[RE-PRINT] The Sin of Selfishness

JIN

ผมไม่สนว่าวิธีที่ได้ผู้หญิงคนนี้มาจะผิดบาปมากแค่ไหน

"รู้มั้ย... พี่ชอบตอนที่ด้าบอกว่าไม่เหลือใคร เพราะมันหมายความว่านอกจากพี่ก็ไม่มีใครต้องการด้าสักคน"

DANA

เขาเป็นลูกชายป้า ฉันเจอเขาตอนห้าขวบ

และเรื่องเลวร้ายมันเริ่มตั้งแต่ตอนนั้น

"ถ้าป้ารู้ว่าคุณข่มเหงฉัน ป้าไม่เอาคุณไว้แน่"

+++++

"พี่ซื้อของมาให้ด้าด้วย"

กระเป๋าที่พี่จินคาดไหล่มาถูกปลดวางบนพื้นโดยมีฉันนั่งขัดสมาธิด้านหน้า ความอยากรู้กู่ก้องให้ชะโงกหน้าดูของด้านใน พี่จินกลับดันไหล่ฉันให้นั่งลงกับที่พร้อมปรายตาดุกรายๆ

"อย่าใจร้อน"

"แต่หนูอยากเห็นนี่นา"

เขายิ้มเล็กน้อยช่วงเวลาเดียวกับที่หยิบ 'ของฝากจากญี่ปุ่น' ออกมา มันมีสีชมพู ลักษณะยาว ส่วนปลายให้ความรู้สึกคล้ายเห็ดในการ์ตูนสักเรื่อง ฉันไม่รู้ว่ามันคืออะไร รู้แต่ว่าสิ่งนี้คือของฝากจากญี่ปุ่นที่พี่ชายใจดีตั้งใจซื้อมาฝาก

เขานำมือฉันไปกุม พลันให้สะดุ้งกับความขรุขระของเนื้อผิว ความกว้างของมันอุ้งฝ่ามือฉันก็กำไม่รอบ ยามเงยหน้าจะถามว่าสิ่งนี้คืออะไรพี่จินที่กุมมือฉันอยู่ก็บังคับให้รูดขึ้นช้าๆ ก่อนดันมือฉันลงแผ่วเบา เป็นแบบนั้นเกือบนาที

เสียววาบไปทั้งร่าง...

"ด้าชอบมั้ย"

คำตอบอยู่ที่ปลายลิ้น ขยะแขยงจนต้องชักมือกลับ รู้สึกรังเกียจของฝากเขาจับใจหากแต่ไม่มีความกล้าพูดความจริง เนื่องเพราะอากัปกิริยาดังกล่าวเรียกให้พี่จินเหยียดมุมปาก นำของฝากวางไว้บนโต๊ะทำการบ้านของฉัน ถึงตอนนี้จึงได้เห็นว่ามันมีลักษณะอัปลักษณ์แค่ไหน

"ของขวัญสำหรับจบปอ.หกครับ"

ให้ตาย ทำไมฉันเกลียดของขวัญชิ้นนี้จังนะ

+++++

Love me like my demons do

+++++

ลิงก์กับเรื่องนี้แต่สามารถแยกอ่านได้

คลิกที่รูป

#จินด้า