คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : [SF]_B.A.P. - Who in your heart ? 6 end.
อาทิตย์ก่อนจุนฮงกับจงออบคบกัน ตอนนี้ข่าวหนาหูไปทั้งมหาลัย อาทิตย์ต่อมาหนุ่มฮ๊อตบังยงกุกมีข่าวซุบซิบว่ากำลังเดท แต่ก็เป็นปริศนาว่าเดทกับใคร เพราะทุกครั้งมักจะเป็นเพื่อนสนิทที่ออกไปข้างนอก...
ผมไม่รู้ว่าทำไมพวกหนังสือพิมพ์ของมหาลัยถึงชอบทำข่าวรักๆ เลิกๆ ของคนในมหาลัยนัก ตลอดสองสามอาทิตย์ที่ผ่านมามีแต่ข่าวไร้สาระ ทำไมพวกนี้ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านจังเลยนะ ตามไปรู้เรื่องคนอื่นอยู่เรื่อย ไร้สาระจริงๆ
ผมวางหนังสือพิมพ์เมื่อกี้ลงที่ราววางหนังสือพิมพ์มหาลัย ตอนนี้ผมอยู่ในห้องสมุด ... มาทำอะไรน่ะหรอ ? มานั่งเฝ้ายองแจยังไงล่ะ ^^
“นี่ ไปหาอะไรกินกันเถอะ หิวแล้ว”ผมบอกยองแจที่ยังคงก้มหน้าอ่านหนังสืออยู่ นี่มันจะเที่ยงแล้ว เขายังไม่คิดจะละลายตาจากหนังสือตรงหน้าเลย .... ผมน่าสนใจกว่าหนังสือนั่นตั้งเยอะ ทำไมไม่สนใจผมบ้างวะ -*-?
“ก็ได้ ยืมหนังสือเล่มนี้ให้หน่อยสิ”ยองแจยื่นหนังสือเล่มนึงให้ผม อ่า.. ผมต้องยืมหนังสือเล่มมนี้ทั้งที่หนังสือที่ผมยืมไปยังไม่คืนเนี่ยนะ ? =_= เอาเถอะ ผมชอบตามใจยองแจอยู่แล้ว คงต้องเอาหน้าหล่อๆ ไปอ้อนบรรณารักษ์อีกแล้วสินะ J
“กินลูกชิ้นป่าว?”ยองแจถามผม เขารู้ตัวรึป่าวว่าเขาน่ารักขนาดไหน
“กิน ทำไม? จะแย่งไง๊ ?”ผมยิ้มกวนๆ แล้วถามกลับ ความจริงผมไม่กินก็ได้ ถ้ายองแจจะกินมันซะอย่าง ผมให้ได้ทั้งชามอยู่แล้ว
“เออ เอามาเลยนะ -3-”ไม่พูดเปล่า ยังเอาตะเกียบมาคีบลูกชิ้นผมอีก หึ เล่นเป็นเด็กๆ งั้นแหละ
“แดฮยอน ^^”ขณะที่ผมกับยองแจกำลังแย่งลูกชิ้นกัน ผมได้ยินเสียงผู้หญิงคนนึงเรียกชื่อผม พอหันไปมองก็ตกใจนิดหน่อยแหละครับ เธอเป็นรุ่นพี่ที่ผมเคยชอบ พี่อึนจี...
“อ่า.. ไงครับ ทานอะไรรึยังครับ ?”ผมถามกลับไปตามมารยาท
“ทานแล้วน่ะ กำลังจะไปเรียน เดี๋ยวนี้นายไม่ค่อยตอบข้อความหรือแม้จะโทรหาฉันเลยนะ”พี่อึนจีพูดแล้วทำหน้างอนๆ
“ฮ่ะๆ ผมไม่ค่อยว่างน่ะครับ”ไม่ใช่แค่ไม่ว่าง ...ผมไม่อยากตอบ ไม่อยากคุยหรือสนใจใครนอกจากยองแจมากกว่า..
