ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : สมัทรงาน
ผ่านไป 20 ปี
อนนี้ผมเป็นผู้บริหารบริษัท่อาอาอผม หลัาที่ผมไ้เ้ารับารผ่าัวา ทำให้ผมไ้ลับมามอเห็นเหมือนนธรรมาทั่วไป แ่สิ่ที่เปลี่ยนไปอผม็ือารมอนอื่นเพราะอนที่ผมาบอทุน่าลัว รัเีย ไม่มีใรสนใผม และไม่มีใรไปเยี่ยมผมที่โรพยาบาลันยเว้นอาอผม อนนี้มีแ่นเ้าหาผมเพราะผลประโยน์ ไม่มีใรริใับผมัน มีทั้เ้าหาผมเพราะเรื่อธุระิ เ้าหาผมเพราะหวัที่ะับผมเพราะผมนั้นรวย
อนนี้ผม็ยัเหมือนเิมที่เยินาใส่ทุน ีวิอผมอนนี้มีแ่านพอผมทำานที่บริษัทเสร็ผม็ะลับมาพัผ่อนที่อนโมันเป็นแบบนี้ทุวันแ่ผม็ยัไม่ิที่ะแ่าน น้าผมเธอมัะนัผู้หิรวยรวย หรือนที่เธอิว่าเหมาะสมับวระูลมาให้ผม แ่ผม็ปิเสธเธอทุราย เพราะผมไม่สนใพวเธอัน
ยเว้นนนหนึที่ผมามหาเ้ามาลอ แ่็ไม่เยพบเ้าเลย
นายหายไปไหนนะวอนวูันิถึนายมาเลยรู้รึป่าว แล้ววาผม็ปิล
วันนี้็เป็นอีวันที่ผมมาทำานที่บริษัทามปิ ออนุาิะ มีอะไร เอสาระ แล้วทำไมเอสารารประุมมันมาอยู่ทีุ่ละมัน้ออยู่ับเลาผมหนิ
ือ ุอฮันลาหยุหนะะ ็เลยฝาเอสารไว้ับัน แล้วอฮันบอรึป่าวว่าเป็นอะไร ุอฮันบอว่าปวหัวหนะะ อบุุมาุไปไ้แล้ว
อนนี้เวลา็ไ้ผ่านไปเรื่อยเรื่อยาที่แสแัั นอนนี้เปลี่ยนเป็นท้อฟ้าสีำมีเมปลุมไปทั่วท้อฟ้า ผมูนาฬิา้อมืออัวเออนนี้็เย็นแล้ว านผม็เสร็แล้วผมึลุเ็บอเรียมัวลับอนโอนแล้วผม็ไ้ยินเสีย้อวามในโทรศัพท์อัวเอัึ้น ผมึหยิบมือถือึ้นมาูว่าใรส่้อวามมาหาผม อฮัน
ใน้อวามมันเียนว่า ผมอลาพัร้อนระยะยาว เนื่อาผมมีปัหา้านสุภาพผมึอลาพัร้อนระยะยาว
ลาพัร้อน? ผมึพิมส์้อวามส่ลับไปว่า นายเป็นอะไร สัพั็มี้อวามอบลับ ผมป่วยแ่ผมบอบอสไม่ไ้ริริ ป่วย? ไ้ไว้นายหายเมื่อไหร่เรา่อยมาทำานร่วมันอี แล้วผม็เินลมาที่อรถ แล้วับรถลับอนโอน
อนนี้ายหนุ่มำลัอาบน้ำอยู่ใ้ฝับัว หยน้ำ่อย่อยไหลลใส่ร่าายอเา แล้วเา็เผลอิถึเรื่ออวันนี้ที่ เลาอเาลาพัร้อน อฮันเป็นเลาอเามาหลายปีแล้ว เาับรับอฮันทำาน้วยันมาั้แ่ที่เาไ้เ้ามารับำแหน่แทนอาอนเมื่อหลายปี่อน อนแรแรผู้ถือหุ้นรายอื่น็ยัไม่่อยยอมรับในัวผม แ่ผม็ทำานีมาลอและทำให้บริษัทเริเิบโึ้นไปเรื่อยเรื่อย นนอื่นอื่น่อย่อยที่ะยอมรับในัวอผม
อนแรที่ผมรู้ัับอฮันเาเป็นนที่เียบมา อนนั้นเาำลัหาานทำ แล้วเา็มาสมัทรานที่บริษัทอผมในำแหน่เลา และอนนั้นผมยัไม่มีเลา ผมเลยลอรับเามาทำานเพราะว่ามันเหมือนมีอะไรึูที่ทำให้ผมสนใในัวเามาว่านอื่นอื่นที่มาสมัทราน แล้วผม็ิถูเาเป็นนที่เ่ และมีระเบียบมา
พอผมอาบน้ำเสร็ผม็เินออมาแ่ัวแล้วหยิบโทรศัพท์ึ้นมาโทรไปหาฝ่ายธุราให้เธอิประาศหาเลาให้ผม ะบอสันะัารให้ะ
