คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : รักได้ไหมนายสว่างหน้าเดียว6
TAO………..
ค่ำคืนอันแสนสั้นกับอาหารค่ำ มันเหมือนออกเดทยังไงก็ไม่รู้สิครับ ผมมีความสุขมากๆกับการที่ได้มา
ทานอาหารกับคนที่ผมคิดถึงสุดหัวใจ ได้นั่งมองหน้าคนที่อยากเจอมานานแสนนาน มันอิ่มซะยิ่งกว่า
ทานข้าวอีกครับ...
“คชา..”
“คชา.....”
“หลับซะแล้ว..โถ่เด็กน้อย <st1:metricconverter productid="5555" "="" w:st="on">5555”
ผมนั่งหัวเราะอยู่คนเดียวแล้วคอยเหลือบหันไปมองคนข้างๆบ่อย แน่นอนสิครับเด็กน้อยอิ่มท้องปั๊บพอ
ขึ้นรถปุ๊บออกรถมาได้ไม่นานก็หลับปุ๋ยทันที
ผมขับรถมาจอดในบ้านหลังเดิมอีกครั้งแต่คราวนี้กลับมีผู้หญิงคนหนึ่งมายืนรออยู่หน้าบ้าน..เดาสิครับว่าใคร
.
.
.
.
.
ใช่ครับคุณป้าของคชา !!!!!! ผมนิ่งไปชั่วขณะ จนลืมปลุกเด็กน้อยๆข้างๆ ซึ่งตอนนี้ตื่นขึ้นมาเอแล้โดยที่
ผมไม่ต้องปลุกเลย
“อื้อออ..เต๋า.....ถึงแล้วหรอออ”
“คะ...คะ..ครับบ ถึงแล้วครับ” ผมสะดุ้งเล็กน้อย
“เป็นไรอ่ะฮะ ? สะดุ้งทำไมแค่ถามนิดเดียวเอง”
“เอ่ะ.ป่าวครับไม่มีอะไร..เข้าบ้านเถอะชาดึกแล้ว”
“เอ๊า ! พาชาไปก็ต้องพาชากลับให้ถึงที่สิ ไปส่งชาเลยยเร็วๆ”
พูดแล้วเด็กน้อยก็ลากผมลงจากรถให้ผมพาไปส่งในบ้าน แล้วก็ต้องชะงักเพราะคนตรงหน้า
“คุณป้า !”
“กลับซะดึกเลยนะ คชา” แม่คชาเอ่ยทักคำแรก
“เอ่อคือ ผมขอโทษนะครับผมผิดเองที่พาน้องมาส่งช้าคือน้องหลับผมเลยไม่กล้าขับรถเร็วน่ะครับ”
ผมเอ่ยแก้ตัวแบบลิ้นพันกัน เพราะมันก็จริงนั่นแหละผมพาคชามาส่งช้าจริงๆ
“ใช่ครับๆ คุณป้าอย่าว่าพี่เต๋าเลยนะครับ”
“คิคิ..ป้ายังไม่ได้ว่าอะไรเลยนะ ร้อนตัวกันทำไมลูก” ผมกับคชามองหน้ากันแบบงงๆ
“มาๆเข้าบ้านก่อนลูก มาพักก่อนนะเต๋า อย่าเพิ่งกลับเลย ป้ามีเรื่องจะคุยเยอะแยะเลย ไม่ได้เจอกัน
ตั้งนาน”
พูดแล้วคุณป้าก็เดินนำเราสองคนเข้าไปในบ้าน โถ่ ผมกลัวแทบแย่กลัวจะโดนไล่กลับบ้าน
แต่ไม่เป็นอย่างที่คิดแฮะ
“นั่งก่อนลูก ไม่เจอกันตั้งนานหล่อขึ้นนะเนี่ยหลานป้า”
“ครับ เอ่อคือ...”
