คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Ep.5
เดือนของการปิดเทอม แน่นอนว่านักเรียนต้องขนของออกจากหอกลับบ้านไปหาพ่อแม่กัน
“นี่มันแค่เทอมเล็กเองนะครับชา อยู่กับพี่ไม่ได้หรอ” พูดอ้อนพรางสวมกอดคนรักจากด้านหลัง
“พี่เต๋าก็ไปคุยกับป๊าชาสิครับ คุยป่ะล่ะเดี๋ยวโทรหาให้เลย”
“เอ่อ.. โถ่ ชาอ่ะ”
“ชาขัดป๊าไม่ได้พี่ก็รู้นิ่ครับ ไม่งอแงนะที่รัก” คนตัวเล็กหันตัวไปบีบแก้มคนรักอย่างเอ็นดู
“พี่ก็เหงาแย่เลยสิ”
“ไปอยู่กับชามั้ยล่ะ”
“พูดเป็นเล่นไปชา!”
“ชาพูดจริง ป๊าไม่เคยสนใจอยู่แล้วว่าจะพาใครเข้าบ้าน แต่ช้าองกลับไปให้ป๊าเห็นหน้าก็แค่นั้น”
“ไปได้จริงหรอ”
“จริงสิ จะโกหกทำไมล่ะ”
“งั้นไปครับ เก็บเสื้อผ้าไปเยอะๆเลยได้มะ”
“กะจะไปอยู่ถาวรเลยรึไงครับคุณ”
“ก็กะว่าจะให้แม่ไปสู่ขออยู่นะ” คนทะเล้นพูดเย้าหยอกแล้วก็วิ่งกลับห้องไปคชายังไม่ทันได้อ้าปากว่าสักคำ
ไม่นานคชาเฟรมและเต๋าก็เดินทางมาถึงบ้านของคชาและที่นี่สิ่งที่ไม่คาดคิดกำลังจะเกิดขึ้น
คชาเดินเข้าบ้านมาพร้อมกับเต๋าและเฟรม
“สวัสดีครับป๊า” เสียงเรียบกล่าวทักทายคนเป็นพ่อแบบเรียบง่าย
“มากันแค่นี้สินะ เลือกห้องเอาตามสบายนะเด็กๆ ลุงขอตัวไปทำงานก่อน ส่วนแกคชา ป๊ามีเรื่องจะคุยด้วย
ตอนเย็นไปหาป๊าที่ห้องด้วย”
“ครับป๊า” คนตัวเล็กตอบเสียงเรียบ ทำให้เต๋าอดสงสัยไม่ได้ พ่อของคชาทำอะไรรวดเร็วแม้แต่เต๋าและเฟรม
ยังไม่ทันได้เอ่ยปากยกมือไหวสวัสดีเลยด้วยซ้ำ
“คชาครับ พี่เป็นห่วง จะไม่มีอะไรใช่มั้ย” เต๋าจับมือคนตัวเล็กมากุมไว้ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
“ไม่มีอะไรหรอกครับพี่เต๋า ไม่ต้องห่วงหรอก” คชายิ้มบางๆให้คนรัก
“แต่พอมึงดูซีซียังไม่รู้ว่ะชา กูล่ะขนลุก” เฟรมช่วยเสริม
“มึงอย่าพูดมาก มันไม่มีอะไรหรอก ไปดูห้องกันเถอะ” ว่าแล้วคชาก็ดึงมือเต๋าให้เดินตามขึ้นชั้นบน
“เฟรมมึงจะนอนกี่คืนก็ตามใจนะ ห้องเดิมนั่นแหละ”
“แต้งกิ้วมากครับมึง กูไปละ ไปนะครับพี่เต๋า” เฟรมโบกมือแล้วเดินเข้าห้องที่เคยนอนเป็นประจำไป
“ส่วนพี่ จะนอนกับชามั้ย หรือจะไปนอนคนเดียว” คนตัวเล็กมองหน้าอีกคนแล้วยิ้มแป้นใส่
“นะ..นอนกับชาครับ” เต๋าเอ๋อเลิ่กๆลั่กๆรีบตอบ
“เอ๋อเอ้ยยย”
“เอ๋อแล้วรักป่ะล่ะ”
“ไม่รักหรอกแบร่” คชารีบเปิดประตูแล้ววิ่งเข้าห้องทันที
“ชาจ๋าไม่รักพี่ได้ไงอ่ะ คุยกันก่อนเด้” ว่าแล้วก็วิ่งตามไปฟัดรัดเหวี่ยงกันอยู่ในห้อง (>>ไรท์หื่นเกินลิมิตค่ะ<<)
ด้านนอกห้อง ชายคนหนึ่งได้บังเอิญมาเห็นการพูดคุยและการกระทำของคนเป็นลูก..
“ผู้ชายแท้ๆ แล้วยังจะเป็นไอ้เด็กคนนี้อีก!” พ่อคชากระแทกเสียงอย่างหัวเสียแล้วเดินกลับลงไปที่ห้องทำงาน
หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดและคุยสายอยู่อย่างนั้นโดยที่ทั้งเต๋าและคชาไม่รู้เลยว่ากำลังจะต้องจากกันอีกครั้ง...
