คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : รักได้ไหมนายสว่างหน้าเดียว12
เช้าๆกับลมเย็น พัดผ่านหน้าต่างเข้ามาภายในห้องนอนกว้าง...
สองร่างนอนเคียงกาย แนบแน่น ซบ ซุก...
ร่างบางหลับพริ้มอยู่ในอ้อมกอดคนตัวโตที่ตอนนี้นอนมองใบหน้าหวานของคนตรงหน้าด้วยรอยยิ้มละมุนละไม
“อื้อ...” เสียงหวานครางขัดสู้บางสิ่งบางอย่างที่ซุกไซร้คลอเคลียแก้มบาง
“ตื่นแล้วหรอครับที่รัก”
“ต๋าววว ทำอะไรแต่เช้าเลย”
“ก็ใครใช้ให้น่ารักล่ะครับ” ไม่ว่าเปล่า ปากหนาซุกซนยังคงซุกไซร้แก้มบางไม่หยุดหย่อน
“เต๋า.. เมื่อคืนชาก็แย่แล้วนะ” รางบางพูดด้วยอาการเคอะเขิลแก้มขึ้นสีระเรื่อ
ร่างสูงหลุดขำออกมาอย่างเอ็นดู “ถึงกับแย่เลยหรอครับ”
“ก็ใช่หน่ะสิ ยังจะมาหัวเราะอีกนะ ไอ้บ้า -///- ....” มือเรียวเล็กทุบเบาๆเข้าที่อกแกร่ง
“เขินแบบนี้น่าฟัดอีกซักรอบเนอะ”
“พอเลยเต๋า เช้าอยู่เลยนะ หื่นเกินไปแล้ว!!!!”
“ค้าบบบบบบบ ดุจังเลยนะเมีย”
ร่างบางชะงักกับคำพูดของอีกคน ทันทีที่อีกฝ่ายพูดจบ
“ต๋าววว.... เมื่อกี๊ว่าไงนะ !”
“เมียดุจัง ‘ ‘”
“ไอ้เต๋าบ้า !!!”
..สงครามเล็กๆเกินขึ้นภายในห้องนอน สองคนวิ่งไล่ทุบตีกันไปมา เหมือนเด็กน้อยสอง
คนกำลังวิ่งไล่จับกัน....
บรรยากาศเพรี้ยงพร้ำ ความหวานอันยาวนาน หอมหวน
หากแต่มันคือความเต็มใจ ใช่ความเผลอไผล
จุดเริ่มต้นของความคิดถึง กลายเป็นความรักที่ต่างคนต่างโหยหา
คนนึงขี้น้อยใจทั้งๆที่ อายุ ไม่น่าน้อยใจง่ายเลย
อีกคนนึงเด็กน้อยด้วยอายุ แต่กลับเป็นคนง้อคนตัวโตขี้แยอยู่เสมอ
ความแตกต่างที่ลงตัว ไม่สามารถแยกจากกันได้ ด้วยอะไรก็ตาม
เพราะตอนนี้ ทั้งสองได้รวมเป็นหนึ่งเดียวกัน ในค่ำคืนอันแสนหวานยาวนาน ......
TAO…
…ผมเหมือนฝัน เหมือนตื่นมาแล้วยังอึ้ง ยังตะลึงงัน ไม่คิดไม่ฝันว่าผมได้ทำอะไรลงไป
บ้าง ... รู้สึกผิดนะครับ แต่จะทำไงได้ ในเมื่อเจ้าตัวเล็กดันเปิดทางยอมตามใจผมซะ
ขนาดนี้ แต่สิ่งที่ผมทำลงไปไม่ใช่เพียงอารมณ์ ไม่ใช่เพียงแค่อยาก...แต่มันเป็นความรัก
ที่จุกอก ตลอดเวลาผ่านมา เค้าชั่งน่ารักเหลือเกิน เกินที่ผมจะทนที่จะไม่แตะต้องตัวเค้า
ได้ ขอเพียงแค่ได้กอด ได้หอม ขอให้ได้ชื่นใจเพียงเล็กๆน้อย ก็ต่อชีวิตอันยากลำบาก
ของผมได้ยาวนานแล้วหล่ะครับ J
เช้าๆ อากาศดี ผมตื่นขึ้นมามองใบหน้าหวานของคนในอ้อมกอด 555 น่ารักดีครับ
หลับซุกอก ขดตัวงอเป็นกุ้งเชียว แอบมองอยู่นานจึงทนไม่ได้ที่จะคลอดเคลียแก้มนิ่ม
อันน่าฟัดนั้นได้ ... แต่แล้วเจ้าตัวดันตื่นซะก่อน ไม่อย่างนั้นคงได้.... จุ๊ๆ ความลับครับ ;)
15%.....
