คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : รักได้ไหมนายสว่างหน้าเดียว3
Kacha part
ผมรีบวิ่งเข้าบ้านทันทีหลังจากสลัดตัวเองออกมาจากอิพี่เต๋าได้ -0-
“คชา” เสียงพี่ต้นเรียกผม
“พี่ต้น หายไปไหนมา” ผมไม่รอช้าถามทันทีทิ้งตูให้โดนลวนลามนะพี่ต้น
“พี่เอาของไปเก็บมา มีไรป่าว” ดูถามเข้า
“ป่าวว คชาไปอาบน้ำก่อนนะ” ผมไม่อยากถามครับรู้ว่าไม่มีคำตอบครับ -//-
ผมวิ่งตึงตังๆๆ ขึ้นห้องไป ถึงห้องปุ๊ปปิดประตูจัดการ
ล็อคห้องแล้ววิ่งเข้าไปที่ตู้เสื้อผ้าทันที ผมเปิดไปในกล่อง
ของขวัญของผมที่ได้เมื่อเกือบ 10 ปีมาแล้ว เปิดกล่องออกมาจะพบกับโมเดลรถแข่ง -0-
ย้อนกลับไปเมื่อวัยเด็ก..........
“ตัวเล็ก” พี่ชายคนนึงเรียกเด็กน้อย
“ตัวโต!!!” ผมเรียกเค้าตอบ
“นี่ดูดิ่ตัวโตเอาของเล่นมาให้ตัวเล็กด้วยนะ” พี่ชายคนนั้นพูดขึ้น
“จริงหรอตัวโต เย้ๆ เค้ารักตัวโตที่สุดเยยย” *กระโดดกอด*
“เอาล่ะตัวเล็กไปประกอบกันดีกว่ามันเป็นรถแข่งนะตัวเล็ก”
“โหหหห ตัวโตเค้าชอบมากเลยแต่เค้าต่อไม่เป็นนะตัวโตต่อให้เค้านะ” /อ้อน/
“ได้เลยตัวเล็กตัวเล็กนั่งดูนะ”
“ค้าบบผม” ตัวเล็กตอบ
........................เวลาผ่านไป
“เสร็จแล้วตัวเล็ก” ตัวโตพูดขึ้นแล้วยื่นโมเดลรถแข่งให้ตัวเล็ก
“ว้าววว ขอบคุณมากนะตัวโต รักพี่เต๋าที่สุดในโลกเย้ยยยยย” *ตัวเล็กยิ้มตาหยี*
“เก็บดีๆนะตัวเล็กตัวโตอุตส่าห์ต่อให้ยากมากซะด้วย -0-“ ตัวโตเตือนตัวเล็ก
“ได้เลยครับตัวโต ตัวเล็กจะเก็บให้ดีที่สุดเยยย” ^_^*ยิ้ม*
.......................
ผมเรียกพี่เต๋าว่าตัวโตครับ ส่วนพี่เต๋าเรียกผมว่าตัวเล็ก
มันก็แค่ตอนเด็กๆน่ะครับ ตอนนี้ถ้ามาเรียกกันแบบนั้น
คงเขินแย่ *แต่ก็อยากเรียกนะ* #/ฟรัคคคคค คชาแกบ้าไปแล้ว/# *0*
นี่ล่ะครับที่มาของของเล่นชิ้นนี้ ผมรักของเล่นชิ้นนี้มากก
บางคืนผมก็ถึงกับเอามันมานอนกอดเลยทีเดียว *พูดแล้วเขิน*
วันนี้ผมเขินนะครับเขินมากที่โดนพี่เต๋ากอด -0-
ไม่รู้ทำไมพี่เต๋ามันถึงกลับมาตอนที่ผมคิดถึงเค้ามากพอดีเลย
โชคชะตากลั่นแกล้ง ชา รึป่าวครับทุกคน พรากเค้าไปแล้วก็คืนเค้ามาให้โดนไม่ให้ชาได้ตั้งตัวเลย.....
#ดราม่าทำแป๊ะอะไรห้ะอิช่า# *ด่าตัวเอง* ทิ้งหัว* -0-
แต่สิ่งหนึ่ง ณ ตอนนี้ ผมรู้อยู่อย่างเดียวครับ ผมดีใจมากที่พี่เต๋ากลับมา
และใส่ใจผมมากขนาดนี้ ^_________^ มีความสุขคร้าบบบ #ว้อท 5555555
เช้าวันรุ่งขึ้น..........