“งั้นหรอ..?”เธอพูดแค่นั้นแล้วก็เดินออกไป เฮ้ออ ไร้สาระชะมัดเลย ยองแจดูไม่สนใจอะไร เพียงแค่มองพวกเราคุยกันเท่านั้น...
ถึงผมจะไม่อยากให้ใครมาพูดหรืออะไรกับผมแบบนี้ต่อหน้ายองแจ แต่มันก็แอบดีนิดหน่อยที่จะได้เห็นปฏิกิริยาของเขาบ้าง... แต่สิ่งที่ได้น่ะหรอ... ยองแจไม่สนใจพี่อึนจี หรือแม้กระทั่งผมด้วยซ้ำ... เขาไม่หึงไม่หวงผมเลยน่ะหรอ ?
ในบางครั้ง ผมไม่อยากให้อภัยตัวเองในความผิดพลาดครั้งนี้ ที่มาชอบยองแจ ... เหอะ! ผมไม่รู้ด้วยซ้ำ ไม่รู้ตัวเลยว่าผมชอบมันตอนไหน ถึงแม้ว่าก่อนนี้ผมจะเคยทำเหมือนจีบมาแล้ว แต่ก็เหมือนจะผิดหวัง ผมเลยต้องเนียน...เป็นเพื่อนยองแจมันต่อไป...
มันน่าอายพอสมควรนะผมว่า... จีบไม่ติดแล้วยังมาเนียนเหมือนไม่ได้จีบ เหอะ จนตอนนี้มาตบะแตก ทนไม่ไหว ความคุมตัวเองลำบาก พยายามไม่หึงหวงเกินไป ไม่วุ่นวายมากนัก แต่ผมมักจะก้าวล้ำข้ามสิ่งที่มัน ‘ควร’ จะ ‘เป็น’ ข้อห้ามแรกสุดที่ห้ามแสดงออก....ผมพลาดแล้ว
“วันนี้ไม่กลับหอนะ จะดื่มกับพวกพี่ๆ น่ะ”ผมบอก ก่อนจะเปิดตู้เสื้อผ้าหาชุดเก่งไปเที่ยว
“รีบกลับ ทำไมต้องไปด้วยนะ ไร้สาระ”ยองแจพูดเบาๆ เหมือนไม่ได้ตั้งใจให้ผมได้ยินเท่าไหร่
“เอาน่า เดี๋ยวกลับนะ ไม่ต้องห่วง”ผมบอกแม้ยองแจจะไม่ได้ถามตรงๆ แต่ผมแค่อยากให้ยองแจสบายใจเท่านั้นเอง
มันก็งี่เง่าและไร้สาระจริงๆ นะครับ เบื่อตัวเองเหมือนกันที่ไม่ว่าหายใจเข้าก็ยองแจ หายใจออกก็ยองแจ ... ยองแจ ยองแจ ยองแจ ยองแจเต็มไปหมดเลย ยองแจมีอิทธิพลกับผมมากจริงๆ น่าหงุดหงิดชะมัดเลย
“นี่ฮยองจะดื่มอย่างเดียวไม่คุยกับคนอื่นเลยรึไง - -?”จงออบจับแก้วที่ผมกำลังจะยกขึ้นดื่มวางลง
“ยุ่งน่า ~ ชิ!”ผมจิ๊ปากใส่แล้วดึงแก้มในมือจงออบคืน พวกนี้น่าเบื่อจังนั่งกอดกันกลมเลย
“ย๊า! ทำไมพี่ทำท่าทางแบบนั้นใส่จงออบบี้ของผมล่ะ!!”ไอ้เด็กโย่งจุนฮงที่กอดเอวจงออบอยู่จู่ๆ ก็โพล่งขึ้น ตกใจหมดเลย
“ย๊า! หรือแกจะให้ฉันนั่งฟัดจงออบบี้ของแกแทนล่ะวะ!!”เดี๋ยวเจอแล้วจะหงาย
