คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Love at >
และเมื่อทุกคนกลับถึงบ้านก็ทิ้งตัวลงไปบนพื้นอย่างเกลื่อนกลาด เฮ้อ นี่แหละซูเปอร์จูเนียร์
/กริ๊งงงง กริ๊งงงงงงงงงงงง/ โทรศัพท์เครื่องเล็กที่ตั้งอยู่กลางบ้านแผดเสียงสนั่น จนฮันคยองต้องค่อยๆกลิ้งเข้าไปรับ
“ฮัลโหลครับ”
“อ่า.ฮันคยองสินะ คือจะมีคนไปอยู่บ้านนั้นเพิ่มนะ” พี่จินฮวาน ผู้จัดการวงพูดออกมาทางสายโทรศัพท์ทำให้ฮันคยองเลือกจะเปิดสปีคเกอร์โฟนแทน
และเป็นอันรู้กัน....ว่าถ้ามีลักษณะแบบเนี้ย ต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่นอน
“มีอะไรฮะ พี่ชินฮวาน” ลีดเดอร์ของวงถามขึ้น
“คือ เฮนรี่ น่ะ คนที่จะมีโอกาสร่วมในการสีไวโอลินในเพลง don’t don นะจะต้องมาซ้อมเต้นร้อง ก็เลยคิดว่าเอามาอยู่กะพวกนายก็ได้นี่” พี่จินฮวานพูดอย่างสบายๆ แต่มีซีวอนที่ขมวดคิ้วเป็นปม
“แต่พี่ครับเราจัดห้องนอนกันแล้วนะครับ ถ้าเฮนรี่มา....” ซีวอนพูดขึ้นไป แต่พี่จินฮวานสวนมาก่อน
“ก็จัดใหม่สิ เอ้อ แค่นี้น่ะ” และเมื่พี่จินฮวานวางสายไป ทุกคนก็เลยมีวาระการประชุมอีกครั้ง
“นายว่าหน้าตาของเค้าจะเป็นยังไง” ซองมินถามเรียววุคกี้ที่นั่งอยู่ข้างๆเยซอง แต่เรียววุคกี้กลับส่ายหน้าน้อยๆ ‘เค้าก็ไม่รู้’ จนทำหนุ่มข้างๆหยิกแก้มอย่างเอ็นดู
“แล้วจะจัดห้องนอนยังไง จะให้เฮนรี่นอนที่ห้องรับแขกก็ไม่ได้นะ เสียมารยาทแย่” ลีดเดอร์พูด พลางทำท่าคิดหนัก
“เอาอย่างงี้ละกัน ซีวอนนนน นายออกมานอนด้านนอกกะชินดงล่ะกัน เดี๋ยวฉันจะนอนกะเฮนรี่เอง” ฮันคยองพูดออกมา ทำเอาคนที่นั่งข้างๆ ถึงกะอึ้ง
“พี่ฮันคร้าบบบ ทำไมพี่พูดอย่างงั้นหล่ะ ผมไม่อยากนอนด้านนอก” ซีวอนเริ่มงอแง จริงๆแล้วเขาไม่เคยทำตัวเป็นเด็กๆกะใครยกเว้นคนที่เขารัก และ ผู้คุมกฎของบ้าน คิม ฮีชอล ทำเอาคนตัวโตทั้งหลายกอดคอกอดขาคนตัวเล็กของเขาแล้วอ้อนกันใหญ่ ประมาณว่า ‘อย่าให้เค้าออกมานอนด้านนอกเลยนะ’
“นั่นสิฮัน สงสารซีวอนออก เดี๋ยวให้คังอินนอนแทนละกัน” รู้ดีว่าอีกคนไม่ยอมออกมาแน่ๆแต่นางฟ้าก็ยังอยากแกล้ง