...เสียงรถคันนึงขับเข้ามาจอดหน้าบ้านผม /ผมกำลังเดินลงบันไดมาพอดีครับ/
“ไงเต๋ามาแต่เช้าเลยนะแก” เสียงพี่ต้นทักไอ้พี่เต๋าเอ๋อ
“ก็พอดีบอกคนบางคนไว้ว่าจะมาให้เห็นน่าทุกวันไงต้น” พี่เต๋าพูดแล้วเหลือบมองผมครับ
*วิ่งงครับผมวิ่งหนีเข้าห้องครัวไปเลยย*
Ton Part
“เต๋าๆ แกคิดอะไรอยู่อ่ะ หวานใส่น้องชายชั้นเป็นว่าเล่นเลยนะ 55555 ”
“ป่าวนี่ต้น ก็แค่คิดถึงน้องมันอ่ะรู้สึกผิดที่ไม่ติดต่อกลับมาเลยตั้ง10ปี”
“แน่ใจนะเต๋า ของอะไรที่อยู่ตรงหน้าแกไม่ควรปล่อยไปอีกนะ
ชั้นเป็นเพื่อนแกมากี่ปี แล้วชั้นก็เป็นพี่ชายคชานะ ชั้นดูออกว่าแก2คน คิดอะไรยังไง”
“ต้น แต่...ไม่รู้ว่ะเราไม่แน่ใจว่ะต้น ขอเวลาเราหน่อยนะ
เราสับสนเราคิดถึงคชามากเราเลยรีบกลับมา เราไม่เข้าใจตัวเองว่ะต้น”
“เห้ยยย แกใจเย็นๆๆๆ เต๋า ค่อยๆคิดนะ มีไรก็บอกชั้นได้ปรึกษากันๆ”
“ขอบใจแกว่ะต้น แต่ตอนนี้ขอไปแกล้งคชาก่อนนะคิดถึงว่ะ” 555
เต๋ามันทำน่าระลื่นเดินไปแกล้งน้องชายผมแล้วครับ
ผมเป็นเพื่อนกับเต๋ามาตั้งแต่เด็ก รวมๆแล้ว 20 ปีกว่าแล้วครับ นานมาก
ผมพอจะรู้นะว่ามันคิดอะไรอยู่ ส่วนไอ้น้องชายผมผมก็รู้ครับผมเป็นพี่ชายแท้ๆของคชา
น้องคิดอะไร ผมย่อมรู้เพราะคชาไม่เคยมีความลับกับผม มีอะไรจะพูดออกมาหมด ^^
ผมทำงานมีธุรกิจส่วนตัวที่ใหญ่อยู่นะครับ
บ้านเรามีฐานะดีเป็นทุนจากพ่อแม่อยู่แล้ว ผมเลยไม่ต้องลำบาก
และคชาก็ไม่ต้องลำบากเช่นกัน
เรื่องความรักของผม ^^ ให้ทายนะครับว่าผมมีแฟนรึยัง? 5555
ใครก็พูดว่าหนุ่มนักธุรกิจไฟแรง ที่ผันตัวจากนักร้อง มาทำงานของครอบครัว
คงต้องเสน่ห์แรงมากแน่ๆ แต่ไม่จริงเลยครับ
ผมเหี่ยวแห้งมากเรื่องความรัก 555 ผมไม่มีดวงเรื่องความรักเลยนะ ^^
-----------------------------------------------30 % ที่เหลือค่ะ-----------------------------------------------
ผมเคยมีรักครั้งแรก ที่โคตรจะเพอร์เฟคเลยครับ แต่ก็อย่างว่าอะไรๆไม่แน่นอน เลิกสิครับบ อยู่กันไม่
ได้ ผมชอบเหวี่ยงอ่ะครับ ใครๆก็ว่างั้น เพราะฉะนั้นผมอยู่คนเดียวดีกว่า ^^ ตอนนี้ผมก็ได้แต่ลุ้นไป
กับไอ้เต๋า แล้วก็น้องชายของผม J 5555 เชื่อผมมั้ยล่ะว่าคู่นี้ยังไงก็หนีกันไม่รอด (ต้นฟันเฟิม(?) 5555555555
.
.
.
.
.
.
.
................รักได้ไหมนายสว่างหน้าเดียว................
Tao Kacha Past
Kacha….
“คชา....” เสียงเรียก !!!
ผมหันหลังไปมองตามเสียงเรียก...
