คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Ep.4
TAOKACHA - Only You EP4
มืดแล้วเต๋ายังนอนก่ายหน้าผาก เมื่อตอนเย็นเข้าได้พูดอะไรไปยังจำได้ไม่ลืม เรื่องมันดูเหมือนจะไม่โอเคเลย...
-ก๊อก ๆ- เสียงเคาะประตูดังขึ้น เจ้าของห้องเดินไปเปิดประตูด้วยอาการหมดอาลัยตายอยาก
“คชา!”
“ไอติมมั้ย?” คชายืนยิ้มอยู่หน้าห้องพร้อมกับยื่นไอติมในมือให้อีกคน
“พี่ขอโทษที่พูดแบบนั้นนะ”
“ขอโทษอะไรครับ แล้วใจคอพี่จะให้ชายืนอยู่ตรงนี้หรอ” คนตัวเล็กเอียงคอถาม
“อะ ครับ ๆ เข้ามาก่อน” เต๋าเบี่ยงตัวเปิดทางให้คชาเข้าไปในห้อง คนตัวเล็กเมื่อเข้าไปได้ก็ทิ้งตัวนั่งลงที่เตียงนอนนุ่มของรุ่นพี่ทันที
“อะ ไอติม รับไปสิเดี๋ยวมันจะละลายหมดนะ”
“ครับ ๆๆๆๆ” เต๋ารับไอติมมาจากมือคนตัวเล็กตาก็มองอย่างสงสัยทำไมวันนี้ถึงมาแปลก ๆ ทั้ง ๆ ที่เขาเพิ่งพูดอะไรที่ไม่ควรออกไปเมื่อตอนเย็นแท้ ๆ
“พี่.. คิดว่าชาจำพี่ไม่ได้หรอ” คำถามนั้นทำให้เต๋าจี๊ดทั้งตัวเหมือนโดนกระแสไฟฟ้าช็อตทั้งร่างกาย
“ชาหมายความว่า..”
“ใช่ ชาจำพี่ได้นะ พี่เอ๋อ ชาจับผิดพี่มาหลายวัน พี่ก็ดันมาหลุดซะเองเมื่อเช้ามืดวันนั้น ”
“แต่ชา พี่ไม่เคยโผล่ไปให้ชาเห็นหน้าเลยนะ ชาจะจำพี่ได้ไง 4 ปีมาแล้วนะ”
“ถามมาก บอกว่าจำได้ก็คือจำได้สิ” คนตัวเล็กส่งสายตาดุ ๆ มาให้ เต๋าจำต้องยอมสงบปากลง
“ครับ จำได้ก็จำได้”
“เรื่องที่พี่พูดวันนี้หน่ะ พี่คิดดีแล้วหรอ” ให้ตายเถอะครับ สถานการณ์เริ่มตรึงเครียดอีกแล้ว คนตัวเล็กนี่เวลาจริงจังขึ้นมาดูน่ากลัวที่สุดเลยครับ (>>เต๋าร้องไห้ทำไม<<)
“ครับ พี่คิดดีแล้ว ถ้าพี่ไม่บอกตอนนี้พี่ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสได้บอกหรือเปล่า”
“ถ้าพี่คิดดีแล้วจริงๆ..” คนตัวเล็กหยุดประโยคไว้แค่นั้น ผมก็ลุ้นสิครับ จะได้อะไรกลับมา ระหว่างคำตอบที่
สุขใจกับคำตอบที่แสนจะเจ็บปวดใจ T^T
“แล้ว..” ผมพยายามทวนคำพูดของอีกคน
“มีชาเป็นแฟนแล้วก็ดูแลดีๆนะ ถ้าไม่ดูแลจะหนีไปไกลๆเลย"
