คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : รักได้ไหมนายสว่างหน้าเดียว11
ณ หาดเตยงาม อำเภอ สัตหีบ
....”เต๋า ตื่นได้แล้วครับ ถึงแล้วนะ” มือเรียวเขย่าร่างอีกคนเบาๆ
“อื้ออ ถึงแล้วหรอ” ร่างสูงลุกจากตักอีกคนด้วยอาการงัวเงีย
“ถึงแล้ว เต๋าหลับยาวเลยนะ ตลอดทางจริงๆ”
“ไม่รู้ดิ่ เต๋าไม่ได้หลับสนิทแบบนี้มานานแล้ว”
“งั้นมาเที่ยวแบบนี้ต้องพักผ่อนเยอะๆนะ”
“ครับที่รัก” ไม่พูดเปล่าร่างสูงขโมยหอมแก้มร่างบางไปอย่างจุใจ
“เต๋า ! นิสัยยยย”
“อย่าเพิ่งดุเต๋าเลย ลงจากรถเหอะ เค้าเข้าบ้านพักกันหมดแล้ว”
“ไม่เถียงก็ได้ แต่ยังไงเต๋าต้องโดนแน่ คาดโทษไว้ก่อนแล้วกัน”
ร่างสูงแกล้งทำเป็นหูทวนลม แล้วเดินลงจากรถไปเฉยๆ ทิ้งให้ร่างบางหมันไส้อยู่ผู้เดียว
“ทุกคนครับ บ้านมีสองหลังนะ หลังใหญ่ให้ทุกคนพักนะครับ ส่วนผมจะไปอยู่หลังเล็ก”
“อ้าวแล้วพี่เต๋าจะพักคนเดียวหรอคะ?” แพรวาเอ่ยถามหลังจากเต๋าพูดจบ
“นั่นสิเต๋าเหงาแย่เลย” ต้นเสริมด้วยอีกคน
“ไม่เป็นไรหรอกครับ อีกอย่างบ้านก็อยู่ติดๆกัน สบายมากครับ”
“เอางี้นะ เดี๋ยวชาไปพักกับเต๋าเองครับ เต๋าจะได้ไม่เหงาโอเคนะครับทุกคน ปะเต๋าเข้าบ้านกัน”
เฟรม ต้น และแพรวา ต่างหันมามองหน้ากันและกันกับการพูดอย่างรวดเร็วของคชาแล้วเดินจากไปยังบ้านหลังเล็กทันที - -
“เอ่อ..น้องฉัน เพลียละเกิน ไปครับทุกคนเข้าบ้านกัน เดี๋ยวต้นจะออกไปหาของมาทำกินตอนเย็น”
“ดีเลยครับพี่ต้น เดี๋ยวเฟรมกับแพรไปด้วยจะได้ช่วยกันเลือก”
“โอเคงั้นไปเลือกห้องกันดีกว่า ไปครับคุณป้า”
ต้นเดินโอบไหล่คนเป็นป้าเข้าบ้านไป ในใจก็คิดว่า คงต้องได้เพื่อนตัวเองเป็นน้องเขยแน่นอน ไม่ช้าก็เร็ว
ด้านคชาหลังจากลากเต๋าเข้าบ้านมาแล้วก็เอาแต่วุ่นวายกับการจัดของส่วนตัวของตัวเอง
“ชาครับ” ร่างสูงตัดสินใจเรียกร่างบางที่กำลังวุ่นอยู่กับของส่วนตัว
“หื้ม ว่าไง”
“ห้องนอนมีห้องเดียวนะ”
“อื้ม ก็เห็นแล้ว”
“ห้องน้ำก็ห้องเดียวนะ”
“อื้ออ รู้แล้ว”
“เตียงก็เตียงเดียวนะ”
“หู้ย รู้แล้วน่ะ มีตามองเห็นทุกอย่างแล้วครับ”
“แล้วเราสองคน ต้องนอน...” ร่างสูงมองไปที่เตียงใหญ่ซึ่งแน่นอนนอนได้สองคนสบายๆ
“นอน ? ทำไม? อะไร?”
