E-BOOK [BTS ,Jin] Dark Soul
"อย่าดื้อกับฉัน" ประโยคเดียวที่เป็นดั่งกฏเหล็กควบคุมพฤติกรรม หากผู้อื่นได้ยินคงไม่นึกกลัวอะไรแต่นั่นไม่ใช่กับฉันที่เคยได้รับโทษจากการดื้อแพ่งนับครั้งไม่ถ้วน... *รีไรท์บทความ
ผู้เข้าชมรวม
45,840
ผู้เข้าชมเดือนนี้
3
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ในวันที่มืดหม่นที่สุดมีมือแข็งแกร่งยื่นมาเพื่อช่วยจับจูง หวังว่าเขาจะเป็นแสงสว่างดวงใหม่ ทว่า... เธอคิดผิดไป เขาไม่ใช่ ‘แสงสว่าง’ เขามันปีศาจจากขุมนรกลึกที่สุด
กองเพลิงคร่าชีวิตครอบครัวเธอ แต่ ‘เขา’ คร่าความบริสุทธิ์ พรากไปแม้แต่รอยยิ้ม
"คุณช่วยหนูทำไม คุณช่วยชีวิตหนูทำไม!"
กำปั้นเล็กระดมทุบตีบ่ากว้างอย่างเจ็บแค้น ดวงตาที่เคยหวาดกลัวเขาตลอดมาบัดนี้แข็งกร้าวเต็มไปด้วยความเคียดแค้นอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน ซึ่งนั่นไม่ต่างจากการบิหัวใจเขาจากขั้วเลยสักนิด ซอกจินปัดมือเล็กพ้นทาง บีบกรอบหน้าเรียวด้วยปลายนิ้วคีมเหล็ก บังคับยีนมองตอบด้วยการขืนกำลัง
"เธอไม่มีสิทธิ์เกลียดฉัน แม้ในความคิดก็ไม่มี..." เส้นเสียงยามเล็ดลอดสั่นจากการบดขยี้สันกราม ยิ่งเขาจ้องลึกในดวงตาเธอเขาก็ยิ่งมั่นใจคำว่าเกลียดมันเอ่ยมาจากหัวใจที่ซึ่งเขาไม่เคยเอื้อมถึง ความรู้สึกเธอช่างเย็นชาแสนหนาวเหน็บเสียเหลือเกิน "หน้าที่ของเธอคือรักฉันคนเดียวเท่านั้นยีน ได้ยินมั้ย เธอทำได้แค่รักฉันไปจนตาย"
ผมมีความลับที่ปกปิดมาตลอดห้าปี...
ในคืนวันฝนตก อากาศรอบตัวเย็นจัด
ผมเปิดประตูห้องไม้เก่าสลักลวดลายโบราณ
ความอับทึบของมันทำระบบหายใจติดขัดชั่วขณะ
หูได้ยินเสียงเสียดสีผิวหนังกับวัตถุ ผมก้าวเดินฝ่าความมืดมิด
เฟอร์นิเจอร์เต็มไปด้วยฝุ่นและหยากไย้บ่งชี้ชัดเจนว่าที่แห่งนี้ขาดการดูแลนานพอสมควร
ก่อนสายตาจะสบเข้ากับร่างขาวโพลนภายใต้ชุดนักเรียนบนเตียงขนาดสามจุดห้าฟุต ใบหน้าหวานเคยเชยชมซบเรียวแขนสองข้างซึ่งถูกตรึงไว้ด้วยเชือกแน่นหนากับหัวเตียง
เสียงสะอื้น เสียงพยายามหนีจากพันธนาการดังผะแผ่วยามทั้งห้องเงียบสงัด
พลันข้างมุมปากบิดโค้งสูง
ความลับของผมน่ะ... คือยัยเด็กคนนี้ไง
ฉันเติบโตด้วยน้ำตา ถูกหล่อเลี้ยงด้วยความทรมาน
เขาคือซาตานในคราบนักบุญ
ฉันเป็นเด็กในปกครองและเขาคือผู้ปกครองของฉัน
ยามใดไม่พอใจการฟาดไม้เรียวไม่ใช่บทลงโทษ หากแต่เป็น...
"ฉันไม่ชอบเด็กดื้อ ยีนเข้าใจใช่ไหม"
น้ำเสียงไม่แน่ชัดในห้วงอารมณ์เปล่งผ่านริมฝีปากอิ่ม เขาก้าวขยับ บังคับฉันถอยหลัง ร่างทั้งร่างสั่นเทิ้มด้วยความหวาดกลัว
ไม่บ่อยนักเขาจะกลับมาเหยียบสถานที่แห่งนี้หากไม่ใช่ฉันสร้างปัญหาหรือเขาต้องการที่รองรับอารมณ์
ซึ่งข้อสุดท้ายสร้างความหวาดกลัวจับเส้นประสาท ฉันไม่ชอบเขา ฉันรังเกียจเขา
คิม ซอกจิน น่ะ เป็นคนที่แม้กระทั่งนรกยังไม่กล้าเปิดรับ
ท้ายสุดไร้หนทางหนี แผ่นหลังแนบชิดกำแพง ซอกจินจับตัวฉันได้สำเร็จ
เขาไม่ได้ทำรุนแรงนอกจากใช้ดวงตาคมกริบกรีดลึกถึงหัวใจ
"ยีนต้องโดนลงโทษ"
ทัณฑ์บนของเขาคือการกักขังฉันไว้ในบ้านหลังใหญ่ด้วยเชือกเส้นหนาและการทรมานอันแสนโหดร้าย...
■■■■■
หนีสิสาวน้อย
ฉันจะทำให้เธอได้พานพบขุมนรก
แม้ยามมีลมหายใจ
■■■■■
His love is destroying me.
ผลงานอื่นๆ ของ NWR. ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ NWR.
ความคิดเห็น