เหมือนโลกหยุดหมุนเหมือนผมจะล้มทั้งยืน ผมอยากจะโห่ร้อง อยากจะตะโกน อยากจะบอกให้โลกรู้ว่าความกล้าของผมมันสำเร็จครับ!! มันสำเร็จ ผมทำได้ T__T ผมไม่รอช้า รีบพุ่งตัวเข้าดึงร่างเล็กมากอดไว้ในอ้อมอกของผมทันที
“ชา .. คชา ขอบคุณนะครับ ขอบคุณ”
“ฮื่ออ.. แน่นไปครับพี่เต๋า ชาหายใจไม่ออก”
“รักนะครับ รักมานาน รักที่...” ประโยคที่หลุดออกจากปากของผมไม่ทันได้ออกไปหมด นิ้วเรียวเล็กของอีกคนมาแตะไว้ที่ริมฝีปากของผมแผ่วเบา
“พอแล้ว... รู้แล้วครับ ชาก็มีเรื่องจะบอกพี่เหมือนกันนะ”
“อะไรครับ” ผมยังคงหุบยิ้มไม่ได้ตอนนี้ผมเอาแต่จ้องมองสำรวจใบหน้าหวานแบบใกล้ ๆ ใกล้มากที่สุด
“ชาก็ชอบพี่เต๋า ชอบมาตลอดเหมือนกัน ตั้งแต่พี่แอบมองชา ชาก็เห็นพี่ตลอด ไม่ใช่พี่คนเดียวที่แอบมองชา
หรอกนะ ชาเองก็แอบมองพี่เหมือนกัน แต่พอพี่จบออกไป ชาก็ไม่ได้เจอพี่อีกเลย ชาไม่คิดจริงๆว่าจะมาเจอพี่
ที่นี่ พอมาเจอกัน ชาก็คิดว่าพี่คงจำชาไม่ได้ ชาทำใจไปแล้วด้วยซ้ำ แต่วันนี้ชาดีใจ ดีใจที่พี่ไม่ได้ลืมชา” คนตัว
เล็กพูดไปหน้าแดงไปดวงตากลมโตมีน้ำตาเรื่อออกมา
“ชา..” ผมใช้มือหนาของผมเกลี่ยน้ำตาของอีกคนที่หยดมาออกจากใบหน้าหวาน “พี่ดีใจที่สุดเลยที่ได้ยินเรื่อง
ทั้งหมด พี่ไม่เคยลืมชาเลยนะครับ ชาอยู่ในนี้เสมอ” เอื้อมจับมือเล็กมาวางไว้ที่ตำแหน่งตรงหัวใจ คนตัวเล็กเริ่มหน้าแดงยิ้มเขิน เวลาเขิน
ช่างน่ารักซะจริงๆ..
“พี่ก็อยู่ในใจชาเสมอเหมือนกันครับ” คนตัวเล็กยิ้มหวานๆตอบกลับมา แล้วโผเข้ากอดผมอย่างเต็มแรง
เพียงแค่เวลาไม่กี่น่าที สิ่งที่คนทั้งสองสารภาพต่อกัน มันเหมือนโลกนี้มีเพียงแค่เขาสองคน มันส่องประกาย
มันดูสดใส มันเปี่ยมล้นไปด้วยความสุขของการตามหาและรอคอยซึ่งกันและกัน....
TAO
ใครจะรู้บ้างครับการที่เราบอกรักใครคนนึงไป แล้วได้รับการตอบรับมาด้วยความรักเช่นกัน มันจะมีความสุข
มากขนาดไหนถามผมสิผมตอบได้ แต่ผมอาจจะตอบไม่เป็นภาษานะครับ เพราะมันสาธยายได้เป็นวันๆ ผม
มีความสุขกับการตัดสินใจที่จะบอกรักคชา มันคุ้มกับการเฝ้ามองเข้ามาตลอด..
