ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
7.30 A.M.
“ว้าย! โจรขึ้นบ้านค่ะคุณหนู มันจะขโมย ดุ้กดิ๊กของคุณหนูค่ะ!!!”
“ม่ายน้าาาา!! ดุ้กดิ๊กของช้านนน!!!”
ฉันรีบวิ่งลงบันไดประมาณ 50 กว่าขั้น เพื่อลงไปหาเจ้าดุ้กดิ๊กสุดที่รักของฉัน เมื่อมาถึงประตูห้องของดุ้กดิ๊ก ฉันก็เปิดประตู แล้วรีบเข้าไปตามหาดุ้กดิ๊กสุดที่รักของฉัน
“ดุ้กดิ๊กจ๋าาาา!! ลูกอยู่ไหน”
ฉันพยายามมองหาเจ้าดุ้กดิ๊ก (. . ) ( . .) (. . ) ( . .) และแล้วก็มีเงาสีดำๆอยู่หลังเตียงของดุ้กดิ๊กมันคือ O.o
“หงิงง ~ หงิงง ~”
เจ้าดุ้กดิ๊กนั่นเองโฮ~ ดีนะเนี่ยที่เจ้าโจรไม่ได้ลักพาตัวมันไปจริงๆ น่ะ จากนั้นฉันก็พาเจ้าดุ้กดิ๊กขึ้นไปบนห้องนอนฉันที่มียัยพิทส์ กำลังพับผ้าห่มและทำความสะอาดห้องอยู่ฉันแปลกใจมากที่ยัยพิทส์โวยวายบอกว่าโจรขึ้นคฤหาส แต่ยัยนั่นกลับมาทำความสะอาดอย่างสบายใจฉันจึงปริปากถามยัยนั่นว่า...
“นี่ยัยพิทส์ไหนแกบอกว่ามีโจรจะมาขโมยดุ้กดิ๊กไง”
“แหมคุณบีเอก็...ก็นาฬิกาปลุกคุณบีเอเป็นนาฬิกาอัดเสียงนี่คะ พิทส์ก็เลยจัดการอัดเสียงตามที่คุณหนูได้ยินนั่นแหละ คุณหนูจะได้ตื่นไง >.<”
“นี่! ฉันเกือบหัวใจวายเลยนะวันหลังห้ามเอาดุ้กดิ๊กมาเกี่ยวข้อง!!!”
ฉันตะโกนลั่นด้วยความโกรธจัด ฉันไม่ชอบเลยเวลาที่ใครชอบเอาดุ้กดิ๊กเข้ามาเกี่ยวข้องในสิ่งที่ไม่ดี
“ตอนนี้กี่โมงแล้ว”
“แปดโมงครึ่งแล้วค่ะ”
โอ้โหตอนนี้นะ ถ้าฉันเป็นคนธรรมดาป่านนี้นับว่าสายมากๆ เลย แต่ก็โชคดีไปที่ฉันเป็นคนรวย สวย น่ารัก รักสัตว์ (มากๆๆๆ ) ชมตัวเองมากไปรึเปล่าเนี่ย ฉันรีบวิ่งไปแต่งตัว
“ปี้นๆๆๆ”
“คุณบีเอคะ รถลีโมซีนของคุณบีเอมารับแล้วค่ะ”
อืม...เท่ใช่ไหมล่ะ มีรถลีโมซีนส่วนตัว รุ่นใหม่ล่าสุดด้วยน้า >.< ฉันยื่นดุ้กดิ๊กสุดที่รักของฉันให้พิทส์ พลางส่งสายตาโหดเหี้ยมเป็นสัญญาณว่าให้ดูแลดุ้กดิ๊กดีๆ ด้วย แล้วตัวเองก็เดินไปหยิบกระเป๋านักเรียน สีชมพูสดใสสุดๆ เพื่อที่จะได้ขึ้นรถ
“คุณบีเอจะตรงไปโรงเรียนเลยไหมครับ” นายคนขับที่ใส่ชุดสูตรสีดำ และแว่นกันแดดถามฉัน
“อืมใช่เหยียบมิดเลยนะ” ฉันพูดเพราะฉันไม่อยากไปโรงเรียนสายเกินสิบโมงครึ่งนะ คนขับรถเหยียบคันเร่งเกิน 180 กม. /ชม. (เว่อร์ -_-‘ ) เมื่อมาถึงที่โรงเรียน ฉันก็หยิบแว่นตาที่ราคาแพงที่สุดและสวยที่สุดออกมาใส่ แล้วเปิดประตูเดินออกมาจากรถ จากนั้นก็เดินขึ้นห้องไป แต่แล้วก็ได้ยิน ยัยหัวเห็ดที่เป็นคนในห้องตะโกนออกมาลั่นเลยว่า...
