คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Ep 1
Ep 1
โรงเรียนมัธยมปลายซึลกี
บริเวณ หน้าป้ายโรงเรียน
วันนี้เป็นอีกวันที่ประธานนักเรียนที่หล่อเนี้ยบ เรียนดีกีฬาเลิศ อย่างคิมดงฮยอกต้องมาเช็คชื่อนักเรียนที่มาสายเกินกว่า 5 – 10 นาที เขาขยับเเว่นตัวเองขึ้นเล็กน้อยและมองที่รายชื่อ
และแล้ว...
หมอนี่ก็เป็นหนึ่งในจำนวนนักเรียนกลุ่มนั้น
“มาสายนะ จุนฮเว”
ดงฮยอกเอ่ยพลางเขียนชื่อ เด็กหนุ่มร่างสูงอายุเท่ากันหายใจถี่เพราะวิ่งมาไกล ทั้งเหงื่อโชก เสื้อก็หลุดไม่เป็นระเบียบ แถมยังเหยียบส้นรองเท้าที่โทรมสุดๆ ทั้งการเรียนจวนระดับใกล้ตาย
ชื่อที่ใครเขาก็รู้จัก กู จุนฮเว
หมอนี่...นี่คือนักเรียนหรือนักเลง
“ทำไมนายไม่มาปลุกฉันเหมือนแต่ก่อนล่ะ”
“ฉันเป็นประธานนักเรียน มาเช้าแล้วมันผิดเหรอ นายอยู่ม.ปลายแล้วถ้าตื่นสายอย่างนี้ฉันไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว -_-”
โอย...เครียดกับหมอนี่จริงๆ
“ก็พยายามตื่นแล้ว ช้าแค่ 25 นาทีเองนะ” อีกฝ่ายท่าทางยังไม่ยอมรับ
“นี่นาย มันเรียกว่ามาเช้าแล้วเหรอ -_-”
พวกเขาสองคนเป็นเพื่อนสนิทกันตั้งแต่เด็กๆ
(เมื่อ 10 ปีก่อน...)
เหตุเกิด เกิดที่แม่ของเขาไปพาจุนฮเว ลูกชายเพื่อนข้างบ้านมาแนะนำให้เขาได้รู้จัก ในตอนนั้นน่ะ....
“ดงฮยอก แม่จะแนะนำให้รู้จักนะ นี่จุนฮเว ลูกชายเพื่อนข้างบ้านเรานี่เอง สนิทกันไว้นะ”
“เออ ครับ”
แรกที่เห็นหมอนี่...
สายตาที่มีท่าทางที่เหมือนอยากจะไปตีใคร มือสองข้างยังล่วงกางเกง หน้าเรียบนิ่งสนิท
แถมยัง ตัวสูงกว่าเราอีก...
เอาซะ เป็นไงเป็นกัน!!
“สวัสดี ฉันชื่อ คิม ดงฮยอก”
“หวัดดี กู จุนฮเว”
ยังดีที่ตอบล่ะนะ ก็ไม่ได้แย่สักเท่าไร ลองคุยอีกทีน่าจะมีอะไรดี
“เออ..คือว่า..”
“นี่”
“หะ หา?”
“นายเล่นบาสด้วยเหรอ” จุนฮเวถามพลางชี้ที่ลูกบาสที่กลิ้งอยู่ข้างหลังดงฮยอก
“อืม ก็นิดหน่อย นายจะเล่นไหม?”
ดงฮยอกเดินเข้าไปหยิบลูกบาสและโยนส่งในจุนฮเว และเขาก็ท่าทางเล่นเก่งเหมือนเขากระโดดขึ้นชู้ทลงเข้าห่วงพอดี
“โห นายเล่นเก่งแฮะ”
มิน่าล่ะ ถึงตัวสูง.. สงสัยคงจะเล่นบ่อย
“เฮ้! มาเล่นแข่งกันดูสิ”
อะ! เขายิ้มด้วย ท่าทางก็ไม่ได้แย่จริงๆแฮะ
“อะ อืม ฉันไม่แพ้นายแน่”
ดงฮยอกพูดและวิ่งเข้าไปแย่งลูกบาส และทั้งคู่ก็เริ่มสนิทกันเป็นต้นมา
จนถึงตอนนี้...
[Donghyuk’s Part]
“นี่ ดงดง”
“เลิกเรียกแบบนั้นสักทีเถอะ แถมในโรงเรียนด้วย”
“ก็เรียกแบบนี้ตั้งแต่เด็กๆนี่นา”
“จะยังไงก็ช่างเถอะน่า”
“วันนี้คือว่า...คาบชั่วโมงเรียนภาษาอังกฤษ”
“แล้วยังไง”
“ลืมหนังสือเรียน..”
“เฮ้ออออ นายนี่นา”
“งั้นขอดูด้วยหน่อยน่าในชั่วโมงเรียน วันนี้ไปกินข้าวเที่ยงที่ดาดฟ้าโรงเรียนเหมือนเดิม...”
“วันนี้ฉันมีประชุม -_-“
“ไหงงั้นเล่า งั้นโดดกัน”
“จะบ้าหรือไง คือว่าฉันว่างขนาดนั้นเหรอ”
ก็นะ..ตั้งแต่ผมเป็นประธานนักเรียนก็ไม่มีเวลาว่าง มีแต่ประชุม ประชุม งานกองเยอะ กว่าจะทำเสร็จคงเหมือน 1 ปี
“รุ่นพี่จุนฮเวนี่นา กริ๊ดดดดด!!! ><”
“รุ่นพี่จุนฮเว!!!”