“พี่เต๋า!!!” ผมสะดุ้งนิดหน่อย
“ตกใจไรครับ -*- ทำไรอยู่อ่ะคชา ~”
“ช่วยพี่อิงทำอาหารครับ” ผมตอบไปสั้นๆ
“อืมม ให้พี่ช่วยนะ”
“เอิ่มม ไม่ต้องหรอกครับพี่เต๋า เดี๋ยวมันจะเสร็จช้าหนักเข้าไปอีก” ผมแอบจิกพี่เต๋า 5555
....อิงเด็กในบ้าน......
“เอ่ออออ คุณคชาคะพี่อิงขอไปช่วยป้าสมซื้อของก่อนนะคะ”
“อ่า ครับพี่อิง เดี๋ยวคชาดูทางนี้ให้” พูดจบพี่อิงก็เดินออกไปจากครัวทิ้งผมให้อยู่กับไอ้สว่างนี่สองต่อสอง
Tao …
อื้มมมมม...คชาแอบจิกพี่นะ เดี๋ยวป๊าดดด !!
“คชาเห็นพี่เป็นอะไร ตัวถ่วงหรอ?” แกล้งดราม่าซะเลย #สะใจ มาทำหน้านิ่งหน้าเดียวอยู่ได้
“เอ่อ..คือพี่เต๋าชาไม่ได้หมายความอย่างนั้น..อ่ะ..คือ...”
“คชาไม่ต้องพูดหรอกพี่มันตัวถ่วงพี่มันไม่ดีเองแหละชอบมาวุ่นวายกับคชา” ผมแกล้งหันหลังจะเดินออกจากห้องครัว !! .. ได้ผลครับบบบบ
*...หมับ* คชาคว้าแขนผมไว้*
“เห้ยยพี่เต๋าอย่างอนเป็นเด็กไปดิ่ ฟังชาก่อน” 5555 คชาเสร็จพี่แน่ -0-
“ว่าไง พี่ยังต้องฟังอะไรอีกหรอก็ชาเกลียดพี่รำคาญพี่ไม่ใช่หรอ” มารยาใช้ได้นะเต๋า 5555
“ไม่ใช่นะพี่เต๋า ชา... ชาแค่จิกพี่เล่นๆชาไม่ได้คิดจริงซะหน่อย ชา...เอ่ออ..ชาขอโทษ!!” เย้ๆๆๆๆๆๆๆ *จุดพลุครับ* แผนการร้ายกาจสำเร็จ
“จริงหรอชา” ผมจ้องหน้าคชา แต่คชาเขินครับผมชอบอ่ะชอบเวลาคชาเขินน่ารักที่สุด ><
“เอ่อะ... จะ...จะ...จริงดิ่ครับ ! ชาพูดเล่นเฉยๆพี่เต๋าห้ามว่าตัวเองแบบนั้นอีกนะ” อะไรกันเด็กคนนี้พูดกับผมแต่ก้มหน้าก้มตาไม่มองหน้าผมเลย 55555
“โอเคค้าบบบ พี่เชื่อคชา” ผมยิ้มแล้วขยี้หัวเห็ดเล่นไปหนึ่งที 5555 แกเจ๋งว่ะเต๋า #ชมตัวเอง 5555555555
Kacha…
“ง่ะ -0- พี่เต๋าอ่ะ ผมชายุ่งหมดแล่วววว” อิพี่ต๋าววววแกซนมาก
“555555 คชาพี่ดีใจนะที่คชายอมพูดกับพี่ดีๆซะที”
“อื้มมม ครับ ^___________^” ผมก้มหน้านิดๆแล้วตอบพี่เต๋าเอ๋อไป
... นี่ผมเป็นอะไรไปไม่รู้ แต่พอเห็นพี่เต๋ามันด่าตัวเองผมก็รู้สึกผิดที่เล่นแรงเกินไป -0- บอก
โผ๊มมมมมมทีว่าผมเป็นอะไร ใจอ่อนมากไปแล้วนะคชา -0-
Tao…
“คชาทำไมพูดกับแล้วต้องหลบตาอ่ะ ไม่ใช่ปลากัดมองแล้วไม่ท้องหรอก ^[+++++++]^” ยกนี้ผม Win 555555
“ปะ...ป่าววนะ ชาไม่ได้หลบซะหน่อยยย !” ถลึงตาโตใส่พี่ซะน่ารักเลยนะคชา 555
“อ่ะๆงั้นหรอ 5555 แต่เดี๋ยวก่อนนะคชา ... คชาเรียกแทนตัวเองว่าอะไรนะ”
“อะไรอ่ะ ก็ชาไง พี่เต๋าถามทำไม” อ่าน่ะนแหละที่ต้องการได้ยิน ชาชาชาชาชา ><
“พี่ชอบจัง เต๋า ชา เต๋า ชา” ผมยื่นหน้าไปใกล้ๆคชา *จ้องตา*
“ง่ะ *ผลักหน้าออกไป* อะไรเล่าพี่เต๋า ไม่เอาแล่วเรียกอทนตัวเองว่าคชาดีกว่า”
“ไม่เอาๆ เรียกแทนว่าชาแหละดีแล้ววว นะๆๆๆๆ ชา... พี่ก็จะเรียกแทนตัวเองว่าเต๋าเหมือนกัน”
ชอบนะครับ เต๋า ชา เต๋า ชา 555555 -**-
“โหยอะไรอ่ะไม่เอาๆๆๆๆๆๆ”
“เหอะนะชานะ เต๋าขอร้องเรียกพี่ว่าเต๋าด้วยยิ่งดีนะๆ ชาชา”
Kacha….