“ชา พอแล้วว เหนื่อยนะ” คนตัวเล็กสุดแสบวิ่งไล่ร่างสูงไปทั่วห้องจนอีกคนบ่นกรุบกริบว่า
เหนื่อย
“แบรรร่ แก่แล้วก็งี้แหละเหนื่อยง่าย” ว่าแล้วก็หยิบหมอนข้างมาฟาดเข้าให้ที่ตัวร่างสูง
“หื้ยย พอแล้ว” ร่างสูงชิงรวบตัวอีกคนมากอดเอาไว้แน่นแล้วดึงมานั่นบนตัก
“เต๋า -//- ปล่อยเลยยยย”
“ไม่ปล่อยครับ ไหนบอกจะตามใจเต๋าไง ตลอดเวลาที่อยู่ที่นี่จะไม่ขัดใจไม่ใช่หรอ ?”
“นิสัยย .//. มีข้ออ้างหน่อยอ้างใหญ่เลยนะ” พูดแล้วเอามือเล็กๆทุบไปหนึ่งทีที่อกร่างสูง
“มีโปรก็ต้องใช้ให้คุ้มสิครับ หึหึ”
“ต๋าววว ไม่เอานะ”
“ไม่ทันแล้วล่ะที่รัก”
ร่างสูงอุ้มคนตัวเล็กพาดบ่าเดินดุ่มๆไปที่เตียงนอน จัดการทิ้งคนตัวเล็กลงบนเตียงที่ยังยับ
ยู่ยี่ แล้วก้มลงซุกไซร้คลอเคลียแก้มเนียนอมชมพูขึ้นสีเพราะความเขิน
“เต๋า เดี๋ยวก่อนได้มั้ย -///- มันติดๆกันเลยนะ” คนตัวเล็กพยายามหว่านล้อมคนตรงหน้าให้
ยอมลดอารมณ์ลง
“ชาครับ” ไม่เป็นผลเพราะร่างสูงตาเยิ้มเลื่อนลอยไปหมดแล้ว แถมยังเริ่มซุกไซร้คอขาว
ระหงส์ของคนตัวเล็กอย่างหนักหน่วงอีกต่างหาก
“ตะ..เต๋า -//- ใจเย็นๆนะครับ อื้ออ...” คนตัวเล็กเริ่มหลับตาพริ้มเพราะโดนรุกเร้าอย่างนุ่ม
นวลและอ่อนโยน
ปึ้ง ปึ้ง ปึ้ง !! เสียงเคาะประตูบ้านดังขึ้นขัดจังหวะ (ฟินของไรต์เตอร์ ><
5555555555555) ร่างสูงถึงกับชะงักด้วยอารมณ์หงุดหงิดทันทีแล้วรีบเดินออกจากห้อง
ปล่อยให้คนตัวเล็กนอนตาค้างอยู่แบบงงๆ
“ไอ้เต๋า เปิดบ้านเร็วๆ” เสียงต้นเร่งเพื่อนที่อยู่ในบ้านให้เปิดประตู
“อะไรวะไอ้ต้น ยังเช้าอยู่เลยย ขัดจังหวะจริงๆเลยวุ๊ย!” เต๋าเดินมาเปิดประตูแล้วร่าย
เทศน์เพื่อนซะยาว
“ขัดจังหวะ ? ขัดอะไรวะเต๋า”
“เอ่อ.. เปล่าๆ ไม่มีอะไรหรอก แล้วมีอะไร มาแต่เช้าเลย”
“มีดิ่มีมากด้วย พ่อกำลังตามมาที่นี่ แกกับคชาต้องแยกกันนะ”
“ห้ะ ? แล้วพ่อแกจะมาทำไมวะ เวรมาก แล้วจะให้ชั้นแยกจากคชาทำไมวะ”
“เค้ารู้เรื่องแกกับคชานะ ชั้นว่านะ มีอีพวกตาแมวของพ่ออยู่แถวนี้แน่ๆ”
“ตาแมว ? ถ้ามีจริงอย่าให้เจอนะ จะจับกดทะเลแม่งให้หมด”
“แกกล้าหรอเต๋า คนของพ่อชั้นนะ แกคิดว่าจะฆ่าได้ง่ายๆงั้นสิ ?”