แสสว่า่อย่อยลอผ่านผ้าม่านเ้ามาภายในห้อแล้วแยาอายทำให้ายหนุ่ม่อย่อยลืมาึ้น แล้วายหนุ่ม็ลุึ้นาเียไปทำธุระส่วนัว อนนี้ายหนุ่มำลัับรถมายัที่ทำานอน
อนนี้ายหนุ่มอยู่ในลิฟท์อบริษัทอน เาำลัะปุ่มลิฟท์เพื่อึ้นไปยัห้อทำานอน ในอนที่ลิฟท์ำลัะปิ็มีร่าบาอใรรหนึ่เินเ้ามาภายในลิฟท์แล้วพูึ้นว่ารอ้วยรับ แล้วเา็หันมา้มอบุผม
ทำไมมันถึุ้นุ้นนะ ผมเผลอมอร่าบาอยู่นานนร่าบารู้สึัวว่าโนผมมออยู่ เา็เลย่อย่อยเินถอยไป้านหลัผม ส่วนผม็รีบหันหน้าลับมาแล้วสะบัวามิแปลแปลอัวเอออไป แล้วร่าบาเินออไปาลิฟท์
วอนวู พาท
ในอนที่ผม้อไปรัษาัวอยู่ที่โรพยาลาลใน่าประเทศ ผม้อรัษาัวอยู่นานเลยว่าที่ะเ้ารับารผ่าั พอหายผม็เลยเรียนอยู่ที่โน่นะเลย เรียนั้แ่ไฮสูลและมหาลัย อนนี้ผมลับมาหาานทำที่ประเทศเาหลีไ้ไม่นานเท่าไหร่ ผมถึเาหลีไ้สอสามวันเอพอมาถึผม็รีบรไปหาุแม่ทันที แล้ว่อยมาหาานทำในโล ผมอาศัยอยู่อนโใลารุโล วันนี้เป็นวันแรที่ผมมาสมัทราน
อนนี้ผมำลัรอรถไฟฟ้าอยู่ พอรถไฟฟ้ามาผม็รีบึ้นรถไฟฟ้าทันที ผมเินไปนั่อยู่ที่ที่ไม่่อยมีนนั่เพราะผมไม่่อยอบนเยอะเยอะเท่าไหร่ ัพัรถไฟฟ้า็เินทา่อนนในรถไฟฟ้าเ็มาอนแรที่นในรถไฟฟ้ามีอยู่แ่ไม่ี่น ผมนั่อ่านหนัสืออยู่ในรถไฟฟ้ามาประมา 20 นาทีแล้ว อนนี้รถไฟฟ้า็ออีสถานีหนึ่ มีุยายอายุประมา80 ว่าเินเ้ามาในรถไฟฟ้าแ่ลับไม่มีใรลุึ้นให้เธอนั่เลย อนแรผมิว่าะมีนลุึ้นให้เธอนั่ ผมึลุึ้นแล้วเินไปหาุยาย ุยายรับมานั่นี้สิรับ^-^ ผมพูแล้วยิ้มใหุ้ยาย อบุหนูมานะ้ะ ไม่เป็นไรหรอรับ^-^
ผมยืนอ่านหนัสืออยู่ัพัรถไฟ็มาอที่สถานีที่ผมะมาสมัทราน แล้วผม็เินออารถไฟฟ้าแล้วเินมาเรื่อยเรื่อย นเ้ามาภายในบริษัท
บริษัทให่ั แล้วผม็เินมาที่ลิฟท์แ่ปราว่าลิฟท์ำลัะปิผมเลยรีบวิ่เ้าไปในลิฟท์ แล้วเอผู้ายนหนึ่ผมึโ้อบุเา
ผมรู้สึเหมือนมีใรมา้อผมอยู่ผมึหันหน้าไปูว่าเา้อผมอยู่รึป่าว แ่พอผมหันหน้าใบ็สบาเ้าับเา ผมึเินถอยหลัไปอยู่้านหลัแทน พอลิฟท์มาหยุที่ั้นที่ผม้อาร ผมรีบเินออมาาลิฟท์แล้วเินไปรอสัมภาษ์ ผมมา่อนเวลาประมา 10 นาทีเพราะแม่ผมมัะสอนผมอยู่เสมอว่าเวลาทำานเรามีนั เรา็้อไป่อนเวลาประมา 5 - 10 นาที
ะไ้ไม่เสียมารยาท ผมรอไปัพั็เห็นนที่ะมาสมัทรำแหน่เียวับผม่อย่อยทยอยันมาเรื่อยเรื่อย มีแ่นสวยสวยทั้นั้นเลยเราเป็นผู้ายอยู่นเียวเอ ไม่เรา้อพยายามสิผมพูับัวเอ แล้วัพั็มีผู้หินหนึเินมาแล้วพูว่า ะถึเวลาสัมภาษ์แล้วนะะ รุาเรียมัวัน้วยแล้วเธอ็เินหายเ้าไปในห้อสัมภาษ์
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น