“แล้วเรื่องไรชาต้องยอมล่ะ” อุ๊บบบบบ เผลอครับ O.O
“ชา 555 ไหนบอกไม่เอาไง” ดธ่คชาไม่น่าหลุดเลยยย
“ง่า -0- ยอมก็ได้ ชาก็ชา เต๋าก็เต๋า” เหนื่อยที่ต้องเถียงครับ ;__; แฮ่ๆ
“งั้นตกลง ^_____^” ยิ้มเอ๋อเชียวนะไอสว่างเอ๊ยยย *-*
Tao….
“ชา” “ชา” “ชา” ผมแก้งเรียกเจาตัวเค้า 55 อยากแกล้งอ่ะเวลาชาเขินน่ารักดี
“อะไรเล่า ! เรียกอยู่ได้กลัวลืมชื่อรึไงเต๋า!”
“ฮั่นแน่เรียกเต๋าซะด้วยยย” ผมได้ทีก็แซวซะเลย 555
“อ้าววว พูดงี้ไม่เรียกแล้วนะเฟ่ยยย” คชาหน้าเดียวสะบัดหัวเห็ดแล้วเดินหนีออกไปจากห้องครัวแล้วครับ -____- ซวยแล้วไอ้เต๋า
“เห้ย ชา เดี๋ยวดิ่” รอพี่ก่อน ก่อนวิ่งตามไปผมไม่ลืมที่จะปิดแก๊สเพราะชามันไม่ยอมปิด ถ้าผมไม่ปิดไฟไหม้แน่ #เวิ่นเยอะไปมั้ย 5555555
… “ชา!!!! รอก่อนนนนนน” ผมเดินตามทันครับเลยจับตัวไว้ทัน
“อย่าเพิ่งงอนดิครับชา เต๋าขอโทษนะ” วันๆขอโทษกันกี่รอบฟร๊ะ 55555
“ไม่ได้งอน เต๋ากลับบ้านไปได้แล้ว ไม่มีการมีงานทำหรอฮะ!” โอยยย โดนเด็กดุครับ -*-
“มีสิครับ แต่จะพาชาไปด้วย ไปดูโรงเรียนสอนดนตรีของเต๋า” ผมพูดจบนาย นนทนันท์
ก็ตาพองเลยครับ 5555
“จริงหรอเต๋าจะให้ชาไปด้วยจริงๆนะ ขอบคุณนะครับ” ^______________^ เด็กน้อย
กระโดดดีใจ ยิ้มแก้มปริเลยทีเดียว 55 ก็คชาเนี่ยหลงรักเสียงดนตรีเอามากๆ ผมก็เช่นกัน
“งั้นไปเตรียมตัวกันดีกว่าชา” ว่าแล้วผมก็จับมือเด็กน้อยแล้วลากไปเก็บของเตรียมตัว
ไปโรงเรียนของผมทันที
และนี่คือกิจการแรกในชีวิตผมครับ โรงเรียนสอนคนตรีที่ผมอยากจะ
ทำมันออกมาให้ดีที่สุด พร้อมกับเดินหน้าถามหัวใจตัวเอง ผมยังไม่แน่ใจว่าคิดยังไงกับคชากันแน่ ;_________;
100 % มาแล้วค่ะ สนุกมั้ยยยยยยย หวานเลี่ยนไปป่าวไม่รู้นะคะ แต่เราเลี่ยนอ่ะ #อ้าววววววววว 555555555555 อ่านแล้วก็เม้นบ้างเน้อ ชู้ปๆๆๆๆ รักคนอ่านทุกคน ชอบไม่ชอบยังไง คำไหนผิดก็บอกกันได้เน้ออออ ^^
ความคิดเห็น