“ก็เราสองคนต้องนอน..บนเตียง...เดียวกัน” ร่างสูงพูดด้วยอาการเคอะเขินเล็กน้อย
“อื้มก็ใช่ไง ทำเหมือนไม่เคยนอนกับชางั้นแหละเต๋า”
“มันก็ใช่นะชา เคยนอนแต่ตอนนั้นกับตอนนี้มันไม่เหมือนกันอ่ะชา”
“ไม่เหมือนยังไงอ่ะเต๋า” ร่างบางเอ่ยถามด้วยอาการสงสัย
“ก็ตอนนั้น เต๋าเป็นแค่พี่ แต่ตอนนี้เราเป็น...” ร่างสูงทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาแล้วเอามือปิดหน้าตัวเองด้วย
อาการหัวเสียสุดขีด
“โถ่ นึกว่าอะไร 5555 คิดมากน่ะเต๋า กลัวชาจะเสียหายรึไงครับ”
“เรื่องเสียหายมันคงไม่มีอ่ะชา จะมีก็แต่...” เสียงของร่างสูงขาดหายไป
“แต่อะไรเต๋า?”
“บอกตรงๆเลยนะชา เต๋ากลัวห้ามใจตัวเองไม่ได้” ร่างสูงพูดแล้วทำท่าเหมือนจะร้องไห้ (>>คนมันจะ
หื่นอ่ะ คิดแบบนี้ตลอด ไรต์นะที่คิด5555<<)
ในขณะที่ร่างสูงกำลังหัวเสียกับเรื่องอย่างว่าที่เขาคิด สิ่งที่ทำให้หัวใจของเขาเกือบจะหลุดออกมาก็
เกิดขึ้น ร่างบางมานั่งลงบนตักของเขาแล้วจับหน้าของเขาขึ้นมาสบตากัน
“แล้วจะห้ามทำไมล่ะ มาพักผ่อนแบบนี้ชาจะไม่ขัดใจเต๋าเลย เต๋าอยากจะทำอะไรชาจะไม่ว่าเต๋าทั้งนั้น
เต๋าเหนื่อยกับชามาตลอดเกือบครึ่งปี ทั้งๆเวลาที่ทำงานก็ยังคอยเทียวไปเทียวมาระหว่างที่โรงเรียนกับ
มาหาชาตลอด ชาเห็นเต๋าเหนื่อยมาเยอะแล้วนะ ตลอดเวลา 3 วันที่นี่เต๋าจะทำอะไรยังไงชาจะไม่ขัดเลย
ครับ”
ร่างบางมองตาอีกคนแล้วพูดอย่างหนักแน่นเขาเห็นคนคนนี้ดูแลเอาใจใส่เขามานาน ทั้งๆที่ตัวเองก็
เหนื่อยอยู่แล้วยังต้องมาคอยเอาใจเขาอีก
“ชา....” ร่างสูงยิ้มอย่างมีความสุขที่สุดเมื่อได้ยินว่าคนที่เขารักนั้นเป็นห่วงเขามากถึงขนาดนี้ ร่างสูง
สวมกอดอีกคนอย่างแนบแน่น คำพูดประโยคนั้นของร่างบางทำให้เขาสบายใจและมีความสุขมากขนาด
ไหนกันนะ ...ก็ขนาดที่ทำให้เขายิ้มไม่หุบ นั่นแหละคือคำตอบ
“เอาล่ะ เลิกขี้แยนะครับตอนนี้ออกไปหาพี่ต้นกันดีกว่า ไปซื้อของกันนะ”
“เต๋ารักชานะครับ รักมาก”
“ชาก็รักเต๋านะรักมากเหมือนกัน” ร่างบางกัดไปที่ปลายจมูกอีกคนด้วยอาการหมันเขี้ยวกับน่าตาระรื่น
ของอีกคน
“เดี๋ยวก่อนเดี๋ยวคืนนี้เต๋าจะอาคืนให้หนักเลย” -.,-
“เหรอออ แบร่ กลัวจังเลย” ร่างบางพูดล้อเลียนอีกคนแล้ววิ่งออกไปจากห้องทันที
“รอด้วยดิชา” ร่างสูงตะโกนแล้ววิ่งตามออกไปทันที
เวลาเย็น หน้าบ้านพักริมทะเล กำลังมีปาร์ตี้ระหว่างครอบครัว เป็นปาร์ตี้เล็ก ลมเย็นของอากาศยามเย็นริมทะเล เป็นบรรยากาศที่แสนจะโรแมนติกเกินบรรยาย
“ทุกคนครับวันนี้ผมพกกีต้าร์มาด้วยนะ” เฟรมขยิบตาให้แพรว่าและต้นที่นั่งอยู่ข้างๆ
“จัดมาเลยค่ะพี่เฟรมแพรกำลังรออยู่เลย” สาวน้อยยิ้มร่าขณะที่คุยกับเฟรม
“แหมๆ สองคนนี้ออกสื่อมากมายเลยนะจ๊ะ” ต้นอดที่จะแซวน้องไม่ได้