“ย๊า! ไอ้แดนั่นแฟนน้องนะเว้ย!!”พี่ยงกุกแทรกขึ้นมา ผมตกใจหว่าเมื่อกี้อีกเถอะ
“กรี๊ด!! พวกมึงจะเสียงดังทำไมวะห้ะ!! จุนฮงแกจะโซเดมาคอมกันเลยมั้ยห้ะ!? จงออบแกหัดดิ้นบ้างเส่ะเขินเป็นอย่าง
เดียวรึไงวะ! ส่วนมึง บังยงกุก ! เลิกลูบต้นขากูแล้วก็เอามืออกจากเอวกูซะ ไอ้เหี้ยนี่ก็หื่นจริ๊ง กูล่ะเพลีย -*-”พี่ยงกุกที่ว่าแน่ทำตามคำสั่งพี่ฮิมชานแล้วก็ยิ้มเหงือกแห้งๆ แต่ไอ้จุนฮงมันสนที่ไหนยังพยายามกอดจงออบอยู่เลย
“ส่วนแกจองแดฮยอน เป็นด๋อยอะไร ?”เบนเป้ามาที่ผมจนได้
“อกหักอะดิ๊ ~”ไอ้จุนฮง - -++
“นี่ฮยองยังไม่ลงล๊อกกับยองแจฮยองอีกหรอ - -?”ตรงมากเลยจงออบ
“นี่แกชอบยองแจหรอวะ?”เอ้า พี่ยงกุกจะย้ำทำไมวะเนี่ย
“โอ่ยยย พอแล้วน่า เฮ้อออ”
“ชอบก็บอกไปเลยดิวะ ชัดๆ เคลียร์ๆ”พี่ยงกุกพูดด้วยท่าทางที่โคตรจะหนักแน่น ตอนพี่บอกชอบจุนฮงพี่ก็แห้วไม่ใช่รึไงวะ
“เอาน่า เข้าใจแกนะ ก็คงพูดยากอะแหละ”พี่ฮิมชานนี่แม่งนางฟ้าก็ตอนนี้แหละครับ T^T
“งั้นตอนพี่ยงกุกกับพี่ฮิมชานเป็นแฟนกันพี่ทำไงกันฮะ ?”จุนฮงถามขึ้น อ้ออ จริงด้วย พี่สองคนเค้าก็เป็นเพื่อนกันมาก่อนนี่หว่า...เข้าทาง!!
“อ่อ กูจับฮิมชานออนท๊อปอะ ‘ ‘”พี่ยงกุกตอบมาหน้าเฉย ผิดกับผม จุนฮงและจงออบ OMG!!
“ไอ้เหงือกมึงอยากตายมั้ยนั่นมันไม่ใช่ประเด็นเว้ย!!”แต่พี่ฮิมชานไม่เฉย ... ถ้ายองแจออนท๊อปผมบ้างก็คงดีแหละ -.,-
“แต่อย่างยองแจฮยองเค้าคงจะออนท๊อปให้หรอก ใสซื่อขนาดนั้น...”จุนฮงพูด ก็จริงของมัน..
“ก่อนนั้นกูหนีออกจากห้องไปอยู่กับจงออบนะเว้ย”
“แล้วถ้าแดฮยองหายไปอยู่ที่อื่นบ้าง...อย่างยองแจฮยองจะสนหรอ ?”ไม่ได้ให้กำลังใจกันเลยจงออบเอ้ย =_=
“ดูยองแจฮยองเค้าไม่ได้สนใจอะไรขนาดนั้น แล้วถึงจะสน ยองแจฮยองก็คงไม่เพ้อ แล้วก็ออนท๊อปให้แน่ๆ”
“ไอ้แด ถ้าคนที่ใสซื่อขนาดนั้นนะ มีสามทางว่ะ”
“สามทางยังไงวะเฮีย!?”
“ทางแรก...จับปล้ำซะก่อนแล้วค่อยบอกชอบ เชื่อกู รายไหนรายนั้น!! ไม่เคยรอดเว้ย”นี่จริงจังแล้วใช่มั้ย ?
