The sweet dream

ลำดับตอนที่ #1 : ผมคือ "ทาฮิโร่"

"ปุบ ปับ ปุบ ปับ  ยอมแล้วๆ ไม่เอาแล้ว ไม่ทำอีกแล้ว"เสียงร้องขอ ของเด็กคนหนึ่งดังลั่น จากท้ายซอย
"เออ ต้องแบบนี้สิว่ะ เอาเงินมา  ไม่งั้นแกโดนอีกแน่"เสียงของหนุ่มวัยกลางคนขู่เด็กน้อยคนนั้น
"ยอมแล้วๆ พี่เอาไปเถอะ"เด็กน้อยพูดพร้อมกับส่งเงินให้กับหนุ่มวัยกลางคนคนนั้น
"เออ ต้องแบบนี้ เอาไปได้แล้ว"หนุ่มวัยกลางคนพูดเสร็จก็เดินยิ้มอย่างสบายใจ ส่วนเด็กน้อยคนนั้นก็วิ่งร้องไห้ไปตามทาง
"ตุบ"
"โว้ย  เดินไม่ดูเลย ไอเด็กนี้ "เสียงอันไพเราะ ดังขึ้น ณ ขณะนั้น
"ขอโทษ ครับพี่ ฮื่อๆ"เด็กน้อยพูดพลางร้องไห้ไป
"ดูๆ ชนแค่นี้ ร้องไห้เลย ไม่ไหว ลูกผู้ชายเข้มแข็งหน่อยดิ"ชายผู้นั้นพูดพร้อมยิ้มให้เด็กน้อย
"ฮื่อๆ"เด็กน้อยนั้นก็ยังร้องไม่หยุด
"เอา เอาเข้าไปไหน ลองบอกสิ ว่าโดนไรมา"ชายผู้นั้นพูดพร้อมกับนั่งลงมองหน้าไปหาเด็กน้อย แล้วยิ้มๆ^^
"คือๆ ผมโดนผู้ชายคนที่อยู่ในซอย เอาเงินไป ฮื่อๆ"เด็กน้อยพูดพลางร้องไห้ไม่หยุด
"อื้อ  รออยู่ตรงนี้"ชายหนุ่มพูดจบ ก็เดินหายเข้าไปในซอยทันที
"ฮ่าๆ  วันนี้ได้เงินอีกแล้ว ชั่งมีความสุขจริงๆ"หนุ่มวัยกลางคนพูดพลางหัวเราะ
"ถึกๆ"เสียงเท้าดันมาจากหลังหนุ่มวัยกลางคน แล้วหนุ่มวัยกลางคนก็หันไปด้านหลังทันที
"นั่นมัน................ใครว่ะ"หนุ่มวัยกลางคนพูดพร้อมกับจ้องมองไปถ้าชายผู้นั้น  ชายผู้นั้นเริ่มเดินเข้ามาใกล้ๆเรื่อยๆ
"ใคร ข้าถามว่าใคร  แกเป็นใคร"หนุ่มวัยกลางคนตะโกนดังลั่นซอย แต่ก็ไม่มีเสียงใดตอบกลับมา  ทันใดหลังจากที่หนุ่มวัยกลางคนละสายตาจากชายผู้นั้น ไม่กี่วินาที หมัดก็เข้ามาโดนที่หน้าหนุ่มวัยกลางคน
"ตุบ"
"โอ้ย....แกทำอะไรของแกว่ะ"หนุ่มวัยกลางคนพูดตะโกน
"แล้วแก ทำไรกับเด็กคนนั้น"ชายผู้นั้นพูดไม่ทันจบก็ต่อยเข้าหน้า หนุ่มวัยกลางคนเต็มที่
"ตุบๆ ตุบๆ " พอเสียงหมัดกระแทกหน้าเงียบลง ทุกอย่างก็ดูเงียบสะงัดไปหมด
"เห้อๆ  เห้อๆ  "เสียงถอนหายใจของชายผู้นั้นดัง มาก  แล้วจากนั้นชายผู้นั้นก็หยิบ เงินที่อยู่ในมือของหนุ่มวัยกลางคน