เช้าวันใหม่ของสัปดาห์ที่วิทยาลัยมีงาน ทุกคนต่างครึกครื้นเดินซื้อของเล่นเกมส์ตามซุ้มต่างๆ ของรางวัลมี
แจกมากมาย ผมเองก็เป็นคนหนึ่งที่แอบหนีแฟน..เน้นว่าแฟนครับ มีความสุขจัง (>> พอมั้ยไรท์<<) ผมแอบ
ย่องมาจากคชาที่นั่งเล่นอยู่ที่โรงอาหารกับเฟรมมาที่ซุ้มปาเป้า กะว่าจะมาเอาตุ๊กตาให้แฟนสักตัว และผม
ก็ได้ตุ๊กตาเป็นตัวใหญ่ถือกลับไปที่โรงอาหาร
“คชาครับ” ผมเรียกคนตัวเล็ก แล้วเขาก็หันมาตามเสียงเรียกของผมพ้อมกับมองตุ๊กตาเป็ดสีเหลืองด้วยสายตานิ่งๆ
“ไปไหนมาอ่ะ” คนตัวเล็กตามเสียงนิ่งๆ
“อ่ะ พี่ให้” ผมยื่นตุ๊กตาเป็ดตัวใหญ่ให้คนตัวเล็ก
“ทำไมต้องเป็ดล่ะพี่เต๋า” คนตัวเล็กรับตุ๊กตาไปกอดเอาไว้เหมือนเด็กๆได้ของเล่นใหม่
“พี่ว่ามันเหมือนคชาเวลาคชาเบะปากอ่ะ ชางอนพี่ทีไรก็จะทำปากเป็ดตลอด” ผมว่าแล้วก็ขยี้หัวเด็กน้อยไปทีแรงๆ
“บู้ววววว” คนตัวเล็กทำปากจู๋แล้วบู้วเสียงใส่ผม น่ารักจริงๆ
“ป่ะคชา กลับหอกันครับ” ผมลุกขึ้นแล้วยื่นมามาให้อีกคนจับ
ตัวเล็กยิ้มน้อยๆแล้วจับมือผมลุกขึ้น เราสองคนเดินกลับหอด้วยกันแบบนี้เป็นประจำ ส่วนใหญ่แล้วคชาจะเป็นคนรอผมซะมากว่า = =’
“นี่ พี่เต๋า เดินจับมือกันกลับหอทุกวันแบบนี้เขาก็รู้กันทั้งวิท’ลัยแล้วมั้ยครับ” ตัวเล็กหันมาค้อนผมด้วยหางตา
“ก็ไม่เห็นจะเป็นไรนี่ ไม่มีอะไรต้องปิดบัง” ว่าแล้วผมก็โอบไหล่บางไว้แน่นแกล้งอีกคน
“พี่มันบ้า”
“บ้ารักนะครับ”
“รีบๆเดินให้ถึงหอเลย ชาอยากอาบน้ำแล้ว” คนตัวเล็กมองหน้าผมดุๆ ผมก็จำใจต้องรีบเดิน ทั้งที่อยากจะเดินโอบเขาไปเรื่อยๆ (>>สมน้ำหน้าแกนะเต๋า<<ทำไมไรท์ต้องแรง
ผมสองคนพากันเดินมาถึงหอแล้วก็แยกย้ายกันไปอาบน้ำที่ห้องของตัวเองจริงๆ ถ้ามันไม่ผิดกฎ ผมจะย้ายไปนอนห้องเดียวกับคชาซะเลย แล้วให้เฟรมไปนอนห้องผมให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย
สวัสลีขอรับบบบบบ
มาละมาละ
ตามคำเรียกร้อง ชาโอเคจ้าชาโอเค 55555555
ขอบคุณทุกคอมเม้นท์มากนะก๊ะ เค้าเป็นมือใหม่ มีคนรอฟิคเค้าเค้าก็ชื่นใจมากกกกกก ดีใจที่สุดเลย T_T
รักคนอ่านนะก๊ะ จุ๊บๆ
ติดต่อกันได้เด้ออออ @MIM_M_I
By. mim_m_i
ความคิดเห็น