“โอปป้าค่า!!!! กริ๊ดดด><”
เสียงของพวกรุ่นน้องที่อยู่ตามตึกอาคารเรียนต่างส่งเสียงที่เห็นจุนฮเว ถึงเห็นอย่างนี้ หมอนี่แทบจะดังในโรงเรียน ตัวสูง หน้าตาดี เล่นกีฬา ใครๆเขาก็พากันหลงพากันชอบ
“จริงด้วยล่ะ! ดงฮยอก วันนี้ได้จดหมายรักประมาณ10 กว่าฉบับอยู่ล็อกเกอร์ด้วย อิจฉาไหมล่ะ”
“ครับๆ อิจฉาครับ พ่อหนุ่มเนื้อหอม”
เฮ้ออ ให้ตายเถอะ พวกคนหน้าตาดี
ชั่วโมงเรียนคณิตศาสตร์
ผมนั่งมองบนกระดานที่อาจารย์กำลังสอนในชั่วโมงเรียน พลางหันไปมองกับคนข้างๆผมที่น่าจะรู้ว่าใคร ท่าทางเหมือนกำลังนั่งตั้งใจเรียนแต่สับงกหัวแทบโขกกับโต๊ะ เอาซะ..ล็อกเชอร์พวกนี้ค่อยให้หมอนี้ดูล่ะกัน
ผมกับเขาสนิทกันมากมายแค่ไหนแล้วนะ...
ตั้งแต่สิบปีที่ผ่านมา เราก็สนิทกันมาตลอด แต่ไม่เคยเห็นหมอนี่ที่จะคบใครจริงๆเลย
มีแค่ช่วงมัธยมต้นที่หมอนี้สารภาพรักรุ่นพี่สาวแต่ก็อกหักทันที แต่หมอนี่ตอนนี้...
กำลังมีใครอยู่ในใจหรือเปล่านะ...
พักเที่ยง
[ดาดฟ้าของโรงเรียน]
ผมกับเขามักมากินข้าวเที่ยงที่นี่ประจำ ที่นี่อากาศดี ลมพัด แสงแดดอุ่นๆ มันทำให้รู้สึกสบาย ส่วนเรื่องประชุมนั้นน่ะ เกิดเหตุคืออาจารย์ที่นัดประชุมได้ไปดูงานที่โรงเรียนอื่น งานประชุมเลยยกเลิก ซึ่งเป็นเรื่องบังเอิญสุดๆ ผมจึงมานั่งอยู่ตรงนี้
“นายกินแค่ขนมปังกับนมเนี่ยนะ”
จุนฮเวถามผมที่กำลังกินขนมปัง ในขณะที่หมอนี่ก็กินข้าวและข้าวยังไม่เคี้ยวให้ละเอียดคาปากเลย
“ก็ฉันไม่ค่อยจะหิวมากเท่าไร ไม่เหมือนนายซะหน่อย”
“อืม ขนมปังไส้ถั่วแดงหรือเปล่า?”
“เออ ใช่ ทำไม”
“ขอกินคำหนึ่งนะ” ว่าจบเขาก็งับขนมปังในมือของผมไปคำหนึ่ง โดยยังไม่ฟังผมพูดอะไร ผมนิ่งค้างเล็กน้อยกับรอยกัดขนมปังของเขาเมื่อกี้
แว่นตาแทบหล่นจากตา -_-
“อืม อร่อยนะ”
“นี่นาย กินไม่คิดจะถามฉันเลยใช่ไหม!”
“หา ทำไมล่ะ ปกติฉันก็แย่งนายกินแบบนี้ไม่ใช่เหรอ”
“กะ ก็มัน...”
“เฮ้ เป็นไรไปล่ะนายน่ะ” เขาลากเสียงพลางขยับเข้ามามองหน้าผม ไอ้บ้านี่...ใกล้ไปแล้ว ผมได้สติและผละตัวของเขาออก
“เลิกงี่เง่าซะทีเถอะนาย”
“ฮ่าๆๆ ตลกไม่เปลื่ยนนะนาย”
“หา!! ว่าไงนะ!!”
“....นี่ ดงฮยอก”
“อะไรอีกล่ะ”
“คือว่านะ...”
“...”
“ฉันแอบชอบคนหนึ่งว่ะ”
เอ๋?.........
……
..
เมื่อกี้เขาพูดว่าแอบชอบคนหนึ่ง
“งั้นเหรอ แล้วคนนั้นเป็นใครล่ะ?”
“ไม่บอกหรอก”
“อ้าว เฮ้ย อะไรกันน่ะ”
“แต่บอกอย่างหนึ่งคือ คนนั้นน่ะน่ารัก นิสัยดี เรียนเก่ง หน้าตาดี ถ้าได้คบกันคงจะดีมากๆเลยล่ะ”
“ใบ้แค่นี้เหรอ ใบ้มากกว่านั้นหน่อยสิ”
“อืม เขาอยู่ชั้นเรียนเดียวกับเรานี่แหล่ะ”
ความคิดเห็น