20 %
“ชาครับ มีไรให้พี่ช่วยไหม” คนที่ยืนอยู่เอ่ยปากถามเมื่อเห็นคนตัวเล็กกำลังวุ่นวายกับการรื้อของในกระเป๋า
ที่เก็บมาจากหอ
“พี่เต๋า ชาลืมเอาเป็ดมาด้วย” คนตัวเล็กตอบแล้วทำปากเบะเหมือนจะร้องไห้
“ไม่เห็นเป็นไรเลยครับ งดกอดเป็นสักเดือนนึงสิ เดี๋ยวพี่นอนกอดชาเอง” พูดแล้วโถมตัวกอดคนตัวเล็กจม
ลงกับเตียงนุ่ม
“พี่เต๋าครับ ลุกเลย!” คนตัวเล็กตวาดเสียงลั่นจนคนที่กอดนิ่งไป
“พี่ไม่ลุกหรอก ได้โอกาสทั้งที่”
“พี่เต๋า 1...” “พี่เต๋า 2...” พี่เต๋า สะ..”
เสียงหวานขาดหายไปพร้อมกับคนตัวโตก้มลงประกบจูบปากหวานแนบแน่น คนใต้ร่างได้แต่เบิกตาโตค้าง
อยู่อย่างนั้น จนคนตัวโตค่อย ๆ ผละออกมากระซิบข้างใบหู
“รักนะครับ” พลันสติของคนตัวเล็กกลับมาดันอีกคนตกจากเตียงแล้วรีบวิ่งหนีเข้าห้องน้ำไป
เต๋ากำลังจะวิ่งตามไปเคาะประตูห้องน้ำแต่กลับต้องหยิบโทรศัพท์มากดรับสายจากชื่อที่โชว์อยู่ “พ่อ”
“ครับพ่อ”
“แกต้องมางานบริษัทพรุ่งนี้นะเต๋า”
“ไม่ไปไม่ได้หรอครับพ่อ”
“พ่อขอเวลาแกแค่ 3 ชั่วโมง นะเต๋า”
“ก็ได้ครับ พ่อบอกเวลาผมอีกทีด้วยนะครับ ผมจะได้เตรียมตัว”
“ได้ แกมาแต่งตัวที่บ้านก็ได้นะเต๋า งานเริ่ม 5 โมงเย็น”
“ได้ครับพ่อ สวัสดีครับ”
เต๋าตกลงยอมรับไปงานเลี้ยงที่เข้าไม่ชอบเอาซะเลย สังคมของคนโอ้อวดที่เข้าขี้เกียจรับฟังผู้คนคุยโวโอ้อวด
ในขณะที่เต๋ากำลังหงุดหงิดกับการขอร้องของผู้เป็นพ่อ คชาก็เปิดประตูออกมาด้วยสีหน้าสงสัย
“พรุ่งนี้ไปไหนหรอ” เอ่ยถามเรียบ ๆ เหมือนไม่ได้ตกใจแล้วในเหตุการณ์ก่อนหน้า
“พ่อให้ไปงานที่บริษัทน่ะครับ พี่ไม่ค่อยอยากไป”
“พรุ่งนี้ชาก็ต้องไปงานเลี้ยงที่ป๊าต้องไปนะครับ เป็นปีแรกที่ชาต้องไป ป๊าโทรไปบอกชาก่อนเรากลับมาบ้านกัน”
“พี่คงต้องไปบ้านตั้งแต่เช้าเลย ชาไม่ว่าอะไรใช่มั้ยครับ”
“ไม่หรอกครับ ชาเองก็คงต้องยุ่งทั้งวันเหมือนกัน”
“แล้ว.. ชาวิ่งเข้าไปทำไมหรอครับ” คนตัวโตยิ้มล้อ ๆ
“ชาตกใจ เลยเข้าไปล้างหน้า ชาไม่ได้เหมือนพี่นะครับจะมานั่งนิ่ง ๆ ไม่ตกใจ” คนตัวเล็กว่าแล้วยักคิ้วใส่อย่างผู้ชนะ
“ตัวแสบ” เต๋าขำเบาๆแล้วเดินไปกอดคอคชา
“ไปช่วยป้านมทำกับข้าวกันเถอะครับ” คชาเอ่ยชวน
“ไปครับ”
ทั้งสองพากันเดินออกไปลากเฟรมแล้วชวนกันลงไปที่ครัว
ค่ำคืนแสนสุขคืนสุดท้ายที่ทั้งเต๋าและคชาไม่เคยรับรู้ถึงความขัดแย้งของผู้เป็นผู้ของเขาทั้งสองคน...
อีก 80 % คัมมิ่งซูนนะคะ ตอนนี้ฝึกงานอยู่ไม่มีเวลาเลย
ขอโทษที่ทิ้งไว้นานนะก๊ะ
อย่าเพิ่งทิ้งฟิคเรื่องนี้น๊าาาาาา
รักคนอ่านนะก๊ะ
ความคิดเห็น