คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ร้านราเม็งของอิคุมัตสึ
@ร้านราเม็งอิคุมัตสึ
“ยินดีต้อนรับค่ะ อ้าว!คุณกินโทกิ ไม่ทราบว่าจะรับอะไรไหมค่ะ”หญิงสาวคนหนึ่งในชุดทำอาหาร ผมสีบลอนรวบผมพูดขึ้นและทักทาย
“คนที่สั่งนะไม่ใช่ฉันหรอก แต่เป็นเด็กคนนี้ต่างหาก”กินโทกิพูดขึ้นและชี้มาทางมิโดริ
“อืม!น่าตาน่ารักดีนิ ฉันชื่ออิคุมัตสึ เป็นเจ้าของราเม็งแห่งนี้นะแล้วเธอชื่ออะไรล่ะ”
“หนูชื่อมิโดริค่ะ”
“เอ๊!มิโดริจังงั้นเหรอ ว่าแต่หนูจะสั่งอะไรเหรอจ้ะ”
มิโดริมองไปที่เมนูอาหารและคิดที่จะสั่งอาหาร
‘ที่นี่ก็มีอาหารเยอะเหมือนกันน่ะ แต่จะกินอะไรนี่ซิ”
“เอานี่!โซบะ1ที่”อิคุมัตสึวางชามโซบะตรงหน้าคาซึระ
‘ร้านนี้มีโซบะด้วยเหรอเนี่ย ทั้งๆที่เป็นร้านราเม็งแท้ๆ...ไม่ซิ!รีบสั่งเมนูอาหารซะก่อน จะกินไรดีๆๆ’
“งั้นจะทานแล้วนะครับ!”...
5นาทีผ่านไป~
“อามิโดรินยังไม่สั่งอาหารอีกเหรอน้อ ทุกคนเขากินไปก่อนแล้วนะ”คางุระทักเธอจากด้านหลัง
“อะ!ขอโทษนะค่ะคางุระจัง จะรีบสั่งเดี๋ยวนี้ล่ะค่ะ คุณอิคุมัตสึค่ะ งั้นหนูขอราเม็ง1ที่ค่ะ”
“ได้เลย!ราเม็ง1ที่นะ”
10นาทีผ่านไป~
“ขอโทษที่ให้รอนะ ราเม็ง1ที่ได้แล้วจ้ะ”
และแล้วราเม็งร้อนๆ1ชามที่น่ากินก็อยู่ตรงหน้าเธอ แต่ดูเหมือนว่าพวกกินโทกิจะอยากกินด้วยนะ(ทั้งๆที่หนูเป็นคนสั่งนะค่ะ-_-;)
“คุณอิคุมัตสึค่ะ พอจะมีชามเล็กๆให้อีก3ชามไหมค่ะ”
“ก็มีอยู่หรอกนะมิโดริจัง ว่าแต่จะเอาไปทำอะไรนะเหรอ?”
‘ที่จริงก็ไม่น่าถามเนอะ 3คนเนี่ยเขาอยากกินราเม็งด้วย-_-;’มิโดริคิดอย่างงั้น
“ว่าแต่!พวกคุณจะกินราเม็งของหนูจริงๆใช่ไหมค่ะ!”
“มะไม่ใช่เลยน้อ อามิโดริน”
“ชะใช่แล้วครับ อย่าคิดแบบนั้นซิครับ”
“จริงด้วยๆพวกเราจะไปคิดแบบนั้นได้ยังไงกันเนอะๆ” “อืมๆ”
“ให้ตายซิ!แต่ว่าอย่ามากินราเม็งของหนูนะค่ะ”
“วางใจได้เลย...พวกเราไม่มีทางคิดแบบนั้นอยู่แล้ว”
“ถ้างั้นจะกินแล้วนะค่ะ”
แล้วมิโดริก็ชิมชุบราเม็งเป็นอันดับแรก
‘อืม น้ำชุบมีความเข้มข้นภายในตัวเหมือนชุบราเม็งต้นตำรับเลยจริงๆ’
จากนั้นเธอก็กินเส้นราเม็งและอื่นๆที่ตามมา
‘เส้นราเม็งมีความเหนียวนุ่มจริงๆ แล้วก็เครื่องในอื่นๆก็อร่อยด้วย คิดถูกจริงๆที่มาที่นี่ แต่ถ้า...หมอนั่นมากินด้วยก็ดีเหมือนกันนะ...ทาสุคุ ตอนนี้นายจะเป็นยังไงบ้างนะ’
10นาทีต่อมา~
พวกกินโทกิและมิโดริก็เดินออกมาหน้าร้าน
“แล้วมาใหม่นะค่ะ!”
“ว่าแต่คุณกินโทกิค่ะ จะปล่อยให้คุณคาซึระอยู่ในร้านแบบนั้นเหรอค่ะ”มิโดริหันไปถามกินโทกิ
“ก็หมอนั่นเขาชอบอยู่ที่นี่ตลอดเลยนิน่ะ เขาปล่อยไปเถอะ”กินโทกิพูดขึ้น
“ว่าแต่ที่คาบูกิโจนี้มีที่อื่นๆอีกไหมค่ะ”มิโดริพูดขึ้น ทั้งสามเงียบและคิดไปสักพัก
“จริงสิ!งั้นเราไปที่โยชิวาระกันไหมครับ”ชินปะจิพูดขึ้น
“จริงด้วยน้อ!”คางุระพูดขึ้นเสริม
“นี่ๆ!แต่ยัยเด็กนี้ยังเป็นเด็กเล็กอยู่เลยนะ”กินโทกิพูดขัดกับพวกเขาแล้วใช้มือลูบหัว
“ไม่เห็นเป็นไรเลยน้อ อั้วนะก็ยังไปได้เลยน้อ”คางุระพูดขึ้น
“จริงด้วยซิครับ คุณกิน”ชินปาจิก็พูดขึ้น
“เฮ้อ...ช่วยไม่ได้นะ แล้วเธอล่ะว่าไง?”กินโทกิพูดต่อหน้ามิโดริ
“อืม...เอาแบบนั้นก็ได้ค่ะ หนูก็อยากลองไปดูเหมือนกันนะค่ะ^^”มิโดริพูดขึ้น
“โอเค!งั้นก็ไปกันเลยน้อ”คางุระพูดจบก็จูงมือเธอแล้วไปและชินปะจิก็ไปด้วย
“เฮ้อ!ช่วยไม่ได้ซินะ”กินโทกิพูดขึ้น
“เร็วเข้าครับ!คุณกิน”ชินปะจิตะโกนเรียกกินโทกิ
“เดี๋ยวก่อนซิ คางุระจัง!><”มิโดริพูดขึ้น
…
แต่ขณะที่พวกคุณกินและมิโดริเดินไปอยู่นั้น...ชายคนนั้นก็ได้ปรากฏขึ้นและเดินผ่านพวกเราไป
“เมื่อกี้นี่…หรือว่า”
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ตอนหน้านี้จะมีเหตุการ์ณที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้น แต่จะเป็นเหตุอะไรนั้น โปรดติดตามตอนต่อไป
.
.
.
.
.
ลาไปด้วยภาพเดิม เพิ่มเติมคืออลิซเบท
ความคิดเห็น