“โหยเฮีย มันจะได้ผลหรอวะ? ดูไม่มีแววเลยอะ - -‘’”ผมบอกตามตรงเลยว่ามันเป็นอะไรที่ยากมาก
“ก็กูใช้วิธีนี้กับฮิมชานอะ แล้วมันก็ได้ผลดีเยี่ยมเลยล่ะ -.,-”พี่ฮิมชานจัดหนึ่งโบกหนักๆ ให้เฮียซะ
“งั้นลองทางที่สอง อันนี้ก็ไม่แน่ใจนะ ถ้าเด็กนั่นมีใจให้แกบ้างจะสำเร็จ ... หาจังหวะเหมาะๆ ไฟสลัวๆ อยู่กันสองคน บอกชอบแล้วก็ปล้ำเลย!!”
“ทำไมมันมีแต่ปล้ำตลอดเลยฮะฮยอง - -”จงออบถาม ผมก็สงสัยเหมือนกัน เอะอะจับปล้ำลูกเดียวเลย -*-
“มันเป็นการตัดทางเลือกอีกฝ่ายไงล่ะ ถ้าปล้ำแล้วบอกชอบเค้าเป็นของเราแล้วยังไงก็คงต้องคล้อยตามบ้างไงล่ะ หรือถ้าบอกชอบแล้วปล้ำเนี่ยนะ มันเป็นการยัดเยียดความเป็นเมียให้ ร้อยละ 95 ถ้าเป็นของเราทั้งตัวแล้วหัวใจก็จะเป็นของเราด้วย”
“ดูมีหลักการนะ แต่กูว่ามึงอะหื่นมากกว่า”พี่ฮิมชานเบ้ปากใส่ ผมก็เห็นด้วยนะ เฮียท่าจะหื่นมากกว่า
“แล้วทางสุดท้ายล่ะเฮีย?”
“ทางสุดท้าย... ทางตันว่ะ ชาตินี้ก็รอปาฏิหารย์ไปก่อนไงล่ะ”........... =_= ฆ่าให้ตายดีกว่า
ผมเปิดประตูเข้ามาได้ยินเสียงทีวี ไฟห้องนั่งเล่นก็ยังคงเปิดอยู่ ยองแจคงยังไม่นอนแล้วก็ดูหนังเหมือนเดิมล่ะมั้ง หรือจะหลับหน้าทีวีอีกแล้วนะ ?
“เมามาป้ะเนี่ย ?”ยองแจถามแต่ตายังจดจ้องอยู่ที่ทีวี
“นิดหน่อยน่า”
“ไปอาบน้ำไป แล้วอุ่นนมมาให้ด้วย เร็วๆ ล่ะ”มาถึงก็สั่งเอาๆ เลยนะ
ผมหยิบผ้าเช็ดตัวในห้องแล้วเดินเข้าห้องน้ำ จู่ๆ ก็นึกถึงสามทางของพี่ยงกุกขึ้นมา บ้าจริง .. =_= ทำไมผมต้องคิดเรื่องนั้นด้วยเนี่ย มันไม่น่าสนใจซักทางเลยนะ ปล้ำหรอ? ไม่มีทางอะ ยองแจจะเกลียดผมกว่าน่ะสิ แต่ว่า...มาถึงขั้นนี้แล้ว ไม่มีทางเลือกไหนแล้ว จะรอหรอ ? ไม่ๆๆๆๆ รอให้คนอื่นคาบไปกินได้ยังไงกัน -*-
หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จผมก็เข้ามาอุ่นนม ... คิดๆ ไป ถ้าได้บอกก่อน ปล้ำไม่ปล้ำนี่ค่อยคิดอีกทีดีกว่ามั้ย ? ... แล้วถ้าบอก ผมจะบอกว่ายังไงดี ?
“นมอุ่น..”ผมยื่นแก้วนมให้ยองแจแล้วนั่งลงข้างๆ
จังหวะเหมาะๆ จังหวะนี้คงเหมาะสุดแล้ว...