"หวังว่าแก คงไม่คิดทำอะไรแบบนี้ อีก"แล้วชายผู้นั้นก็เดินไป
"เดี๋ยว แล้วแกเป็นใครกันแน่ ทำไมมาช่วยเด็กนั้นแบบนี้"หนุ่มวัยกลางคนพูดด้วยน้ำเสียงสะบัดสะบอม
"ไม่บอก"ชายผู้นั้นพูดจบก็เดินจากไป
"อะไรของมันว่ะ  ไอบ้านี้ "หนุ่มวัยกลางคนพูดด้วยเสียงมึน งง
"ฮื่อๆ"เสียงร้องของเด็กน้อย ยังคงไม่หยุดร้อง
"เอา นิของของเจ้า ไอเด็กบ้า"ชายผู้นั้นพูดพลางยิ้มให้เด็กน้อย
"นี้มัน เงินของผม พี่เอามันมาได้ยังไง"เด็กน้อยพูดด้วยความดีใจ
"เรื่องนั้นไม่ต้องพูดถึงหรอก  เอารับไปนี้มันของของเจ้า"ชายผู้นั้นพูดพลางยิ้มๆแล้วลูบหัวเด็กน้อย
"ขอบคุณ คัพ พี่ชาย"เด็กน้อยพูดพลางยิ้มแก้มบาน 
"เอา เดี๋ยวพี่เดินไปส่งแล้วกัน"ชายผู้นั้นพูดจบก็เดินไปกับเด็กน้อย
"เอ้อ แล้วนี้พี่ชื่อไร หรอคัพ"เด็กน้อยถามแล้วหันมองไปทางชายผู้นั้น
"พี่หรอชื่อว่า ทาฮิโร่ แต่เรียกพี่ว่าฮิโร่แล้วกัน"ฮิโร่พูดพลางยิ้ม
"คัพพี่ฮิโร่ นั้นแยกกันตรงนี้แล้วกัน"เด็กน้อยพูดจบก็วิ่งแยกกับฮิโร่ไป
"เห้อๆ วันนี้เหนื่อยจิงๆ  มีแต่เรื่อง กลับบ้านดีกว่า"ฮิโร่พูดจบก็เดินกลับบ้าน
"ครึกๆๆ"เสียงเปิดประตูดังขึ้น
"ว่าไง ไอเด็กมีปัญหา กลับบ้านสะดึกดื่นเลยน่ะ"เสียงเข้มของชายวัยกลางคนพูดดังขึ้น
"เห้อๆ พอเถอะพ่อ วันนี้ผมไม่อยากทะเลาะ ไม่มีอารมอยู่"ฮิโร่พูดพลางเดินหลบหน้า
"แก ว่าข้าหาเรื่องแกนั้นรึไอเด็กมีปัญหา"พ่อฮิโร่พูดพลาง โยนไม้กวาดใส่ฮิโร่
"ชุบ"ฮโร่จับไว้ได้
"ผมบอกแล้วไงพ่อ ว่าไม่อยากทะเลาะ"ฮิโร่พูดจบก็เดินเข้าห้องไป
"แม่ดูมันสิ  ดูมันทำกับพ่อ มันเห็นเราสองคนเป็น พ่อแม่มันอีกไม ไอเด็กมีปัญหาคนนี้"พ่อฮิโร่ พูดด้วยน้ำเสียงโกรธ มากๆ
"แก ก็ด้วย เงียบๆไม่ต้องพูดมาก ฉันก็รำคานแกเหมือนกัน"แม่ของฮิโร่ พูดพลางเดินนี้
"แก จะเอากับข้าอีกคน รึหา"พ่อฮิโร่พูดพลางเดินตามแม่ฮิโร่ไป
"ว่าไง หา จะเอารึ"เสียงของพ่อฮิโร่ทะเลาะกับแม่ดังลั่นบ้านไปหมด
"เห้อๆ น่าเบื่อจิงๆ"ฮิโร่พูดพลางหยิบหูฟังมาใส่ 