“พี่ต้นก็ บ้า” แพรวาเขินจนทุบไปที่แขนต้นหนึ่งปึ้ก
“ยัยแพร ถ้าจะเขินแล้วทำร้ายร่างกายพี่แบบนี้นะ”
ทุกคนที่นั่งอยู่รอบๆต่างหัวเราะขบขันไปตามๆกันกับการหลอกล้อของเด็กๆ
“หื้ยเต๋า ไหม้หมดแล้วเนี่ย ย่างยังไงวะครับ” เสียงร่างบางร้องตกใจกับอาหารทะเลที่ร่างสูงย่างไว้แล้วลืมดู
“โอ๊ย ขอโทษครับ ลืมดู 555555”
“ยังจะขำนะเต๋านะ เดี๋ยวโบกเลย”
“ชาโบกเต๋าเอาคืนนะจริงๆ”
“กล้ารึไงเต๋า กล้าก็ลองดิ่ แบร่”
..”เอ๊า สองคนนั่นน่ะหยุดทะเลาะกันได้แล้วลูกเอ๊ย วันนี้ป้าจะได้กนมั้ยจ๊ะเนี่ย” เสียงคนเป็นป้าแซวหลานที่กำลังต่อล้อต่อเถียงกันอยู่ยกใหญ่
“ใกล้แล้วครับป้า” ร่างบางรีบตอบกลับคนเป็นป้าก่อนจะหันไปแลบลิ้นใส่ร่างสูง
“ไปเลยๆ ยกไปให้ป้าเลย ชิ้วๆ” ร่างสูงสะบัดมือเป็นเชิงไล่อีกคน
“ไอ้บ้า !!!!!!!!” ร่างเล็กตะคอกแล้วเดินย่ำเท้าหนักๆไปหาคนเป็นป้า ทิ้งให้ร่างสูงหัวเราะกับท่าทางงอนที่แสนจะน่ารักของเขา
“ม๊ากับป๊าน่าจะกลับมาทันนะครับจะได้มาเที่ยวกับพวกเรา” ร่างบางเอ่ยพูดกับผู้เป็นป้า
“เศร้าอีกแล้วหลานป้า” ผู้เป็นป้าจับไหล่หลานเพื่อเป็นการปลอบ
“ชา ไปเดินเล่นกันมั้ย” เต๋าที่เดินมาได้ยินเรื่องพอดีเลยชวนคชาออกไปเดินเล่น
“ไปก็ได้ เดี๋ยวชามานะครับป้า”
“เดินกันดีๆนะลูกค่ำมืดแล้ว”
“ค้าบ” สองคนประสานเสียงตอบรับผู้เป็นป้า
“นึกไงชวนชาออกมาเดินเล่นล่ะเต๋า”
“อากาศมันดีไง เลยอยากชวนออกมา” ร่างสูงยิ้มให้อีกคนแล้วเอื้อมมือไปโอบไหล่อีกคนเอาไว้
“แค่อากาศดีหรอ ชาว่าไม่ใช่หรอกมั้ง หื้อ” ร่างบางพูดพรางมองหน้าอีกคนเพื่อเค้นเอาความจริง (>>กิ๊วๆ อะไรของไรต์ 555<<)
“รู้ทันอีกแล้วเด็กน้อย..เต๋าก็แค่อยากอยู่กับชาสองต่อสองไงครับ” ร่าสูงโน้มหน้าลงมากดปลายจมูกลงบนแก้มเนียนของอีกคน
“อื้อเต๋า เดี๋ยวมีคนมาเห็นหรอก”
“ไม่มีหรอกมืดขนาดนี้แล้ว”
“ชาขัดเต๋าไม่ได้อยู่แล้วนี่ เต็มที่เลยอ่ะ - -“
“พูดเองนะ เต็มที่เลยใช่ป้ะ”
“อื้มม -//- ไม่ต้องย้ำหรอกน่า”
“แต่เดี๋ยวก่อนยังไม่ใช่ตอนนี้ หึหึ -.,-“
“ไอ้บ้า >< ทำหน้าหื่นทำไมเนี่ย”
“หึหึ”
“เต๋าอย่าหัวเราะแบบนี้ดิ่ น่ากลัว” - -
“นู่นชา ไปนั่งตรงนู้นกัน” ร่างสูงชี้ไปที่ขอนไม้อันใหญ่ห่างออกไปอีกนิดนึงจากที่เขายืนอยู่
“เปลี่ยนเรื่องเชียวนะเต๋า”
“ฮ่าๆ ไปนั่งกัน” ร่างสูงจูงมืออีกคนให้เดินไปด้วยกัน”
ร่างสูงดึงอีกคนให้นั่งลงข้างๆกัน มุมตรงนี้มองเห็นพระจันทร์ที่ส่องแสงสว่างลงมาที่ทะเล บรรยากาศยามค่ำคืนสวยงามจนเขาต้องหันไปมองหน้าคนข้างๆด้วยความเสน่ห์หา
“พระจันทร์สวยดีเนอะเต๋า”
“แต่ชาสวยกว่าอีกนะ”
“ -0- เต๋าบ้า” ร่างบางเกิดอาการเคอะเขินอย่างบอกไม่ถูก
“บ้าแล้วรักมั้ย?”