“วันนี้จะค้างซะที่นี่เลยก็ได้นะลูก ป้าว่ามันดึกแล้วไม่อยากให้ขับรถกลับ บ้านเราก็มีห้องต้งเยอะตั้งแยะ”
“เอ่อ จะดีหรือครับคุณป้า คือว่า..”
“ไม่ต้องเกรงใจหรอกลูก เดี๋ยวป้าให้คนเตรียมห้องให้นะ เอ๊ะ หรือว่าจะนอนกับน้อง ?”
นอนกับน้อง ? น้องไหน ? คชาหรอ ? !!!!!!!!!!!!
“เอ่อออคือ ครับๆ นอนกับชาก็ได้ จะได้ไม่ต้องเตรียมห้องใหม่” ผมรีบตอบอย่างไม่ต้องลังเลเลยครับ -0- 5555555555555
“อ้าวได้ไงอ่ะ ถามกันบ้างป่ะ” เสียงน่ารักๆ ถามมาแต่ไกล “ไม่ได้เลยนะหายไปแค่แป๊บเดียวพูดเองเออเองทุกอย่างเลยนะพี่เต๋า”
“เอ่อคือ แล้วจะไม่ให้พี่นอนด้วยหรอ?” ผมมองอ้อนสุดฤทธิ์เลยครับ 5555555
“ไม่ได้ !!!”
“โอเคครับ งั้นผมกลับดีกว่านะครับคุณป้า” ผมน้อยใจ คนรักกันทำไมใจร้ายกันได้ขนาดนี้ -^- #เพ้อละ 555555555555555
“เดี๋ยวก่อนดิ่จะรีบกลับไปไหน จะบอกว่าไม่ได้ก็แย่ละโอเคค นอนก็นอน”
“จริงหรอชา” -0-
“อื้มมมมมม”
“ตกลงกันได้แล้วงั้นก็เข้านอนซะนะลูก พรุ่งนี้ป้าจะทำอาหารอร่อยๆรอ กู๊ดไนท์จ่ะหลานๆ”
“กู๊ดไนท์ครับ คุณป้า” ผมกับคชาพูดพร้อมกัน แล้วคุณป้าก็เดินขึ้นไปข้างบนแล้วหายไปพร้อมกับความเงียบงันของผมและคชา -/-
“ตามมาสิ ชาง่วงแล้ว” ว่าแล้วชาก็เดินนำผมไปที่ห้องนอน
“ชา....”
“ครับ”
“ทำไมถึงยอมให้นอนที่ห้องง่ายๆแบบี้อ่ะ”
“ใครบอกล่ะ ให้นอนที่ห้องก็จริง แต่...นอนบนพื้นตะหาก”
“เห้ยโถ่ถึงว่ายอมง่ายจัง นึกแล้วเชียว ใจร้ายว่ะไอ้น้อง”
“ไม่ต้องเลยนะ ที่เต๋าพูดเองเออเองว่าจะนอนห้องชาล่ะถามชาบ้างเปล่า ? ให้นอนในห้องก็ดีแล้วอย่า
มาบ่นนะ”
“ไม่บ่นก็ได้ครับ ดุจังเลยนะ”
“เงียบไปเลย..ถึงละห้องนี้แหละ”
“จะให้เต๋านอนพื้นจริงๆอ่ะชา?”
“เออ ก็จริงอ่ะดิ่ครับ นอนพื้นไปเลย”
“ไม่เอาด้มั้ย?”