"โครม ๆ ครามๆ"เสียงทะเลาะของ พ่อและแม่ของฮิโร่ยิ่งดังมากขึ้นอีก
"โว้ยๆ น่ารำคาญจิงๆ"ฮิโร่ พูดจบแล้วก็ปีนออกทางหน้าต่างออกไปข้างนอก
"เห้อๆทะเลาะกันได้ทุกวัน ไม่เป็นอันนอนเลย แล้ววันนี้จะไปนอนไหนดีหว้า"ฮิโร่พูดพลางเดินคอตกไปตามถนน
"หว้าๆไม่มีที่นอนเลย นอนสะตรงนี้เลยแล้วกัน"ฮิโร่พูดจบก็ลงนอนข้างเสาไฟฟ้า
"บรื้นๆ บรื้นๆ"เสียงรถแล่นมาจากทายซอย
"เอี๊ยดๆ โครม"รถที่แล่นมาทายซอยได้มาคว่ำต่อหน้าฮิโร่เฉยเลย
"อึกๆ"ฮิโร่กลืนน้ำลาย ด้วยความตกใจ
"นี้มันอะไรกัน มีแต่เรื่องน่ารำคานจิงๆ"ฮิโร่พูดพลางเดินเข้าไปดูรถที่คว่ำอยู่ตรงหน้า
"ช่วย ฉันด้วยๆ"เสียงที่แสนจะเบาบางเหมือนไม่มีแรงพูด ดังออกมาจากรถที่คว่ำ
"เห้ย ยังไม่ตายหรอ เนี่ย "ฮิโร่พูดด้วยความตกใจ
"เงียบไปแล้ว  รีบๆช่วยดีกว่า"ฮิโร่พูดจบก็เข้าไปยก ชายผู้นั้นออกมา
"โอโห แก่แล้วหรอเนี่ย เลือดท่วมตัวเลย"ฮิโร่พูดด้วยน้ำเสียงตกใจ แล้วก็พาชายชราผู้นั้น แบกขึ้นหลังแล้ว พาเดินไปที่คลองใจกลางเมือง
"ที่...ที่นี้..ที่ไหน"ชายชราพูดด้วยน้ำเสียงอันเบามาก
"อ่าว ตื่นแล้วหรือลุง"ฮิโร่พูดพลางหันไปมองที่ลุง
"แล้วตกลงที่นี้ที่ไหน"ลุงถามด้วยความสงสัย
"ก็...ลุงนั้นแล ขับๆรถอยู่ก็มาคว่ำต่อหน้าผมสะงั้นเลย"ฮิโร่พูดพลางยิ้มให้ลุง
"เออ..ใช่ ข้าขับรถอยู่...ก็หน้ามืด ยิ่งพูดยิ่งปวดหัว นั้นข้าขอนอนตรงนี้ก่อนแล้วกัน"ลุงพูดพลางล้มตัวนอนลง
"หึหึ....ตามสบายเลยลุง จะนอนสักกี่ชั่วโมงก็ได้"ฮิโร่พูดพลางหัวเราะเบา
"เออ ขอบใจเจ้ามาก เจ้าหนู"ลุงพูดจบก็นอนลง แล้วทั้ง2ก็หลับไปทั้งคู่ที่คลองกลางเมือง
"ปี้ดๆ ปี้ดๆๆ"เสียงแตรรถดังไปทั่วถนน
"เห้อๆ เช้าแล้วหรือเนี่ย  ไอหนู ตื่นๆ"ลุงพูดพลางเอามือไปแตะที่ฮิโร่แต่ก็ไม่มีเจอแต่กระดาษใบเดียว
"อ่าว เจ้าหนูนี้ไปไหนของมันแล้ว"ลุงพูดพลางหยิบกระดาษขึ้นมาดู
"สวัสดีตอนเช้า น่ะลุง ลุงตื่นมาคงไม่เจอผมหรอก เพราะผมต้องกลับไปช่วยที่บ้าน ลุงคงนอนสบายดีเนาะ ฮ่าๆ ส่วนของต่างๆของลุงอยู่ในห่อเสื้อนั้น แล้วยังไง ก็คงได้เจอกันล่ะลุง  โชคดี อย่าลืมไปหาหมอล่ะ ลงชื่อฮิโร่"ลุงอ่านจบก็ยิ้มออก
