไม่ยอมหลับให้เขาได้ฝันต่ออีก...
 
 เขายังคงนอนนิ่ง.ไม่กระดุกกระดิก
 ในท่าเดิมที่มือสองข้างวางทาบบนอกเหมือนผ่านการกอดใครสักคนมาแน่นๆ.
 ทบทวนภาพความฝันอย่างอ้อยอิ่ง ปล่อยน้ำตารินไหลไปเรื่อยๆ
 ภาพผู้หญิงผมยาวผิวขาวสูงโปร่ง 170 เซ็นติเมตรรูปหน้าเรียว ดวงตาอ่อนโศก
 และสำเนียงนุ่มนวลยามบอกรักเขา ติดตาติดใจติดตรึงอยู่ในความรู้สึก
 เขาไม่มีวันลืมภาพงดงามในความฝัน
 ผู้หญิงที่เขาต้องโน้มลงจูบและพร่ำพูดประโยคเดียวซ้ำๆว่า
 ผมรักคุณๆ
 
 " ผมรักคุณ " เขาเอะใจ เขาพูดคำๆนี้ออกมาในความฝัน ทำไมเขาพูดแบบนี้
 ชีวิตจริงเขาไม่เคยพูดสรรพนามว่า "ผม" มาก่อนเลย
 และตัวเขาก็สูงไม่ถึง170จนต้องก้มลงจูบ ........
 
 พระเจ้าคงอยากบอกอะไรกับเขาสักอย่าง....เขาคิด..
 .เขารู้สึกรักสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายทั้งปวงขึ้นมาทันใด
 เขาต้องทำดีมากๆ เขาต้องเป็นคนดีให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
 เขาเชื่อว่าความดีจะทำให้เขาพ้นทุกข์ในระดับหนึ่ง..
 อย่างน้อยความฝันนี้ก็ทำให้เขาเข้าใจอะไรมากขึ้น
 เข้าใจความสุข เขาได้รับความสุขอย่างที่ในชีวิตจริงเขาไม่เคยรู้สึกลึกล้ำสุดใจขนาดนั้น
 สุขจากการได้กอดคนรัก สุขจากการได้รับความรัก เต็มอิ่มฟูฟ่องอยู่ในหัวใจ
 ความหวาดกลัวใดๆหายหมดสิ้น
 ขณะใครๆต่างลงหลุมหลบภัยหนีสงครามแต่ชั่วขณะนั้นที่เขาได้กอดหล่อนไว้
 เขาลืมความกลัวตาย ลืมทุกสิ่งรอบๆข้าง
 เขามีความสุขที่ได้พบหล่อน ได้กอด ได้สัมผัส
 ร่างกายเขาเหมือนถูกหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับหล่อน กับความรัก กับความสุข
 เหมือนตรงนั้นคือสวรรค์
 ความสุขคือการขึ้นสวรรค์ ...เขาพบแล้ว...ในความฝัน.
 
 
 ..และความทุกข์จากการพลัดพราก
 ด้วยการตื่นขณะยังกอดหล่อนแนบแน่น..
 ความโทมนัสอย่างลึกล้ำขับน้ำตาให้ไหลออกมาเอง
 หัวใจของเขาเหมือนจมดิ่งลึกลงสู่ก้นบึ้ง
 ของความทรมานแสนสาหัส เขาอยากตาย..
 ....เขาอยากตายในความฝัน...
 ถ้าต้องตื่นมาแล้วความสุขอบอุ่นรัดรึงเหล่านั้นสูญสลาย..
 .เขาไม่อยากแลกกับการมีชีวิตอยู่โดยปราศจากความรู้สึกแสนวิเศษนั้น....