ไฟสลัวๆ สว่างจ้าทั้งห้อง -_-‘’ ปิดไฟแป็บครับ
“ปิดไฟทำไมเนี่ย ดูทีวีอยู่นะ สายตาเสียพอดี”พอผมลุกไปปิดสวิตซ์ไฟปุ๊บก็โดนบ่นปั๊บ
“จะได้เหมือนดูหนังในโรงไง แหะๆ”แถไปก่อนละครับตอนนี้... ต่อไปอะไรนะ ?
อยู่กันสองคน คงไม่มีใครโผล่มาหรอกนะ ตอนนี้...
หลังจากนั้นก็... ฮึ่บ!!
“นึกว่าจะเมาแอ๋กลับเช้าซะอีก”...จู่ๆ ยองแจก็โพรงขึ้น ตัดบททำไมฟะ!!
“อ่อ... ก็ เดี๋ยวพรุ่งนี้มีเรียนไง”
“คิดได้ด้วยหรอ”ยองแจหัดมาเบ้ปากใส่ผม
“เอ่อ..คือ”
“เออ พรุ่งนี้เช้าแวะเอาผ้าที่ร้านซักรีดข้างล่างด้วยนะ” -*- ยู..
“คือว่า..”
“เรียนเสร็จแล้วไปซื้อของกะ..” ยองแจ!!
“เป็นแฟนกันนะ!!” ผมดึงยองแจมาทันทีที่จบประโยค จังหวะที่อีกคนกำลังอึ้งอยู่ ผมประกบปากลงจูบยองแจทันที เหมือนสติอีกคนจะกลับมาแล้วมือเล็กพยายามดันผมออกและทุบไหล่หลายครั้ง กลับกันผมพยายามเบียดตัวเองเข้ากอดให้แนบชิดขึ้น
ปากนิ่มปิดสนิท ผมเลื่อนมือลงล้วงเข้าไปใต้เสื้อยืดตัวบางลูบไล้ช่วงเอวเนียน ไล่สูงขึ้นถึงยอดอก ยองแจสะดุ้งและเผลอครางออกมาเบาๆ เปิดทางให้ลิ้นร้อนได้เข้าไปสำรวจความหวานในโพรงปากนิ่มบ้าง รสชาติของนมช่างนุ่มละมุนกลมกลืนกับความหวานในปากของยองแจ
มือของผมยังคงลูบไล้ไปทั่วทั้งร่างของยองแจ ไม่รู้สิ ทุกอย่างดูพร่าไปหมด ชัดเจนเพียงคนตรงหน้า มือและแขนที่ที่พยายามผลักไสผมในตอนแรกเปลี่ยนเป็นโอบกอดผมไว้
ผมดูดเม้มปากอิ่มนั่นแล้วเลื่อนไปขบติ่งหูเล็กก่อนจะจูบเม้มไปทั่วคอระหงส์นั่น เพียงแค่มือเรียวสวยขยุ้มผมตรงช่วงท้ายทอยสติผมยิ่งเตลิด เสียงหวานครางอื้ออึงในลำคอและเสียงหายใจหอบถี่ของเราทั้งคู่กำลังแข่งกับเสียงทีวีที่เปิดทิ้งไว้
จากซอกคอขาวเนียนเลื่อนต่ำลงมาเป็นอกแอ่นของยองแจ ติ่งไตแข็งขืนใต้เสื้อยืดตัวบางถูกครอบงำและขบเม้มไม่หยุดหย่อน มือซนเริ่มเลื้อยลงวนตรงหน้าท้องราบนิ้วเรียวเริ่มเกี่ยวขอบกางเกงอีกคน ผมกำลังจะคลั่ง....