"เจ้าหนุ่มนี้ น่าสนใจดีแหะ ท่าทางเป็นคนดี ไว้ถ้าเจอแล้วจะตอบแทนอย่างดี"ลุงบ่นพืมพัมคนเดียว สักพักก็มีรถคันนึงมาจอด
"ปี้ดๆ ครูใหญ่ครับ เป็นอะไรรึป่าวคัพ ผมเพิ่งได้ข่าว รีบขึ้นมาก่อนเถอะคัพ"คนขับรถพูดจบลุงก็เดินขึ้นไปบนรถ
"เอา เสยะ เจ้าไปหาคนที่ชื่อฮิโร่ ถ้าเจอแล้วก็มาหาข้าที่โรงเรียนทันทีข้ามีธุระจะคุยกับเด็กนั้นอย่างเร่งด่วน"ลุงพูดจบก็ยิ้มๆ
"ได้คัพ ครูใหญ่"เสยะพูดจบก็ขับรถพาครูใหญ่กลับโรงเรียนทันที
ไม่ทันไร เสยะก็ขับรถมาถึงโรงเรียน เด็กนักเรียน หลายพันคน ต่างยื่นเป็น2ฝั่งเพื่อรอตอนรับ ครูใหญ่ หลังจากได้ข่าวรถคว่ำของครูใหญ่
"เสยะ ทำไมเด็กพวกนี้ไม่เข้าชั้นเรียนกัน หา"ลุงพูดด้วยเสียงที่ดุดัน
"ครูใหญ่..ก็...เด็กนักเรียนพวกนี้ก็เป็นห่วง ครูใหญ่ ไม่งั้นคงไม่มาพร้อมหน้ากันแบบนี้ ถือว่า มาให้กำลังใจ ครูใหญ่แล้วกัน ไม่ต้องไปดุด่าว่าเด็กๆหรอก คัพครูใหญ่"เสยะพูดพลางยิ้มให้ครูใหญ่
"เอาๆจอด ข้ามีรัยจะคุยกับเด็กๆหน่อย"ลุงพูดด้วยน้ำเสียงดุดัน
"คัพผม แต่ผมขออย่าดุเด็กเลย น่ะคัพครูใหญ่"เสยะพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนครูใหญ่
"ไม่ต้องห่วงหนา เสยะ ข้าไม่ได้จะดุด่าว่าเด็กๆสะหน่อย"ลุงพูดจบก็เดินลงจากรถ พอลุงลงจากรถ เสียงตบมือก็ดังขึ้นลั่นโรงเรียนว่าได้
"ครูใหญ่กลับมาแล้ว วุ่ย  โว้ว ครูใหญ่ของเรากลับมาแล้ว"เด็กนักเรียนต่างส่งเสียงพูดกันดังมาก
"เอาๆเงียบกันหน่อย  ข้ามีไรจะพูดกับพวกเจ้า"ลุงตะโกนสุดเสียง แล้วทุกคนก็เงียบลง
"เอาเลย ครูใหญ่ รออยู่"เสียงเด็กพูด เหมือนกับครูใหญ่เป็นเพื่อนคนนึง
"ข้าก็ไม่มีอะไรจะพูดกับพวกเจ้าหรอก แต่ขอให้พวกเจ้าตั้งใจเรียนและรักกันมาก"ลุงพูดจบก็ยิ้มๆ
"ฮ่าๆๆ"เด็กๆต่างหัวเราะครูใหญ่แล้วพูดพร้อมกันว่า
"ขอบคุณ คัพ คร่ะ  ครูใหญ่"แล้วจากนั้นเด็กๆก็แยกย้ายกันไปเข้าชั้นเรียนกันทุกคน