“ไม่อ่ะ ให้ตายก็ไม่แยกจากทึกกี้ แกดิ คยูเด็กสุดไม่ใช่เหรอ ไปดิๆๆ” นอกจากหมีจะปฎิเสธแล้ว หมียังโยนขี้ไปให้คยูฮยอนอีกต่างหาก
“บ้าเปล่าพี่คังอิน เอาพี่เยซองก็ได้นิ เสียงดีไม่ใช่หรอ” รู้ทั้งรู้ว่าเสียงดีอ่ะ มันไม่เกี่ยวแต่ก็อ่ะนะ เค้ายังอยากนอนกับมินนี่กระต่ายน่ารักของเขานี่หน่า
“เกี่ยวหรอ ไอ้คยู ห้องครัวว่างก็ให้มันนอนไปดิ” หนุ่มแก้มป่องพูดพลางล้มตัวลงนอนบนตักคนตัวเล็ก
“โว้ยยยย สรุปเอาไง ซีวอน ถ้าแกไม่ออกมาฉันจะจัดห้องใหม่ เอาแบบไกลๆกันกะไอ้ฮันคยองเลยดีไหม” นางพญาพูดออกมาอย่างเหลืออด เกี่ยงกันไปมา ชริ
“พี่ฮีชอลลลลลลลลลลล” ผมโกธรพี่แล้ว “พรากลูกพรากเมียเค้ามันบาปนะพี่” ซีวอนพูดทำเอาคนข้างๆ ต้องถลึงตาใส่ ซี – ควิ้นท์ (หน้าไม่อาย)
“แยกย้ายกันเข้านอน คืนพรุ่งนี้ซีวอนต้องมานอนข้างนอก ลากันซะให้พอ ไป~~”
ฮีซอลพูดก่อนจะจูงมือฮยอกแจเข้าห้องนอนไป
ในห้องนอน
“นี่ ซีวอน นายโกธรฉันรึไงฮะ” คนตัวเล็กพูดก่อนจะกอดแขนคนตัวโตกว่าไว้แน่นๆ (ไม่มีคนหรอก ไม่งันผมก็ไม่กล้าทำ ชริ) และคำพูดของฮันคยองคงไปสะกิดแผลของซีวอน ส่งผลให้คนตัวโตหน้างอทันที
“เปล่าซะหน่อย...พี่ง่วงยัง ถ้าง่วงก็นอนเลยล่ะกัน” พูดไปงั้นแหละ หวังว่าจะง้อเค้าต่อนะ
“อ๊า....ดีเลยง่วงพอดี งั้นชั้นนอนก่อนละกัน” อนิจจา ซีวอน มาเล่นกะใครไม่เล่น ริมาเล่นกะฮันคยอง
“โถ่ พี่.... ผมก็งอนพี่นะสิ” คำพูดของคนตัวโตทำให้คนตัวเล็กกระตุกยิ้มขึ้นมาทันที.......
“เด็กโง่...” คนตัวเล็กพูดพลางหัวเราะคิกคัก เป็นการเปิดโอกาสให้คนตัวโตจัดการอุ้มเขาขึ้นมานั่งบนตัก ไหนๆก็ไหนๆ แอบซบ “ทำไงถึงจะหายโกธรหล่ะ.....หืม” คนตัวเล็กถามพลางซุกๆไปที่อกแกร่งของคนตัวโต เรียกเอาแววตาของคนตัวโตไหวระริกด้วยความเจ้าเล่ห์ ก่อนจะหัวเราะเบาๆแล้วเอ่ยออกมาว่า..........
“พี่ก็จูบผมสิ”
ตัดดังฉึบ ฟิ้วววววววววววววววว
วิ่งหลบรองเท้าที่คนอ่านปามา โอ๋ๆๆๆ เดี๋ยวมาต่อให้น้า
บับบายยยย
ร๊ากกกกกกกกกก คนอ่าน
ปลื้มคนเม้นท์
เทอดทูนคนโหวต
(ล้อเล่น....ยังไงก็รักกกกกกกกกก)
ความคิดเห็น