“ยะ..อย่า อืออ อย่านะ”ยองแจบอกเสียงหอบ มือข้างนึงที่โอบกอดผมตอนแรกมาจับมือแสนซนที่กำลังจะล่วงล้ำมากขึ้น
เสียงหัวใจของยองแจกำลังเต้นรัว ใบหน้าแดงก่ำ ปากแดงเจ่อ เหงื่อหลายเม็ดผุดขึ้นตามไรผม ยองแจสวยขนาดนี้ผมจะทนได้ยัง!? ผมตัดสินใจผละออก ... เสียดาย... ใจผมพุ่งใส่ยองแจไปแล้ว แม้ว่าตัวผมจะผละออกมา
ยองแจต้องโกรธมากแน่ๆ บ้าจริงๆ ทำไมผมไม่รู้จักควบคุมตัวเองบ้างวะเนี่ย ผมอะไรแบบนี้ได้ยังไง พังๆๆ พังหมด หมดกันแน่ๆ !!
“ยองแจ...ฉัน ขอโทษ”ที่ทำอะไรลุ่มล่าม ที่หยุดตัวเองไม่ได้ ที่ล่วงเกินนาย ที่ทำให้นายตกใจ อย่าเพิ่งเกลียดกันเลยนะ...
“อืม..”
“ฉันชอบนายนะ ชอบมาก ชอบมานานแล้ว ชอบจน...รัก”ผมบอกไปแล้ว...หวังว่ายองแจจะเข้าใจมัน
“อืม..”ผมมองหน้ายองแจอย่างสงสัย อืมงั้นหรอ ?
“เป็น..แฟนกัน..นะ..?”ผมถามออกไปอีกครั้ง ยองแจเริ่มสบตาผม
“อืม..”ยองแจตอบแล้วอมยิ้มอายๆ ... อย่างกับฝันแหน่ะ! ผมไม่เคยเห็นยองแจยิ้มอย่างเขินอายแบบนี้มาให้ผมเลย..
“ฮ่ะ..ฮ่าๆๆๆๆ จริงๆ นะ ?”ผมฝันอยู่รึป่าววะ ? รู้สึกเหมือนหัวใจกำลังพองโตขึ้นเรื่อยๆ
“จริง ฉันเป็นแฟนนาย”ยองแจย้ำมันอีกครั้ง ผมพุ่งเข้ากอด แฟน แน่นๆ ชื่นใจจัง ><
“โอ้ยๆ น้อยๆ หน่อยน่า หายใจไม่ออกแล่ว!”คนตัวเล็กทุบผมเบาๆ แหะๆ ก็คนมันมีความสุขนี่ ^^
“ยองแจอ่า ~ ”
“หื้ม ?”
“ขอจูบอีกนะ^^”
“หยุด!”มือเล็กยกขึ้นมาดันหน้าผมไว้ T^T ยองแจ นายไม่เข้าใจรึไงเวลาคนมันค้างน่ะทรมานแค่ไหน!!
“ได้คืบจะเอาศอก ได้เป็นแฟนจะขอจูบ พรุ่งนี้ไม่ขอมีอะไรกับฉันเลยรึไงห้ะ!?”
“ไม่พรุ่งนี้ก็ได้ ตอนนี้ก็ได้นะ ^^”
“ย๊า!! จองแดฮยอน!!”ยองแจยิ่งดุยิ่งน่ารักครับ แต่ตอนครางน่ารักกว่า อ๊ากกกกกก ><
“ก็ฉันรักนายนี่ ~ จริงๆ นะ *^*”ผมเอาหัวทุยไหล่อีกคนอ้อนๆ
“ฉันก็รักนาย” ...... ยองแจบอกรักผม ......
ตอนนี้ แค่นี้ก็พอแล้วล่ะครับ J มากกว่านี้ไว้ผมไปรวบหัวรวบหางเมื่อไหร่ก็ไม่ใช่ปัญหา รักกันก็พอครับ
รู้สึกว่ามันป่วงล่ะ หึหึ
จริงๆ เข้าใจว่ามันจบแล้วนะ แต่มีคนบอกว่ามันยังไม่จบ
มาอ่านอีก อ้ออ ยังไม่จบจริงๆ ด้วย ._.
ความคิดเห็น