"สมกับเป็นครูใหญ่จิงๆ"เสยะพูดพลางยิ้ม แล้วพาครูใหญ่ขึ้นไปบนห้องประชุม ภายในห้องประชุมต่างมี คณะกรรมการนั่งกันพร้อมหน้าพร้อมตา
พอครูใหญ่ลงนั่ง แต่ละคนก็เริ่มถามถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนกลับครูใหญ่ว่ามันเกิดอะไร  แล้วครูใหญ่ก็ได้เล่าให้ เหล่าคณะกรรมการฟัง
"มันเป็นแบบนี้เอง นั้นผมจะรีบตามหาเด็กหนุ่มที่ชื่อ ฮิโร่ ให้เร็วที่สุดคัพ ครูใหญ่"เสยะพูดจบก็ ออกจากห้องประชุมทันที
"หวังว่า เสยะคงไม่ทำให้ข้าผิดหวัง"ลุงพูดกับคณะกรรมการในห้อง
ส่วนเสยะ ก็มุ่งหน้าออกจากโรงเรียนเพื่อ ตามหาเสยะ ในทันที ส่วนเสยะ
"โว้ยๆๆร้อนจิงๆๆ"ฮิโร่ ตะโกนลั่นบ้าน
"ทำไมมันร้อนแบบนี้ๆ  แถบยังหน้าเบื่ออีก ออกไปข้างนอกดีกว่า"ฮิโร่พูดจบก็โดนลงทางหน้าต่างอีกเช่นเคย 
"วันนี้ ไปไหนดีหว้า"ฮิโร่บ่นพืมพันแล้วเดินไปเลย
"ไอฮิโร่  พวกเราตามมันไป"เสียงออกมาจากกลุ่มคนกลุ่มใหญ่ที่อยู่ตรงหน้าฮิโร่
"เอาแล้วไง  ซวยแล้ว"ฮิโร่พูดพลางวิ่งหนี
"อย่าปล่อยให้มันหนีได้ ตามจับมัน"หัวหน้าของกลุ่มนั้นพูดแล้ววิ่งตามฮิโร่กันใหญ่
"ถอยๆ  หลีกหน่อยๆ ออกๆ"ฮิโร่พูดลั่นตลาดๆพลางกระโดด หลบผู้คน
"ไอฮิโร่เด็กมีปัญหา มันก่อเรื่องอีกแล้ว"ชาวบ้านคนนึงในตลาดพูดขึ้น
ในขณะนั้น เสยะก็ยื่นซื้อของอยู่พอดีเลยได้ยิน
"หา ฮิโร่"เสยะบ่นพืมพัมแล้วจึงเดินเข้าไปถามชาวบ้านผู้นั้น
"คุนๆ คุนว่าไงน่ะ ฮิโร่ก่อเรื่อง หรอ"เสยะถามด้วยความตื่นเต้น
"ก็ไอ เด็กที่วิ่งหนี พวกกลุ่มนักเลง พวกนั้นไง ฮิโร่"ชาวบ้านผู้นั้นพูด
"แล้วฮิโร่นั้นเป็นคนยังไงหรอ คัพ"เสยะถามต่อ
"เป็นเด็กมีปัญหา เจ้าอย่าถามไรมากเลยข้าไม่มีเวลา"ชาวบ้านผู้นั้นตอบจบก็เดินไปทำงานต่อ
"หึหึ เสร็จข้าล่ะ ฮิโร่ วันนี้ต้องพาเจ้าไปหาครูใหญ่ให้ได้"เสยะพูดจบก็รีบขับรถตามฮิโร่ไปทันที
"โอโห ทำไมวันนี้พวกมันตามไม่เลิก ว่ะเนี่ย"ฮิโร่พูดพลางวิ่ง
"ข้าไม่ไหวแล้วน่ะ  ไอพวกบ้า"ฮิโร่พูดจบก็หยุดนิ่ง แล้วพวกด้านหลังก็หยุดกันหมด
