คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Let's talk about love with : SUN`` KiHae #2
SUN``
2.
ท่ามกลางบรรยากาศที่สดใสยามเช้าของสัปดาห์แรกร่างเล็กๆของผู้ชายสองคนที่เดินเคียงข้างกันตามถนนสายเล็ก เป็นภาพที่คุ้นตาของคนแถวนี้เพราะทุกๆวันเวลาที่เปิดเทอมดงแฮและซองมินจะออกไปโรงเรียนพร้อมกันเสมอ
“นี่... ดงแฮ ดีขึ้นแล้วใช่ไหม?” ซองมินถามเสียงเบา ใช่ว่าเค้าจะไม่สังเกตเห็นว่าดวงตาของเพื่อนเค้าหมองหม่นลงและมีรอยบวมที่คาดว่าจะเกิดจากการร้องไห้ แต่เค้าก็เลือกที่จะไม่ให้ความสนใจหรือรื้อฟื้นอะไรกับร่องรอยเหล่านั้น
“อื้อ! ดีขึ้นแล้วหล่ะ... นายไม่ต้องกังวลหรอกน่าซองมิน ดงแฮคนนี้สดใสจะตาย” พูดก่อนจะฉีกยิ้มท่าไม้ตาย ยิ้มกว้างจนเห็นฟันแทบทุกซี่นั่นแหละท่าไม้ตายของ ลี ดงแฮ
ซองมินมองรอยยิ้มสดใสนั่นอย่างเบาใจ ยังโชคดีที่ดงแฮเป็นคนมองโลกในแง่ดี ไม่อย่างนั้นความสัมพันธ์ของดงแฮกับคิบอมก็คงจะจบลงตั้งแต่ก่อนหน้านี้ไปนาน คนอื่นๆคงทนคบกับคนที่ไม่เคยบอกรักตัวเองไหวหรอก ยกเว้นก็แต่... ดงแฮผู้อ่อนโยน และยิ้มง่ายคนนี้
“นี่ๆ ซองมิน ฉันหน่ะว่าจะบอกรักคิบอม จะบอก จะบอกๆๆ ให้คิบอมฟังจนหลอนไปเลยหล่ะ เอาให้ฝันเป็นเสียงฉันเลยดีไหม? คิ คิๆ” หัวเราะกับตัวเองอย่างพอใจเมื่อนึกถึงแผนการน่ารักๆของตนที่จะใช้ป่วนคิบอมในวันนี้ ซองมินยิ้มน้อยๆพลางส่ายหัวให้กับความคิดตลกๆของคนตรงหน้า แต่เมื่อเงยหน้าขึ้นมาเพื่อจะตอบดงแฮ กลับเห็นเจ้าตัวมองไปข้างหน้าตัวแข็งค้างไปเสียแล้ว
“คิบอม...”
จะไม่เป็นอะไรเลย ดงแฮจะไม่คิดมากเลย ถ้าภาพที่อยู่ตรงหน้าไม่ใช่ภาพของคิบอมที่กำลังจูงมือผู้หญิงคนหนึ่งผ่านเข้าประตูโรงเรียนไป ดวงตาที่พึ่งจะฉายแววสดใสหม่นแสงลงอีกครั้ง ริมฝีปากสีสดที่ปกติจะฉีกยิ้มสดใสกลับราบเรียบและติดไปทางเม้มแน่น...
SUN
“โบรัม... เธอ!” เสียงเล็กของซองมินเอ่ยอย่างตกใจเมื่อเห็นว่าแฟนของเพื่อนตนกำลังเดินจูงมือกับแฟนเก่าอย่า ชิน โบรัม
“นี่มันเรื่องอะไรกันแน่นะ อ้ะ ! ดงแฮ! ดงแฮ นายจะไปไหนหน่ะ?” ดูเหมือนแม้แต่ซองมินที่ยืนอยู่ข้างๆยังจะคว้าตัวของดงแฮไว้ไม่ทัน ร่างเล็กๆของดงแฮสาวเท้าวิ่งเข้าไปในประตูโรงเรียนก่อนจะคว้าข้อมือของหญิงสาวร่างเล็กเอาไว้
“แฮ่ก โบรัม.. เรามีเรื่องต้องคุยกัน!” กล่าวด้วยน้ำเสียงคละกับเสียงหอบเหนื่อย
ถ้าเป็นตอนที่ดงแฮงอน แล้วคิบอมนิ่ง... ดงแฮไม่ว่า...
ถ้าเป็นตอนที่ดงแฮบอกรัก แล้วคิบอมนิ่ง.... ดงแฮก็จะอดทน
แต่ต้องไม่ใช่ตอนนี้! ตอนที่จับมือกับ ชิน โบรัม ต่อหน้าดงแฮ!