“ไม่ได้ นอนพื้นไปเลย”
ผมไม่รอช้า ปิดประตูห้องแล้วเข้าไปสวมกอดอีกคนจากด้านหลัง “พี่คิดถึงชามากเลยนะ ตลอดเวลา
ที่ห่างกันพี่ตามข่าวเราตลอดจากไอ้ต้น พี่เป็นห่วงเรามากเลยนะ พี่ขอโทษที่ไม่เคยติดต่อกลับมา
เลย” ผมก่อนอีกคนไว้แน่น
“เห้ยพี่เปล่อยผมเลยนะ” เด็กน้อยพยายามดิ้นให้หลุดจากอ้อมกอดของผม
“ไม่ปล่อย ฟังพี่ให้จบก่อนได้มั้ยแล้วพี่จะปล่อย”
“จะพูดอะไรก็ว่ามาสิครับ” ในที่สุดคชาก็ยอมอยู่นิ่งๆให้ผมกอดและฟังผมพูดต่อไป
“มีคนเคยบอกพี่ว่าคชาเคยมีแฟน คชารู้มั้ยว่าตอนที่พี่รู้พี่หวงคชามาก ไม่รู้ว่าทำมเหมือนกัน พี่อยาก
จะรีบบินกลับมาให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลยแต่พี่ก็ทำไม่ได้ ต่พอคิดๆดูแล้วพี่ไม่มีสิทธิ์จะหวงคชสเลยไม่มี
จริงๆ
“แล้วใครบอกว่าคนนั้นเป็นแฟนชาจริงๆล่ะ ชาก็แค่เอ็นดูเค้าเหมือนน้องสาว คนอื่นก็เลยเข้าใจผิดกัน
ว่าเราเป็นแฟนกัน…คราวนี้ปล่อยชาได้รึยัง ?”
“ยังครับบบบ ขอพี่กอดชาแบบนี้อีกหน่อยนะได้มั้ย ?”
“ชาจะไปอาบน้ำนอนมันดึกแล้วนะ ชาง่วงนอน”
“ก็ได้ครับ” ผมยอมปล่อยอีกคนแต่โดยดี
สิ่งที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นตรงหน้าผม เด็กที่เพิ่งดุผมเพิ่งอธิบายเรื่องบางเรื่องให้ผมฟังแบบหงุดหงิดๆ
หันมากอดผมเอาไว้แน่น
“ชาก็คิดถึงพี่เต๋ามาก คิดถึงที่สุด ตั้งแต่พี่ไปเมืองนอกแล้วไม่ติดต่อกลับมาหาชาเลย ชาก็กลายเป็น
คนเก็บตัวไม่ค่อยสุงสิงกับใคร ครั้งแรกที่ชาเห็นพี่มายืนอยู่ตรงหน้าชา ชาดีใจมากแต่ต้องเก็บอาการ
เพราะกลัวคนอื่นจะรู้ คชาดีใจจริงๆ ที่พี่เต๋ากลับมา”......
คชากอดผมแน่นพร้อมกับร้องไห้โฮออกมาอย่างรุนแรง T_T
“พี่ขอโทษ ขอโทษที่ทิ้งชาไปต่อไปนี้พี่จะไม่ไปไหนแล้วพี่สัญญา” ผมกอดอีกคนตอบด้วยความ
คิดถึงสุดหัวใจ
“ไปอาบน้ำนะครับคนดี จะได้นอนพัก วันนี้เหนื่อยมามากแล้ว” ผมดันตัวเด็กน้อยออกแล้วเช็ดน้ำตาให้
“ครับบบบ”
เด็กน้อยว่าง่ายเดินเข้าห้องน้ำไปแล้ว เหลือก็แต่ผมที่ยังคงอึ้งอยู่ลึกๆ ผมไม่คดว่าจะทำให้คนคนนึง
ร้องไห้ได้มากขนาดนี้ ไม่คิดว่าคชาจะพูดอะไรแบบนี้ออกมาจริงๆ ผมดีใจมากที่ได้ยินคำเหล่านนี้จา
กดนที่ผม “รัก” ตอนนี้ผมมั่นใจแล้ว แน่ใจแล้วจริงๆว่ผมรักคชาเข้าให้แล้ว รักแบบไม่ต้องถามใครเลย
ว่าผมคิดยังไงกันแน่....
จบไปแล้วอีกหนึ่งตอน อัพให้อ่านกันก่อนที่เค้าจะสอบ
รักคนอ่านนะคะ มันดราม่านิดๆ ไม่ว่กันเนอะ 55555555555
สุดท้ายเป็นกำลังใจให้เค้าด้วยนะเค้าจะสอบและ ♥
ความคิดเห็น