"ฮ่าๆในที่สุดเจ้าก็จนมุม ฮิโร่ วันนี้แหละ พวกข้าจะเอาคืนที่เจ้าทำกับพวกข้าไว้อย่างสะสม"นิออน หัวหน้าของพวกกลุ่มพูดขึ้นแล้วเริ่มเดินเข้ามาหาฮิโร่
"ใจเย็นๆ พวกเจ้าแค้นไรข้านักหนา ข้าไม่ได้ทำไรเลยน่ะ"ฮิโร่พยายามพูดให้นิออนแล้วพวกพ้องเผลอ
"อย่ามาพูดสะให้ยาก ยังไงวันนี้เจ้าก็ต้อง โดน"นิออนพูดไม่ทันจบก็วิ่งเข้าใส่ฮิโร่
"หุบ หึบ "ฮิโร่หลบการต่อยและเตะของนิออนได้อย่าง่าย
"ไปฝึกมาใหม่ไป ไอนิออน ผ่านไปกี่วัน แกก็เหมือนเดิม"ฮิโร่พูดจบก็วิ่ง
"เอี้ยดๆ"รถขันนึงมาจอดขว้างฮิโร่
"เห้ย แกเป็นใคร"ฮิโร่ถาม
"ขึ้นมาก่อน ข้าจะพาเจ้าไปในที่ที่ปลอดภัยก่อน"เสยะพูด
ในเวลานั้นฮิโร่ไม่คิดถึงอะไรทั้งนั้นเลยขึ้นไปกับเสยะทันที
"มันรอดไปจน ได้"นิออนพูดด้วยน้ำเสียงเจ็บใจ
"เห้อๆ ขอบใจแก มากน่ะ แล้วแกเป็นใครเนี่ย ถึงมาช่วยข้าเอาไว้"ฮิโร่ถามด้วยความเหนื่อย
"หึหึ ข้าจะพาแกไปหาคนคนนึง คนคนนี้ต้องการเจอแกมาก"เสยะพูดจบก็ขับรถไปที่โรงเรียนทันที
"โอโห....นี้มันโรงเรียนชื่อดังที่สุดในเมืองเลยนี่"ฮิโร่พูดด้วยความตื่นเต้น
"ใช่...มีคนคนนึงอยากพบเจ้ามาก แล้วหวังว่าแกคงพูดดีๆกับคนคนนั้นล่ะ"เสยะพูดพลางยิ้ม
"ว้าวๆ เด็กนั้นน่ารักจิงๆ นี้ก็น่ารัก"ฮิโร่พูดพลางยิ้ม
"เห้อๆนี้หรอ เป็นเด็กที่ครูใหญ่สนใจ"เสยะพูดด้วยน้ำเสียงไม่ไว้ใจ
"เอาถึงแล้ว เข้าไปสิ ฮิโร่"เสยะพูดพลางพลักฮิโร่เข้าไปในห้องประชุม
พอฮิโร่เข้ามาถึงห้องประชุม คณะกรรมการทุกคนต่างนิ่งเงียบกันหมด
"อ่าว ว่าไงลุง หายดีแล้วหรอนั้น"ฮิโร่พูดพลางเดินเข้าไปจับตัวลุง
"เจ้านี้ หายไปเลยน่ะ พอข้าตื่นขึ้นมา"ครูใหญ่พูดพลางยิ้ม
"ก็ ผมมีธุระไง ลุงบอกในกระดาษแล้ว  แล้วนี้ลุงมีธุระอะไรกับผม เล่นพามาถึงโรงเรียนที่ดังขนาดนี้"ฮิโร่พูดพลางยิ้ม
"หึหึๆ เอา คณะกรรมการ นี้คือ ฮิโร่ นักเรียนใหม่ของที่นี้"ครูใหญ่พูดพลางยิ้มเต็มที ทุกคนต่างนิ่งกันหมด
"หา ว่าไงน่ะลุง ให้ผมเรียนที่นี้ สวรรณ์เลย ฮ่า" ฮิโร่พูดด้วยความดีใจ
แล้วแนะนำตัวเองกับ คณะกรรมการทุกคน
"ผมชื่อ ทาฮิโร่ คัพ หรือเรียกสั่นว่าฮิโร่"  ^^