ชิน โบรัมเจ้าของร่างเล็กๆผู้มีใบหน้าและผิวขาวสะอาดตาราวกับตุ๊กตากระเบื้องเนื้อดีแสร้งทำทีเป็นเจ็บปวดหนักหนากับสัมผัสที่บางเบาของลี ดงแฮ ‘แฟนคนใหม่’ ของคิม คิบอม ‘แฟนคนเก่า’ของเธอ
“ดงแฮ ปล่อยมือโบรัมได้แล้ว” คิบอมเอ่ยเสียงเรียบ
“ไม่ ดงแฮจะไม่เชื่อคิบอมอีกแล้ว คราวนี้ดงแฮจะจัดการเรื่องนี้เอง” ดูเหมือนความสดใสที่ดงแฮมีจะค่อยๆละลายไปกับสายตาเฉยชาที่คิบอมส่งมาให้
SUN
โบรัมผละมืออกจากการจับมือกับคิบอมก่อนจะหันหน้ามาเผชิญกับดงแฮโดยตรง
“ดงแฮ.. อยากคุยกับโบรัมเหรอคะ? ถ้าอย่างนั้น... โบรัมกับดงแฮขอตัวสักครู่นะคะคิบอม” น้ำเสียงหวานเอ่ยอย่างอ่อนโยน ยิ่งโบรัมยิ้มอ่อนหวานมากเท่าไหร่ รอยยิ้มที่ดูไร้พิษสงก็กรีดลงบนหัวใจของดงแฮมากขึ้นเท่านั้น เมื่อลับตาของคิบอมตุ๊กตากระเบื้องอ่อนหวานได้เปลี่ยนหน้ากากที่สวมใส่กลายเป็นตุ๊กตาปีศาจร้ายแทน
“โถ คงเสียใจไม่น้อยสินะดงแฮผู้สดใส... ที่แฟนเก่าอย่างฉันได้เป็นคนที่คิบอมปกป้อง”
“แค่เพราะคิบอมเค้าไม่รู้ต่างหากว่าเธอเสแสร้งขนาดไหน โบรัม!”
“อย่างนั้นหรอกเหรอ?” เสียงเล็กๆเอ่ยอย่างดูแคลน “แล้วคนที่ไม่เสแสร้งอย่างนาย... คิบอมเขาเคยบอกรักไหมหล่ะ?”
ราวกลับมีใครมาย่ำลงกลางใจ ชิน โบรัมพูดต่อเรื่อยๆราวกลับจับจุดที่สามารถทำให้ดงแฮเจ็บปวดมากที่สุดได้
“ตอนที่ฉันคบกับคิบอมนะ เค้าบอกรักฉันทุกวันเลยหล่ะ... ไม่น่าเชื่อใช่ไหม? แต่นายก็น่าจะรู้แล้วนี่ว่าจริงๆแล้วคิบอมเค้าอบอุ่นขนาดไหน นี่ถ้าไม่ใช่พี่ซึงฮยอนมาชอบฉัน ฉันก็คงไม่บอกเลิกเค้าไปหรอกนะ... ไม่งั้นนายคงไม่มีคิบอมเป็นแฟนถึงทุกวันนี้หรอก” เอ่ยด้วยน้ำเสียงราวกับจะสมเพชร่างเล็กๆของดงแฮตรงหน้ามี่ปิดหูราวกลับไม่ยอมรับรู้ความจริง ชิน โบรัมเดินเข้ามาดึงมือของดงแฮออกก่อนจะก้มลงกระซิบข้างหูด้วยน้ำเสียงร้ายกาจ
“ก่อนเลิกกัน.. คิบอมเค้าพูดด้วยนะ... ว่าจะไม่บอกรักใครอีก คิก คิก คิบอมนี่รักษาสัญญาดีจริงๆเลยนะ ว่าไหม? ดงแฮ”
ชิน โบรัมกดยิ้มร้ายลึก ก่อนจะเดินจากไปทิ้งให้ดงแฮจมอยู่กับความเจ็บปวดกับความจริงที่ดงแฮพึ่งได้รับ
“..อย่าง ฮึก อย่างนี้เองสินะคิบอม.. ฉัน ฮึก.. ไม่เคยแทนที่โบรัมได้เลยสินะ คิบอม คิบอม.. ฉันรักนาย”
-------------
:) สวัสดีค่ะ นักอ่านที่รักทุกคน > <!
กลับมาแล้ว เรียนม.5 นี่วุ่นวายดีนะคะ 5 5555
@HMGK เปลี่ยนชื่อทวิตแล้วนะ เมนชั่นมาทวงได้,อะไรได้ ไม่กัดๆ -..-
ความคิดเห็น