“ไม่คุยด้วยแล่ว เต๋าบ้า -//- ไอ้บ้า” ร่างบางพยายามจะลุกขึ้นแต่ถูกอีกคนดึงมาอยู่ในอ้อมกอดเสียก่อน
“จะไปไหนล่ะครับคนสวย” ร่างสูงพูดแล้วยิ้มแก้มปริให้อีกคน
“อื้ออ ปล่อยนะเต๋า”
“ไม่ปล่อย เรื่องอะไรจะปล่อยล่ะ”
“โอเคยอม ไม่อยากผิดสัญญาหรอกนะถึงยอม”
“หึหึ”
“>< เต๋าอย่าหัวเราะแบบนี้สิ กลัวนะเห้ย”
“กลัวอะไรหรอครับ”
“กลัวเต๋านั่นแหละ” ร่างบางหันหน้าหนี ไม่ยอมมองหน้าอีกคน
“กลัวทำไม 555 ชาครับ หันหน้ามาหน่อยดิ่”
“ไม่หัน !”
“ไหนบอกจะไม่ขัดใจเต๋าไงชา..นะนะ หันมาหน่อยนะ”
“เอิ่ม...-__- เลือกไม่ได้สินะ”
ทันทีที่ร่างบางหันไปเผชิญหน้ากับร่างสูง...ร่างสูงรีบประกบริมฝีปากหนาลงไปบนริมฝีปากบางอย่างอ่อนโยน ร่างบางเบิกตาพองโตเพราะความตกใจแต่ก็ยอมรับสัมผัสนั้นแต่โดยดี..ร่างสูงพยายามดันลิ้นอุ่นเข้ามาในโพรงปากอีกคน...ร่างบางก็มิได้ขัดขืนแต่อย่างใดยอมเปิดปากให้ลิ้นอุ่นอีกคนเข้ามาควานหาความหวานในปากของตัวเอง..ร่างบางเริ่มเรียนรู้การตวัดลิ้นเล่นของอีกคนและเริ่มตวัดลิ้นตอบอีกคนอย่างรู้ทาง มือของร่างสูงซุกซนล้วงเข้าไปในเสื้อของร่างบาง ร่างบางรีบถอนจูบออกทั้งๆที่กำลังไปได้ดี
“ไม่ได้นะเต๋าตรงนี้ไม่ได้-//-“
“เมื่อกี๊ชาจูบเก่งใช่เล่นเลยนะ”
“ยังจะมาพูดอีก >< เอามือออกไปก่อน” ร่างบางหน้าแดงจัดเพราะสัมผัสเมื่อกี๊ที่ร่างสูงกระทำ
“ทำไมล่ะ”
“ตรงนี้ไม่ได้ ทำอะไรกลางแจ้งเล่าไอ้บ้า เดี๋ยวมีคนมาเห็นนะ”
“ก็ชาน่ารักจนเต๋าทนไม่ไหวนิ่ งั้นเข้าบ้านกันนะครับที่รัก”
“เข้าทำไม -0-“
“ก็ทำตรงนี้ไม่ได้ ก็ไปต่อที่บ้านไงครับ หรือจะให้เต๋าอุ้ม?”