เสียงคนตัวเล็กวิ่งออกมายืนอยู่ข้างๆเต๋า “คุยอะไรกันครับน่าเครียดเลย”
“เอ่อ ไม่มีอะไรหรอกชา”
“ไอ้ตัวป่วน ไปทำอะไรมา ทำไมกระดุมเสื้อไม่ติดล่ะนั่นน่ะ ?”
ประโยคนี้ที่ต้นเอ่ยถามทำเอาทั้งเต๋าและคชา สะดุ้งตัวโหยงขึ้นมาทันที
“เอ่อ...เอ่อคือว่า ชาเพิ่งอาบน้ำแต่งตัวอ่ะครับ” คชารีบติดกระดุมที่ถูกปลด..แท้ที่จริงแล้วมันถูกปลดโดยไอ้คนตัวขาวๆที่ยืนอยู่ข้างเขานั่นแหละ
“อ่อ อาบเช้าไม่หนาวรึไงแก อ้าว...ไอ้เต๋าครับ เป็นอะไรยืนอ้าปากค้างอยู่ได้”
“ห้ะ ห้ะ ? เปล่าเป็นๆ ไม่ได้เป็นอะไร”
“เลิ่กลั่กแปลกๆนะเต๋า” พี่ต้นทำหน้ายิ้มแซว
“เพื่อนรีบกลับไปอาบน้ำเถอะครับนะ ก่อนจะโดนเตะ”
“คชาดูดิ่แฟนเราจะทำร้ายพี่อ่ะ” ต้นเดินไปโอบน้องชายตัวเองไว้
“ห้ะ ? -///- อะไรเล่าพี่ต้นอ่ะ”
“พี่กลับเข้าบ้านดีกว่า 555 เต๋าอย่าลืมที่บอกนะ”
“อืมๆ เข้าใจละ”
ต้นเดินกลับเข้าบ้านไป แน่นอนว่าคชาต้องสงสัยแน่นอนว่าเต๋ากับพี่ชายตัวเองคุยอะไรกัน
หลังจากกลับจากทะเลทุกอย่างก็ดำเนินไปด้วยดีตามปกติ แต่เต๋าก็ยังคงระวังตัวเป็นพิเศษ
“เต๋า เป็นอะไร กลัวใครตามมาฆ่ารึไง” ชาเอ่ยงอนๆ
“ชา พูดซะ เต๋าก็แค่กลัวคนจะมาแย่งชาไป”
“เว่อร์นะเต๋า” คนตัวเล็กชกไปเอาๆที่หน้าท้องอีกคน
“จริงๆนะ 5555555”
“พอเลยๆ”
“โห่ ใจร้ายอ่ะชา”
“หยุดเลยๆ แล้วนี่เรื่องเจมส์จะไม่บอกพี่ต้นหรอ”
“ไม่ดีกว่า ให้เค้าไปเจอกันเองอีกอย่างต้นมันก็ตกลงรับแล้ว โดยที่มันไม่สงสัยอะไรเลย”
“อื้ม ชากลัวพี่ต้นจะอาละวาดเจมส์จัง”
“ชาเชื่อเต๋ามั้ย ว่าต้นไม่อาละวาดหรอก เต๋าเชื่อว่ามันจะไม่อาละวาด”
“เอ้อออ พ่อคุณคนเก่ง เก่งงง รู้ทุกอย่างงง”
“แน่นอนสิครับ แฟนชาทั้งคน เก่งอยู่แล้ว” ร่างสูงพูดแล้วยักคิ้วให้คนตัวเล็ก
“ไอ้คนบ้า” คชาฟาดมือเล็กลงไปที่แขนของเต๋าแล้ววิ่งหนีทันที
“เห้ยยยยหยุดนะชา!!!”
Write Talk...
Hello สวัสดีค่า เอิ๊กๆ ฟิคเรื่องนี้ไม่ค่อยมีใครอ่านชิม้ายยย T_T คนเขียยนน้อยใจนะฮร้าาา ช่วงนี้ไรต์เรียนหนักค่ะ ไปตามศิลปินบ่อยด้วย ร่างกายเลยไม่ดีพอ สมองไม่พัฒนา คิดไม่ออกเลยจะแต่งยังไงให้ รีดเดอร์ถูกใจ อิอิ ช่วยๆกันโปรโมตเรื่องนี้ด้วยนะคะ หวานๆ สบายๆ ไม่ดราม่า รักคนอ่าน จุ๊บบบบบบบบบบ ♥
ปล. *1 มาอัพเพิ่มนิดนึงค่ะ ได้วันละนิดเนอะ 5555555
@MIM_M_I
ความคิดเห็น