“อ้ายยย!! จริงหรอแก”
“จริงสิ”
เนื่องจากฉันเป็นคนสอดรู้สอดเห็น และพูดจาไพเราะ ฉันจึงเดินไปหายัยหัวเห็ดทั้งสองคน
“นี่!!! พวกแกคุยไรกันอยู่ยะ” ฉัน ( แทบจะ ) ตะโกนใส่หน้ายัยหัวเห็ดทั้งสองด้วยคำพูดอันแสนจะไพเราะของฉัน ยัยหัวเห็ดก้มหน้าลงจนแทบจะติดพื้นห้องอยู่ละ อย่างกับโดนครูโหดๆ ทำโทษแน่ะ
“เอ่อ...คือ...” มัวลีลา อ้ำๆ อึ้งๆ อยู่นั่นแหละ ปากน่ะหุบๆ มั้งก็ได้ไม่ต้องอ้าปากค้างแบบนั้น แมลงวันสร้างรังอยู่ในปากหล่อนได้แล้วนะยะ
“รีบๆ พูดสิยะ”
“คือว่า... วันนี้มีนักเรียนใหม่มาเข้าโรงเรียน แล้วก็... ” วันนี้ชั้ลจะฟังหล่อนพูดจบมั้ยเนี่ย ไม่ทันใจเลย
“…”
“แล้วเขาก็เป็นผู้ชายที่หล้อหล่ออออออ >O<”
“…”
“แล้วเขาก็อยู่ห้องเดียวกับเราด้วย กรี๊ดดดดดด” ยัยบ้าหัวเห็ดอยู่ในสภาวะขาดสติบังอาจมากรี๊ดใส่หูของฉันแบบนี้เดี๋ยวก็บอกให้บอดี้การ์ดประจำตัวจับไปตัดหลอดลมทิ้งเลยนี่ เอ... แล้วมันหน้าดีใจตรงไหนละที่มีผู้ชายหน้าตาดี ( อีกคน ) มาอยู่ในห้องของเรา พวกผู้ชายที่หน้าตาดีก็เหมือนกันทุกคนนั่นแหละ ชอบอวดและไม่เคยนึกถึงความรู้สึกของคนอื่นด้วย ( ซึ่งฉันเคยเป็นมาแล้วทั้งหมด T^T )
“เอ่อ... พี่บีเอคะ” ยัยบ้านี่พูดบ้าอะไรอีกเนี่ย
“มีไรอีกล่ะ”
“เขาจะมาในวันนี้ด้วย... รู้สึกว่า เขามาถึงแล้ว แล้วก็น่าจะกำลังเล่นบอลอยู่ด้วยนะคะ”
แล้วมาบอกฉันทำไมละยะ ยัยนี่ก็น่าจะรู้นี่นาว่าฉันไม่ชอบผู้ชายน่าตาดีแต่นิสัยแย่
“เอ่อ... พี่บีเอจะไปเชียร์ไหมคะ”
ยังถามมาได้น้อออ ฉันจะตอบว่าไม่อยู่แล้ว แต่ว่าฉันต้องเดินผ่านสนามฟุตบอลเพื่อที่จะไปเรียนดนตรีที่ตึกตรงกันข้าม ว้าาาา โรงเรียนนี้ไร้สาระ ทำไมต้องให้ตึกมันห้างไกลกันนักหนานะ จะสร้างไอ้ที่เลื่อนเหมือนสนามบินก็ไม่ได้ จะมีทางร่มๆให้เดินหน่อยก็ไม่ได้ ชิ!! -3- ฉันคงต้องตอบว่าจะไปดูแล้วล่ะ ไม่อย่างนั้นไอ้หัวเห็ดคงต้องนินทาฉันแน่ๆ ถ้าเห็นฉันเดินผ่านสนามฟุตบอลอ่ะ
“อือ ไปก็ไป” ฉันตอบด้วยสีหน้าไม่พอใจ
“ว้ายยยยย!!! แกพี่ทูต้องการกำลังใจมากรีบๆ ไปเชียร์กันเถอะ” เออจะไปไหนก็ไปเลย เอ.. แต่ว่านักเรียนใหม่นั่นน่าจะชื่อ ‘ทู’ สินะ ชื่อผู้ชายหล่อๆ บ้าอะไรชื่อ ‘ทู’ วะ เออๆ ไปดูก็ไปดู ฉันเดินลงไปที่สนามฟุตบอล และเห็นพวกผู้ชายทีมของโรงเรียนทุกคนใส่เสื้อกับกางเกงสีแดง-ดำ ยกเว้นผู้ชายคนนึง ผมเป็นสีน้ำตาลอ่อนๆ ซอยยาวๆ ใส่เสื้อสีชมพูและกางเกงสีม่วง เข้าหน้าตาค่อนข้างดี แต่คงไม่ใช่ ‘ทู’ หรอก ฉันเดินผ่านสนามฟุตบอลพลางไล่สายตามองไปรอบๆ เพื่อหาคนที่ชื่อทู แต่ไม่ทันเห็นก็....
“ปั๊ก!!!”
“โอ้ย!!!” ----->>> ฉัน
“เฮ้ย!!!” ----->>> เสียงปริศนา
“เป็นอะไรมากมั้ยเนี่ย” ----->>> เสียงปริศนาอีกแล้ว –O–
ฉันไม่รู้สึกตัวเลยหลังจากที่โดนลูกฟุตบอล เข้ามากระแทกอย่างแรง แต่ก็ได้ยินเสียงผู้ชายถามโน่นคุยนี่กันอยู่แล้วทุกอย่างก็...Zzz
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น