“ไม่ต้องๆ >< เดินเองได้” อื้อ คชาเขิน -///-
“งั้นก็ไปกันเถอะนะ”
“อื้ม ><”
ร่างบางถูกร่างสูงจูงมือให้เดินไปพร้อมกัน คชาไม่รอดแน่คืนนี้เต๋าหื่นมาซะเกินลิมิตแบบนี้แต่ไม่ยอมก็ไม่ได้รักเค้าแล้วจะขัดขืดเพื่ออะไร ><
“ทุกคนครับ ผมกับชาขอตัวไปนอนก่อนนะครับ”
“อ้าวง่วงกันแล้วหรอ” ต้นเอ่ยถามเต๋า
“ค้าบ ชาง่วงแล้วอ่ะพี่ต้น” แต่กลับเป็นคชาที่ตอบต้นแทนเต๋า
“ง่วงแพ็คคู่เชียวนะ 555 ราตรีสวัสดิ์ทั้งสองคน” ต้นว่าดังนั้น
“ราตรีสวัสดิ์ครับทุกคน”
เมื่อเต๋าและคชาเดินเข้าบ้านไปแล้วต้นจึงกระซิบกับเฟรมงุบงิบๆกันอยู่สองคน
“เฟรมๆ แกว่าสองคนนี้แปลกป้ะ” “ผมก็ว่างั้นแหละพี่ต้น ผมว่าสองคนนี้ต้องรู้สึกกันเกินกว่าพี่น้องแน่ๆ” “เห้ยเฟรมทำไมแกคิดเหมือนพี่เลยวะ” “คอยดูดิพี่ต้น ไม่รอดหรอก ต้องรักกันแล้วชัวร์ๆ” “นี่พี่จะได้เพื่อนตัวเองเป็นน้องเขยหรอวะแก” สองคนพากันหัวเราะคิกคักๆ จนแพรวาต้องเดินมาสะกิด
“พี่ทั้งสองคะ ปลาน่ะจะไหม้แล้วนะคะ จะกินมั้ย?”
“อ่าวๆ กินดิๆ 5555”
แล้วทุกคนก็พากันไปยืนอยู่หน้าเตาย่างของกิน นี่ก็สองทุ่มแล้วอากาศตามทะเลนั่นสบายมาก (>>จากประสบการณ์นะคะ เวลาประมาณนี้อากาศกำลังดีเลย<<)
“ชาครับ” ร่างสูงกอดอีกคนจากด้านหลัง..คางเกยไหล่บาง
“หื้ออ”
“ชาจะไม่ว่าเต๋าจริงๆหรอ”
“อื้อ ไม่ว่าหรอกครับ”
“ชาจะยอมเต๋าจริงๆหรอ”
“ขนาดนี้แล้วไม่ยอมก็เหมือนยอมอ่ะเต๋า”
“ถ้าชาไม่ยอมเต๋าก็ไม่อยากจะฝืนชานะ” ร่างสูงเดินไปนั่งบนเตียงนอนนุ่มๆ แต่อาการแบบนี้ร่างบางสังเกตแล้วรู้ทันทีเลยว่าโดนน้อยใจเข้าซะแล้ว
“ต๋าวววววววว”
“.......”
“เต๋าค้าบ เต๋าไม่ได้ฝืนชาเลยนะ” ร่างบางเดินไปนั่งข้างๆล่างสูง พยายามที่จะพูดให้เขาเข้าใจ
“ไม่เป็นไรครับ ช่างมันเถอะ นอนดีกว่านะ”
“เต๋า อย่าน้อยใจสิ ชาเต็มใจจริงๆนะ” ร่างบางดันตัวเองไปนั่งตักร่างสูงแล้วกอดอีกคนไว้แน่น
“ชาแค่กลัวเฉยๆ ไม่ได้คิดแบบนั้นเลยนะ ชาบอกแล้วไงชาจะยอมเต๋า เวลาทั้งหมดตอนนี้ชาให้เต๋านะ”
“ขอบคุณนะครับชา ขอบคุณที่ตามใจเต๋า”
“แล้ว....” ร่างบางเหมือนจะถามอะไรบางอย่างแต่ก็เงียบไป
“แล้วอะไรครับ หึ้?” ร่างสูงกอดรัดเอวร่างบางไว้ให้แนบกับตัวเอง
“เอ่อคือว่า...-///- คือ”
อ๊ะๆ.... คือว่าอะไร คลิกเลยจ้า ;)
V
V
V
v
http://taokachatknc.blogspot.com/2012/10/nc.html
อ่านแล้วก็เม้นท์สิคะ 55555
ว๊ากกกกกกกก 55555 รักคนอ่านค่ะ ♥
ความคิดเห็น