คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : รหัสปริศนาของมารดานิกโกะ
"ตอแหลนัก กระแดะจริงๆ สวยตายแหละย่ะ ว่าแล้วไม่รู้จักเจียมตัว ฟังอยู่ได้ ควาย"
เสียงริงโทนสุดฮิตที่ผลิตออกมาจากปากของฉันเอง
(เวลาใครโทรมา ก็เอาไว้ด่าพวกที่ชอบแอบฟังคนอื่นเค้าคุยโทรศัพท์น่ะ)
แต่ตอนนี้ฉันนอน................ใครโทรมาว่ะ
ฉันพร้อมที่จะระเบิดอารมณ์แด่ผู้นิรนาม
"สวัสดี มีอะไร ใครโทรมา ไม่รู้กาละเทศะรึไง.................ย่ะ"
เอาซี้ไม่รู้อารมณ์ฉันก็ให้มันรู้ไปใส่ซะ
"...............แม่............."
คำตอบสั้นของผู้สนทนาปลายทาง
(ด้วยน้ำเสียงอันคมเข้ม และอลังการ)
โอ้ไม่!!!!!!!!!!! ผู้บัญชาการมารดาสูงสุด
จะทำยังไง กล่าวคำหยาบคายแก่ผู้เป็นมารดา
จำเลยยากแก่การแก้ต่างข้อหา 1 กระทงนี้
กระทงใหญ่ซะด้วย
"เออ..........................คุณแม่ขา"
พูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อนอย่างมีมารยา
"คืออย่างนี้ที่พูดกะคุณแม่นั้น เพราะว่าเมื่อคืนนี้มีพวกโรคจิตโทรมาค่ะ หนูก็เลย..."
คำแก้ต่างที่พอมีเหตุมีผลที่สุดมั้ง
"ไม่เป็นไรจ้า แม่เข้าใจ แล้วลูกเป็นไงบ้างนอนหลับฝันดีมั้ย"
ฉันโล่งอกที่คำพูดของคุณแม่อ่อนโยนลง
"สบายดีค่ะคุณแม่นอนหลับสนิทตลอดคืนเหมือนไม่มีวันนั้นของเดือนเลยค่ะ"
พระเจ้าช่วยหลุดๆๆๆๆๆ
แล้วโรคจิตล่ะมันจะโทรมาตอนไหนถ้า....
"แม่แค่จะโทรมาบอกว่าก่อนเข้าเรียน สองโมงเช้าให้ไปหาอาจารย์ชื่อ ชัยที่ตึก 3
ความคิดเห็น