ปิดรีไรท์ [BTS,Namjoon] Lunch & Dinner

 

เพลง: งอแง

ยัยเด็กขี้มโน!

อย่า ตี หนู ฮือออ

คิม นัมจุน

ผมย้ายมาอยู่กรุงเทพฯ ได้สักระยะแล้ว

มีอาชีพแต่งเพลงโดยส่วนมากจึงมักขลุกอยู่แต่ในห้องทำงาน 

ไม่ได้ออกไปไหน จนกระทั่งวันหนึ่ง 

ออด... ออด... เสียงกริ่งหน้าบ้านดังขึ้น

"มาม๊าให้หนูชวนคุณลุงมางานวันเกิด..." 

เด็กผู้หญิงในชุดมัธยมปลายบุกรุกถิ่นฐานของผม

แถมเธอยังแทนคำสรรพนามตัวผมได้น่าฟังเสียด้วยสิ

"เธอเรียกใครว่าลุงนะ?"

ผมเพิ่งยี่สิบสองเองมั้ยล่ะยัยเด็กนี่

มิกกี้เมาส์

มาม๊าคุยโวให้ฟังตลอดว่าคุณลุงข้างบ้านน่าสงสารมากเพียงไร

ลูกหลานทิ้งให้แกอยู่คนเดียวในบ้านหลังใหญ่

ทุกครั้งก่อนไปโรงเรียนฉันมักมองลอดรั้วสูงเพื่อหวังเห็นหน้าคร่าตา

ทว่าจนแล้วจนรอดจนคุณลุงอยู่มาเกือบปีเพียงไรเส้นผมก็ไม่เคยได้เห็น

จนกระทั่งวันหนึ่งซึ่งใกล้วันเกิดของฉัน

ออด... ออด... ฉันตัดสินใจเชิญชวนเพื่อนบ้านแสนน่าสงสารคนนั้น

"มาม๊าให้หนูชวนคุณลุงมางานวันเกิด..." 

คนที่โผล่ออกมากลับไม่ใช่คุณลุงแก่ๆ อย่างที่คิด 

หากแต่เป็นผู้ชายตัวสูงชะรูดแถมยังหน้าตาดีเสียจนอกสั่นขวัญหาย

"เธอเรียกใครว่าลุงนะ?"

ไหนมาม๊าบอกว่าเป็นคุณลุงน่าสงสารยังไงล่ะ โฮกกกกกก TOT

I fall in love with 

the most unexpected person 

at the most unexpected time.

-Talk with NWR.-

ลั้นช์แอนด์ดินเนอร์เหมาะสำหรับคนที่ชอบอ่านแนวโคแก่กินหญ้าอ่อน

คนละฟีลกับไจแอ้นกุกแน่นอน ชอบกดเฟบ คอมเม้นให้กำลังใจเพชรแต่งสดเช่นเคยค่ะ ^^

*ดำเนินเรื่องในไทยน้าคนดี*

#คุณลุงนัมจุน